Gedragstherapeut ingeschakeld

De ene keer gaat het goed, de andere keer totáál niet. Soms lukt het mijn vriend niet om haar uit te laten en mij wel, soms andersom. 
Er is dus geen pijl op te trekken, dat maakt het misschien nog wel lastiger.

Ze heeft ook een tijd gehad dat ze 's avonds niet met hem mee wilde (vorig jaar), met mij liep ze zo een rondje van een half uur, geen probleem.

Mijn vriend staat er inderdaad wat laconieker in, ik wil alles TE goed doen, voel me schuldig als we niet eens een rondje van 10 minuten kunnen doen, terwijl zij blij is als ze weer thuis is.

Toen ik net uit mijn werk kwam hebben we eigenlijk best lekker gelopen
Gewoon hier in de wijk. Moest haar heel even 'meeslepen' en vervolgens heeft ze lekker alles gedaan wat moest, blaadjes gevangen.
En ik heb wat gepraat, dat het zo koud was en wat meer onzinnig gezwets
Toen we bijna thuis waren schrok ze wel van lawaai, paar keer laten zitten en zo kalmeerde ze weer. 
Thuis heb ik haar de hemel in geprezen, ze heeft net lekker een half uur op een kluif liggen kauwen en nu wil ze in d'r slaapzak haha

Moet 's avonds gewoon wat vaker samen lopen, dat helpt ons beiden. En misschien gaan de wandelingen overdag dan langzaamaan ook weer beter. 

Ik moet mezelf ook iets gelijkmatiger gedragen, misschien ging het nu ook wel beter omdat ik vanmorgen al had bedacht of ik eerst hier zou proberen te lopen of gewoon gelijk de auto in, dat ik toch wat neutraler was daardoor.


Het gekke is, als ze in huis ineens weer de bibberij heeft om niks, dan kan ik dat heel makkelijk negeren. Kijk haar dan gewoon niet aan (om haar angst niet te bevestigen door hoe ik kijk) en buiten ben ik gelijk helemaal van slag 

Géén idee hoe wij in elkaar steken 
Ik raak in ieder geval al wel spanning kwijt door het simpelweg hier te posten. Dan ben ik het kwijt en kan het weer een beetje loslaten, relativeren.

Moeilijke dag vandaag. 
 
Om 12:30 begon de wandeling redelijk. Grote plas op het veldje gedaan en lekker doorgelopen. Helaas stonden de buren van de hoek in de tuin, ze waren aan het praten (want ja, dat doen mensen wel eens). 
Ze verstarde gelijk en wilde eigenlijk niet meer verder. Even stevig doorgelopen en ze liep wel weer mee (niet van harte). Werd dus ook een heel klein rondje, ben de straat hierachter doorgelopen en zo weer terug.

Omdat ze zo weinig had gedaan stond ze om 14:30 weer bij de deur. Heb het nog even genegeerd, maar ze leek toch wel te moeten. 
Dus ingepakt en naar buiten. Weer een grote plas, nu op het andere veldje. Doorgelopen en ineens ging ze weer in de ankers. Even gewacht, slappe lijn en weer terug want doorlopen ging echt niet.
Gelukkig had ze wel een plas gedaan.

Wandeling van 17:00 begon goed. Ze liep lekker mee, deed een grote plas en liep weer door.
Wat snuffelen, rondje draaien om eens een lekkere bolus te draaien. 
En jawel: KNAL! Staart klapt zowat tegen haar buik en ze schiet gelijk weer richting huis. 
En dan doet ze dus ook niks meer, hoe nodig ze ook moet.
Weer even 2, 3 keer gewacht gewacht en terug gegaan. Gelijk in mijn auto (waar ze de laatste dagen ook niet meer in wil, dus heb haar erin getild, over mijn benen heen op de bijrijdersstoel van waar ze zelf op de achterbank springt) en 850 meter verder weer uitgestapt.
Zelfs daar heel schrikkerig, wel 2 keer geplast en haar bolus neergelegd. In de stromende regen een stukje gelopen, maar ze bleef maar verschrikt om zich heen kijken. Bang voor nog meer knallen, voor de langsrijdende auto's, straatverlichting, ik weet het niet.
Wilde niet meer voor- of achteruit, ging zelfs zitten in het natte, koude gras, zo bang was ze. 
En dat alles door 1 simpel kloterotje. Ik kon wel jánken, echt waar.

