Wat zou jij doen??

Als eerste zeg ik meteen dat ik dit express even anoniem doe....
 
Maar goed, ik sta nogal in dubio.
Ik heb het beste voor met mijn hond, ik sta elke avond voor hem vlees te  hakken en doe dit met veel plezier.  Voor andere mensen is mijn hond niet te vertrouwen ook niet voor familie/vrienden (andere honden gaan wel goed). Als iets hem niet zint, dan kan hij happen (niet doorbijten), iemand hoeft maar iets te dichtbij te komen en zijn hij wil mij weer beschermen met de gevolgen van dien...

Inmiddels zijn er al diversen GT's in de hand genomen echter allemaal nog zonder resultaat. Inmiddels zijn we dan ook gewoon al 'gt-moe'.

Al die tijd vond ik het dus vervelend en hebben we flink getraind, mijn hond is nu inmiddels wat ouder (4 jaar), maar nog steeds schiet het niet op. Hij heeft mij nog nooit gebeten, nou ja, wel flink gegrom, als ik per ongeluk tegen hem aanstoot als hij sliep, of als ik boos eten van hem afpak. Pak ik gewoon rustig zijn eten af, geeft dit geen problemen. 

Daarnaast komt hij echt niks tekort zeg maar, we wandelen/zwemmen elke dag flink en ik zorg voor mentale uitdaging...

Maar nu komt het probleem; eigenlijk ben ik op het moment zelf een beetje bang voor hem. Steeds als ik hem zie liggen, dan roep ik hem eerst en wacht ik totdat hij mij echt aankijkt en niet alleen zijn ogen open doet, voordat ik hem durf te aaien. Het is wel zo dat hij mij zo nog nooit heeft gebeten, maar anderen wel...

Dit lijkt mij nou niet echt een goede baas/hondrelatie...

Aan de andere kant; het is een hartstikke mooie hond om te zien, maar wel één met een gebruiksaanwijzing van hier tot Tokyo.....  Ik denk ook niet dat hij een goede baas zou vinden als hij in het asiel terecht zou komen, daarnaast is hij eigenlijk gewoon een potentieel gevaar bij de verkeerde baas...

Ik zit nu eigenlijk met met mijn handen in mijn haar wat ik nu met hem moet doen...

Dit valt echt niet te lezen!

Misschien even aanpassen zodat er alleen zinnen staan.

Anders denk ik niet dat je een goed advies/antwoord zult krijgen

hm, hij doet vreemd...

poging 2:

Als eerste zeg ik meteen dat ik dit express even anoniem doe...

 

Maar goed, ik sta nogal in dubio.

k heb het beste voor met mijn hond, ik sta elke avond voor hem vlees te  hakken en doe dit met veel plezier.

Voor andere mensen is mijn hond niet te vertrouwen ook niet voor familie/vrienden (andere honden gaan wel goed). Als iets hem niet zint, dan kan hij happen (niet doorbijten), iemand hoeft maar iets te dichtbij te komen en zijn hij wil mij weer beschermen met de gevolgen van dien...

 

Inmiddels zijn er al diversen GT's in de hand genomen echter allemaal nog zonder resultaat. Inmiddels zijn we dan ook gewoon al 'gt-moe'.

 

Al die tijd vond ik het dus vervelend en hebben we flink getraind, mijn hond is nu inmiddels wat ouder (4 jaar), maar nog steeds schiet het niet op. Hij heeft mij nog nooit gebeten, nou ja, wel flink gegrom, als ik per ongeluk tegen hem aanstoot als hij sliep, of als ik boos eten van hem afpak. Pak ik gewoon rustig zijn eten af, geeft dit geen problemen.

 

Daarnaast komt hij echt niks tekort zeg maar, we wandelen/zwemmen elke dag flink en ik zorg voor mentale uitdaging...

 

Maar nu komt het probleem; eigenlijk ben ik op het moment zelf een beetje bang voor hem. Steeds als ik hem zie liggen, dan roep ik hem eerst en wacht ik totdat hij mij echt aankijkt en niet alleen zijn ogen open doet, voordat ik hem durf te aaien. Het is wel zo dat hij mij zo nog nooit heeft gebeten, maar anderen wel...

 

Dit lijkt mij nou niet echt een goede baas/hondrelatie...

 

Aan de andere kant; het is een hartstikke mooie hond om te zien, maar wel één met een gebruiksaanwijzing van hier tot Tokyo.....  Ik denk ook niet dat hij een goede baas zou vinden als hij in het asiel terecht zou komen, daarnaast is hij eigenlijk gewoon een potentieel gevaar bij de verkeerde baas...

