Suus/Guus/Truus Golddust Yorkshire Terrier

Eindelijk dan een wakkere Suus op de foto, onze Golddust Yorkshire Terrier:

Heel leuke en mooie foto,prachtig beestje

*smelt* wat een prachtig koppie heeft ze

leuk koppie heeft ze zeg

Wat is het een schattig hondje.

Veel plezier met je hondje.

Dank jullie wel Het is echt een heerlijk 'ding'

Liefst had ik een Bloedhond maar daar is onze ruimte ongeschikt voor.
Opnieuw een Basset Hound konden we niet, we hebben Bess gehad en geen enkele Basset kan haar vervangen!

Met 'Truus' en 'Kip' zijn we heeeeeel blij

Suus ? ze is prachtig, guus en truus ? zijn dat de kipjes ?

Kippen? Hahaha, nee, die hebben we niet. Zou ik wel leuk vinden hoor maar we wonen in een appartement. We zitten er wel aan te denken een soort blokhutje midden in de natuur aan te schaffen. Oh, wat zou dát fijn zijn!

Kip is de naam van de oudste en Suus noemen we nogal eens Guus en Truus.

Gisteren hoorden we weer een naam die we beide leuk vonden maar zijn we alweer vergeten

Suggesties zijn welkom!

Oh,oh, wat groeit ze, hoewel door de andere hoek van de lens dat niet zo goed te zien is kun je het wel een beetje zien als je naar het hekje kijkt en anders moeten jullie het maar geloven

1-02-2012:



16-02-2012:

dacht toch echt kipjes, hahaha gewoon vele namen toebedeeld,

en een hutje op de hei, ach waar ik woon is het goed toeven, in het hoge noorden, ideaal voor honden hier.

Wat een schatje!

En dat is het

Gisteren was het dan zover: Jules (Suus) moest dr 3de pupenting. Bovendien wilde ik weten of ze nu wel of geen oormijt heeft want ik vond dr verdacht vaak met dr koppie schudden.

Afspraak gemaakt met dezelfde dierenarts die de hele vrijdag geprobeerd heeft Bess uit de shock te krijgen en wat haar ook lukte. Helaas heeft het uiteindelijk niet mogen baten.

Had een mooie kaart genomen, met 1 klaproos en op de andere kant 3 kleine foto's van Bess geplakt.

Al in de auto springen de tranen me in de ogen omdat het hele gedoe met en verlies van Bess natuurlijk weer kwam bovendrijven. Maakte het achteruit inparkeren nog lastiger

Met lood in mn schoenen naar binnen en hoppa, tranen met tuiten. De DA was ook aangedaan omdát ze zo haar best had gedaan. De kaart vond ze fijn en die gaat pas aan de wall of fame als ze die eerst aan de baas van de kliniek heeft laten zien. Meestal gaan wij ook naar hém toe maar in een noodgeval heb je weinig keus.
Ben die drempel overgestapt en ben daar trots en opgelucht over. Het zijn gewoon goede artsen en ben niet van plan over te stappen.

Enfin, Fules: Oormijt maar gelukkig weinig. Verder alles uitstekend in orde en is 250 gram aangekomen in 16 dagen! Volgende week even controle van de oren.

Jules moest natuurlijk ook nog een prik en das een gemene ook! Niet als de naald er in gaat maar als de vloeistof inkickt. Das koud en kriebelig en gewoon naar.

Ging goed, beetje piepen maar das normaal. In de auto terug viel ze gelijk in slaap en thuis sliep ze gelijk 2 uur lang door.

Plotseling werd ze gillend maar dan ook gíllend wakker en weet niet waar ze het zoeken moet. Van pijn? Was verder niks bijzonders aan de hand, liep niet mank, niks (was o.a. iets waar ik op moest letten), geen koorts. De plek zelf deed pijn.

Ze bleef gillen en door de kamer rennen. Zo kort na Bess maakten we ons toch wel zorgen en heb ik gelijk de kliniek om advies gevraagd. "Kijk het even aan, die kleintjes kunnen zich vreselijk aanstellen en als het niet minder wordt bel dan nog even hoeveel Rimadyl (pijnsiller) je kunt geven.

Om half 10 was ik kapot, áf en wilde naar bed. Suus de Jules was weer in slaap gevallen dus opgepakt en lekker in dr kennel gelegd.

