HondenPage baasje Samantha & Aiko

Wat schreven de vrienden van Samantha & Aiko op het forum

Wichita en haar roedel - Eevee, Elphaba, Glacee, Grant & Bloom schreef in Enige pup
Kleine update... De puppy playdate was een succes hoor en de kleine meid was super dapper!  
Susanne schreef in De puberteit deel 2
Ja of je probeert om niet continue stil te staan en het af te wisselen met een stukje samen lopen. Beweging reduceert spanning, en dan kun je als het goed is toch praten (zonder dat de hond alsnog je aandacht opeist). Je kunt het afwisselen met korte momenten van stilstaan en weer verder lopen als je signalen ziet die verandering in energie aangeven. Liefst dus weer in beweging komen vóór ze vervalt in blafgedrag. En die momenten van stilstaan probeer je steeds meer uit te breiden/langer te maken. Misschien zijn er nog anderen met een andere ervaring die ze willen delen, waar je misschien nog meer aan hebt. Ik houd het hierbij en wens iedereen nog een mooie dag! Geef jullie hond(en) maar een knuffel van mij ;-) 
Susanne schreef in De puberteit deel 2
Opvoeden is ook niet makkelijk. Leren hoe je een hond leiding moet geven terwijl er onder de hondentrainers nog een hoop mensen zijn die van de daken schreeuwen hoe een hond zich dient te gedragen en dat je moet optreden als baas zodra het mis gaat (vaak in combinatie met dat gebalde vuistje erbij, wat wordt daar in godsnaam mee bedoeld?) schept ook verwarring, is niet makkelijk. Is mijn ervaring tenminste... Dan is het vervolgens ook nog eens zo dat elke hond anders is en weer andere behoeftes heeft. Er zullen punten zijn waar je hond ontzettend goed in is en waar ze minder goed in is. Adje en Monkey zijn ergens ook tegenpolen van elkaar, wat voor haar werkt gaat weer helemaal anders bij Adje. Het is nogal een zoektocht, zo'n opvoeding. Maar met kinderen werkt het ergens net zo. Ergens zitten we allemaal in hetzelfde schuitje om zo maar te zeggen.. Laatst was ik met Monkey op een bruiloft die werd gegeven op een kinderboerderij. Er waren daar veel ouders met jonge kinderen aanwezig. Mensen die zich bezwaard voelden naar het bruidspaar toe om hun kind hun spanning te laten uiten tijdens de ceremonie (begrijpelijk ook) zonder dat ze hun kinderen veroordeelden om hun gedrag, want voor een peuter is aanwezig zijn op een bruiloft terwijl alles om je heen veel interessanter is héél erg moeilijk. Dat begrijpt iedereen. Dus liep de spanning of de verveling bij het kind op en vertoonden ze op dat moment niet het gewenste gedrag op de bruiloft, liepen al die ouders stuk voor stuk gewoon eventjes weg om hun kinderen een momentje van ontspanning te geven, voor de een was dat even op het fietsje mogen, de ander ging eventjes bij de dieren kijken, en daarna probeerden ze opnieuw om zich bij het bruidspaar te voegen en iets mee te krijgen van de bruiloft. Dat ging op die manier eigenlijk hartstikke prima en zo hing er daar een hele gemoedelijke sfeer. Ouders hadden er ook voor kunnen kiezen om hun kind het zwijgen proberen op te leggen en te blijven zitten waar ze zaten omdat ze niets van de ceremonie hadden willen missen, maar zo werkt het niet met jonge kinderen. Die worden dan juist onrustiger en zetten het op een gegeven moment echt wel op een brullen. Nu snap je misschien ergens de vergelijking met honden hè? Er is een situatie waarbij het onwenselijk is als ze het op een brullen/blaffen zetten, dus je zorgt er als ouder/leidinggevende voor dat er voldoende momenten tussen zitten waarbij even kan worden ontspannen om de oefening daarna voort te zetten. En je zal merken dat naarmate het kind of de hond ouder en volwassener wordt, je steeds minder momenten op hoeft te zoeken om ze even uit de situatie te halen en te laten ontspannen. Oefening baart kunst, op den duur kun je gewoon een gesprek voeren of naar een bruiloft gaan zonder dat je hond (of kind) moet ontladen. Daarnaast heb je wat je al zegt inderdaad ook zelf tijd nodig, om je hond te leren kennen en de signalen die ze laat zien, en om te leren hoe je daarop kan handelen. Je hebt tijd nodig om een goed team te worden samen. Geldt overal en voor iedereen. Het zal de een misschien makkelijker en sneller afgaan dan de ander, maar dat is nu eenmaal zo. Dat is met alles in het leven, toch?    Toevoeging: het verschil met kinderen en honden is alleen dat ouders over het algemeen iets beter aanvoelen in wat hun kind op dat moment nodig heeft (ook niet altijd, maar het hoeft ook niet altijd, dat is het mooie aan opvoeden) dan wat hun hond nodig heeft. Puur omdat we andere diersoorten zijn en anders communiceren. En honden blijven over het algemeen hun hele leven wel gebaat bij een leider. De ene hond wat meer dan de andere... 
