Iemand tips, apporteren?

Ik heb een vraagje over mijn nogal eigenwijze kruising aussie. Het enige waar hij echt warm voor loopt is de bal. Bij alle andere oefeningen hoor ik nog net niet een diepe zucht, haha. Als hij de bal apporteert brengt hij hem echter niet helemaal terug maar gooit hem 10 meter van mij neer en gaat er naar staan staren. Wat ik al geprobeerd heb is: - Hem roepen en naar de bal en voor mijn voeten wijzen. Hij gaat dan blaffen en gooit de bal elke keer opnieuw voor zich neer en kijkt mij aan met een blik van, hij ligt hier toch! - Op mijn hurken gaan zitten, grassprietjes plukken en hem negeren. Hij negeert mij vervolgens ook en gaat een stok liggen kauwen. - Omdraaien en weg lopen en hem negeren. Hij gaat dan blaffen en gillen als een herder. Het meest succes heb ik gehad met het tweede. Heel soms brengt hij hem dan toch helemaal bij mij en dan prijs ik hem natuurlijk de hemel in, maar het is niet zo dat dan het kwartje is gevallen. Dat betekent vervolgens dan ook dat ik niet met hem kan spelen want in een halfuur 2 keer de bal weggooien is niet echt heel leuk, natuurlijk.  Ik vraag me af of hij het nu niet snapt of dat hij gewoon geen zin heeft om extra moeite te doen en of er nog een andere manier is die ik over het hoofd heb gezien?  

Misschien kun je het andersom aanleren? Dus in plaats van eerst het voorwerp halen, eerst hem leren tussen je benen te komen en dan steeds een stapje naar achter werken. Niet heel duidelijk zoasl ik het zeg, dit filmpje beschrijft het.

https://youtu.be/H5hrKdodDMQ

Toevallig was dit 1 van de dingen die de gedragstherapeute, waar ik met mijn Freya ging, heeft aangeleerd.

Ze bevestigde een lichte sleeplijn aan haar halsbandje. Vervolgens nam ze een speeltje dat enkel voor het apporteren mocht worden gebruikt, iets waar ze dol op was. Ze gooide het weg en Freya ging het natuurlijk halen, maar bracht het ook niet volledig terug. Dan trok ze Freya naar zich toen met het sleeplijntje en deed heel enthousiast. Het was ook zaak om het speeltje niet meteen uit de mond te halen, maar het haar even te laten houden en flinke meid te zeggen, laten voelen dat ze het heel goed gedaan had. Freya heeft een grote prooidrift, dus liet het speeltje niet zo makkelijk los, dan moest ik het in het begin uit haar mond halen, dan YES zeggen (of wat je ook wil gebruiken als belonend woord) en een snoepje.

Na verloop van tijd kan je de sleeplijn weg laten en is het ook niet meer nodig om het speeltje af te nemen, maar geeft ze het af voor je voeten.

Veel honden gaan graag achter een bal. En 9 van de 10 keer gaat dit heel vlotjes en hoeft men niets aan te leren. Maar het terug brengen is een heel andere zaak.

Dat heeft ook een oorzaak.
Een hond is een prooi en een prikkeldier. De enige 2 zaken waar een hond op reageert (er zijn natuurlijk wel heel wat prikkels).

Wat wij "de mens" met de hond doen is het activeren van het prooi instinct.
Dat wat beweegt, er achteraan.....
Een kat, een fietser, een jogger ..... enz..... en dus ook een bal.

Voor de hond is het dus geen spel. Waarom zou de hond dan zijn prooi aan je komen afgeven? Een prooi dient om achter te lopen.
Waarom dan dat overdreven blaffen? Dat is van opwinding. Door zijn drift te activeren worden er meteen een hele hoop stoffen en stresshormonen geproduceerd die direct in het bloed vrij komen snel een piek bereiken en de hond op scherp zetten.
Het duurt minstens 3 à 5 dagen om deze stoffen af te breken en uit het lichaam te verwijderen.

Ik vind dit soort dingen altijd interessante materie. Ik heb twee Goldens (dus jachthonden van origine), waar ik dus ook mee apporteer. Dit gebeurd altijd vanuit steadyness. Zij moeten zitten en wachten, ik loop weg met het apport, leg het neer en kom weer terug. Daarna moeten ze eerst goed aan de voet, voordat ze hem mogen apporteren.

Nu vraag ik mij af, bouwen ze hierbij dezelfde soort spanning op als wanneer het om het gooien gaat? Ze zijn wel helemaal scherp, maar doordat ik het neer leg (en niet gooi) is naar mijn idee die prooidrift niet zo sterk?

