we gaan naar huis vrouwtje

Vandaag weer super mooi weer.

Dus relaxed door het park geslenterd met de mannetjes

nog even bij bevriende hond en baas langs geweest naast het park

Na een uurtje was dat weer klaar..ondertussen hingen mijn honden op de bank

toen weer naar het park

Ik laat de honden los en..

Waldo ging het pad op richting huis

onvermurfbaar..vrouwtje het is genoeg geweest

niks gebeurd...maar toch genoeg van het goede

Dus we zijn naar huis gegaan

ventjes zijn tevreden en liggen in dromenland

soms is een klein beetje al genoeg

Tja, fijn dat je hem lekker zijn zin hebt gegeven. Geen zin in lopen, dan maar niet

zo hoort het, genoeg is genoeg, hahaha, lekker eigen willetje, ook wel leuk zo iets, en als ik lees hebben ze ook genoeg gedaan toch ? lekker relaxen vanavond, uhhh op de bank he. hahaha

Hahaha genoeg is genoeg , hop naar huis

Haha!! Ik zie het helemaal voor me  Kelly heeft het ook wel eens en je kan haar dan écht niet overhalen...

Wie laat wie nu uit
hahaha zo heel erg herkenbaar! <3

Pompidompidom.... ik zie 'm gaan 

Supercool hoor Roos, dat hij uit eigen initiatief de leiding neemt 

Tegenwoordig kan ik soms Jip de route laten bepalen. Dat wordt dan steevast een heel kort rondje en ik weet op voorhand al welk rondje  .... heel soms met een kleine uitschieter naar Lily's veldje, zoals ik dat noem.

home sweet home 

" Tja, fijn dat je hem lekker zijn zin hebt gegeven. Geen zin in lopen, dan maar niet "

Diesel & Bumper

 Haha zo is het..

" zo hoort het, genoeg is genoeg, hahaha, lekker eigen willetje, ook wel leuk zo iets, en als ik lees hebben ze ook genoeg gedaan toch ? lekker relaxen vanavond, uhhh op de bank he. hahaha "

willemijn, baasje van bamse .

 Ja we waren op de heenweg ook al door het park gegaan

dus ze  hadden al een klein uurtje gelopen

Maar het was mooi weer ,dus ik dacht een bonusrondje op de terugweg

Maar grote smurf waldo had daar hele andere ideeen over

Hartstikke goed, genoeg is genoeg Wat een geweldige hond is het toch.

Lola kon dat ook altijd zo goed aangeven, eerst met geweld (tegen mijn enkels springen, zich gewoon voor dood  neer laten vallen, happen) toen we elkaar nog niet goed kenden, later was soms alleen een blik in de ogen, even heen en weer naar elkaar genoeg.

 Het zijn net ezeltjes op zo'n moment

Waldo loopt nooit voor mij weg....maar op zo'n moment  zorgt hij dat hij dat hij 10 meter voor blijft

als ik een stap vooruit zet..zet hij er 2

Toen heb ik maar tegen mijn vriendinnetje gezegd dat waldo het genoeg vond geweest.

Jeff mee geroepen en zodra ik toen het pad naar huis opging was meneer tevreden en deed hij weer normaal

Haha, Lexi doet dit veel de laatste tijd. En niet alleen vanwege haar artrose, maar ook om ze wil eten of gewoon geen zin meer heeft.

Gaat op de rem, geen beweging meer in te krijgen.

Vandaar dat nieuwe tuig, kan ik gewoon een rukje aan geven zonder dat ik met riem en tuig zonder Lexi sta. Want ze moet echt nog even een stukje meelopen voor de andere troelala's.

" Pompidompidom.... ik zie 'm gaan 
 
Supercool hoor Roos, dat hij uit eigen initiatief de leiding neemt 
 
Tegenwoordig kan ik soms Jip de route laten bepalen. Dat wordt dan steevast een heel kort rondje en ik weet op voorhand al welk rondje  .... heel soms met een kleine uitschieter naar Lily's veldje, zoals ik dat noem.
 
 
home sweet home  "

Petra, *Lily Jane* & Jip

 soms is hij heel resoluut

Ik vind het prachtig hoe hij zich steeds meer ontwikkelt en echt laat zien wat hij vind

Haha die kleine rondjes herken ik ook hoor

Als waldo gespannen is (of het  hard regent)

Toch heeft Jip een begin gemaakt ,en je ziet toch dat ze daar zelf op voort borduren..

stapje voor stapje..het geeft ze veel ervaring in het "bij zichzelf blijven" en daarop durven bouwen

Helemaal naar lily's veldje ,dan heeft Jip duidelijk een hele fijne dag.

