Trekken/happen naar voorbijgangers (bijv. fietsers/hardlopers)

Onze Rottweiler van 2,5 jaar oud (teefje), trekt bij het wandelen bijna naar elke voorbijganger. Dit kan een fietser, wandelaar of bijv. hardloper zijn. Het lijkt dan of ze wil gaan bijten/blaffen. Als ik nu iemand tegemoet zie komen probeer ik altijd om te lopen om de confrontatie te vermijden. Ze is erg sterk en terugtrekken is daarom moeizaam. We hebben al geprobeerd om haar af te leiden met koekjes (doen we al vanaf de puppy-cursus). Dit werkt soms, maar het gedrag blijft bestaan indien we geen koekje aanbieden.

Heeft iemand tips hoe dat we dit gedrag kunnen afleren?

Je hond heeft te weinig aandacht voor jou tijdens de wandeling.
Hiermee moet je blijven oefenen.
Ik zou ook geen koekje aanbieden ter afleiding, maar haar pas belonen als ze aandacht voor jou heeft.
Wij hebben dit aangeleerd dmv clickeren.
Ik zou nog eens een hondenschool consulteren om de training goed uitgelegd te krijgen.

Lukt het om voordat ze iemand ziet haar aandacht te vragen en dat te belonen met iets heel erg lekkers??

Cindy: dat lukt soms, dat ligt een beetje aan hoe interessant ze die persoon vindt. Dit hebben we ook al vanaf pups af aan gedaan (sindsdien ook al op cursus). Ook belonen we als ze mooi mee loopt en niet reageert. Maar het probleem blijft bestaan. Zodra er geen koekjes in beeld zijn, trekt ze weer naar mensen.
Overigens heeft ze dit ook bij honden, vooral als ze wat kleiner zijn. Bij grote honden is ze juist eerder onzeker.
Het lijkt wel alsof ze wil laten merken dat ze "stoer" is. In menigtes heeft ze het eigenlijk niet (bijv. in een drukke winkelstraat). Het gebeurt vooral bij één op één passeren.

ikzelf zou voorlopig een tijd in een omgeving met haar gaan wandelen waar geen afleiding is en ondertussen gaan werken aan de aandacht voor jou.

Als dit goed gaat ga je oefenen in een wat drukker gebied, en ga je ook eerst met grote bogen om de afleiding heen samen met je hond. Eventueel doe je een klein spelletje. 

Het gaat er om rust in de hond te brengen, en de wandelingen leuk en ontspannend te maken en niet vol stress.

Turid Rugaas heeft hier een leuk boekje over geschreven, ik heb het zelf graag gelezen, onze hond, (een herplaatser) viel namenlijk ook naar alles uit , en delen eruit gebruikt met succes. Het boekje heet Help mijn hond trekt en naar mijn mening een aanrader voor honden die trekken, uitvallen en geen aandacht voor de baas hebben.

http://www.astrotarot.nl/boekrecensies/helpmijnhondtrekt.html

Dobry: dankje voor de tip!

Hoe is de hond verder in huis.

Is ze zo verder "gehoorzaam"? Oftewel, luistert ze verder wel goed naar je. Kan ze los?

Kai: Ze is thuis heel lief en goed gehoorzaam. Het is een echt knuffeldier. Ze leert snel en lijkt alles te begrijpen. Zit, af, plat, draaien: ze doet het allemaal. Ze is wel eigenwijs, maar dat is Rottweiler eigen.

Voorheen lieten we ze bijv. in het bos gewoon los, maar haar gedrag naar (kleine) honden is wel veranderd in negatieve zin, waardoor we dit niet meer durven. Het lijkt of ze dan te wild wil spelen of zelfs agressie laat zien. Met grote honden is het geen probleem.

Ach Rottweilers, ik vind het prachtige beesten. '

Doet ze dit bij iedereen aan de lijn, of alleen bij een specifiek persoon?

Ja ik wilde dezelfde vraag stellen of ze dit bij iedereen doet die haar uitlaat? Maar per ongeluk al mijn tekst gewist!

Kai & Cindy: Het zijn inderdaad erg leuke beesten! Mijn man geeft aan dat ze het bij hem 'minder' doet, maar ik denk dat hij ook meer kan hebben. Hij is wel dominanter richting de hond, dan ik.

Is dit boek ook als e-book ergens te koop?

Ok lastig! Misschien kun je eens een goede gedragstherapeut vragen wat te doen deze zal dan ook kijken hoe jullie rangorde onderling is! Ik weet niet of ik hier reclame mag maken maar ik kan geen privé berichtje sturen omdat je als gast aangemeld staat!?!