Susanne schreef in De puberteit deel 2
Het is helemaal niet mijn intentie om aannames te doen. Ik ken jou en je hond niet, ik kan het niet beoordelen vanaf een scherm. Daarom geef ik ook geen concreet advies, van zo en zo kun je dit oplossen. Want ik zie niet wat er bij jullie gebeurt. Wat ik wel probeer te doen, is reageren vanuit het welzijn van de hond met hetgeen wat je hier deelt. Dat komt voort omdat in de huidige tijd van geen enkel ander dier zoveel verwacht wordt als van de hond. En je geeft zelf ook toe dat het een beetje jouw valkuil is (geweest). Dat geeft helemaal niets overigens, want je bent lerende en je staat open om hieraan te werken en een betere samenwerking met je hond te krijgen.   Honden leren onder andere van gedrag waar ze succes mee boeken. Vermoedelijk heeft jouw hond succes gehad met haar geblaf zodra jij met iemand op straat in gesprek was en weg bent gelopen omdat je hond begon met blaffen. Zo heeft zij een manier gevonden spannende situaties voor zichzelf op te lossen. Het is feedback van je hond naar jou toe dat zij in deze situatie meer leiding van je nodig heeft. En aangezien je vertelt (of het zo is weet ik niet hè, ik ken jullie niet) dat je het gevoel hebt dat je hond reageert van angst/onzekerheid zodra mensen in haar persoonlijke ruimte komen is het van belang die leiding te bieden zonder er druk op te leggen. Ik vind het belangrijk om daarbij werkelijk te accepteren dat honden dierlijk en instinctief gedrag kunnen vertonen en je daarbij niet langer bezwaard te voelen naar een ander toe. Want voel jij je als baas al bezwaard, dan komt er automatisch druk kijken bij je opvoeding en als je je hond onder druk zet, kan je de spanning verhogen. En die raken honden vaak kwijt door middel van gedrag wat wij mensen als onwenselijk ervaren. Zijn er handelingen waarbij je al geleerd hebt, hier raakt mijn hond spanning van kwijt? Of misschien vind je juist de oplossing door te beginnen met stukjes samen te lopen met de persoon met wie je een gesprek aan gaat, afgewisseld met stukjes stil te staan, zodat je hond daarin kan groeien en vertrouwen kan krijgen? Het is ontdekken wat voor jullie werkt.  Geldt voor mij en m'n hond ook. Als ik nog een voorbeeld mag noemen wat mijn eigen ervaringen betreft, dan heb ik een mechelaar als psychosociale hulphond opgevoed. Ik heb PTSS, en één van haar taken als hulphond is dat zij mij alert maakt wanneer mijn energie verandert en mijn spanning hoog oploopt. Dan mag ze mij overrulen, en mijn aandacht opeisen, zodat ik alert word van wat er bij mij gebeurt. Dan kan ik een momentje van ontspanning creëeren voor mezelf, in samenwerking met m'n hond. Dat helpt enorm en het geeft me heel veel beterschap. Ik houd ineens energie over voor andere dingen. Dus dat is zeer gewenst gedrag. Iets wat steevast beloond is geweest, waardoor m'n hond dit gedrag blijft herhalen. Maar het is tegelijkertijd ook een mechel, eentje die heel sensitief is en haar job wel heel erg serieus neemt. Voor haar maakte wel of geen hesje aan op een gegeven moment geen verschil meer, ze kon haar werk als hulphond niet altijd even goed loslaten. In winkels of andere gelegenheden vind ik het zeer wenselijk, maar als ik met haar rustig door een natuurgebied wilde lopen en haar vrij wilde geven, dan kon het vaker gebeuren dat zij bij mij aanvoelde dat ik niet helemaal ontspannen was en dwingend worden, terwijl ik gewoon even vrij wilde zijn (en geven!), en begon het ongewenst te worden. Het heeft overigens even geduurd voordat ik hierachter was hoor... Ik snapte lang niet goed hoe het toch kon dat ik mijn hond overal mee naartoe kon nemen zolang ze voor me aan het werk was, maar het in onze vrije tijd niet altijd even goed ging. Simpelweg negeren tijdens vrije wandelingen bleek bij ons niet de optie, dan bouwt m'n hond spanning op en duurt dat te lang, kan ze vervallen in ongewenst gedrag. Voor sommige honden werkt negeren overigens prima. En afstraffen was al helemaal geen optie, want er zijn volop momenten dat het gedrag wel zeer gewenst is. Dus ik moest een manier vinden om haar duidelijk te maken dat er momenten zijn waarbij ze vrij is en ontspanning mag vinden en mij mag loslaten. Daarbij heb ik heel goed moeten letten op haar signalen, wat laat ze me allemaal zien, dat kon al heel subtiel beginnen, en ik heb moeten leren inspelen op de juiste momenten. Belonen wanneer ze me losliet bijvoorbeeld ipv wanneer ze aandacht voor me heeft. Er zullen genoeg hondeneigenaren en trainers zijn die me voor gek verklaren, maar mijn hond en ik hebben onze eigen weg moeten vinden. Bij onze stichting ben ik de eerste die daar met een mechel als hulphond gekomen ben. Dat kun je niet vergelijken met bijvoorbeeld een labrador waar veelal mee getraind wordt. Het gaat bij ons gewoon net iets anders, maar het gaat goed. Al was het een uitdaging en een heel leerproces voor mij; ze is precies de hond die ik nodig heb op dit moment in m'n leven ... En vanuit die ervaring en gedachte, probeerde ik je te adviseren om zelf open naar je hond te gaan kijken, en te ontdekken wat wel voor jullie werkt. Juist met de bedoeling om dat te doen zonder te veroordelen of aannames te hebben, en ik adviseer je om dat zelf ook niet langer te doen. 
