Wispa is blind - het hele verhaal

Omdat veel van jullie Wispa's achtergrond mogelijk niet kennen, wil ik bij het begin beginnen. Wel wil ik graag de naam van de stichting waar Wispa vandaan komt voor me houden op een openbaar forum als dit. Ik zie het nut er niet van in om mensen zwart te maken. Ik ga daarom niet heel diep op dat stukje van het verhaal in, maar mocht iemand er verder het fijne van willen weten, dan ben ik wel bereid mijn verhaal via een privé bericht te delen.

Wispa werd in september in Spanje gevonden door een Engelse mevrouw. Ze zat vast onder een boom/bosjes, ze had zichzelf klem gelopen. En ze was niet in al te beste conditie..



Binnen een half jaar verhuisde Wispa behoorlijk vaak. Van een asiel naar een gastgezin, toch maar terug naar het asiel. Ik kwam haar tegen via Facebook, ze werd gedeeld en was op zoek naar een gastgezin. Met mijn grote mond meldde ik me aan, en ik werd benaderd door een Belgische stichting.

Begin februari was het zover, en mocht ik Wispa ophalen van het vliegveld.



Na een aantal dagen begon het mij op te vallen dat er iets vreemds was aan Wispa. Alsof ze niet goed zag. Maar ik kon niet verklaren, hoe ze achter Cosmic aan tussen de bomen door zigzagde, om vervolgens van de stoep af te vallen.. Op sommige dagen leek ze erg slechtziend, maar op andere dagen leek er niets aan de hand. Ik nam contact op met de stichting en vroeg om toestemming om naar de dierenarts te gaan. De stichting wilde het even afwachten. Ik nam contact op met haar vinder in Spanje en vroeg of zij ooit iets gemerkt had aan Wispa. Dat had ze niet, en de Spaanse dierenarts had Wispa goed gecontroleerd, haar ogen specifiek, omdat ze een traanoog had.

Na wat aandringen ging Wispa naar een dierenarts in België. Ik had het gevoel niet geloofd te worden door de stichting en door Wispa's vinder. Maar het bleef aan me knagen. Helaas had mijn onderbuikgevoel gelijk. Wispa was volgens de dierenarts van de stichting deels slechtziend. Het onderste gedeelte van haar netvlies was beschadigd. Vermoedelijk zou ze ermee geboren zijn, en zou het niet erger worden. Ze had er geen pijn van. Dit leek aannemelijk, het verklaarde waarom ze wel om bomen heen liep maar vervolgens van de stoep afviel. Nu, achteraf, blijkt dat de dierenarts niet ver genoeg heeft gekeken..

Vanwege Wispa's oogproblemen en gedoe met de stichting, en omdat ze het hier goed deed, besloot ik haar te adopteren. Ik nam me voor om ooit, als de situatie ernaar was, verder onderzoek te laten doen naar haar ogen. Ik was nieuwsgierig hoeveel ze nu precies zag, en waar haar afwijking door kwam.

Gisterenavond was de situatie ernaar. Via Kelly van Luan kwam ik in contact met een oog-dierenarts die gisteren naar Wispa gekeken heeft. Na wat testjes, oogdruppels en gekke lampjes en brillen, kwam de oog-dierenarts met een voorlopig vermoeden, namelijk.. dat Wispa geheel blind is. De cellen in haar ogen die zorgen voor beeldvorming sterven af/zijn afgestorven. Wanneer dit begonnen is, en of dit veroorzaakt is door invloeden van buitenaf, is nog niet zeker. Feit is wel dat ze geheel blind is, mogelijk kan ze wel licht en donker onderscheiden. De foto's en de resultaten van het onderzoek zijn naar een groep van oog-dierenartsen gestuurd die helaas niets toe konden voegen aan wat we al wisten. Ze zijn nu ook doorgestuurd naar de universiteit van Utrecht en Engeland, waarop we volgende week antwoord verwachten. Hopelijk komt er dan wat meer duidelijkheid.