Ik welke zin is je man dan dominanter naar de hond toe?

Ik vraag die dingen om een beetje een helder beeld te krijgen van jullie situatie en de onderlinge communicatie tussen mens en hond. 

Een hond heeft twee manieren van communiceren. Eentje is via geur (en dat is voor de hond de voornaamste manier) de andere is via lichaamstaal. Omdat wij als mensen vrij weinig kunnen ruiken (in verhouding tot de hond in ieder geval) gebeurd gelezen communicatie tussen mens en hond voornamelijk lichamelijk. Trekken en dergelijke is een stukje lichaamstaal, en dus communicatie. 

Nu is een beetje de vraag of de hond dit gedrag laat zien voor jullie (dus of hij met jullie wil communiceren) of dat zijn gedrag te maken heeft met de omgeving. Omdat je zegt dat hij eigenlijk naar alles dit gedrag laat zien, ben ik geneigd te denken dat het weinig met de prikkels zelf te maken heeft. 

Nog een vraag: Zijn jullie wel eens fysiek naar de hond toe, of zetten jullie op andere manieren de hond onder druk? Want dan kan het na willen volgen van alles wat beweegt ook een stuk oversprong gedrag zijn.

Kai: hij is dominanter omdat hij wat strenger is. Ik ben denk ik minder consequent op sommige vlakken. We zijn niet fysiek richting de hond en zetten ze denk ik ook niet onder druk.
Thuis communiceert ze wel en hebben we een veel betere controle, ze luistert dan veel beter.

Oh, heel goed dat jullie niet fysiek zijn richting de hond. Is nergens voor nodig en zonde van een prachtige hond. '

Nog een laatste vraag: Mogen jullie de hond overal aanraken? Aaien, pootjes verzorgen, etc...of doet de hond daar wel eens moeilijk over? Schud ze zich bijvoorbeeld vaak uit als jullie net geknuffeld hebben of iets dergelijks?

Kai: Ja, we mogen ze overal aanraken, dat vindt ze fijn zelfs. Het is echt een hond die houdt van massages. Als je haar begint te aaien als ze ligt, draait ze al snel op haar zij om gekroeld te worden. Dat ze vaak uitschudt kan ik niet echt zeggen. Ze doet het wel eens, maar niet echt in combinatie met het aaien.

Fedor deed dit ook toen hij een jaar oud was. Echt een drama om mee te wandelen. Er hoefde maar iets voorbij te komen en hij hing met zn volle gewicht in de riem / tuig, ik moest in de 'ankers' want met zijn gewicht niet te houden... Wat bij ons heel erg goed heeft geholpen is meer rust in zn koppie te brengen.
We zijn veel minder gaan wandelen, spannende situaties die hem stress opleveren vermijdend. (blaffende buirhond, vreemde honden, joggers ed) genoeg afstand houden zodat hij het kan zien, maar niet hoeft uit te vallen. Daarnaast zijn we gaan werken zoals de tip hierbven, vogens Turid Rugaas. We hebben hem een attantie signaal geleerd, en (belangrijk) geconditioneerd. Voordat hij in zijn spanning zit hebik zijn aandacht, en dan kan ik die ook houden. Als hij al gefixeerd is ben je te laat. Het happen en srpingen naar voorbijgangers was al heel snel over.

Goed.

Ik zou vanaf nu de situaties niet meer uit de weg gaan. Hoe het op mij over komt, maar het is moeilijk met zekerheid te zeggen zonder de hond te zien, is dat het trekken van de hond op die momenten eerder communicatie is naar jullie toe, dan dat het nou specifiek gaat om de voorbijgangers. Als er nou een specifieke trigger zou zijn voor het gedrag (bijvoorbeeld Joggers) dan zou ik dat misschien anders zien, maar de hond maakt hierin dus geen onderscheid. Heb het idee dat de hond af aan het tasten is wie van jullie (jullie of de hond) nou het meest stabiele is. Het is zo dat een hond pas emotioneel rijp genoeg is om de roedelvorming compleet te accepteren zo rond de 3 a 4 jaar, voor die tijd gaat de hond dus verschillende "gesprekken" met ons aan om te kijken wie welke functie/kracht/verantwoordelijkheid heeft. 