Susanne schreef in De puberteit deel 2
Als ik je goed begrijp, heb jij ergens zelf last van een ideaalbeeld van een hond? Want ik lees helemaal geen dingen bij jou waarbij ik denk: "nou dat is abnormaal!". De eerste keer dat ze wat spanningssignalen laat zien zodra iemand in haar persoonlijke ruimte komt, biedt je de leiding die ze nodig heeft, want het lukt je om de spanning te doorbreken en af te leiden waardoor ze weer terug kan ontspannen, toch? Bestudeer je hond goed, mogelijk dat ze al eerder signalen laat zien waaraan je kan merken dat haar spanning opbouwt waardoor je die leiding al kunt bieden voordat ze overgaat tot grommen. Maar vervolgens sta je toe dat een vreemde haar aanhaalt terwijl je weet dat je hond spanning opbouwt zodra vreemden in haar persoonlijke ruimte komen. Om dan teleurgesteld te zijn zodra ze haar spanning uit door te blaffen. Eerlijk gezegd ben ik van mening dat de mens in deze de fout maakt en niet de hond. Ik vind het zelf een belachelijk idee dat sommige mensen vinden dat alle honden aangehaald moeten kunnen worden. Het gebeurt mij ook wel eens dat mensen mijn hond aanhalen, of ze nu haar hesje met "hulphond - niet aaien of afleiden" draagt of niet. Ik zeg ze altijd duidelijk dat ze de hond met rust moeten laten. Duurt zo'n aaimoment net even te lang kan mijn hond ook spanning opbouwen (spanning kan zowel positief als negatief zijn). Mijn hond is dol op aandacht krijgen hoor, maar zodra ze het teveel krijgt wordt ze een stuiterbal (want ze is nog een jonge en energieke hond) en naast dat veel mensen dat gedrag wat teveel van het goede vinden, ben ik zelf ook gebaat bij een ontspannen hond zodra we de maatschappij ingaan. Daarom ga ik er selectief mee om wanneer en van wie ze aandacht krijgt. En ik overvraag m'n hond ook niet. Ik kan m'n hond overal mee naartoe nemen, maar ik heb alles heel rustig opgebouwd. Stap voor stap.    Monkey was overigens 1 februari loops geworden, en we zitten nu al een bijna een maand in de periode van schijnzwangerschap. Ze is mijn eerste teefje, dus heel veel kennis heb ik niet, maar ik heb begrepen dat elke teef hormonaal gezien een schijnzwangerschap meemaakt na een loopsheid. Echter de ene teef heeft er meer last van dan de andere. 
Susanne schreef in De puberteit deel 2
@ Jara: als ik het me goed herinner heeft je hond recent haar eerste loopsheid meegemaakt. Kan het zijn dat ze op dit moment in de fase van schijnzwangerschap zit? Merk je binnenshuis ook verandering in gedrag? Of is er iets veranderd binnen jullie structuur? Het kan met zoveel factoren te maken hebben dat het weer even minder gaat. De puberteit gaat vaak gepaard met fases van stabiliteit afgewisseld met angstfases waarbij je weer een stapje terug gaat. Je opvoeding is nog niet klaar na anderhalf jaar. Bij Monkey dacht ik laatst ook, nou we zijn nu al een tijd zo stabiel, die puberteit zijn we inmiddels voorbij. Eindelijk dacht ik (zal ik eerlijk toegeven), 2 jaar oud is ze nu! Maar zij is momenteel schijnzwanger, en het lijkt wel alsof we daardoor weer in de fase zitten van 9 maanden puber. Wat een draak! En het is nogal een slimmerik die hond van mij, die past zich sneller aan dan ik dus ze verzint vlot nieuwe manieren om aandacht af te kunnen dwingen. Gedrag wat grappig kan zijn, of juist ongewenst. Ik geef weer wat extra leiding en structuur nu, en we hebben ervoor gekozen om haar te laten helpen na deze schijnzwangerschap. Ze heeft er zelf veel last van, het is ook gewoon vermoeiend.. Maar het is verder wat het is, gewoon weer even een iets mindere fase die wat aanpassingen vereist. Honden hebben nu eenmaal instincten en gedrag die we ooit, om te kunnen overleven, juist heel aantrekkelijk vonden waardoor honden en mensen zo dicht naar elkaar toe zijn gegroeid. In deze maatschappij zien we blaffen, jagen, waken etc. eerder als ongewenst. Tja, aan die instelling kun je weinig veranderen. Maar het heeft nu eenmaal tijd en ervaring nodig om je hond te leren kennen en te leren leiding te geven en hoe te handelen. Aan je hond kun je merken of jouw manier van handelen het gewenste effect heeft of niet. Dat is de enige feedback die je feitelijk nodig hebt... Maar open ook je ogen voor het algehele plaatje. Een hond heeft net als wij ook een ziel en gevoel. Hormonen spelen een rol, helemaal in de puberteit. Het hoort allemaal bij de opvoeding. 
Wichita en haar roedel - Eevee, Elphaba, Glacee, Grant & Bloom schreef in Enige pup
Wij hebben momenteel een nestje van twee Sheltie pupjes, net vier weken oud (vrijdag). Toevallig zijn wij in mei sowieso in Drachten voor het oogonderzoek van de pups (dan zijn ze nog net geen zeven weken oud tegen die tijd). Nu zijn Vlinderhondjes weliswaar pittig maar natuurlijk ook wel een stukje kleiner nog dan Shelties dus ik weet niet of dat qua formaat is wat je zoekt. Maar ik dacht ik meld me toch even.
