De schrik van mijn leven

Eigenlijk gaat 'Leuke' hier niet op, helemaal niet zelfs. Maar ik moet het echt even van me afschrijven.

Mijn allerliefste schatje is vandaag aangereden door een auto, voor mijn neus! :( Hij liep los op een speciaal veldje waar dat toegestaan is en waar hij eigenlijk altijd los loopt. Op een gegeven moment stond er op ongeveer 5 meter van de in/uitgang van het veldje een vrouw met papieren in haar hand, omdat kinderen een fietsexamen aan het afleggen waren. Maxi liep naar mij toe, zag de papieren en zoef, weg was hij. Die vrouw stond dus maar 5 meter van mij vandaag, maar tussen ons in was een weg, waar net een auto reed. Ik riep Maxi nog, stak mijn hand nog op om de auto te laten stoppen, maar omdat Maxi vanachter een bosje rende, zag de vrouw hem niet en remde ze te laat. De klap ging echt door merg en been. Maxi werd geraakt ter hoogte van zijn linkerheup. Na de klap was het stil. Hevig geschrokken en doodsbang voor het resultaat rende ik naar Maxi toe, en wat bleek; meneer stond op zijn achterpoten, kwispelend, de vrouw met de papieren te begroeten. Zij zag het heel goed gebeuren en zei dat hij geraakt werd aan zijn heup, hierbij niet piepte, even doorgleed door een plas en meteen opstond en kwam knuffelen. Ik heb zijn heup en ribben aangeraakt, mocht overal aankomen, zowel zachtjes als met een stevig klopje en meneer liep vrolijk verder. Dit was rond 13 u en nog steeds is zijn poot etc. niet dik of warm en loopt hij ook niet te hinken. Maxi en ik hebben ongelooflijk veel geluk gehad, maar ik heb al menigmaal een potje staan janken vandaag. Deels omdat het mijn schuld was; ik had hem los, ik had hem moeten grijpen, maar vooral omdat ik besefte hoe kwetsbaar mijn kleintje is. Ik had hem vandaag zomaar kwijt kunnen raken en hoewel ik weet hoe gek ik op hem ben, kwam dit echt heel hard binnen. Ik durf hem nu niet meer los te laten, terwijl ik dit juist wil oefenen met hem :(. Hopelijk vind ik snel weer de durf om het toch te doen, desnoods met hulp van anderen, maar dit wil ik echt nooit meer meemaken. Brr, ik ga hem nog maar even heel hard knuffelen (hij heeft vandaag echt genoeg van mijn geknuffel hihi)

Brr. Jeetje wat eng zeg!
Dit is echt de angst van alle hondeneigenaren!
Gelukkig gaat het helemaal goed met hem. Ben daar echt heel blij om.

Wat een schrik! tsja als zo iets uit het niets gebeurt is het eigelijk al te laat om in te grijpen :/ gelukkig is het allemaal goed gekomen

Dit is inderdaad de grootste nachtmerrie die je je kunt voorstellen godzijdank is alles goed afgelopen met Maxi! Ik heb wel eens nachtmerries dat mijn honden worden aangereden door auto's. Ik ben ook echt bang met ze loslaten want honden reageren zo impulsief. Toen ik jong was, was onze Jack russel ook eens aangereden door een auto op een 50km weg... maar wonder boven wonder ook niets aan overgehouden.

Ze mogen van mij alleen los op plekken waar écht geen auto's komen. Of waar de weg een heel stuk verwijderd is van waar ze lopen. (Liefst heb ik zelfs nog dat er een hek tussen staat!).

Wat erg voor je!!
Gelukkig is er niets ernstigs gebeurd.
Ik kan geloven dat je hem even niet meer los durft te laten.

Ik weet hoe je je voelt.
Mijn moeder heeft een hondje en ik ging met hem wandelen samen met mijn broer en ik zeg tegen mijn broer, hier neem hem maar over.
Ik geef de lijn aan hem en ik dacht dat die hem had maar blijkbaar niet, dus die flexi lijn valt op de grond en het hondje schrikt en loopt zo op straat recht voor een auto.
Uit reactie spring ik achterna om hem te pakken, die mensen in de auto wisten niet goed wat er gebeurde omdat ik ineens op straat stond.
Gelukkig is er bij ons niets gebeurd maar je voelt je toch ontzettend schuldig.
Gelukkig dat je hondje er niets aan heeft over gehouden

Dat is inderdaad schrikken!
Gelukkig heeft hij er niks aan overgehouden, het had heel anders kunnen aflopen..

Ik zou er maar weer zsm mee beginnen om hem los te durven laten, anders word je net als mij...
Mijn hond is voor mijn ogen doodgereden, en het resultaat is dat ik ze absoluut niet meer los durf te laten. Sta ik echt angsten uit..Dus wees dat maar voor..:(.

Wat een lieve reacties!!! Gelukkig heeft hij er echt niks aan over gehouden. 's Avonds bij de pubercursus rende en speelde hij volop, hij liep ook de volgende ochtend niet stijf of iets dergelijks, dus geluk is wel op zijn plaats. Ik ben overigens 's avonds meteen naar het veldje gegaan waar het mis ging. Voor mezelf, maar ook voor hem. Al heb ik het idee dat hij er nog geen seconde aandacht aan besteed heeft haha!