Om dat gesprek dus zinvol te kunnen voeren (waarin jullie dus duidelijk aan kunnen geven dat jullie de veiligheid/sociale interacties met mensen afhandelen) zou ik vanaf nu dus stug doorlopen als er voorbijgangers komen. Is natuurlijk een hele kluif met zo'n sterke dame als een Rottweiler. Zijn verschillende dingen die je kunt doen om jezelf sterker te maken. 

-De riem zo kort mogelijk pakken als er voorbijgangers komen (je geeft de hond dan minder ruimte om zijn trekkracht op te bouwen)
-De riem met 2 handen vast gaan pakken. Misschien in het begin zelfs samen wandelen, zodat jullie de hond met 4 handen kunnen vasthouden. 
-Dan zijn er nog instrumenten die je Zou kunnen gebruiken, zoals een Halti of een Gentle Leader, maar daar ben ik persoonlijk geen fan van. 

Je loopt dus over straat, voorbijganger komt langs. Hond trekt, je geeft een korte rustige "nee" of een ander woord wat ze kent "foei" etc, en loopt door. Dat hoeft lichamelijk niet makkelijk te zijn, maar je moet wel doorlopen. Belangrijk hierin is dat jij niet de riem strak zet, dus ook niet bij het kort maken van de riem. 

En dan zou je eigenlijk best een eindje moeten komen. Een weekje, misschien twee. Een idee om voorbijgangers ook nog eens op te gaan zoeken, met mate, om het proces wat te versnellen.

Kai: Ontzettend bedankt voor je advies! We gaan het proberen

ik hoop dat het jullie gaat helpen.

Zou leuk zijn als je over een week of twee even laat weten wat de vorderingen zijn. '

mja... Nee..
Ik ben geen fan van jouw methode hierin Kai.

Door de riem heel strak te houden breng je spanning over op je hond, hij kan zijn lichaamstaal niet meer gebruiken, je maakt uiteindelijk het probleem alleen maar groter.

Ik zou veel eerder de situatie voorkomen en voor zijn. Ga aandachts oefeningen doen.
Die aandacht heb je niet vanzelf. Het is niet een snoepje voor zijn neus houden en hij kijkt wel.
Nee, het is trainen op geconditioneerd gedrag.

Dat kan. Klak met je tong (die heb je altijd bij je) en als hij kijtk beloon. Dat gedrag ga je conditioneren. DWZ dat er een directe respons komt. Maak het langzaam aan steeds moeilijker voor je hond. Oefen eerst in ene prikkelarme omgeving en voer de prikkels langzaam op. Hij leert op die manier welk gedrag er van hem gevraagd wordt. Verder leert hij op jou te vertrouwen in een spannende situatie.

Op die manier kun je dat gedraag voor zijn, en hoef je hem niet te corrigeren.

hmm ik heb hier ook een hond van Rottiformaat, de methode die jij beschrijft Kai, is voor een grote sterke man misschien te doen. Maar als ik eraan denk hoe sterk Lola daarin was, die zag me ook helemaal niet staan indertijd, naast me houden kan ik nu doen, maar in de periode dat ze uitviel, hield geen korte riem haar tegen., daar was ze te sterk voor, ik hield dat niet. Aan stevig doorlopen viel al helemaal niet te denken, ze had iets anders in haar hoofd. Nu gebruik ik die methode op bepaalde momenten wel, maar nu zit er ook veel meer rust en vertrouwen in ons beiden in de hond, en in mezelf.

Bovendien breng je de hond dan alsnog in een situatie die hij (nog) niet aankan, het is natuurlijk ook een manier waarop je als baasje kan laten zien dat je te vertrouwen bent, maar ik ben meer voor de geleidelijk aan methode, dat past qua gevoel en fysiek beter bij mij'


@Aleida, volgens mij is heb boekje niet als ebook te verkrijgen, je mag mijn exemplaar wel lenen, maar dan moet je me even een pbtje sturen (het is wel in het duits)

Persoonlijk zou ik er voor kiezen om juist inzetten op gedrag/samenwerking als team wat je wel graag ziet ipv corrigeren wat je niet graag ziet. Dus inderdaad de situatie voor zijn (zodat correctie niet nodig is) en op die manier leert de hond een alternatief voor het op deze (minder gewenste) wijze hanteren van de situatie.
 