Voor Wispa verandert er niets. Ze functioneert geweldig goed, haar andere zintuigen zijn enorm sterk, en met geur, geluid en luchtstromingen komt ze onwijs ver, je zou bijna niet zeggen dat ze blind is. Ik kan het ook nog steeds bijna niet geloven. Haar verleden is een enorm mysterie voor mij, nu nog meer dan hiervoor. Is ze als fokteef gebruikt? Heeft ze daarom zo'n hangbuikje? Is ze voor de jacht gebruikt? Is ze gedumpt toen ze slechter ging zien? Of is ze blind geboren? Waarom is ze dan niet eerder gedumpt? Of is ze gewoon verdwaald? Komen de wonden in haar nek van een gevecht met een andere hond? Of heeft ze een ingegroeide halsband om gehad? En de wonden op haar rug? Een gevecht met een hond, of toegebracht door een mens? Of "gewoon" het prikkeldraad ingewandeld? Het feit dat ze blind is maakt me vooral verdrietig. Ze heeft zoveel meegemaakt, en dan dit er ook nog bij.. Ik weet dat ik hier meer last van heb dan Wispa, maar toch..

Wispa krijgt een "niet aaien" label voor aan haar tuig, en ik ga me inlezen oer het trainen van blinde honden, zodat ik mijn training aan haar aan kan passen. Een hoop puzzelstukjes vallen op hun plek, haar enorme angst voor onweer, en haar extreme reactie wanneer ze wild of een kat ruikt. Ineens is het allemaal bijna logisch. Ik ben blij dat ik nu meer rekening met haar kan houden..

Hieronder nog wat fotootjes van haar netvlies, ik vind het zelf allemaal reuze interessant moet ik zeggen..


Het reflecterende gedeelte van het netvlies - bij een gezonde hond zie je geen streepvorming, bij Wispa wel..


Het niet-reflecterende gedeelte van het netvlies


De bloedvaten in haar oog, veel dunner dan bij een gezonde hond, op den duur zullen ze geheel verdwijnen (maar dit kan verder geen kwaad)

Ach, mijn witte spookje.. veel geluk is haar helaas niet gegund..

Eerst haar moeilijke start, en nu ook nog blind! Arme Wispa 

Dikke knuffel!

O wat fijn dat je dit nu weet zeg.
Hier kan je wat mee gelukkig.
Ook heel fijn dat ze bij jou en jou honden terecht is gekomen, jullie zullen haar leiden en begeleiden want dat ook jou honden dat kunnen is al bekend.
Super wat een lieve baas heeft Wispa getroffen.

Oneens, ze is bij jou terecht gekomen :) .

Jeetje Pauline, wat een verhaal.., en wat een mega geluk heeft Wispa dat ze bij jou is terecht gekomen 

Natuurlijk is het verdrietig en zijn er nog grote vraagtekens...., maar stel je voor dat je spookje nog in Spanje had gezeten en niet geadopteerd was..., hoe was het dan met haar afgelopen.

Dus je conclusie "veel geluk is haar helaas niet gegund.." deel ik niet..., alle geluk is haar gegund !!..., en juist omdat ze bij het beste baasje zit waar ze maar terecht had kunnen komen gaat dat (met vallen en opstaan) helemaal goed komen.

Ik ben benieuwd of de andere specialisten nog iets kunnen vinden over de oorzaak en of dit eerder gevonden had kunnen worden.

Heel veel sterkte met je witte spookje..., maar iets zegt me dat dat helemaal goed gaat komen 

De eerste foto schrok ik even van
Je verhaal heb ik echt met tranen gelezen.
Arme wispa
Wat een verleden.
Al je vragen snap ik helemaal.


En geluk is haar zeker wel gegund aangezien ze nu bij jou is <3
Dikke knuffel voor jullie.