 

Ik zit nu eigenlijk met met mijn handen in mijn haar wat ik nu met hem moet doen...

ik typ het straks wel even opnieuw.....

Ik zou even een andere tekst plaatsen...

Helaas hij blijft het doen :(

Ok ik heb het toch gelezen. Durfde je hem vroeger wel aaien als hij sliep of is dat pas van laatste tijd. Is hij medisch inorde?

Dit berichtje is van X-Gast
Ik ben even zo brutaal geweest om een poging te wagen om het berichtje leesbaar te maken


poging 2:

Als eerste zeg ik meteen dat ik dit express even anoniem doe...

Maar goed, ik sta nogal in dubio.
Ik heb het beste voor met mijn hond, ik sta elke avond voor hem vlees te hakken en doe dit met veel plezier.


Voor andere mensen is mijn hond niet te vertrouwen ook niet voor familie/vrienden (andere honden gaan wel goed). Als iets hem niet zint, dan kan hij happen (niet doorbijten), iemand hoeft maar iets te dichtbij te komen en zijn hij wil mij weer beschermen met de gevolgen van dien...


Inmiddels zijn er al diversen GT's in de hand genomen echter allemaal nog zonder resultaat. Inmiddels zijn we dan ook gewoon al 'gt-moe'.
 
Al die tijd vond ik het dus vervelend en hebben we flink getraind, mijn hond is nu inmiddels wat ouder (4 jaar), maar nog steeds schiet het niet op. Hij heeft mij nog nooit gebeten, nou ja, wel flink gegrom, als ik per ongeluk tegen hem aanstoot als hij sliep, of als ik boos eten van hem afpak. Pak ik gewoon rustig zijn eten af, geeft dit geen problemen.

Daarnaast komt hij echt niks tekort zeg maar, we wandelen/zwemmen elke dag flink en ik zorg voor mentale uitdaging...

Maar nu komt het probleem; eigenlijk ben ik op het moment zelf een beetje bang voor hem. Steeds als ik hem zie liggen, dan roep ik hem eerst en wacht ik totdat hij mij echt aankijkt en niet alleen zijn ogen open doet, voordat ik hem durf te aaien. Het is wel zo dat hij mij zo nog nooit heeft gebeten, maar anderen wel...



Dit lijkt mij nou niet echt een goede baas/hondrelatie...

Aan de andere kant; het is een hartstikke mooie hond om te zien, maar wel één met een gebruiksaanwijzing van hier tot Tokyo..... Ik denk ook niet dat hij een goede baas zou vinden als hij in het asiel terecht zou komen, daarnaast is hij eigenlijk gewoon een potentieel gevaar bij de verkeerde baas...

Ik zit nu eigenlijk met met mijn handen in mijn haar wat ik nu met hem moet doen...

Rita en Kath,Bedankt voor het 'vertalen'!

Ik vrees dat de hond heel duidelijk weet dat er angst in het spel is en daar maakt hij heel erg misbruik van.

Denk dat voor deze hond een baas nodig is, die heel stevig in zijn/haar schoenen staat.
Of jij dat kan zijn, dat weet ik natuurlijk niet.
Je hebt met hem getraind, ben je naar een goede hondenschool geweest?Ik heb namelijk drie jaar geleden zo een reagerende hond meegemaakt bij Gaus hondenschool in Heerenveen, deze is één op één getraind, want deze paste niet in onze groep.
De training was 10 lessen in drie weken en laat deze hond nu gewoon tussen ons examen hebben gelopen.
Deze hond was al 8 jaar oud, inmiddels dus al 11 jaar en nog steeds een super hond.
Moet er wel bij zeggen, zij hebben net als ik ook de vervolgtrainingen gevolgd, deze waren twee keer 8 weken.
Met dat gegeven in mijn achter hoofd, denk ik dat het heel goed mogelijk is, dat jij wat kan bereiken met jou hond, maar niet thuis en wel met een goede begeleiding.

Ik wens jou en jou hond heel veel sterkte toe.

no prob
hoop dat je een oplossing vindt voor de problemen met je hondje!

Ik bedoelde meer, in z'n hoofd, of ergens anders pijn dat zijn gedrag kon veroorzaken...

Het is echt niet goed dat je bang bent dat je eigen hond je bijt. Hij klinkt onvoorspelbaar. Jammer genoeg heb ik niet de ervaring die nodig is om je tips te geven. Wil je wel heel veel sterkte wensen ermee.