Wat ik met mijn hond doe is als ik de situatie zie ontstaan is sowieso meer afstand nemen. Je hoeft niet te weten hoe een situatie zal verlopen (of aflopen) om je inzet te bepalen. Juist door je keuze van inzet bepaal je mede de afloop. Welke afstand is afhankelijk van wat de hond aankan op dat moment en in die situatie (doe je het goed zul je zien dat deze afstand naarmate er meer rust en vertrouwen in de hond komt ook weer korter kan worden). Ik ontwijk de situatie niet. Ik neem meer afstand waardoor ik beter in contact ben met de hond, maar zorg er wel voor dat de confrontatie met de situatie blijft. Anders zou de hond nooit leren omgaan met (gewennen aan) dergelijke situaties. Een hond die mij alleen maar volgt omdat ik de 'leider' ben (en waarbij ik ongewenste initiatieven corrigeer), maar niet op alternatieve wijze leert dealen met situaties voelt voor mij niet oke.
 
Ik ben voorstander van samenwerken met de hond. Dat houdt in dat ik op het moment van afstand nemen mijn hond vraag samen te werken met mij. Ik geef het vertrouwen dat het oke is om in deze situaties andere leuke dingen te doen. Bij mijn hond haalt dit ook een stuk spanning bij de situatie weg. Dit kan door middel van oefeningetjes of spelletje (al dan niet met speeltje). Ik leer momenteel mijn hond om straatvuil te apporteren. Op dat moment bied ik mijn hond de keuze, ga je samenwerken met mij (gaat iets opleveren) of kies je ervoor om uit te vallen (levert niets op). Ben ik te laat met afstand nemen en de situatie voor zijn , waardoor hij uitvalt, (of kiest hij ervoor toch uit te vallen) doe ik tegenwoordig niets ... Ik sta/hurk stil (waarbij ik schuin naar de grond kijk) en wacht tot hij zelf stopt en zijn aandacht op mij richt en er voor kiest om naast mij te gaan staan >>> goedzo! Voorheen stapte ik dan met uitvallende hond uit de situatie, maar dit leverde geen enkel leerpunt op voor ons beiden.
 
Hier is het zo dat het uitvallen nagenoeg verdwenen. Alleen wanneer hij een terugval heeft na negatieve ervaring of wanneer 'het glaasje te vol is' begin ik weer aan de basis. Ik denk dat het op deze weg trainen wat meer tijd en investering in beslag neemt. Maar voor mij is het resultaat op termijn waardevoller dan wanneer mijn hond op basis van correctie en gedwongen volgen stopt. Juist omdat hij nu meer (zelf)vertrouwen krijgt dat hij dit samen met mij aankan op een gezonde en leuke manier.
 
Buiten de triggersituaties begin je met het samenwerken aan jullie als team. Maak wandelingen eens spannend en ondernemed. Neem hindernissen waarbij je de hond in vertrouwen kunt leiden. Begin samenwerking te trainen, of dit nu straatvuil apporteren is of doggydance of een simpele high five. Balans en coordinatieoefeningen doen het hier ook goed voor samenwerken en vertrouwen. Zomaar in een speeltuintje of over een picknickbankje. Ook paaltjes/bomen aantikken of zoek-en of speurspelletjes doen het goed. Het is maar net wat bij jullie past als team. Want dat is de situatie waar je naar toe wilt, samenwerken en samenleven als team, waarbij er geen noodzaak meer is om dit soort situaties als 'onveilig' of 'vijand' te ervaren en er minder gewenste inititatieven op los te laten.

Als je goed leest staat er onderaan vermeld dat ze bij het kort pakken van de riem, de riem dusdanig moet laten vieren dat ze hem niet zelf strak trekt. Dat is inderdaad wel erg belangrijk. 

Het weg conditioneren van gedrag is voor de mens heel gunstig, tijdrovend maar qua energie verbruik vrij makkelijk. Voor de hond is het echter, in mijn optiek wel te verstaan, het omzeilen van het gesprek. Dat vind ik persoonlijk niet wenselijk.

Ik begrijp dat jij reageert vanuit jouw eigen hond. Verschil is dat deze Rottweiler 2, 5 jaar oud is, in huis goed gedrag laat zien, aanraking over het hele lichaam accepteert...stukje roedelvorming is dus veel sterker dan toen Lola bij jullie kwam. 

Wat ik trouwens super belangrijk vind in het "ze is nauwelijks te houden" verhaal, is dat ze dus wel te houden is. Denk jij, dat als een Rottweiler, of jouw Lola in die tijd, ECHT ergens naar toe wilde, zij te houden was geweest? Dan kun je een "grote sterke man" zijn (ben ik trouwens niet, ben maar een klein mannetje en moet het daar dus zelf ook niet van hebben) heb je alsnog een serieus probleem. 

Laat ons er nog een schepje bovenop doen. Zou een hond als Fedor (een echte beer) te houden zijn door Zonnetje, als Fedor ECHT ergens naar toe wilde?