En dan denk ik... Ze functioneert goed, heeft een goed baasje, vriendinnetje en ze heeft lol. Het 'voordeel' is dat Wispa niet weet en beseft wat ze mist, ze neemt het leven zoals het komt. Jij weet nu hoe je nog beter voor haar kunt zorgen, ik zou zeggen, geniet van elkaar! 

Jeetje wat heftig. Gelukkig dat je t nu weet, kan je er wat beter op inspelen.

Jeetje al ik jouw filmpjes bekeek en foto's zag zou je echt niet zeggen dat ze blind is... Dan functioneert ze ontzettend goed voor haar toestand.

Ze heeft volgens mij een heerlijk leven bij jouw

Ocharme Wispa, zoals je zegt, ook dat nog.  Maar ik heb een blinde hond gekend, een Cocker en die heeft een gelukkig en vol leven gehad. Zoals je zelf al schreef, het is vooral het baasje dat zich dan zorgen maakt, omdat wij denken als mensen, honden gaan er gewoon voor.

Met 1 zinnetje van jou ben ik het niet eens "veel geluk is haar niet gegund". Wel waar, want ze vond jou en mocht bij jou blijven, als Wispa kon praten zou ze dat vast ook zeggen. Jij houdt van haar en dat is het grootste geluk dat iemand haar kon geven en jullie komen hier ook wel uit. Nu weet je het tenminste en kan je er rekening mee houden en je verder informeren !!!

Geef dat lieve schatje een dikke knuffel van me ! En de andere twee natuurlijk ook

Het laatste zinnetje...veel geluk is haar niet gegund.

Eigenlijk heeft ze juist heel veel geluk dat ze met haar verleden en haar ogen toch een fijn huisje heeft.

Maar het is wel fijn dat je nu wel zeker weet wat er met haar ogen is, zodat je er nog meer rekening mee kan houden.

Wat dat betreft heeft ze misschien wel geluk gehad, ja. Als dit destijds al bekend was geweest, en ik haar niet wilde adopteren, vraag ik me af wie haar had gewild.. en hoelang ze "thuisloos" zou zijn gebleven..

Ongelooflijk zeg, dat ze zo goed kan functioneren ondanks dat ze niet ziet.

Is ze misschien albino? Dit gaat vaak gepaard met slechtziendheid, blindheid. 

Ze heeft het geluk dat ze bij jou is! beter kan ze krijgen. Geniet van elkaar.


Wel heftig, ook nog blind. Maar waarschijnlijk weet ze al niet meer beter. Heel goed om je trainigingeb ect er aan te passen en het allemaal makkelijker voor haar te maken.

Wat fijn dat er mensen zijn zoals jij.Dankzij jou heeft ze nu een goed leven waar van haar gehouden word.Veel geluk met Wispa.

Heftig maar wel supergoed dat je jouw gevoel bent blijven volgen en verder bent gaan zoeken. Ik hoop dat deze wetenschap en de mogelijkheid hierover bij te leren dit bijdraagt aan een nog fijnere band watvalleen al ontstaat omdat je nu meer begrijpt. Beter kan leren inschatten op welke punten ze begeleiding nodig heeft. Zoals bij stoepen. Hoogte verschillen e.d

Ik denk eerlijk gezegd niet dat Wispa gelukkiger zou zijn als ze zou zien. Ze is al zo'n blij ei en als ze nooit gezien heeft,  weet ze helemaal niet wat ze mist.

Heb wel spijt dat ik gedacht heb dat ze een beetje dom is.  Wispa is namelijk gewoon super slim,  maar blind :).

De oogdierenarts die Wispa nu onderzocht heeft is trouwens een goede kennis van me, ze heeft ook een goede site met veel info over oogaandoeningen www.oogdierenarts.nl 

Ik denk ook dat het goed is het 'arme wispa" gevoel proberen los te laten.

Mijn hond komt uit zeer zware verwaarlozing, en bleek doof.