Wij hebben inderdaad diverse cursussen met hem gedaan...Hij kwam op de leeftijd van 1 jaar (wegens allergieen), we zijn toen ingedeeld bij de puppycursus en hebben daarna de pubercursus, jonge hondencursus en gehoorzaamheid 1 gedaan. Dit alles is ook met succes afgerond...
Hij loopt netjes aan de lijn, trekt niet, volgt perfect als je dat van hem vraagt. Hij valt niet uit naar andere honden ofzo, luisterd goed naar zijn naam. Nee, aan gehoorzaamheid ontbreekt het hem niet.

Op het moment doen we geen gehoorzaamheid met hem, maar speuren we met hem, en recreatief zijn we 5 weken terug begonnen met de beginselen van waterwerk...

Het grote probleem zijn dus andere mensen, als ik met hem train ben ik ook niet bang voor hem, we zijn een goed team dan! Maar thuis durf ik ook niet eens onverwacht op te staan, want dan zie ik die zijn ogen/oren veranderen... En visite is er de laatste maanden ook niet geweest bij mij thuis....

En ja, je moet letterlijk/figuurlijk stevig in je schoenen staan met hem, ik ben ook al die jaren heel consequent geweest voor hem...

Ik hoop niet dat je dit anoniem plaatst omdat je bang bent voor de reacties hier op HP..

Dat terzijde, ik vind het heel vervelend voor je. Angstig zijn voor je eigen hond is geen fijn gevoel, het is jammer dat GT's geen oplossing hebben kunnen bieden. Als je nu kijkt naar wat je voelt en echt wil, wat is het antwoord wat daar op komt? Heb je zelf een oplossing in gedachten?

Ik heb ook al meerdere keren zitten denken om hem te herplaatsen, maar ja, wie wil nou zo'n hond?
En ik vind het ook niet vreemd, als dezelfde problemen weer de kop zouden opsteken...

@Caitlin,-voor herplaatsing is hij niet geschikt (althans ik denk niet dat iemand hem wil)
-En in laten slapen zou ik ook echt niet over mijn hart kunnen verkrijgen
- en ja, trainen; daar heb ik inmiddels de hoop ook wel mee op gegeven...

En ja, dat is toch wel de reden dat ik het anoniem doe...

Zou het dan verveling kunnen zijn van de hond?

Jij zegt, op het veld e.d. is er geen probleem en zijn jullie een super stel.
Misschien moet je thuis ook voor de nodige uitdagingen zorgen.
Denk dat hij zich verveeld, o.i.d.

Op het veld moet hij werken voor jou, thuis heeft hij die druk niet en die heeft hij misschien wel nodig?

Zeg erbij, probeer mij een beetje te verplaatsen, heb er geen ervaring mee.
Maar als ik jou was, zou ik eens kijken, naar hoe jij met hem omgaat op de trainingen en hoe jij thuis met hem omgaat, misschien ligt daar het antwoord?

Ik ga alleen maar af op wat ik heb gelezen. Ik heb de stand van de oren, staart, lichaamshouding etc niet gezien.

Als dit mijn hond was, (en ik heb er een die net zo gezellig is) werd hij straalhard genegeerd.
Ik zoek met 1 van mijn honden van mijn kant uit dus nooit contact.
Alles doen we op haar initiatief, en als ze dan iets wil, moet ze er voor werken.

Als ze slaapt blijf ik er af
Dus als ik van te voren weet, straks wil ik bankhangen en dan moet ze of opschuiven of van de bank af, incl een boel theater en gegrom, gaat ze niet op de bank.
Na een lange wandeling gaat ze maar mooi even in haar bench liggen.

Voor alle simpele zaken des levens die voor haar van groot belang zijn, zoals eten en wandelen moet ze even een dingetje doen.
Ik word nooit of te nimmer boos op haar als ze het niet uitvoert, maar dan krijgt ze gewoon niet wat ze wil en probeer ik het 2 minuten later nog eens.

Ik raak haar nooit zomaar aan. Niet als ze slaapt , niet als ze om me heen loopt.
Ze komt wel naar mij toe als ze geaait wil worden. En tsja, dat wil ik best, maar dan mag ze even gaan zitten of iets dergelijks.

Verder is mijn Knor uberintelligent. Ik moet haar wat te doen geven. Meestal verstop ik wat snoepjes in de tuin die ze kan gaan zoeken.
Of ik frutsel wat van die kunstof stapelbekers in elkaar met wat lekkers ertussen.