Susanne schreef in Reactie van pup van 5 maanden op stofzuiger
Honden en mensen hebben overeenkomsten, maar we hebben ook verschillen. Het belangrijkste zintuig van de mens is zicht, daarna gehoor en vervolgens reuk. Bij honden is dat in eerste plaats de neus. Stofzuigers en bladblazer verplaatsen lucht en daarmee verandert er voor een hond een hele hoop in het geurpatroon op dat moment. Daarnaast zit in de stofzuiger zak een hele hoop opgezogen deeltjes die elk een eigen geur heeft, zodra de machine aan gaat komt er ook nog eens geur vrij van de zak. Je creëert als het ware een explosie aan geuren. Het is heel normaal dat honden daarop reageren. Hoeft niets te maken te hebben met geluid. Het geeft een beetje spanning en dat kan op de darmen of de blaas werken, net als bij mensen inderdaad. Helemaal normaal dus. Zorg ervoor dat je als baas geen extra spanning toe gaat voegen. Ik sluit me verder aan bij de laatste woorden van Alaska: neem je tijd, geef de hond ruimte, zorg ervoor dat je zelf kalm en steunend en geduldig bent. En zo kan je hond zich hieraan spiegelen en zelfzeker door het leven leren gaan. Als de spanning bij de hond nou blijft oplopen kun je er ook voor kiezen de hond naar z'n plaats te sturen en hem daar even met rust te laten, dat geeft duidelijkheid en daarmee rust voor de hond. 
Susanne schreef in Verlatingsangst
Maak je geen zorgen hoor. Mijn ervaring is dat het met elke hond anders is. De ene hond heeft er direct geen moeite mee om alleen thuis gelaten te worden, en de ander moet er een beetje in groeien. Bij mijn huidige hond heeft het tot bijna een jaar geduurd. Het duurt zolang het duurt. Het helpt als je het als baasje niet zo belangrijk maakt, die energie kunnen honden namelijk oppikken waardoor ze zich aangemoedigd kunnen voelen in hun angst. 
Susanne schreef in Castratie: hoe lang voordat er verandering is
Oké, ik twijfelde inderdaad heel even of ik mogelijk een gevoel gaf van kritiek, maar zo kwam het niet over. Gelukkig maar, zo was het ook niet bedoeld! Je bent het niet verplicht, maar ik (en ik geloof anderen met mij) zou het interessant vinden als je ons een beetje op de hoogte houdt van jullie zoektocht. Misschien is er ook winst te halen uit een andere rustplek of een andere vorm van rustplek in huis. Mogelijk kun je met voeding en supplementen ook meer ontspanning bereiken, al ligt daar mijn expertise (nog) niet. Ik wens je in ieder geval veel succes in jullie zoektocht! En beterschap voor Chester! Ik hoop dat praktijkspeuren voor jullie een ontspannen betekenis krijgt. 
Susanne schreef in Castratie: hoe lang voordat er verandering is
Ik heb overigens geen kritiek op het feit dat jullie Chester hebben laten castreren... Ik snap dat zulke beslissingen niet lichtzinnig genomen worden. Vanuit m'n eigen ervaring weet ik hoe moeilijk de zoektocht is om het patroon van chronische stress te doorbreken. Het is ook nieuwe dingen uitproberen en ontdekken wat het effect daarvan is. Hierbij heb je natuurlijk ook wat geduld en tijd voor nodig. Maar als ik jouw ervaring zo lees zou ik persoonlijk nog op zoek gaan naar meer concrete ontspanning. En omdat ontspanning creëeren per hond/individu afhankelijk is, kan ik niet teveel tips vanachter een scherm bieden. Het is een ontdekkingsreis die je samen met je hond aan gaat. Voor de een wat makkelijker dan voor de ander. Wat ik wel ervaar, is dat ik zie dat heel veel honden (en hun baasjes!) echte ontspanning vinden in praktijkspeuren. Daarnaast leer je bij de juiste instructeur (!) de spanningssignalen van je hond beter herkennen en leer je meer over de wijze waarop je dan leiding moet bieden. Iets waar je mogelijk wat aan hebt? 
Susanne schreef in De jongvolwassen hond
Wat een mooie update Kim! Hoe bevalt je nieuwe baan? Het is logisch hoor, met een nieuwe baan om weer even te zoeken naar jullie ritme/balans. Leuk dat jullie zoveel plezier hebben in Agility en dat jullie band zo sterk aan het worden is. Hier gaat het ook goed. Gisteren ben ik met Monkey naar de dierenarts geweest voor jaarlijkse controle en vaccinaties. Dat was een leuk bezoekje. We kwamen aan en Monkey stak d'r snufferd uit de auto om te ruiken waar we waren, herkent de geur van de praktijk en ze had er al gelijk zin in! Maf beest, welke hond wilt nu graag naar de dierenarts? Nou ja zij dus.. Binnen zat ze iedereen te charmeren. Heerlijk vond ze al die aandacht, het werd een grote Monkey show. Op de behandeltafel was een beetje spannend, maar de dierenarts mocht alles bij d'r doen, en daarna was het weer tijd voor een grote knuffelpartij. We kwamen haast niet meer weg zeg, ze hadden ook nog wel een baantje in de aanbieding voor haar als praktijk hulphond. Toen heb ik haar maar meegenomen ;-). APK is weer goedgekeurd en we kunnen weer een jaar door. Verder wordt ze echt steeds meer volwassen nu. Met Adje gaat het ook goed. Hij heeft geen last meer van blokkades, er is veel meer berusting en zelfvertrouwen bij hem gekomen. Hij doet Monkey hier en daar graag na, op z'n eigen klungelige manier wel, maar dat zorgt dan weer voor veel hilarische momenten en we genieten dus ook enorm van hem. Het was van tevoren niet onze intentie 2 honden te hebben, het is zo gegroeid, maar we hebben het met ze getroffen .    Leuk dat je weer een update hebt gegeven! Ik ben ook nieuwsgierig naar hoe het met iedereen gaat. 