Geworden, door de verwaarlozing, en dat is best heel bitter om te constateren.

Maar hem boeit het niet, hij neemt het voor kennisgeving aan, en is enorm sterk in het observeren, geursporen, alert zijn.

Tuurlijk had ik het graag anders gezien, maar dat is niet zo, en de hond staat er niet bij stil

En tegen ons werd ook gezegd "arme Gorby.., die hond woont bij jullie, wat is daar in vredesnaam arm of zielig" .......... uhhh niks dus.

Knap dat je het al in zo'n vroeg stadium meende te herkennen en dus nu ook weet waar je mee te maken hebt. Heel veel geluk met haar.

Honden hebben niet eens door dat ze een handicap hebben, hihi. Het zijn wij mensen die het sneu vinden. Ik weet ook wel dat zij er niet mee zit, maar.. ik vind het sneu vóór haar.. denk ik.

Maar ik vind het vooral heel sneu dat het opvanggezin in Spanje niks gemerkt heeft..

Wat ben ik blij dat Wispa bij jou een thuis heeft!  Ze is ook héél gelukkig, alleen moet jij proberen dat medelijden van je af te zetten.  Houd rekening met haar beperkingen maar voel jezelf niet verdrietig door dit, ze heeft het goed nu.

Ik heb sinds een jaar een dove pup in huis genomen, ik voelde me zo verdrietig en had zo'n medelijden met haar dat ze zoveel moest missen.  Maar wat blijkt?  Ze redt zich fantastisch!  Ze kan mee op wandeling en loopt ook los van de lijn met als enig verschil dat ze soms vroeger wordt teruggeroepen als er mensen aankomen, omdat ik moet wachten tot het moment dat ze naar me kijkt en ik dan liever het zekere voor het onzekere neem en haar roep zodra ze achterom kijkt.  Ze speelt met andere honden, ze geniet van elke uitstap en toch... soms zit ik naar haar te kijken als ze in de zetel ligt en dan denk ik "wat zou het zijn zulk een stille wereld?" en krijg ik medelijden.  Niet doen dus: natuurlijk heb je die neiging, je bent een mens met gevoelens en je kan medevoelen, maar je maakt het jezelf enkel moeilijker.

Succes en nog veel plezier met je hondje .

Bij ons zei de vorige eigenaar dat "die hond niet luistert" ....... nee, dat klopt, hij hoorde het niet, maar hij luistert inmiddels als de beste, nog nooit zo'n "gehoorzame' hond gehad.

Maar geloof me, hij heeft heel wat slaag gehad omdat "hij niet luisterde"

Maar die tijd was voorbij op het moment dat hij bij ons in de auto stapte.

En het is niet goed om die "arme hond" emotie erg vast te houden, doet de hond ook niet.

sorry niet ingelogd!

lieve wispa, 

jammer dat je blind bent, maar ik vind je een super knapperd dat je 

je zo goed beweegt door het leven!

geniet maar lekker bij je top baasje!

veel liefs en poot van Lily ????

Op Facebook volg ik de blind en doof geboren teckeltjes Noddy en Saartje. Ontzettend leuk om te lezen: Noddy en Saartje. Er staan heel vaak video's en foto's bij de verhaaltjes. Vooral op die video's kun je zien dat de hondjes, ondanks hun handicap, veel plezier hebben.

Wispa mag zich gelukkig prijzen dat ze bij jou is terechtgekomen!

" " Op Facebook volg ik de blind en doof geboren teckeltjes Noddy en Saartje. Ontzettend leuk om te lezen: Noddy en Saartje. Er staan heel vaak video's en foto's bij de verhaaltjes. Vooral op die video's kun je zien dat de hondjes, ondanks hun handicap, veel plezier hebben.
 
Wispa mag zich gelukkig prijzen dat ze bij jou is terechtgekomen!
 
  "Agnes 

Hihi, die volg ik ook. Noddy's vrouwtje is een kennis van me "

Dat is wel heel toevallig!