Enige positieve: toen ik haar riep daar op dat dijkje kwam ze wél twee keer naar me toe. Ging wel gelijk zitten, maar ze kwam naar me toe en dat is dus iets wat ze maar heel sporadisch doet. Soms lijkt er dus wel wát verbetering in te zitten.

Even zo vaak ging ze ook alleen maar nóg verder bij me vandaan, dus ik hield de lijn kort.

We zijn net de hele donkere dijk op gegaan. Zaklampen mee en lopen maar (best eng daar).
Ze heeft drie plassen gedaan, veel gesnuffeld (vossen, konijnen en herten, dus dat rook best lekker ). Wilde niet omkeren (moest wel, want pad hield op), wilde ook niet de auto in.
Hebben in ieder geval een kwartiertje gelopen.

Ik zie heel erg op tegen oudjaar en dat maakt het er niet beter op, want dat straal ik blijkbaar ook uit.
Volgende week komt het Thundershirt binnen, heb ik vanmiddag besteld.
Hoop zó dat het haar iets verlichting kan geven, verwacht niet dat ze lachend door zal lopen als ze vuurwerk hoort, maar zoals vandaag was écht niet leuk.

Ik vind het voor haar heel rot, maar voor mezelf ook. Soms zie ik het gewoon niet meer zitten, weet ik niet hoe ik haar nog kan helpen, twijfel over van alles (kan ik dit 15 jaar volhouden?) en ga mezelf dan alleen maar rotter en onzekerder voelen. 
En als ik íets niet wil is het dat wel, me zó rot voelen. En dat zij zich zo rot voelt.

Als ik je zo volg dan zie ik toch wel hele positieve woorden en geweldige foto's van Mellow!
Volgens mij gaat het best wel goed met jullie hè?

Het gaat de laatste tijd wel weer steeds wat beter ja. Gisteren wilde ik haar om 18:00 uur even een plas laten doen op de hoek van de straat. We kwamen een half uur later thuis
Ze kan me soms zó verbazen

Zal wel meehelpen dat ik mezelf weer wat beter voel ook. Ga ik zonder enige verwachting (positief of negatief) naar buiten, dan straal ik blijkbaar toch die rust uit die zij zo nodig heeft.

Misschien moet ik het gewoon niet meer 'zeggen' wanneer het zo goed gaat als gisteren 
 
Maandagochtend heeft mijn vriend haar uitgelaten, ik begin middag, eind middag en avond (avond ging niet zo héél goed).
Dinsdagochtend, begin middag en eind middag heb ik haar uitgelaten, mijn vriend 's avonds. Mijn wandelingen gingen alledrie goed (zelfs eind middag, hele vooruitgang), avond weer niet zo (maar 's avonds heeft ze vaak geen zin). 
Vanmorgen heeft mijn vriend haar weer uitgelaten, begin middag moest ik haar even aansporen, uiteindelijk wel lekker naar het veld geweest en lekker gek gedaan. Eind van de middag weer het totáál tegenovergestelde van gisteren. Ze schrok van een buurvrouw die op de straat stampte en wilde vervolgens linea recta naar huis. Heb haar wel tot een rondje gedwongen, ze moest echt een plas doen. Toch nog 10 minuutjes gelopen en 1 plas gedaan, maar ze was heel erg gefocust op van alles. Auto's, bus, mensen, heel schrikkerig.

Wilde nog over het speelveldje, maar daar waren kinderen oorlogje aan het spelen ofzo, nou, dan hoef ik daar niet doorheen met haar, want dat is echt een stapje te ver voor haar (en van mij hoeft het ook niet zo ).
In de straat heb ik haar veel laten wachten (gewoon even 5 seconden zitten) en héél langzaam gelopen, ik zag haar ontspannen.

Gisteren was het grijs en somber weer, dan is het rustiger op straat. Als het niet te hard regent is dat haar ideale dag.
Vandaag was het zonnig dus weer veel kinderen die buiten spelen. En kinderen maken lawaai...
Ze is zó gevoelig voor harde, onverwachte geluiden en die komen nu toch echt weer vaker, zo richting het voorjaar. 

Zo gek, ik voel me vandaag precies zo als gisteren, dus (voor mijn gevoel) kan het nu niet aan mij hebben gelegen (want ik ben wel zo eerlijk om toe te geven dat het ook voor een deel aan mij ligt).
Hele middag heeft ze ook op haar bankje gelegen, en sinds 19:15 ligt ze al naast me op de bank. Ze droomt veel.

Morgen weer lekker er op uit samen

*moet een nieuwe topicnaam bedenken*