Interessant, ben ik ook wel benieuwd naad! Maar het zou dan wel zo zijn bij markeren toch? Aangezien het daarbij wel wordt gegooid, al moeten ze dan de valplek onthouden. En een groot deel is toch zoeken en sporen lopen van wat ik ervaar, bouwen ze dan dezelfde drift op of is dit hetzelfde als met speuren (waar ik nooit iets negatiefs over hoor)?

Het bouwt sowieso een spanning op. Maar gelijk of minder, dan moet je gaan meten testen en onderzoeken.

Er is wel een verschil tussen een hond leren zitten en wachten. Of een hond laten zitten en leren van rustig te worden.

Honden kunnen perfect stil zitten en toch onder spanning staan. En is het voor ons als mens niet mogelijk om zoiets louter met het blote oog vast te stellen.

Op onderstaande link zie je filmpjes waarbij de hartslag verdubbeld en de hond niet eens beweegt.

http://www.dogpulse.org/?page_id=70

Tja, dat is een aus. Dat is de rede, dat ik vind dat ze niet voor iedereen geschikt zijn.

Ze zijn te slim, te uitgekookt, weten precies hoe ze wat voor elkaar krijgen.

Daarom zijn ze ook zo leuk.

Het is een aus, die de baas traint

Ik zou een hele doos ballen meenemen. Komt hij niet, hou een andere bal in je handen en gooi die bal. Doe alsof je het terug brengen niet belangrijk vind.

Of doe een lange lijn eraan en roep hem bij je. Daar tover je de volgende bal tevoorschijn.

Anders, geen idee

 Ik denk, dat de prikkel minder is.

Jij legt de prooi op een plek, dit gaat met rust. 

Een bal vliegt weg, geeft sowieso meer opwinding.

Jij legt de prooi op een plek, de honden weten precies waar de prooi ligt.

Een bal is onvoorspelbaar, dus de hele tijd, dat ze achter de bal aangaat, gebeurd met spanning.

Het geeft wel opwinding, zoals jij het doen, ze zullen het leuk vinden, maar zonder die hyper opwinding, wat ze met balletje gooien hebben. Lijkt me zo.

De bal zelf al ergens neerleggen doe ik ook al. Ik denk ook dat de prikkel op die manier minder is, maar ook dat het minder uitdagend is ( voor mijn hond dan). Ik wil juist ook niet dat hij te veel opwinding ervaart, voor hem niet en voor mij ook niet. Een gillende herder is ook niet zo goed voor mijn stresslevel, haha

Normaal met de bal gooien blijft het leuk en blaft hij ook niet. 

En Luca ik begin me steeds meer af te vragen hoe het  kan dat aussies bekent staan om hun "trucjes". Die van mij ziet er echt het nut  niet van in....

Train je met voertjes?

Honden doen sowieso alleen iets als het nut heeft en het iets oplevert.

Een aus is erg slim, ze zijn goed trainbaar, maar ze willen wel graag een beloning.

De bal is een beloning, als je trucjes wilt doen, werkt voertjes erg goed als beloning.

Ik train ook met voertjes, vooral om iets nieuws aan te leren.
Daarna vaak braaf, maar ook voertjes.

Wie weet.

Ja met voertjes inderdaad. Maar hij is niet zo voergericht

En een bal gooien als beloning na een trucje?

"  Ik denk, dat de prikkel minder is.
Jij legt de prooi op een plek, dit gaat met rust. 
Een bal vliegt weg, geeft sowieso meer opwinding.
Jij legt de prooi op een plek, de honden weten precies waar de prooi ligt.
Een bal is onvoorspelbaar, dus de hele tijd, dat ze achter de bal aangaat, gebeurd met spanning.
 
Het geeft wel opwinding, zoals jij het doen, ze zullen het leuk vinden, maar zonder die hyper opwinding, wat ze met balletje gooien hebben. Lijkt me zo. "

Suzanne en Luca

Ja, daar zat ik ook aan te denken. Kom nu ook weer terug met het tweetal van trainen. Als ik dan kijk... het is eigenlijk voornamelijk neus, nadenken, herinneren, etc.

Had bijvoorbeeld een dummy boven op de bosjes gelegd. Neus onder de bosjes, nee... neus door de bosjes, nee... hmmm, waar is die dan? Neus steeds verder omhoog, eureka!

Daarna met de oudste een dubbel apport gedaan met een duidelijk plek die ze kon herinneren (putdeksel). Liep super netjes een strakke lijn voor uit naar de deksel, terwijl die dummy slecht te zien was. Geheugen.