Ik denk dat het voor ons erger is dat Wispa blind is, dan voor haar.

De andere zintuigen specialiseren zich nog meer (denk ook aan de reflectie van geluid)

tuurlijk levert het wel extra gevaar op in onze wereld 

Wispa heeft een top baas en krijg niet de indruk dat de meid haar ogen erg  mist.

Wat de oorzaak ook is ...ze heeft prima leren omgaan met haar handicap

....en ze leefde nog lang en gelukkig..

Ik ben vanaf mijn geboorte al slechtziend. Niet omdat mijn ogen niet goed zijn, maar omdat mijn hersenen de beelden niet goed kunnen verwerken. Maar de dokters hadden mijn ouders gezegd dat ik er wel overheen zou groeien, dus er werd niet echt veel aandacht aan besteed. Mijn hele leven liep ik op mijn tenen, deed ik het vwo, de pabo, en nog heel veel meer, en was altijd moe, had veel ongelukjes en ongelukken. Dat ik slechtziend was, daar was ik niet echt mee bezig. Ik zag zoals ik zag, iets anders was er niet. 

Helaas werd ik ook slechthorend, toen kwam ik in de problemen zeg. Het bleek dat ik alles op mijn gehoor deed, toen dat weg begon te vallen was ik de draad helemaal kwijt. 

Ik werd doorverwezen naar een instituut voor blinden en slechtzienden in Haren, allemaal heel frustrerende onderzoeken gehad, en toen kwam er uit dat ik dus heel slechtziend was. Boeken gelezen over mijn aandoening, nou zeg, wat had ik iets ergs zeg. De moed zakte me in de schoenen. Mijn moeder in zak en as, oh wat een schuldgevoel, en daar werd ik nog beroerder van.

Moraal van dit verhaal, je hond is niet zielig, hij ziet zoals hij ziet, hij weet niet wat anderen zien. Hij is niet zielig, dus behandel hem ook niet zo. (Volgens mij doe jij dat ook niet hoor, maar waak er voor dat anderen hem zo niet gaan benaderen). 

En velen hebben het al gezegd, maar wat een geluk dat hij bij jou is, dat je al lang dingen gesignaleerd hebt.

Mensen kunnen er na de acceptatie goed mee leven in de regel en het aanpassingsvermogen van de hond in nog vele malen sterker.

Bij Whipsa zul je vooral alert moeten zijn denk ik bij aflopende stukjes, Alles wat vanaf de kant waarvan jullie komen in eens naar beneden afloopt is iets wat whispa niet waarneemt.

Zou je standaard bij elke afdaling, ruim wegdek verschil stoeprand etc. Whispa Afstapje zeggen en haar er even langs begeleiden denk ik dat ze heel supersnel door heeft dat Whispa Afstapje betekent dat er zich voor haar iets is wat ze voorzichtig moet nemen, en ze zelf al gas terug zal nemen om af te wachten/te ontdekken wat het halve obstakel is.

Een helling zal ze door verandering van luchtstroom en geur  en weerkaatsing van geluid wel waarnemen. Maar naar beneden, valt het weg.

Zoals ik aangaf over de telefoon, ik denk echt niet dat Wispa er last van heeft. Het is wonderbaarlijk hoe haar andere zintuigen ontwikkeld zijn. Even voor de rest hier, Wispa is hier te logeren geweest voor een dag(overdag) en loopt dan nergens, maar ook nergens tegenaan! Ook niet buiten. Ze kan dus prima uit de voeten op onbekend terrein. Ik zou er dan ook absoluut niet meer stil bij staan dan nodig is, want dat doet ze zelf ook niet :).

Uiteindelijk heel jammer dat ze blind is, maar zolang zij plezier in het leven heeft en gelukkig is zou ik er niet teveel over nadenken. Ze is vast blij dat ze nu bij jullie woont