Ik kan heel goed met onze Knorretje leven, met name omdat hier nog 2 honden lopen die van knuffelen een eerste levensbehoefte hebben gemaakt.
Ik kan me goed voorstellen dat als je maar een hond hebt en die op een bepaalde manier toch afstandelijk is, je aan de band tussen jou en je hond gaat twijfelen.
Maar ach, ik denk maar zo...je hebt mensen die niet van fysiek contact houden, en zo zullen er ook wel honden zijn.

Van wat ik zo lees lijkt me dat je misschien eens op een heel andere manier moet gaan denken:

Als iets hem niet zint, dan kan hij happen (niet doorbijten), iemand hoeft maar iets te dichtbij te komen en zijn hij wil mij weer beschermen met de gevolgen van dien...


als hem iets niet zint? of als hij misschien overvraagd is of overprikkeld is, of oververmoeid is? Ik denk niet dat hij jou wil beschermen maar dat de situatie teveel voor hem is.


hij heeft mij nog nooit gebeten, nou ja, wel flink gegrom, als ik per ongeluk tegen hem aanstoot als hij sliep, of als ik boos eten van hem afpak. Pak ik gewoon rustig zijn eten af, geeft dit geen problemen.


nooit het eten van een hond afpakken, zeker niet een hond als hij, een hond wordt daar nerveus van, ik ben van mening dat een van de basisdingen waar een hond recht op heeft is rustig te kunnen eten. Als hij dit eenmaal weet dan komt er ook meer rust en vertrouwen.


Daarnaast komt hij echt niks tekort zeg maar, we wandelen/zwemmen elke dag flink en ik zorg voor mentale uitdaging...

misschien is het toch wel allemaal wat veel voor hem, ik zou even een periode van meer rust inlassen en kijken of dat verbetering brengt.

Veiligheid gaat voor alles, ik geef toe dat ik de eerste tijd dan wel niet echt bang was voor Lola, maar aangezien ze bekend was met bijten, ook naar mij toe, hield ik perfect de etiquette en haar lichaamstaal in de gaten. Je kan geen grenzen overgaan anders kan het misgaan en is de hond weer de dupe.

Ikzelf zou weer even helemaal van voren af aan beginnen, en hem even als herplaatser gaan behandelen en opnieuw het vertrouwen met elkaar opbouwen.
Dus altijd een kalme stem en houding, nooit boos worden, even heel veel rust, hem in alle rust laten eten, hem laten voelen dat hij een kanjer is, maar niet overdreven uitbundig doen voorlopig.

Andere mensen in allerlei situaties kan hij blijkbaar nog niet aan, daarom zou ik daar met een grote boog omheen gaan, het past goed in de hondentaal. Ik neem aan dat je Turid Rugaas haar boekjes inmiddels gelezen hebt en ook haar manier van op een positieve manier afleren van trekken en uitvallen, gebruik makend van natuurlijk hondengedrag, zoals bogen maken, afstand scheppen, ergens semi geintresseerd wat rondsnuffelen, etc.

Zo leert hij dat jij hem niet in situaties brengt die hij niet aankan en krijgt weer vertrouwen en jou en in zichzelf, en ondertussen door goed naar hem te kijken en te kijken naar wat hij zegt door zijn lichaamstaal leer jij hem ook door en door kennen en weer vertrouwen.

Bedankt voor alle reacties!

In ieder geval is mijn hond sowieso erg zelfverzekerd er eigenlijk nooit angstig of bang. Niet in lichaamstaal of gedrag.

Mentale uitdaging doen we genoeg!

Dit is het schema van een doordeweeksedag:
7:30 eruit
7:50 wandeling van 20 min
Rond 11:00 doen we wat spelletjes; hondenpuzzels, koekjes zoeken zulke dingen
rond half 2; een grote wandeling van ongeveer 1.5 uur hierin zien we vaak andere honden waarmee hij even  mag spelen
Als we terug zijn (3 uur), gaat hij in zijn bench hier blijft hij tot na het eten (tot half 7).
Dan gaan we rond 8 uur weer een half uur- uur wandelen en hierin doen we ook wat oefeningen, net waar we zijn. Dit kan in de trant zijn van trucjes, over boomstammen heen springen, slalommen tussen bomen, koekjes zoeken enz.
En om 11 uur 's avonds krijgt hij te eten (barf) en dan weer slapen tot de volgende ochtend.

Dit dan natuurlijk van een gemiddelde dag; overprikkeld = meer in de bench en als hij het aan kan gaat hij mee joggen.

Hij is ook erg slim, daardoor doen we ook best veel mentale dingen met hem!

