Herplaatsen

Ik heb het even in overig gezet, weet niet zo goed waar het anders hoort

Maar ik was heel erg benieuwd wanneer jullie over zouden gaan in het herplaatsen van je trouwe viervoeter.
Bij welke problemen zou je hieraan denken?

Zou je je hond überhaupt herplaatsen bij bijvoorbeeld gedragsproblemen, of zou je hem/haar dan liever inslapen?

Het is puur informatief hoor, ik ben niets van plan

Ik heb mijn allereerste hond een foxterriër na het asiel gebracht dat hondje kon totaal niet alleen zijn en blafte en jankte de hele flat bij elkaar en sloopte mijn hele flat, ik had destijds in mijn gang zeil laten plakken duur zeil. had die hond opgesloten in de gang was een lange gang van 5 meter, ben een uurtje weg geweest boodschappen doen kom terug had mevr. het hele zeil van de kamerdeur tot de voordeur helemaal kapot weten te trekken terwijl het zeil geplakt was. Mijn meubels waren ook niet veilig voor mevr. en ik kon in mijn flat nergens een bench plaatsen. Als ik thuis was was  mevr. heel lief en aanhankelijk. maar als ik wegging veranderde ze in een monster. Ik had die hond gekregen van een ex van mij maar ik had totaal geen band met die hond ex ging weg en ik zat met die hond waar ik niks mee kon. Omdat ik een kleine uitkering had en geen afstandskosten aan de dierenasiel kon betalen heb ik een leugentje om best wil gedaan en gezegd dat die hond is aan komen lopen afstandskosten waren destijds 100 gulden. Ze hebben die hond meegenomen buren blij ik een beetje blij want nou kon ik alles weer opnieuw aanschaffen zoals bankstel zeil ze had zelfs aan de deurposten gebeten. Ik kon niet van die hond houden heb het 4 a 5 maanden geprobeerd maar het wilde niet. Wat er met die hond gebeurd is weet ik niet. Maar als ik onderweg naar huis ging dacht ik al bij mijzelf wat zou ze nou weer gesloopt hebben terwijl ze speeltjes genoeg had. Als je al met die gedachte naar huis gaat dan is het niet goed. Ik kreeg een hekel aan die hond terwijl ik zoveel van honden hou

Wat een heftig verhaal... Kan me goed voorstellen dat je dan aan herplaatsen denkt.
Vooral als je geen band met het beestje op kunt bouwen.. Lijkt me ook moeilijk om een goede band op te bouwen als je elkaar alleen maar irriteert

Nooit of is dat raar 

Ik zou gaan denken aan herplaatsing als dat voor mijn hond beter is. Als iemand anders haar meer/betere dingen kon bieden dan ik. Ik zou niet zo snel een hond herplaatsen omdat ik problemen heb met gedrag o.i.d., ik ben dan zo iemand die door gaat tot het bittere eind, het moet en zal lukken. Overigens heb ik het eerste half jaar regelmatig geroepen dat ik Mik wilde herplaatsen, buiten dat ik gek van haar werd leek ze het hier ook gewoon niet leuk te vinden, en dacht ik dat ze het bij haar gastgezin misschien maar naar haar zin zou hebben.

Een hond in laten slapen zou ik alleen doen als mijn hond een bedreiging voor zichzelf of anderen is.

Poeh, kan het me bijna niet voorstellen. Ik denk dat als er een onhoudbare situatie zou ontstaan tussen de hond en mijn dochter, ik tot herplaatsing over zou kunnen gaan.

Er moet wel héél wat gebeuren wil ik overgaan tot herplaatsen, al heb ik me in het begin (eigenlijk het eerste jaar) best regelmatig afgevraagd of Mellow bij ons wel op haar plaats was, of ik wel de juiste persoon was voor haar.
Van het herplaats-idee werd ik zo mogelijk nóg verdrietiger, dus dat was gewoon geen optie.

Dus nee, in principe gewoon niet, zelfs niet met de problemen die we hebben gehad en die nog wel eens de kop opsteken (al is het wel in mindere mate nu).
Anderen hadden haar al lang herplaatst of een retourtje asiel gegeven.

Ik denk dat dat vooraf speculeren heel erg moeilijk is. Je weet het pas als je je in die positie bevindt. Bovendien speelt je eigen situatie ook een grote rol....... hoe leef je? alleen? met wie? kinderen?....

......never say never......

Zo heb ik hier bij sommige topics wel eens de neiging om juist te schreeuwen de desbetreffende hond te herplaatsen omdat ik dan denk te lezen dat er geen band is tussen eigenaar en hond. En ja, natuurlijk moet die groeien om sterker en dieper te worden maar soms is het er gewoon niet. Maar ja wanneer ben je daar zeker van en wanneer is het genoeg? Beslis dat maar eens.......

