Dat was even schrikken

Net met Kahlúa een heel stuk langs het spoor gelopen. Brede grasvelden er naast. Ze kwam een erg leuk labrador teefje tegen, Kahlúa moest natuurlijk even stoer doen door wat te blaffen, maar de labrador blafte flink terug en hebben daarna écht heel leuk gespeeld en achter elkaar gerent. 

De auto's rijden langs het spoor ook héél hard. Alles ging goed, kahlúa en die andere hond kende het commando 'gras' en bleven keurig op het veld. Totdat kahlúa aan de overkant een vogel zag. Meteen rennen, een auto reed in de verte, dikke Mercedes, denk 90 km/u. Ik ben niet goed in rekenen maar wist wel dat hond en auto op dezelfde plek eindigde. Kahlúa was bijna van het gras af en ik schreeuwde een woord dat ik hier maar niet schrijf. Ik denk dat ze de paniek in mijn stem hoorde want meteen draaide ze om en kwam terug, af en toe omkijken naar de vogel maar ik was even belangrijker. Ik hartstikke blij natuurlijk, ik weet niet eens meer of ik haar had beloont want ik was nog een beetje in shock. 

Daarna heeft ze nog heerlijk met de labrador gerent en als we een auto aan zagen komen hielden we ze bij. De eigenaar van de labrador zei nog dat het op het nippertje was en dat ik geluk had dat ze goed luisterde. Normaal doet ze dit niet echt als ze een konijn of hert ziet, maar ik klonk ook zo overdreven paniekerig dat ze meteen omkeerde. Gelukkig maar, ik was echt bang. 

Ik weet precies hoe jij je gevoeld heb. Ik heb het zelf ook meegemaakt met mijn maltezer *die ik net een week had) ze was bang voor een hond en rende ook vol op een hele drukke weg af. Gelukkig werd de hond snel aangelijnd en mijn maltezer bleef bij de weg staan (nog wel op de stoep)


Gelukkig dat je hond zo goed baar je luistert. Je hart zat vast in je keel op dat moment. Het is goed dat je het even van je afschrijft, want zoiets blijft vaak wel een tijdje in je gedachte hangen (heb ik tenminste).

Ik heb zo'n situatie met Sadi gehad ze was toen een maand of 5.
Ongelofelijk dat moment de paniek het onverwachte toch luisteren de opluchting (ik moest janken van opluchting) en letterlijk op je benen stasn trillen. Je hart voelen Kloppen in je keel.

Het besef dat het maar een haartje scheelde. Ja dat doet zeker wat met je.
Vooral maar blij zijn dat het goed is afgelopen. Hoop dat je inmiddels al wat rust hebt teruggevonden (bij mij duurde dat best lang)

Oeffff, ja ik ken het gevoel van mijn vorige hond (husky) die was ontsnapt. Nu met Indie zit die angst er nog steeds in, ik laat hem ook alleen maar los als er geen weg in de buurt is. Als ie een kat ziet is ie weg en doof voor alles. Wie weet gaat het beter als ie ouder is maar eerst moet hij nog beter leren luisteren. Gelukkig heb je je hond dus toch goed onder commando! anders was hij niet gestopt. Maar je hart zal wel even heeeel hard geklopt hebben.

Ik ben wel een beetje bekomen maar zie het beeld wel steeds voor me. Ik draaide op dat moment ook maar mn hoofd weg want ik wilde het niet zien. Als ik er weer aan denk begint mijn hart weer sneller te kloppen. Ik ga haar daar ook niet meer los laten, een stuk verder kan het wel want aan de overkant staan daar huizen en dus geen beesten. 

Zonde want het is ook mooi veld. 
Jammer dat honden niet goed beseffen dat het gevaarlijk is. De speelde daarna vrolijk door en ligt nu heerlijk op een flostouw te knabbelen. Maar ik was echt even bang dat ik mijn maatje kwijt was. 

Ik ken dat gevoel. De plek waar t ons gebeurde is ze ook nooit meer los geweest.

Ik hoop dat je straks toch gewoon kan slapen. t was een rot ervaring, maar gelukkig goed afgelopen.

Oei wat schrikken!! 

Volgende keer toch de honden daar maar aan de lijn?

Een spoorweg en dan ook nog eens auto's die hard rijden, da's in mijn ogen vragen om fikse ongelukken.

Gelukkig is nu alles goed gegaan. 

De kant van het spoor is niet gevaarlijk, hele hoge hekken, en geen slagbomen. Alles is keurig afgezet, het is dan ook een hondenstrook. Ook mag er maar 30 km gereden wordt, auto's die er niet hoeven te komen komen er niet want het is afgelegen. Maar de mensen die er wonen rijden echt verschrikkelijk hard. 

Ik ben blij dat Kahlúa de commando's goed kent en écht wel op het gras blijft, maar als er een vogel of konijn zit.. Ik ga ook niet meer bij dat stuk wandelen hoor.. Ik laat haar wat verder wel los omdat dat stuk doodloopt. 

Poooh wat schrikken..

Maar snap niet dat je een hond loslaat bij een drukke weg.. ook al luisterd hjj nog zo goed, honden zijn onvoorspelbaar. Hoop dat het een leermoment is geweest, gelukkig is alles goed afgelopen

Ik kijk écht wel uit, dit is ook de eerste keer dat er een auto zo reed, zoals ik schreef, voor ik door had dat er een auto aan kwam was het bijna te laat. 

Een leermoment, eerlijk gezegd niet, ik zal werkelijk altijd uitkijken of er een auto aankomt, dan maak ik haar ook altijd vast ( altijd gedaan) Maar deze kwam zo snel aan geracet. + een heerlijke plek waar honden los mogen, Ik kan er geen foto van vinden op internet, maar anders zou je begrijpen hoe ik het bedoel. Het is een breed veld, en genoeg tijd om je hond vast te houden mocht er een auto komen.