Susanne schreef in Castratie: hoe lang voordat er verandering is
" Toch fijn dat je een kleine tijdsindicatie geeft Kees. Ook als we in de tussentijd met supplementen etc aan de slag gaan, dan is het het waard om tegen die tijd te kijken hoe het echt met hem gaat.Je hebt helemaal gelijk Susanne. Ik heb zelf een studie/cursus in hondengedrag achter de rug, de hulp voorheen al ingeschakeld van gedragsdeskundigen, en we zijn vóór de castratie best ver gekomen met zijn gedrag. Echter bleven we een beetje in cirkeltjes draaien.Maag/darm klachten hebben invloed op gedrag, en de stress vanuit zijn gedrag heeft invloed op maag/darm stelsel. Voortdurende jeuk heeft invloed op gedrag, maar stress door gedrag kan daardoor ook weer jeuk veroorzaken. Daarnaast is t vaak moeilijk te beoordelen wat oversprong gedrag is en wat echt jeuk is.Hij ervaart met name veel stress van hetgeen waar hij bang voor is: andere honden. Maar door de werking van de amygdala zijn daar sowieso ook mensen en flapperende duiven bij gekomen. Ook tellen de gezondheidsklachten op bij die stress. Hoe goed we ook ons best doen om alle triggers buiten te sluiten, hij zal toch minimaal twee keer per dag naar buiten moeten, en geluid van blaffende honden buiten is niet altijd buiten te houden. Waarbij ik merk dat hij in de ochtend best ok is en met dingen om kan gaan, maar vanaf de middag en al zeker in de avond zit zijn emmer meer dan vol. En dan wonen we al best landelijk. Ook slaapt hij (in ieder geval overdag) niet erg vast, waardoor echt herstel al moeilijker is.De keuze bij de DA lag op een gegeven moment ook tussen castratie en medicatie voor gedrag. Echter is hij binnen in huis een hele rustige hond, accepteert vreemden, en ook bij de dierenarts laat hij zich alles gevallen en gaat gewoon liggen. Hij is alleen heel erg druk in zijn hoofd. Waardoor de dierenarts niet het vermoeden had erg veel te kunnen betekenen met medicatie. Ook masturbeerde Chester, en dan op een dusdanige manier waarop de DA het vermoeden had dat de hormonen een voortdurende mate van stress in zijn lijf creëerden. Waarschijnlijk hebben we dus alsnog de verkeerde gok gewaagd, maar het is wat het is. " Chesterenfam Kennis is fijn om te hebben, maar met deze hond blijk je daar weinig aan te hebben. Hij vereist een andere kijk. Masturbatie kan trouwens voortkomen vanuit hormonen, maar als je het zelf ook wel eens doet dan weet je dat het ook een vorm van ontlading (stress loslaten) kan zijn. Dierenartsen baseren hun kennis op de westerse geneeskunde. Dat werkt uitstekend bij acute klachten. Je hebt alleen minder aan dit soort kennis wanneer de klachten chronisch zijn, en al helemaal als ze voortkomen uit chronische stress. Hebben jullie een activiteit gevonden waardoor Chester kan ontspannen? En krijgt hij fysieke en mentale uitdaging? 
Susanne schreef in Castratie: hoe lang voordat er verandering is
Chronische stress kan zeker net als bij mensen trouwens leiden tot chronische gezondheidsklachten. Als dat zo is, dan zou ik de hond gaan observeren, waar krijgt hij nou stress van? En waarvan ontspant hij? Elke hond (en elk mens) is anders. Waar de ene hond zich lekker kan uitleven en ontspannen bij een bepaalde sport kan dat voor de andere alleen maar hogere opwinding geven, waardoor het stresslevel juist omhoog schiet. Daarnaast kunnen honden mensen uitstekend spiegelen, mechelaars gaan daarin zelfs nog een stapje verder, dus reflecteer ook bij jezelf: hoe gaat het met jou als de hond uitvalt/overprikkeld raakt? Ben je zelf gespannen? Zulke dingen kan niemand van achter een scherm beoordelen, maar is wel iets om in je achterhoofd te houden als je begint met observeren. Ga op zoek naar de antwoorden bij je hond is mijn advies. 
Witte Draak schreef in The road to... Dialga 1 jaar oud en zijn avonturen in 2024!
" Zo te lezen is Dialga ook een intelligente hond.  Leuk hoor.   Je hebt  het er lekker druk mee. " jantien Ja hij is heel intelligent  Ik vind het heerlijk om met hem bezig te zijn en vanalles te leren, en me vervolgens te verbazen over hoe slim hij is en hoe snel hij dingen oppikt. Maar alleen als hij er zin in heeft  Als hij geen zin heeft en je gooit bijvoorbeeld een balletje naar hem toe, dan kijkt hij je recalcitrant aan en stuitert de bal van zijn hoofd af.  Te grappig.
Witte Draak schreef in The road to... Dialga 1 jaar oud en zijn avonturen in 2024!
" Wat een leuke nieuwe titel en uitdaging. Biedt Trick Dog zelf allerlei trucjes om uit te kiezen of wordt creativiteit (je eigen bedachte trucs) ook beloond? " CatnDog Voor zover ik weet moet je kiezen uit een hele grote lijst trucjes die voor zover ik kan zien wel alles omvattend is, maar in overleg met je beoordelaar kun je kijken waar je eigen bedachte trucjes onder vallen.  Veel trucjes die je zelf bedenkt die zijn ook al een keer door iemand anders bedacht  Dus dat komt eigenlijk altijd wel goed.  Wij hadden Dialga bijvoorbeeld geleerd om met zijn voeten ergens op te staan, en dan vervolgens met zijn achterpoten rond het object te draaien (zodat hij ging leren dat hij achterpoten heeft). En dat trucje blijkt dus een naam te hebben: Side Step Drill, en valt onder Intermediate tricks  Dus dat is alweer de eerste Intermediate trick die hij kan, haha. 
Witte Draak schreef in The road to... Dialga 1 jaar oud en zijn avonturen in 2024!