Ik denk dat er hier héél wat moet gebeuren wil ik besluiten om Max (of welk huisdier dan ook) te herplaatsen...

Ik en mijn ouders en zus hebben, voordat we een hond hadden, gezegd: "We beginnen eraan, en zullen het ook afmaken".

We hebben 12 jaar lang informatie over honden gezocht, rassen bekeken, fokkers bezocht in die jaren en we zijn er nu vrijwel zeker van dat we het ook degelijk af kunnen maken.... Iets wat het eerste was wat we zeiden....

En ALS Max herplaatst moest worden, hebben we al een achterban van verschillende mensen. En natuurlijk de fokker.

Maar, zoals ik zeg. Als het gaat zoals het nu gaat, maken wik het af. En blijft Max hier dus net zo lang tot hij zijn laatste adem uitblaast.

dat is moeilijk...... ik praat dus alleen maar voor mezelf, Bamse was drie maanden oud toen ik alleen kwam te staan, ze kon graag zelfs terug naar de fokker, die wilde haar heel graag hebben.

maar was al verliefd op dr, en zou ik problemen met haar hebben, dan zou ik er alles aan doen om haar bij me te houden, nogmaals ik praat voor mezelf.

Ik zou tot herplaatsen overgaan als ik niet meer voor ze kan zorgen zowel financieel als hun beweging.
Een andere reden zou zijn als ze een gevaar zouden worden voor mijn kids.

Ik heb altijd geroepen dat je een hond/dier neemt voor het leven, en toen kwam Orzhov.
Tot op de dag van vandaag kan ik nog steeds een traan laten dat we hem naar het asiel hebben gebracht. Ik voel me nog steeds schuldig en een slechte en laffe baas. (dit is het verhaal in het kort)
Wij hebben besloten om hem een nieuw huisje te geven omdat hij heel wat gedragsproblemen had (de vorige eigenaren hadden een heel ander verhaal verteld)
Tijdens het uitlaten maakte hij een hoop lawaai, piepen, janken blaffen tot het volume dat mensen uit hun raam gingen kijken wat er in hemelsnaam aan de hand was. En dan liepen we daar alleen maar met het beestje. Naar andere honden was hij heel erg agressief, niet snuffelen maar gelijk in de nek bijten. Hij trok zo aan de riem dat hij vaak springend met 2 poten over straat liep. Als mensen ons aan zagen komen, gingen ze zelfs weg.
Het werd snel duidelijk dat dit hondje nooit uitgelaten is geweest. Vervolgens kreeg ik ook gen antwoord meer van de vorige eigenaren. Wij hebben nog een hond en die reageerde steeds slechter op Orzhov. Door de stress die Orzhov met zich mee bracht begon hij binnen te plassen, hij begon Orzhov aan te vallen. Orzhov mocht niet bij mij komen liggen en derg. Orzhov was ook niet zindelijk.
Wij konden dit niet meer aan dus hadden we een hondentrainer ingeschakeld, wat niet echt werkte. Daarna is hij een week lang bij een andere hondentrainer in huis geweest. Hij moest terug naar ons i.v.m. ziekte.
Wij hebben met pijn in ons hart besloten dat Orzhov bij ons niet op zijn plek zat, de enige die er nog gelukkig van werd is Orzhov zelf.
Hij had een plek nodig met een grote achtertuin waar hij niet uitgelaten hoeft te worden. Die plek heeft hij gevonden, hij heeft nog geen 3 weken in het asiel gezeten gelukkig.
Maar toch, wat voel ik me schuldig, er zijn zoveel tranen geweest, uit frustratie, uit verdriet, uit wanhoop. Nog steeds komen ze soms nog wel eens kijken uit het gemis.
Vandaar dat wij niet snel meer een opvanger in huis nemen, deze ervaring willen wij nooit meer hebben.

Zeg idd nooit nooit maar kan me niet voorstellen dat ik mijn honden herplaats.

Als je van te voren goed onderzoekt welk ras bij je past, goed overlegd met de fokker e.d kan het qua karakter van de hond bijna niet mis gaan.
Kom je in een situatie waardoor je alleen komt te staan kan ik het me voorstellen maar mijn honden gaan zoals ik het nu bekijk nooit weg.
Als ik ze al zou herplaatsen dan gaan ze naar mijn ouders of schoonouders maar nooit naar een vreemde of naar het asiel.

Ik ben het eens met Pauline, als mijn hond het ergens anders beter heeft dan bij mij dan zou ik over herplaatsing gaan denken. Wij zitten nu in zo'n situatie namelijk.