Volgens alle GT's was het toch echt beschermen. Als hij niet in zijn bench slaapt, slaapt hij ook altijd met 1 oog open zeg maar. Als hij iemand langs hoort komen, gelijk kop omhoog, loopt deze niet naar mij, dan blijft hij liggen. Loopt deze persoon richting mij, dan sprint hij er naar toe en hapt in hun kont... En dat is toch wel het grootste probleem, zelf aai ik hem ook niet als hij slaapt, maar als hij op mijn voeten in slaap valt, durf ik mijn voeten niet te bewegen..

@Dobry,Ik pak in principe ook nooit zijn eten af (en zo ja, dan ruil ik het), maar als hij met zijn granenallergie een boterham steelt, dan moet er toch echt even snel iets gebeuren... 

Daarnaast woon ik ook niet alleen in huis, en zelfs familie mag dus niet te dicht in de buurt komen, zonder dat hij er acuut tussen gaat staan (waarna ik hem weer wegstuur).

Lastig zeg..
Welk ras is het?

up

Als het de hond is die ik denk dathet is, is het een lastige kruising, met twee rassen die vaak verkeerd worden begrepen.
Ik heb dat met Fedor ook gemerkt. Het zijn in tegenstelling tot wat wordt geloofd, juist hele gevoelige honden. Hij voelt iedere spanning, en jouw hond zal dat bij jou ook voelen. als jij bang voor hem begint te worden, lijkt me dat geen goeie zaak, je gaat elkaar negatief beinvloeden.

Zoals ik het nu lees, is het niet hopeloos. Maar ik kan me goed voorstellen dat het af en toe teveel wordt. Ik zou je toch nog maar willen aanraden een GT te raadplegen die met kalmerende signalen werkt. Tot nu toe ook bij Fedor het meest succesvol. Er is nog een kans dat jullie elkaar gewoon niet goed begrijpen, als je met kalmerende signalen aan de slag zou gaan, kan het zijn dat je je hond veel beter gaat 'lezen' en dat je ineens hele andere dingen gaat zien. Ik zou dat nog wel proberen.

Persoonlijk wil ik even inhaken op het GT gedeelte: Wat voor GT's heb je gehad? En wat hebben zij gezegd over jouw hond en geadviseerd?

Op mij komt dit hele verhaal over alsof hij ongevraagd de baas moet zijn en dat niet kan handelen.

Maar dat kan alleen veranderd worden als je niet meer bang bent. Want waar ben je nu precies bang voor? Een paar tanden? Kortom... Wat is het dat jou angstig maakt?

Vaak zijn slimme honden ook heel gevoelige honden.

Een hond die hapt lijkt me niet zelfverzekerd? Ik zou zelf als hij hapt naar familieleden die te dicht in de buurt komen hem even kort geruststellen en liever niet op dat moment wegsturen, dan wordt zijn frustratie alleen maar groter, terwijl als jij hem laat merken dat het familielid ok is hij hier ook een goed gevoel bij krijgt. Kalmeren als hij opgewonden is lijkt me beter voor iedereen en veiliger ook.

Verder lijkt het me allemaal prima in orde, hij krijgt zijn geestelijke uitdaging, hij barft en krijgt daar ook zijn voldoening van.

Ik zou toch proberen het probleem vanaf een andere kant gaan aanpakken, hem niet zien als een zelfverzekerde hond met nukken,  maar als een heel gevoelige hond die sommige situaties blijkbaar niet  of nog niet aankan en daar begeleiding bij nodig heeft, waar hem innerlijke rust bijgebracht wordt. Vandaar mijn gedachte opnieuw te beginnen.

ik weet niet wat je allemaal al geprobeert hebt..
Maar aan je verhaal uit te maken al heel veel.

misschien zou je hem kunnen laten eten in een apparte kamer?
En als hij gromt enz. lijn aandoen en in zijn mand/bench zetten (bench openen)en elke keer als hij eruit komt blijven herhalen tot hij blijt zitten, als hij zich ''goed gedraagt'' er trug uit mag.

ik weet er niets van maar het is maar een idee,
ik denk niet dat je hond agressief is of dergelijke, maar overgeprikkeld, gevoelig ofso, iniedergeval nog heel veel succes,

groetjes

@Sam.
Een GT die had steeds had over 'stress verlagen', eentje van de roedelmethode,  eentje die heeeeel positief werkte (dingen belonen die ik in principe niet zou belonen), eentje die kwam met als laatste oplossing een stroomband (deze heb ik weer de deur uitgezet overigens, maar misschien als laatste redmiddel)

Waar ik bang voor ben? Inderdaad zijn tanden, het is een flinke hond... Daarnaast heb ik altijd gezegd dat als hij iemand echt verwond (dus doorbijt), dat ik dan 'klaar' met hem ben.