En daarna op aanwijzingen van mij nog twee dummy's geapporteerd. Zij recht voor mij en aan weerszijden lagen in het gras dummy's. Eerst rechts naar rechts gestuurd... rechte lijn lopen totdat ze er tegen aan loopt. Kwispel. Vervolgens links rechte lijn lopen totdat ze er tegen aan loopt. Kwispel, kwispel.

Ze zien dus altijd dat ik de dummy wel gooi, maar daarna komt er zoveel meer bij kijken dan "als een malloot er naartoe rennen". Soms moeten ze hun neus gebruiken, dan weer hun geheugen en vervolgens mijn aanwijzingen.

Wat voor voertjes gebruik je? Mijn honden zien bijvoorbeeld een granenkoekje niet als beloning. Ik train hoofdzakelijk met gedroogd gehakt en gedroogde mango, dat vinden ze het lekkerste.

Tja een hond met aussiebloed. 

Eenmaal iets geleerd is moeilijk af te leren. 

Waarom zou je terug lopen naar de baas met je bal als deze waarschijnlijk in het begin steeds is opgehaald. 

Dan word de bal weer vooruit gegooid in de richting waar je staat dus waarom zou je extra energie verspillen. 

Mijn aussie brengt ook echt geen ballen terug. 

Tenzij we wandelen en ik hem steeds naar achter gooi en zelf de andere kant op loop. 

Daarnaast heeft hij een collie als personeel die de bal wel netjes weer terug brengt. 

Blaffen/gillen ook herkenbaar, frustratie, overenthousiastme opbouwen. 

Met het balletje vind ik het prima maar met het apportblok ben ik begonnen net als in dat filmpje stap voor stap aanleren en dat doet hij perfect. 

Dus misschien even met iets anders het echte apporteren aanleren en misschien dat het met een balletje uiteindelijk ook gaat lukken. 

 Ja, idd, ze zijn echt aan het werk met denken en de neus ipv als een kip zonder kop achter een balletje aan.

Ik heb thuis een voer dummy, die verstop ik voor Luca. In het begin in zicht en dan verstoppen. Ze gaat meestal naar de plek, waar ik hem eerder verstopt had. Ik denk het zelfde idee als wat jij buiten doet.

Super leuk en inspannend voor ze op een prettige manier. 

Ik moet zeggen hier in de buurt zijn er ook maar weinig honden die apporteren. Maylo is de enigste van onze honden groepje die de bal terug brengt.


De meeste houden de bal vast en blijven op afstand. Hun bazen zeggen dan 'los' als gevolg dat Maylo de bal pakt en hem naar ons brengt. Ik heb het echter Maylo ook aan moet leren onze vorige deed uit zichzelf.


Nu kan Maylo alles wat ik hem vraag apporteren. Vanmiddag hebben we gefrisbeed. Ik heb 4 frisbees en eentje liet hij liggen op 5 meter afstand. Ik hoef maar te wijzen en te zeggen 'pak de frisbee' en hij gaat hem halen.

Ik ga het inderdaad met iets anders proberen, goeie tip! en dan langzaam opbouwen.

Hier een Duitse herder. Zij liet ongeveer hetzelfde gedrag zien als jouw hond voordät ik me erin verdiept had.

Zora vindt het sowieso lastig om dingen af te geven. Ik heb met haar het apporteren heel langzaam in stappen op moeten bouwen, omdat ze anders met de bal ervan door ging en hem dan ging liggen koesteren als een schat en ik hem nooit meer terug kreeg.

Ik ben begonnen in een prikkelbare omgeving, zoals onze eigen tuin. Alleen de bal vast laten pakken uit mijn hand en dan dmv handtouch terug in mijn hand laten leggen. Ze moeten hiervoor het commando touch al beheersen. Zo niet eerst dat aanleren, zie YouTube. Daarna kun je haar leren touches met een voorwerp in haar bek.

Als dat goed gaat, de bal over de grond rollen. 

Als dat goed gaat korte afstand gooien. En dan steeds uitbouwen. Ervoor zorgen dat je kleine stapjes maakt en de hond weinig spanning heeft. Dan leren ze het meeste en voorkom je dat ze er toch met de bal vandoor gaan.

Zora apporteert in de tuin perfect. Komt het netjes in mijn hand brengen. In het open veld of bos gaat ze de bal halen maar dumpt hem dan 5 meter voor mijn voeten ergens. Ik geef dan extra het commando pak de bal en dan touch zodat ze hem toch in mijn hand komt geven.