Ik ben niet iemand die snel een dier "weg doet" en ik geef niet snel op.
Als mijn hond gedragsproblemen zou hebben zou ik eraan werken en alle middelen die ik ken inschakelen om het probleem op te lossen maar soms gebeuren er gewoon dingen die je niet in de hand hebt en moet je een moeilijke beslissing maken.

Hele lastige vraag. Zeg nooit nooit! Je weet nooit in wat voor situatie je terecht komt.
Maar voor een gedrags probleem zou ik mijn hond niet wegdoen. Ik denk dat elk probleem met een goede gedrags tharapeut wel op te lossen. 

Ja, ik heb wel over herplaatsen als betere optie nagedacht. Jip kwam als behoorlijk beschadigd diertje hier binnen en het eerste jaar heb ik vaak getwijfeld of ik hem wel zou kunnen bieden wat hij zo ongelooflijk hard nodig heeft. Ook heeft het groeien van onze band echt wel langer dan een paar maanden in beslag genomen en heeft hij mijn leven en mijn 'zijn' behoorlijk op z'n kop gezet.

En toch...herplaatsen, waarheen dan? Bij wie, waar zou een toekomstig baasje (en diens leven) aan moeten voldoen om Jip wel te bieden wat hij nodig heeft. Verschuiven van probleem? De enige die ik kon bedenken was een oude dame die alleen woont en een heel gestructureerd levetje leidt. Een thuis waar Jip niets hoeft en niets moet, weinig roering en doorkruisen van z'n dagritme. Iemand die niet zo ingewikkeld in elkaar zit en de halve wereld over piekert met zo'n verknipt hondje. Eenvoudig prikkelarm leven, korte wandelingetjes en niet alleen hoeven zijn......

En dan keek ik naar z'n krummelkoppie... Comittment for life, work in progress.....toch? Als ik iets niets wilde was het wel het 'probleem' verplaatsen. Deze hond die al zoveel meegemaakt had in z'n korte leven, nee herplaatsen kon ik simpelweg niet doen en pas later kwam het moment dat ik het ook beslist niet meer wilde doen!

Met onze ups en downs hebben we het geflikt. Oke, mijn leven heb ik zeker moeten aanpassen, evenals mijzelf in meerdere opzichten. Maar dit ventje heeft me zo ongelooflijk veel (ook over mezelf) geleerd en ook hij heeft mogen en kunnen gaan ervaren dat de weegschaal van kwaliteit van leven kan en mag doorslaan naar de goede kant.

Mijn spiegeltje, mijn kruimel

Bobbie heeft ook verlatingsangst, kan echt niet alleen zijn. Met lucky gaat het prima. Hij is dus nooit echt alleen. Als het langer is dan 2 uur ga ik iets regelen voor hem. Binnenkort ga ik aan de gang met een gt. Ik wil dat hij lekker in zijn velletje zit en niet verdrietig is als ik er even niet ben. De hond kent geen goed of fout maar doet wat effectief is. Hij gaat slopen omdat het hem wat opleverd namelijk jij komt terug. Aangeleerd gedrag.

Ik zou mijn honden pas herplaatsen als ik merk dat hun bij een andere baas beter op hun plek zouden zijn en daar gelukkiger zouden zijn maar niet eerder dan er alles aan edaan te hebben om hun gelukkig te maken.

Ik denk dat ik zou herplaatsen als ik vanwege ziekte de hond niet meer kan geven wat ie nodig heeft of wanneer ik het financieel niet meer zou trekken.

Maar dan moet het wel heel ver komen denk ik.
Zou nog liever zelf een snee brood minder eten dan dat ik mijn hond weg zou moeten doen.

nee, bang voor iets zal ik niet zijn als olly weg is (waar ik niet aan moet denken)

Als iemand geïnteresseerd is (het liefst iemand van dit forum, want marktplaatsmensen heb ik liever niet haha.) wil ik het huis zien, hoe hij/zij met olly wil werken, of hij/zij geschikt is voor olly en allemaal zaken
ik zal dan wat spullies meegeven van olly

maar ga olly never nooit inslapen als hij gewoon lekker gezond is.
en ik zal olly nooit in een asiel stoppen, dat overleeft olly niet.

Ik zou er alles aan doen om mijn honden bij mij te houden maar als het zo is dat ik hun. Niet meer de zorg kan bieden wat hun verdienen kunnen ze altijd bij familie terecht.
Ik heb helaas wel ooit een kat moeten herplaatsen verschrikkelijk vond ik dat. Teminste ze zou ergens tijdelijk logeren omdat het toen der tijd onverwachts in een minnie flatje terecht kwam en zei was/is een kat met een verleden en moest gewoon een plekje voor zichzelf hebben. Zei kwam bij iemand terecht met allemaal andere katten en aangezien ze daar zo op haar plek zit hebben we in overleg besloten dat zei daar zou blijven.