Dialga heeft gisteren zijn eerste Trick Dog titel gehaald! Het is de titel Novice Trick Dog (NTD). Deze titels worden achter de naam gedragen, dus Dialga is nu:  Dialga Bat Jemerri NTD     Voor deze titel moet je hond allemaal oefeningen en trucjes laten zien, die je filmt en opstuurt naar een beoordelaar. Als die jouw poging goedkeurt, mag je je titel aanvragen.  Voor de Novice Trick Dog titel moet Dialga 15 novice (beginner) trucjes doen. Toevallig zijn we hier ook mee bezig met gehoorzaamheid, dus dat komt mooi uit! Andere oefeningetjes zijn dingen die je vaak zelf ook doet voor de lol, dus die zijn nog vrij gemakkelijk. Maar dat is met de Novice titel natuur het idee, het is een gemakkelijk niveau voor beginners     Dialga's 15 trucjes:  Zit, af, staan, push ups, blijf, kom, showstand, boop (raak mijn hand aan), kus, voorpoten in een doos, voorpoten op een object (bij ons een kruk), zoek (drie snoepjes in een ruimte), zoek (het snoepje in één van drie bekers), focus (kijk 5 seconden naar mij), vang (een bal).    Ondertussen zijn we bezig gegaan met de Novice Trick Dog - Masters titel, waarbij hij 30 tricks moet kunnen in plaats van 15. Dat moet ook helemaal goedkomen! Daarna gaan we verder met de Intermediate titels. Daarna hopelijk de Advanced titels. En als laatste, als het meezit: de Expert Trick Dog titel! Maar die is wel heel lastig hoor. Daarvoor moet Dialga bijvoorbeeld een commando uitvoeren dat op een kaartje staat, en een identiek voorwerp zoeken dat jij in je hand hebt. Pittig! Maar wel heel erg leuk om te proberen     Ik laat binnenkort het diploma en de rosette zien als die eenmaal met de post is gekomen! 
Susanne schreef in Hond met heel veel energie
Je kunt het ook zo bekijken: deze hond wilt jullie iets vertellen. Jullie zijn zelf druk en jullie kunnen zelf weinig rust momenten pakken overdag, dus ik spiegel jullie energie naar jullie toe in m'n gedrag. Laat een hond nou net heel goed kunnen helpen om die balans in jullie dagelijkse leven terug te kunnen vinden, maar dan moet je wel open staan om aanpassingen te maken. 
Susanne schreef in Hond met heel veel energie
p.s. Neuswerk is een leuke uitdaging voor de hond, kan hij veel energie in kwijt en dat is een activiteit die niet zo lang hoeft te duren. Prima uitvoerbaar in eigen huis en omgeving. En neuswerk kan op verschillende manieren. Zoekwerk, speuren, detectie... Je kunt van alles verzinnen, ik zou eens googelen wat bij jullie past. Plus nog een extra voordeel: van snuffelen maakt de hond hormonen aan die rustgevend werken. 
Susanne schreef in Hond met heel veel energie
Sommige honden vinden het heel moeilijk om zelf rust te pakken, die hebben wat extra begeleiding nodig om dat zichzelf aan te leren. Zelfde als met kinderen eigenlijk. De één valt voldaan in slaap na een uitje, en de ander blijft nog even doorstuiteren thuis, ook al is die nog zo moe. Als je vertelt dat je hond na een dag opvang, waarbij die volop buiten speelt met vriendjes, nog altijd staat te stuiteren in de avond, dan kan dat een signaal zijn van een hond die z'n rust gewoon niet kan vinden. Ik zou daarin eens wat gaan experimenteren, ontdekken wat voor je hond werkt. Onze herplaatser is een energiek ras (border collie), kende helemaal geen rust toen hij bij ons kwam. Het maakte niet uit hoeveel uitdaging of beweging we hem gaven, hij bleef maar komen. Z'n ogen zagen soms helemaal rood van vermoeidheid, hij kon zichzelf en z'n omgeving helemaal gekmaken (wat ook de reden van herplaatsing is geweest uiteindelijk). Wij hebben deze hond een eigen plek gegeven, en na elke goede activiteit buiten van hem verlangd dat hij binnen gewoon even z'n rust ging pakken. Consequent terug begeleid naar z'n plek als hij weer kwam, wel met rust en geduld - heel belangrijk als je iemand te bed stopt - en toch duidelijk. Per toeval nog ontdekt dat deze hond liever in een donkere bench vertoeft dan in een comfortabel mandje. In z'n eigen donkere plekje was hij minder gevoelig voor prikkels van ons gezin, en kon hij beter toegeven aan z'n slaap. Hier is een bench niet afgesloten overigens, deurtje hebben we eruit gesloopt, er hangt een doek voor het gat. Niemand heeft hem gestoord als hij daar lag, belangrijke regel. Dit hebben we een tijdje volgehouden, gewoontes doorbreken kost even tijd namelijk, maar inmiddels heeft onze hond de rust volledig omarmt. Hij heeft zelfs geen bench meer nodig om lekker te tukken (al staat ie er nog wel, want hij ligt er toch graag), maar het is zo'n enorme luiwammes geworden. Waar we hem in het begin nog moe moesten maken om hem te laten toegeven aan z'n slaap, is dat nu niet meer nodig. Waar hij vroeger overal de boel op stelten zette (inclusief de honden opvang, daar ging hij wekelijks heen bij z'n vorige eigenaren), is hij nu de meest relaxte hond die we ooit gehad hebben. Dus wat ik wil zeggen vanuit mijn ervaring is dat het prima mogelijk is om dit gedrag om te buigen, maar het heeft wel begeleiding nodig, vanuit het hele gezin. Beweging en uitdaging (zijn 2 verschillende dingen) is zeker heel belangrijk, maar rust is minstens zo belangrijk. Misschien zelfs belangrijker, aldus onze hond. Kijk goed naar de balans en begeleid je hond waar nodig. Als een ouder. Jullie hebben 3 kinderen dus voldoende ervaring om dit in goede banen te leiden :-). 
