HondenPage baasje Ilse ft Dazey, Fay & Mainey

Wat schreven de vrienden van Ilse ft Dazey, Fay & Mainey op het forum

Susanne schreef in De puberteit deel 2
Ja of je probeert om niet continue stil te staan en het af te wisselen met een stukje samen lopen. Beweging reduceert spanning, en dan kun je als het goed is toch praten (zonder dat de hond alsnog je aandacht opeist). Je kunt het afwisselen met korte momenten van stilstaan en weer verder lopen als je signalen ziet die verandering in energie aangeven. Liefst dus weer in beweging komen vóór ze vervalt in blafgedrag. En die momenten van stilstaan probeer je steeds meer uit te breiden/langer te maken. Misschien zijn er nog anderen met een andere ervaring die ze willen delen, waar je misschien nog meer aan hebt. Ik houd het hierbij en wens iedereen nog een mooie dag! Geef jullie hond(en) maar een knuffel van mij ;-) 
Susanne schreef in De puberteit deel 2
Opvoeden is ook niet makkelijk. Leren hoe je een hond leiding moet geven terwijl er onder de hondentrainers nog een hoop mensen zijn die van de daken schreeuwen hoe een hond zich dient te gedragen en dat je moet optreden als baas zodra het mis gaat (vaak in combinatie met dat gebalde vuistje erbij, wat wordt daar in godsnaam mee bedoeld?) schept ook verwarring, is niet makkelijk. Is mijn ervaring tenminste... Dan is het vervolgens ook nog eens zo dat elke hond anders is en weer andere behoeftes heeft. Er zullen punten zijn waar je hond ontzettend goed in is en waar ze minder goed in is. Adje en Monkey zijn ergens ook tegenpolen van elkaar, wat voor haar werkt gaat weer helemaal anders bij Adje. Het is nogal een zoektocht, zo'n opvoeding. Maar met kinderen werkt het ergens net zo. Ergens zitten we allemaal in hetzelfde schuitje om zo maar te zeggen.. Laatst was ik met Monkey op een bruiloft die werd gegeven op een kinderboerderij. Er waren daar veel ouders met jonge kinderen aanwezig. Mensen die zich bezwaard voelden naar het bruidspaar toe om hun kind hun spanning te laten uiten tijdens de ceremonie (begrijpelijk ook) zonder dat ze hun kinderen veroordeelden om hun gedrag, want voor een peuter is aanwezig zijn op een bruiloft terwijl alles om je heen veel interessanter is héél erg moeilijk. Dat begrijpt iedereen. Dus liep de spanning of de verveling bij het kind op en vertoonden ze op dat moment niet het gewenste gedrag op de bruiloft, liepen al die ouders stuk voor stuk gewoon eventjes weg om hun kinderen een momentje van ontspanning te geven, voor de een was dat even op het fietsje mogen, de ander ging eventjes bij de dieren kijken, en daarna probeerden ze opnieuw om zich bij het bruidspaar te voegen en iets mee te krijgen van de bruiloft. Dat ging op die manier eigenlijk hartstikke prima en zo hing er daar een hele gemoedelijke sfeer. Ouders hadden er ook voor kunnen kiezen om hun kind het zwijgen proberen op te leggen en te blijven zitten waar ze zaten omdat ze niets van de ceremonie hadden willen missen, maar zo werkt het niet met jonge kinderen. Die worden dan juist onrustiger en zetten het op een gegeven moment echt wel op een brullen. Nu snap je misschien ergens de vergelijking met honden hè? Er is een situatie waarbij het onwenselijk is als ze het op een brullen/blaffen zetten, dus je zorgt er als ouder/leidinggevende voor dat er voldoende momenten tussen zitten waarbij even kan worden ontspannen om de oefening daarna voort te zetten. En je zal merken dat naarmate het kind of de hond ouder en volwassener wordt, je steeds minder momenten op hoeft te zoeken om ze even uit de situatie te halen en te laten ontspannen. Oefening baart kunst, op den duur kun je gewoon een gesprek voeren of naar een bruiloft gaan zonder dat je hond (of kind) moet ontladen. Daarnaast heb je wat je al zegt inderdaad ook zelf tijd nodig, om je hond te leren kennen en de signalen die ze laat zien, en om te leren hoe je daarop kan handelen. Je hebt tijd nodig om een goed team te worden samen. Geldt overal en voor iedereen. Het zal de een misschien makkelijker en sneller afgaan dan de ander, maar dat is nu eenmaal zo. Dat is met alles in het leven, toch?    Toevoeging: het verschil met kinderen en honden is alleen dat ouders over het algemeen iets beter aanvoelen in wat hun kind op dat moment nodig heeft (ook niet altijd, maar het hoeft ook niet altijd, dat is het mooie aan opvoeden) dan wat hun hond nodig heeft. Puur omdat we andere diersoorten zijn en anders communiceren. En honden blijven over het algemeen hun hele leven wel gebaat bij een leider. De ene hond wat meer dan de andere... 