Dan is het Power Jip

" Hartstikke goed, genoeg is genoeg Wat een geweldige hond is het toch.
 
Lola kon dat ook altijd zo goed aangeven, eerst met geweld (tegen mijn enkels springen, zich gewoon voor dood  neer laten vallen, happen) toen we elkaar nog niet goed kenden, later was soms alleen een blik in de ogen, even heen en weer naar elkaar genoeg.
  "

Dobry

 Prachtig hoe ze het aan je duidelijk maken.

Je leert elkaar zo goed kennen  door de worstelingen in het begin ,dat uiteindelijk een blik genoeg is.

dat vind ik zo mooi en bijzonder 

 Gekke Lexi ...ik zie je al met een leeg tuigje lopen

hier moet ik waldo vaak genoeg even van de handrem halen(das onontkoombaar in de stad)

en houdini proef tuig is dan zeker een godsgeschenk

Waldo was ook niet fysiek moe..hij had gewoon genoeg indrukken  gehad

Hij had zeker nog uren blij gelopen in een mensen vrije zone

inderdaad, ook met andere dingen, als ik soms twijfelde of ik een straat beter over kon steken als een andere hond ons naderde, stond zij al stil en ging met haar ogen even heen en weer naar mij, de andere hond en de overkant van de straat.

Lola liet ik overigens ook heel vaak zelf de route bepalen. Heerlijk vond ze dat.

Jenna doet dat ook graag, maar alleen in het weekend omdat ze nogal ondernemend en nieuwsgierig is en je dan zo urenlang onderweg bent

Heerlijk he, die ontwikkelingen in zo'n dier. Dit bedenk ik zelf en durf nog richting mijn mening te sturen ook 

Jip is een rare. Zo tergend onzeker...volgend, maar dan ineens (steeds een beetje vaker) toch zomaar zijn zin doen. Iets eigens. En wat geniet ik dan van die achterom spiedend blik 't'is toch wel okee he, dat we daar gaan?'

De dag nadat Lily overleden was heeft hij dat ineens out of the blue gedaan. Jip nam nooit de leiding, wordt er zelfs extra onzeker van als ik 'm die geef. Maar die dag, 16 mei 2012, trok hij mij zowat uit mijn schoenen om bij Lily's veldje te komen en daar werd hij rustig. Ik wilde helemaal niet daar, veel te veel herinnerende voetstapjes in mijn hoofd om al te kunnen handelen. Ik heb heel erg lopen brullen....ik geloof dat we er wel een half uur hebben gezeten, in gras, tot het brullen zachtjes overging in snotteren...in berusting. Die Jip...weet tot op de dag van vandaag niet wat hem dreef die dag. Hij die nooit enige leiding neemt, die dag was het nodig besloot hij, voor hem en voor mij. Die kruimel heeft een onmeetbare diepgang. 

En dus nu, als ik hem de leiding geef op een dag dat hij het aankan, doet hij het soms nog. Bedaarder.... spiedend achterom kijken 'is het oke?' ... 'ja kerel, het is oke. We volgen de voetstapjes van onze vriendin'.

edit: zij fluistert hem overigens vaker dingen in na haar overlijden 

Roos ook beelddenker he hahaha

"  
 
inderdaad, ook met andere dingen, als ik soms twijfelde of ik een straat beter over kon steken als een andere hond ons naderde, stond zij al stil en ging met haar ogen even heen en weer naar mij, de andere hond en de overkant van de straat.
Lola liet ik overigens ook heel vaak zelf de route bepalen. Heerlijk vond ze dat.
Jenna doet dat ook graag, maar alleen in het weekend omdat ze nogal ondernemend en nieuwsgierig is en je dan zo urenlang onderweg bent "

Dobry

Dat is zo speciaal ...en zo duidelijk

geweldig lijkt me dat als je hond eigen route kan bepalen

Ivm de veiligheid doe ik dat meestal.

Ik breng ze naar de rustigste plekken zodat ze los kunnen

eenmaal los krijgen ze alleen maar veiligheids commando's

(naam en wijzen of commando wacht)

meestal is er weinig nodig en doen ze het zelf al

Alle vrijheden zijn toegestaan, zolang ze maar niet oversteken op het groen blijven en mij in de gaten houden..als ik iets van me laat horen

dat snappen ze goed.

 ja hihi..betrapt

Goed hoor Waldo.

Beter op tijd naar huis dan nadien in de prak liggen.

Hus heeft ook een aparte manier om te zeggen genoeg is genoeg.
Meneer gaat liggen en is niet meer weg te krijgen.
Pas als ik omdraai dan staat hij pas op

"  
 
Heerlijk he, die ontwikkelingen in zo'n dier. Dit bedenk ik zelf en durf nog richting mijn mening te sturen ook 
 
Jip is een rare. Zo tergend onzeker...volgend, maar dan ineens (steeds een beetje vaker) toch zomaar zijn zin doen. Iets eigens. En wat geniet ik dan van die achterom spiedend blik 't'is toch wel okee he, dat we daar gaan?'
 