Witte Draak schreef in 52 weeks of... Jamie op hondenshow
" Nee, het was enorm druk en vol. Veel gestresste honden en baasjes, helaas. Je moest langs alle honden lopen om naar buiten te kunnen, zat nog geen meter tussen. Ringen waren erg klein, Dia had er niet kunnen rennen. Met Jamie kwam ik net uit, maar die is natuurlijk een stuk kleiner. " Tamara - Abby, Anna & Jamie Oh dat is jammer.  Ja kleine ringen zijn niet handig met een reuzenhond met lange benen.   
Witte Draak schreef in 52 weeks of... Jamie op hondenshow
" Afgelopen weekend de eerste show van het jaar weer gelopen! Jamie werd Beste Puppy van zijn ras. Bij Beste Puppy in Show werd hij er echter als eerste uit gestuurd Onze ringtrainster zei al, dan had de keurmeester allang in haar hoofd wie er zou gaan winnen. Ze heeft ook helemaal niet naar Jamie gekeken.   Ik ben in ieder geval super trots op hem en vind hem sowieso de beste! " Tamara - Abby, Anna & Jamie Yaaaay een geslaagde dag! Was het verder ook een leuke relaxte show? Ik vraag me af hoe het vergeleek met de show in oktober in Sneek :) 
Witte Draak schreef in The road to... Dialga 1 jaar oud en zijn avonturen in 2024!
" Ik blijf hem zo gaaf vinden! " Aurelia Dankjewel!  Wij ook!   Hoe langer we hem hebben, hoe blijer we met hem zijn. Een barsoi is niet voor iedereen een geschikte hond, maar voor ons past hij perfect. Een vriend van me houdt van baasgerichte honden die luisteren omdat je het zegt, en die vindt Dia dus een beetje irritant haha. Dialga luistert prima--op voorwaarden. A) omdat wij het zijn (dus vreemden hebben al snel pech als ze hem iets vragen) en B) omdat het hem iets oplevert. Vooral B) is een sterke motivator.     En als hij iets doet, gaat dat ook op een wat trager tempo. Niet zoals een herdershond iets heeft gedaan nog voordat je in je vinger hebt geknipt. Met een barsoi kan je best even een paar tellen wachten. In die paar tellen kan je, zoals mijn zusje dan zegt, hem zien nadenken... "Oké je wil wat van mij. Meen je dat echt? Is dit een grap of is dit serieus? Volgens mij meent ze het echt. Zal ik het doen? Waarom zou ik dat doen? Afwegingen... Oké we gaan ervoor. Maar het moet wel leuk blijven."
Witte Draak schreef in The road to... Dialga 1 jaar oud en zijn avonturen in 2024!
" Hij groeit zo mooi uit! Hoog ook volgens mij? " Blondie Dankjewel!  Hij is 85 cm hoog  Mooi formaatje.   
Witte Draak schreef in 52 weeks of... Jamie op hondenshow
Prachtig lekker spelen  geef hem geen ongelijk met al die sneeuw!
Witte Draak schreef in The road to... Dialga 1 jaar oud en zijn avonturen in 2024!
" Doen jullie een pup er bij ? " Koert En poppy Nee, niet uit dit nest. De fokker houdt een teefje en de andere twee pups hebben ook al een huisje (wachtlijst was groter dan het aantal geboren pups).  Misschien nemen we er ooit wel een tweede bij... Maar niet binnenkort.
Witte Draak schreef in The road to... Dialga 1 jaar oud en zijn avonturen in 2024!
" Fijn dat jullie het oude jaar goed doorstaan hebben. Fijn hoor, een hond die er niet van op of om kijkt. Hopelijk blijft dat zo.   Gefeliciteerd met de nieuwe zusjes en broertje van Dialga. Jammer dat het zo is gelopen, maar gelukkig nog 3 pups en moederhond.   Wat fijn dat we de prachtige foto's mogen zien.   Wat een luie draken die Barsois zeg. Is show lopen dan het enige wat ze qua sport dan doen? Of zijn er wel Barsois actief in actieve sporten als amateur of voor de winst? Kan je ze wel blij maken met een goede wandeling? " UkkePuck Jazeker worden ze blij van een goede wandeling! De meeste zois dan, want sommige zijn ook liever lui dan moe.  Echte sporthonden zijn ze niet, want ze zijn in de regel niet erg baasgericht  vaak omschreven als een soort grote katten.  Sommige mensen doen wel iets van speuren ofzo met hun hond, maar de meeste mensen die iets met hun zoi doen, lopen show of doen aan windhondenrensport.  Maar de allermeeste mensen met een zoi willen gewoon graag een prachtige luie draak die lekker zijn eigen ding doet maar waar je gemakkelijk mee samenleeft 
Witte Draak schreef in The road to... Dialga 1 jaar oud en zijn avonturen in 2024!
" Weer een supermooie uitslag. Het is een hondje om trots op te zijn. Grappige foto's ook, de nieuwsgierigheid straalt eraf bij de tunnel en de plu.   De fokker mag ook zeker trots zijn, die heeft een mooie combinatie uitgekozen en daar zijn dus zo te lezen geweldige pups uit voort gekomen.   Leuk om te lezen dat sommigen het goed doen op show en ook voor de fok worden ingezet en dat sommigen gewoon lekker huishond zijn.   Veel mensen denken toch altijd, een hond met stamboom hoef ik niet, want ik loop geen shows. " UkkePuck Ja, verreweg de meeste barsois zijn echt in de eerste plaats huishonden. Luxepaardjes. Comfortliefhebbers.  Sommige mensen lopen show. En nog minder mensen doen een windhondenrensport. Mensen die in de sport echt fanatiek zijn, nemen vaak een ander ras. Er zijn namelijk zelfs Barsois die helemaal geen zin of interesse hebben in rennen en jagen.  
