Trekken aan riem: eigen taktiek

Als antwoord op een ander topic over trekken aan de riem had ik onderstaande geschreven. Het is een zelf bedachte taktiek omdat andere manieren niet echt helpen. Wat vinden jullie hiervan? Done of not-done? Gaarne advies want het is natuurlijk niet mijn bedoeling om te pesten.

"Hier een puByr! En trekken dat hij kan... Hij wéét heel goed hoe lopen aan de riem hoort, mja, als je 8 maanden bent he... Even stilstaan zonder druk op de lijn, omdraaien; niks helpt op dit moment bij puByr. Mijn nieuwste truc lijkt voorzichtig succes te hebben. Ik ga minutenlang stilstaan, luister naar de vogeltjes, bestudeer de wolken etc. Meneertje raakt wel wat confuus, maar trekt gewoon door en laat een wolvengeluid horen, heel hard. Ik blijf stoÏcijns de lucht bestuderen. Als hij uiteindelijk stopt en afwachtend naar mij kijkt, en dat kan echt een hele poos duren, lopen we weer verder. Ik merk dan toch dat mijn boodschap is aangekomen. Tenminste, voor even dan..."

Goed. Ga zo door, niet opgeven nu!

Goed dat het werkt. Maar dat is toch geen andere tactiek?
Dit is toch ook gewoon stilstaan... wat er altijd geadviseerd wordt. Bij de ene hond kan je na 10 sec. stilstaan weer lopen en bij de andere duurt het minuten. Maar is toch hetzelfde??

Ik sta er echt minutenlang he... dat is toch echt wel lang hoor. Ik ervaar het toch als iets anders dan een paar seconden. Het voelt alsof ik over een soort tijdsdrempel heenga.  Maar idd., het principe is hetzelfde.

haha, je doet het juiste. laat hem weten dat JIJ veel leuker bent, geduld he, je ziet het, hahahaha

en dat is niet plagen, nee aandacht vragen aan je hond, je ziet het , geduld is een goeie zaak.

Ja ik begrijp het. Maar dat is wel het principe van het stil staan...wachten totdat de riem weer slap is en dan weer gaan lopen.
Maar de meeste mensen hebben het geduld er niet voor en dan zeggen ze dat het niet werkt.

Vind het goed hoor dat je het hier plaatst....zo lezen anderen ook dat het vaak een kwestie van geduld is.

Stil staan had hier helaas geen nut, al stond ik er gewoon minuten lang. Ze ging erbij zitten (nog steeds spanning op de lijn) en ging naar alles en iedereen kijken. Het gene wat bij ons uiteindelijk hielp was achteruit lopen net zo lang totdat ze naar ons keek.

Super dat je zoveel geduld hebt, nu dit volhouden!