De dag nadat Lily overleden was heeft hij dat ineens out of the blue gedaan. Jip nam nooit de leiding, wordt er zelfs extra onzeker van als ik 'm die geef. Maar die dag, 16 mei 2012, trok hij mij zowat uit mijn schoenen om bij Lily's veldje te komen en daar werd hij rustig. Ik wilde helemaal niet daar, veel te veel herinnerende voetstapjes in mijn hoofd om al te kunnen handelen. Ik heb heel erg lopen brullen....ik geloof dat we er wel een half uur hebben gezeten, in gras, tot het brullen zachtjes overging in snotteren...in berusting. Die Jip...weet tot op de dag van vandaag niet wat hem dreef die dag. Hij die nooit enige leiding neemt, die dag was het nodig besloot hij, voor hem en voor mij. Die kruimel heeft een onmeetbare diepgang. 
 
 
En dus nu, als ik hem de leiding geef op een dag dat hij het aankan, doet hij het soms nog. Bedaarder.... spiedend achterom kijken 'is het oke?' ... 'ja kerel, het is oke. We volgen de voetstapjes van onze vriendin'.
 
 
edit: zij fluistert hem overigens vaker dingen in na haar overlijden  "

Petra, *Lily Jane* & Jip

 Dat "je zin doen" mag ,geeft eindeloos veel vreugde en zelfvertrouwen  aan een beschadigt dier is mijn overtuiging

Ze zullen wel kwetsbaar blijven door hun defect maar

er is ook een andere vorm van zelfvertrouwen door vertrouwen

waldo schakelt daar steeds sneller in

Als je het maar op maat aanbied

 haha  gekke lieve Hus ,super mooi toch!

Het is belangrijk dat je je grenzen aangeeft.

Kunnen wij van leren

Ik respecteer zijn grenzen ook.
Als hij niet wilt lopen , lopen we niet.
Daar in tegen liepen we vanmorgen 3 uur lang. Ik heb genoten van dat blije koppie <3

 Precies Kath

Ik vind het echt zo grappig om te zien hoe mijn volgzame kind, opeens volhard in zijn mening hier en daar.

Yep, helemaal eens. Ik ben ook heel scheutig met eigen initiatieven laten gaan en op ingaan, mits veilig en verantwoord. Geen afkappen, dat zou alles teniet doen. Laten voelen dat zijn mening er toe doet. Juist omdat een Jip, en Waldo, onvoldoende een stabiel 'eigen ik' hebben ontwikkelt. Erg volgzaam zijn, afwachtend, onzeker. Voor mij echt wel een ingroeien met vallen en opstaan geweest, zo'n minder zelfstandig type.

Als ik dan zo'n verhaal van Waldo lees, dan zie ik 'm haast gaan  Niet in een rechte streep naar huis, maar paar stappen die kant op.. ff spieden ... jaaaaa ze volgt. Dat zien durven is toch op en top hartverwarmend.

"  
 
Yep, helemaal eens. Ik ben ook heel scheutig met eigen initiatieven laten gaan en op ingaan, mits veilig en verantwoord. Geen afkappen, dat zou alles teniet doen. Laten voelen dat zijn mening er toe doet. Juist omdat een Jip, en Waldo, onvoldoende een stabiel 'eigen ik' hebben ontwikkelt. Erg volgzaam zijn, afwachtend, onzeker. Voor mij echt wel een ingroeien met vallen en opstaan geweest, zo'n minder zelfstandig type.
 
Als ik dan zo'n verhaal van Waldo lees, dan zie ik 'm haast gaan  Niet in een rechte streep naar huis, maar paar stappen die kant op.. ff spieden ... jaaaaa ze volgt. Dat zien durven is toch op en top hartverwarmend. "

Petra, *Lily Jane* & Jip

 Je beschrijft hem precies zoals hij is  Petra...

Pas als wij volgen ontspant hij pas weer

 hus is weer een blije kerel aan het worden

soms moet je ze tijd en ruimte gunnen maar het resultaat is er dan ook naar

Zo'n blij koppie ,doet je weer realiseren dat je op de goede weg bent.

Echt super fijn omte horen dat hus weer zichzelf begint te worden na die zware insult  en alle rompslomp in huis.

Wat zal je daar van genieten Jaimie

Ik genoot dubbel na jeff's afzonderings periode

Geniet maar van je  heerlijke blije kerel!

Stoere dappere Dodo