Witte Draak schreef in The road to... Dialga 1 jaar oud en zijn avonturen in 2024!
" Toch een U-tje en bij een meer belangrijke show. Proficiat! Hoeveel Barsois zijn er in NL? " Loesje Er zijn ongeveer 200-400 barsois gok ik. Dat is hoeveel leden er zijn bij de vereniging en dat is ook meteen bijna iedereen met een barsoi in Nederland. Misschien gok ik ook veel te hoog, niet alle leden hebben nu een hond. Maar veel mensen met een zoi hebben er ook meteen meerdere. Dus ik vind het wat lastig om te zeggen  
Witte Draak schreef in The road to... Dialga 1 jaar oud en zijn avonturen in 2024!
Gelukkig nieuwjaar allemaal!    Dialga is relaxed het nieuwe jaar ingegaan. Hij is zo stoer, hij trok zich niets aan van de knallen.  Hij hoorde het vuurwerk en carbid schieten en dacht: Ok, raar, maar het zal wel.  Daar zijn wij ongelooflijk blij mee. Mijn vorige honden Mike en Charlie waren wel heel erg bang voor vuurwerk, zo vreselijk zielig.  Wij hebben oudjaarsavond gezellig bij mijn zusje, zwager en peuterneefje doorgebracht. Dialga heeft stiekem twee oliebollen gepikt in de loop van de avond dus die was dik tevreden met zichzelf     Dus nu is het 2024! Een nieuw jaar vol avonturen. Dialga is 1 jaar oud en gaat in maart voor de laatste keer in de jeugdklas lopen, op de Martinidogshow in Groningen. Daarna zal hij meedoen met de 'grote' honden... maar wel in de tussenklas eerst. Tussen de andere honden die geen jonkie meer zijn, maar ook nog niet echt volwassen.  Hier nog een kiekje geschoten door Judith Vrugt (ook van hier op het forum...!) van Dialga op de Winnershow afgelopen november.    Wat informatie over de klassen op hondenshows:  De Jeugdklas is tot 18 maanden oud. In deze klas kun je punten verdienen voor een jeugdkampioenschap. Je hebt 3 punten nodig. Dialga gaat dat niet meer redden, want hij wordt 17 maanden in maart, dus hij kan in Groningen nog maar nét met de jeugdklas meedoen.  In de volwassen klassen ding je mee voor een volwassen kampioenschap. Daar heb je 4 punten voor nodig. Om een punt te verdienen moet je de beste reu of beste teef worden. Met andere woorden, je moet niet alleen de beste worden in je eigen klas, maar ook de beste worden van de honden die in de andere klassen hebben gewonnen. Dat kan dus best heel lastig zijn.   Dit zijn de volwassen klassen:  Tussenklas: van 15 tot 24 maanden oud. Voor honden die nog niet volwassen zijn maar wel al met de volwassen competitie willen meedoen.  Open klas: vanaf 15 maanden en ouder. Voor volwassen honden die nog geen kampioen zijn.  Gebruiksklas: vanaf 15 maanden en ouder. Voor honden met een werkcertificaat. Bij barsois moet je hond dan een licentie hebben om te rennen, meegedaan hebben met verschillende renwedstrijden, en daarbij ook goede scores hebben gehaald.  Kampioensklas: vanaf 15 maanden en ouder. Voor honden die al kampioen zijn.  Veteranenklas: vanaf 8 jaar en ouder. Voor honden die al op leeftijd zijn. In deze klas verdien je punten voor een veteranenkampioenschap. Daar heb je 3 punten voor nodig. Een veteranenkampioenschap telt ook als 1 punt voor een volwassen kampioenschap. Dus stel dat je 3 punten hebt gehaald voor het 8ste levensjaar, en je haalt daarna een veteranenkampioenschap, dan heb je ook meteen het volwassen kampioenschap erbij.    Wij beginnen dus in de Tussenklas. We gaan wel zien hoe dat gaat! We oefenen iedere dinsdag op ringtraining en dat gaat steeds beter. Vanaf november dit jaar zal hij meedoen in de Open klas, want dan is hij 2 jaar oud.  Ondertussen doen we ook iedere zaterdag gehoorzaamheidstraining. De laatste keer heeft mijn vriend met hem getraind dus toen kon ik mooi observeren (ik had helaas corona). Dialga doet het super goed  Wie weet haalt hij dit jaar zijn gehoorzaamheidsdiploma. Best heel erg bijzonder voor een barsoi.    Dialga heeft een prachtige fotoshoot gehad in november. De eerste foto's zijn nu door de nabewerking heen dus die kan ik hier trots delen! Een foto had ik eerder al gedeeld (hieronder), de foto bovenaan deze post is toen ook gemaakt en de volgende foto's dus ook. Binnenkort komen er meer!  Deze foto's zijn gemaakt door mijn vriendin Korlieke Boswijk (Created by Korlieke)     En nog in superblij nieuws: Dialga heeft een broertje en twee zusjes gekregen! Elias, Eyva en Ellora Bat Jemerri. De bevalling ging helaas niet soepel (de eerste pup was een enorme reu en die lag geblokkeerd in het geboortekanaal, waardoor er 'file' ontstond. Daarbij hebben een aantal pups het helaas niet gered...) dus vandaar dat het een klein nest is. Dit ras heeft in de regel vaak grote nesten. Het zijn een rood teefje, black & tan teefje, en black & tan met wit reutje.