Van daaruit dus ook bekeken zie ik dit als een stukje "gesprek" wat je op het fysiek vlak (zonder geweld, moge duidelijk zijn) moet voeren met de hond.

Dit is het mooie van een welopgevoede hond, door de teef. Die pup leert namelijk wat "volgen" is, wat het negeren van prikkels is en welk gedrag wenselijk is als er duidelijkheid heerst. Het is dus niet zo dat je het merendeel van de honden (die dus een fatsoenlijke nestfase achter de rug hebben) een alternatieve strategie aan moet leren, het is enkel zo dat je de hond duidelijk moet maken dat de al bekende strategie ook bij jou goed uit te voeren is.

Val overigens niet over het woordje "nee". Dat mag je ook weg laten als je wil, de hond merkt zo ook wel aan jouw spierspanning, hormonale uitscheiding, etc dat je het niet met zijn gedrag eens bent. "Nee" is eerder een uiting voor jezelf, stukje houvast.

Als Fedor echt ergens naartoe wil is hij niet te houden.
Door mij niet, en door mijn man (2 meter) niet.
Vandaar dus dat ik andere methodes moest zoeken.
Dat zal jij wel op de baas/hond verhouding gooien..
Mi is als de spanning te hoog wordt het voor Fedor onmogelijk om te beseffen dat er nog een klein vrouwtje aan die lijn zit..

Hij heeft nu geleerd zich naar mij te richten in spannende situaties, bijvoorbeeld langs een tuin lopen met blaffende hond. Hij komt naar mij toe, nog voordat ik hem moeten klikken. Prima gedrag, veel beter dan door de heg heen willen vliegen.

Ook ben ik met Petra eens dat je de spannende situatie niet moet ontlopen. Maar wel genoeg afatsand moet houden zodat je hond ruimte in zijn hoofd houdt om te leren.

Een hond zal een situatie veel eerder voorzien dan wij en al inzetten om de afloop van de situatie mede te bepalen. Door op tijd afstand te nemen is de kans groot dat de hond zal volgen, zonder dwang en zonder correctie, simpelweg omdat op dat moment de prikkel om te volgen nog sterker is dan de prikkel van het uitvallen. Ik denk dat de grootste valkuil is dat wij simpelweg niet capabel genoeg zijn om onze pups te geleiden zoals de teef (moeder) dit doet. Daardoor kan er heel wat scheefgroei ontstaan. Pups en jonge honden zijn flexibel en leren dus ook prima leven met onze eigenaardige tweevoeters. Bovendien lopen er heel wat dieren rond die niet op geheel natuurlijke wijze uitgroeien tot stabiele, perfect hondentaal sprekende, viervoeters.

In het door jou genoemde voorbeeld neem je ook niet echt een voorbeeld aan de teef. Ik heb nooit een teef gezien die de pup kort aan de lijn neemt en op die wijze met correctie van 'nee' langs iets voert.

Ik probeer me dan ook voor te stellen hoe je in gesprek bent als je anticipeert op het uitvallen van de hond door hem kort mee te volgen (onder dwang) en met een verbale correctie. Ik blijf hierbij het gevoel krijgen dat zowel geleider als hond op hun eigen eiland zitten en het recht van de sterkste geldt.
 
Juist dat bepaald voor mij de keuze tot samenwerking. Niet onder dwang, niet op basis van correctie, maar op basis van keuze.

Mijn manier staat ook niet sympbool voor het leiderschap van de teef. Maar ik denk dat we onzelf ook niet die kwaliteiten moeten toedichten.

De lijn is een manier om de communicatie na te bootsen, omdat wij de geurentaal niet specifiek genoeg kunnen spreken. Wat je namelijk wel ziet gebeuren bij de "volg" tussen teef en pup is het kort op elkaar lopen, weinig afstand tussen de lichamen. 

Ik vraag mij trouwens af waar jij ziet dat deze Rottweiler uitvalt? Ik lees dat de hond naar voorbijgangers trekt en het erop lijkt dat ze wil gaan blaffen/bijten. Bij een uitval "lijkt" het daar niet op, dan bestaat er geen misverstand over. Voor mij heel typerend voor hoe mensen dit topic doorlezen en hun eigen invulling paraat hebben. 

Je kunt een hond overigens niet dwingen om te volgen...een hondje natuurlijk wel. Een Rottweiler die de bazin niet wil volgen, volgt niet. Zoals we al zagen is dat namelijk fysiek helemaal geen mogelijkheid.