Het probleem is overigens niet dat hij hem niet af wil geven. Dat doet hij uit zichzelf ook zonder het comando los. Ik denk dat het meer gemakzucht is en inderdaad toch verkeerd aangeleert. Hoewel we vanaf het begin dit wel geoefend hebben, is er inderdaad ook wel eens iets gegooid nadat hij het niet helemaal had terug gebracht. 

Het is nu eenmaal ook wel een hond die niet moeilijk doet als het makkelijk kan. Zo dachten wij bijvoorbeeld dat hij niet zo goed kon springen. Totdat hij laatst een sprintje trok en over de ssalontafel de bank opsprong, haha. Of als ik een comando geef aan mijn andere hond en die het niet begrijpt, hij een gefrustreerde gil geeft en het dan wel even voor gaat doen.

Het is een heerlijke hond die perfect naar de basiscomando's luistert en waarmee ik zonder problemen, met hem los naast me heel Nederland kan rondwandelen, bij wijze an spreken. Maar voor 'nutteloze' dingen krijg ik een .....blik. Ik moet dus heel creatief zijn en dat is dan ook wel weer een uitdaging

Hahaha dat gemakzuchtige herken dat wel een beetje. ik heb twee Aussies. Aan de andere kan worden in dit topic ook dingen gezegd over Aussies waar ik me niet in herken. Mijn honden werken prima zonder beloning. Ze vinden het gewoon leuk om te helpen (schoenen ophalen, autosleutels brengen etc.) Ik sluit me aan bij de tips van Amster en je moet wel consequent zijn. En inderdaad is het handig om het opnieuw aanleren niet met een bal te doen maar met een ander voorwerp. Daarnaast is het bij het trainen van een Aussie ook vaak zaak ze goed uit te dagen. Vraag niet om herhaling maar maak een oefening en ook de beloning steeds een beetje anders. je zult zien dat de werkstand dan ineens wel aan gaat en ze minder gaan zuchten ;)

De filmpjes die Charlie heeft geplaatst leggen het heel goed uit, daarnaast ben ik wel een fan van het combineren van methoden. Op jacht leren wij, de dummy (of bal) bij het apporteren is zo ontzettend mooi. Die is wellicht wel 500.000 waard. Waar jij voor moet zorgen als baas is dat jij nog 1 miljoen achter de hand hebt. Waarom zou hij anders terug komen?

Dit miljoen is voor iedere hond anders en ik wissel ook regelmatig af, daarnaast krijgen ze het ook alleen met trainen. 

Op het moment dat mijn hond de dummy heeft (in de aanleerfase) wacht ik op een goed moment, roep en als ik contact heb laat ik het miljoen zien. Daarna gaat hij achter mijn rug (het is even oefenen want je hebt kans dat je hond het apport meteen uit tuft). Meestal komen ze als een speer naar me toe. Zodra ze bij mij zijn (en in het begin met je blij met elke extra meter!) en het apport lost is, gooi je het miljoen achter je zodat ze langs je heen moeten.

Apporteren bestaat uit een stuk of 7 losse oefeningen: markeren, wachten op de release cue, naar apport toe, vastpakken, terugkomen met apport, bij je gaan zitten, apport aanbieden. Natuurlijk hoeft niet iedereen een netjes zittend afgevende hond maar het is belangrijk om je te beseffen dat voor je hond een schakel van oefeningen is die je ook los moet oefenen en uiteindelijk aan elkaar moet plakken.

Voor inspiratie beveel ik de youtube filmpjes aan van Gwen Pieterse (over jacht, ze heeft ook dogdance filmpjes) en Brigitte van Gestel.

Succes!

 Super antwoord!

" Hahaha dat gemakzuchtige herken dat wel een beetje. ik heb twee Aussies. Aan de andere kan worden in dit topic ook dingen gezegd over Aussies waar ik me niet in herken. Mijn honden werken prima zonder beloning. Ze vinden het gewoon leuk om te helpen (schoenen ophalen, autosleutels brengen etc.) Ik sluit me aan bij de tips van Amster en je moet wel consequent zijn. En inderdaad is het handig om het opnieuw aanleren niet met een bal te doen maar met een ander voorwerp. Daarnaast is het bij het trainen van een Aussie ook vaak zaak ze goed uit te dagen. Vraag niet om herhaling maar maak een oefening en ook de beloning steeds een beetje anders. je zult zien dat de werkstand dan ineens wel aan gaat en ze minder gaan zuchten "

 Als ze de schoenen of auto sleutels naar je toe brengen, krijgen ze zeker weten een beloning: jou aandacht!

Dat is ook een beloning.