Susanne schreef in De puberteit deel 2
Het is helemaal niet mijn intentie om aannames te doen. Ik ken jou en je hond niet, ik kan het niet beoordelen vanaf een scherm. Daarom geef ik ook geen concreet advies, van zo en zo kun je dit oplossen. Want ik zie niet wat er bij jullie gebeurt. Wat ik wel probeer te doen, is reageren vanuit het welzijn van de hond met hetgeen wat je hier deelt. Dat komt voort omdat in de huidige tijd van geen enkel ander dier zoveel verwacht wordt als van de hond. En je geeft zelf ook toe dat het een beetje jouw valkuil is (geweest). Dat geeft helemaal niets overigens, want je bent lerende en je staat open om hieraan te werken en een betere samenwerking met je hond te krijgen.   Honden leren onder andere van gedrag waar ze succes mee boeken. Vermoedelijk heeft jouw hond succes gehad met haar geblaf zodra jij met iemand op straat in gesprek was en weg bent gelopen omdat je hond begon met blaffen. Zo heeft zij een manier gevonden spannende situaties voor zichzelf op te lossen. Het is feedback van je hond naar jou toe dat zij in deze situatie meer leiding van je nodig heeft. En aangezien je vertelt (of het zo is weet ik niet hè, ik ken jullie niet) dat je het gevoel hebt dat je hond reageert van angst/onzekerheid zodra mensen in haar persoonlijke ruimte komen is het van belang die leiding te bieden zonder er druk op te leggen. Ik vind het belangrijk om daarbij werkelijk te accepteren dat honden dierlijk en instinctief gedrag kunnen vertonen en je daarbij niet langer bezwaard te voelen naar een ander toe. Want voel jij je als baas al bezwaard, dan komt er automatisch druk kijken bij je opvoeding en als je je hond onder druk zet, kan je de spanning verhogen. En die raken honden vaak kwijt door middel van gedrag wat wij mensen als onwenselijk ervaren. Zijn er handelingen waarbij je al geleerd hebt, hier raakt mijn hond spanning van kwijt? Of misschien vind je juist de oplossing door te beginnen met stukjes samen te lopen met de persoon met wie je een gesprek aan gaat, afgewisseld met stukjes stil te staan, zodat je hond daarin kan groeien en vertrouwen kan krijgen? Het is ontdekken wat voor jullie werkt.  Geldt voor mij en m'n hond ook. Als ik nog een voorbeeld mag noemen wat mijn eigen ervaringen betreft, dan heb ik een mechelaar als psychosociale hulphond opgevoed. Ik heb PTSS, en één van haar taken als hulphond is dat zij mij alert maakt wanneer mijn energie verandert en mijn spanning hoog oploopt. Dan mag ze mij overrulen, en mijn aandacht opeisen, zodat ik alert word van wat er bij mij gebeurt. Dan kan ik een momentje van ontspanning creëeren voor mezelf, in samenwerking met m'n hond. Dat helpt enorm en het geeft me heel veel beterschap. Ik houd ineens energie over voor andere dingen. Dus dat is zeer gewenst gedrag. Iets wat steevast beloond is geweest, waardoor m'n hond dit gedrag blijft herhalen. Maar het is tegelijkertijd ook een mechel, eentje die heel sensitief is en haar job wel heel erg serieus neemt. Voor haar maakte wel of geen hesje aan op een gegeven moment geen verschil meer, ze kon haar werk als hulphond niet altijd even goed loslaten. In winkels of andere gelegenheden vind ik het zeer wenselijk, maar als ik met haar rustig door een natuurgebied wilde lopen en haar vrij wilde geven, dan kon het vaker gebeuren dat zij bij mij aanvoelde dat ik niet helemaal ontspannen was en dwingend worden, terwijl ik gewoon even vrij wilde zijn (en geven!), en begon het ongewenst te worden. Het heeft overigens even geduurd voordat ik hierachter was hoor... Ik snapte lang niet goed hoe het toch kon dat ik mijn hond overal mee naartoe kon nemen zolang ze voor me aan het werk was, maar het in onze vrije tijd niet altijd even goed ging. Simpelweg negeren tijdens vrije wandelingen bleek bij ons niet de optie, dan bouwt m'n hond spanning op en duurt dat te lang, kan ze vervallen in ongewenst gedrag. Voor sommige honden werkt negeren overigens prima. En afstraffen was al helemaal geen optie, want er zijn volop momenten dat het gedrag wel zeer gewenst is. Dus ik moest een manier vinden om haar duidelijk te maken dat er momenten zijn waarbij ze vrij is en ontspanning mag vinden en mij mag loslaten. Daarbij heb ik heel goed moeten letten op haar signalen, wat laat ze me allemaal zien, dat kon al heel subtiel beginnen, en ik heb moeten leren inspelen op de juiste momenten. Belonen wanneer ze me losliet bijvoorbeeld ipv wanneer ze aandacht voor me heeft. Er zullen genoeg hondeneigenaren en trainers zijn die me voor gek verklaren, maar mijn hond en ik hebben onze eigen weg moeten vinden. Bij onze stichting ben ik de eerste die daar met een mechel als hulphond gekomen ben. Dat kun je niet vergelijken met bijvoorbeeld een labrador waar veelal mee getraind wordt. Het gaat bij ons gewoon net iets anders, maar het gaat goed. Al was het een uitdaging en een heel leerproces voor mij; ze is precies de hond die ik nodig heb op dit moment in m'n leven ... En vanuit die ervaring en gedachte, probeerde ik je te adviseren om zelf open naar je hond te gaan kijken, en te ontdekken wat wel voor jullie werkt. Juist met de bedoeling om dat te doen zonder te veroordelen of aannames te hebben, en ik adviseer je om dat zelf ook niet langer te doen. 