Ze heeft nog 3x gegild en toen was het over. De plek zelf is nog wel gevoelig maar het gaat goed. Drama Queen

Gisteravond:


Vanochtend:

Ahhh, nou maar hopen dat ze er geen last meer van heeft!
Het zijn prachtige honden

Het gaat alweer beter, hoor! Vanochtend een hele vrolijke Suus
Geen gepiep meer. Ze hebben lekker gespeeld, goed gegeten en gedronken, ontlasting is goed, geen koorts alleen slaapt ze wat meer. Niet gek na zo'n onderneming en de enting zelf. Was gisteren sowieso een onrustige dag en vond dat ze door alle gedoe te weinig rust kreeg. Vandaag alles weer als vanouds

Ze spelen zoooo leuk!

http://www.youtube.com/watch?v=21wLf3F9b5I&feature=colike

Graag wil ik een oproepje plaatsen voor het broertje van Suus. Hij heeft nog steeds geen nieuw huis terwijl het zo'n leuke pup is!
De ouders zijn erbij en worden allemaal in huiselijke kring gehouden.

Kijk eens hier voor meer informatie: http://www.hondenpage.com/puppy/yorkshire-terrier/2385-van-%22pride-of-heaven%22
en hier: http://prideofheaven.weebly.com/pups.html

Andro:

Hé hallo baasje van Suus en Kip,

Wat leuk dat ik dit allemaal kan volgen.
Jee, je doet wel moeite voor Andro hoor, maar hij heeft ook een nieuw huisje gevonden waar nog 2 chineese naakthondjes zijn, hij heeft het er super denk.
En wat is Suus LEUK, lijkt best wel op pappa.

Onze Suus is 5 september overleden. Na alle mogelijke behandelingen die ze in het dierenziekenhuis heeft moeten ondergaan was het duidelijk dat ze niet meer beter zou worden en hebben we haar laten inslapen. Vreselijk hoe dit allemaal is gegaan en het blijft een nachtmerrie waar ik maar niet uitkom. Ik kan er niet over praten, zit compleet vast. Mijn man zei een paar dagen terug: "Ik heb nog nooit zo'n verdriet gehad" en dat dekt de hele lading.

Suus maakte om onbekende reden veel te weinig eiwitten aan waardoor ze o.a. geen spieren ontwikkelde. Ze at verschrikkelijk slecht en ging zich steeds vaker verstoppen; onder een kast of onder de bank. Ze wilde ook niet aangeraakt worden maar als ze heel moe was wilde ze wel graag in je armen slapen.

Onze zorgen werden door de dierenarts niet serieus genomen en uiteindelijk ontwikkelde ze een enorme maag-darminfectie. Ze is in shock geraakt (toen lag ze al in quarantaine in het dierenziekenhuis) en daar niet meer uitgekomen.

We mochten niet bij haar komen. Wat een idiotie, zeg. Je betaalt je helemaal gek omdat ze net zolang blijven behandelen tot ze niks meer kunnen verzinnen en dan mag je er niet bij? Dacht het niet. Heb in ziekenhuizen gewerkt en ook bij kinderen in quarantaine en ken "the drill".

Na praten als Brugman mocht er dan eerst 1 van ons bij maar uiteindelijk heb ik dan toch voor elkaar gekregen dat we beiden bij Suus mochten komen omdat de arts eigenlijk wel bang was dat ze die dag nog zou overlijden.

We hebben daar machteloos staan kijken naar ons doodzieke en uitgemergelde Suusje. Van alles wat er per infuus inging kwam er direct aan beide kanten weer uit en veel meer dan er in ging nog. Een afgrijselijk gezicht te zien hoe je pup lijdt. Ze was zelfs stukjes darm aan het verliezen.

We hebben haar laten inslapen en ook dat was verschrikkelijk. Met haar allerlaatste kracht sperde ze haar bekje open en wat een schreeuw had moeten zijn was niet meer dan een poging. Een langgerekte hese piep was alles waar ze nog toe in staat was. De stilte daarna was oorverdovend.

Helemaal ingepakt hebben we haar mee naar huis genomen en bij onze andere honden begraven.

Er zijn zoveel beelden van die laatste periode en vooral de laatste dagen die ik niet van mn netvlies krijg. Zoiets willen we nooit meer meemaken en we kunnen een nieuwe hond en zelfs maar de gedachte aan een nieuwe hond niet aan. Na een leven met veel honden zal Kip zeer waarschijnlijk onze laatste hond zijn.

Wat hebben we ongelooflijk veel van haar gehouden en wat heeft Suus gelukkig ook heel veel plezier in haar korte leven gehad.

Kapot zijn we er van; van de onopmerkzaamheid, de miscommunicatie en opnieuw een te late diagnose (en dus gelijk goede behandeling) van en door de dierenartsen, de krankzinnige wachttijd (2 uur) in het dierenziekenhuis eer ze binnen mocht komen terwijl ik het waterige bloed wat uit haar liep VOOR DE OGEN van de telefonistes opveegde en gewoon de herhaling van de misstappen zoals die exact ook bij Bess zijn gemaakt, doodziek ben ik er van. En woest op de arrogantie van al deze artsen!