Susanne schreef in De puberteit deel 2
Als ik je goed begrijp, heb jij ergens zelf last van een ideaalbeeld van een hond? Want ik lees helemaal geen dingen bij jou waarbij ik denk: "nou dat is abnormaal!". De eerste keer dat ze wat spanningssignalen laat zien zodra iemand in haar persoonlijke ruimte komt, biedt je de leiding die ze nodig heeft, want het lukt je om de spanning te doorbreken en af te leiden waardoor ze weer terug kan ontspannen, toch? Bestudeer je hond goed, mogelijk dat ze al eerder signalen laat zien waaraan je kan merken dat haar spanning opbouwt waardoor je die leiding al kunt bieden voordat ze overgaat tot grommen. Maar vervolgens sta je toe dat een vreemde haar aanhaalt terwijl je weet dat je hond spanning opbouwt zodra vreemden in haar persoonlijke ruimte komen. Om dan teleurgesteld te zijn zodra ze haar spanning uit door te blaffen. Eerlijk gezegd ben ik van mening dat de mens in deze de fout maakt en niet de hond. Ik vind het zelf een belachelijk idee dat sommige mensen vinden dat alle honden aangehaald moeten kunnen worden. Het gebeurt mij ook wel eens dat mensen mijn hond aanhalen, of ze nu haar hesje met "hulphond - niet aaien of afleiden" draagt of niet. Ik zeg ze altijd duidelijk dat ze de hond met rust moeten laten. Duurt zo'n aaimoment net even te lang kan mijn hond ook spanning opbouwen (spanning kan zowel positief als negatief zijn). Mijn hond is dol op aandacht krijgen hoor, maar zodra ze het teveel krijgt wordt ze een stuiterbal (want ze is nog een jonge en energieke hond) en naast dat veel mensen dat gedrag wat teveel van het goede vinden, ben ik zelf ook gebaat bij een ontspannen hond zodra we de maatschappij ingaan. Daarom ga ik er selectief mee om wanneer en van wie ze aandacht krijgt. En ik overvraag m'n hond ook niet. Ik kan m'n hond overal mee naartoe nemen, maar ik heb alles heel rustig opgebouwd. Stap voor stap.    Monkey was overigens 1 februari loops geworden, en we zitten nu al een bijna een maand in de periode van schijnzwangerschap. Ze is mijn eerste teefje, dus heel veel kennis heb ik niet, maar ik heb begrepen dat elke teef hormonaal gezien een schijnzwangerschap meemaakt na een loopsheid. Echter de ene teef heeft er meer last van dan de andere. 
Alaska's Finest! schreef in Ik maak mezelf helemaal gek , help!
maar wat er hier ook wordt gezegd je staat continue aan, zelfs vannacht als ik wakker werd een paar keer kijken als het wel goed bleef gaan, ze valt van het ene in het andere en ik maak me gewoon zoveel zorgen om haar. Samantha Het is zeer vermoeiend om altijd 'aan' te staan, en het zorgt voor veel stress. Maar bekijk het ook van zijn waardevolle kant. Het toont dat je een sensitieve, medelevende en zorgende mens bent. En dat zijn mooie eigenschappen.  Het is moeilijk, maar probeer voor jezelf dat kantelpunt te vinden waar deze eigenschappen niet langer positief aanvoelen of iets bijdragen, maar je echt de das omdoen. Bijvoorbeeld: alles opzoeken op internet. Dat is zoiets typisch waarvan je hoofd in overdrive gaat. Ook op andere momenten dat je gedachten overgaan in ongezond gedram: probeer de spanning via je lichaam te laten wegvloeien: ademhalingsoefeningen, sport of dansen,...  Het is voor iedereen anders, maar misschien helpt het ook om je bewust te focussen op alle goeie momenten. Als de hond rustig slaapt, bijvoorbeeld. Dat je jezelf de tijd geeft om daar bewust naar te kijken tot je merkt dat het je lichaam echt kalmeert. 
Susanne schreef in De puberteit deel 2
@ Jara: als ik het me goed herinner heeft je hond recent haar eerste loopsheid meegemaakt. Kan het zijn dat ze op dit moment in de fase van schijnzwangerschap zit? Merk je binnenshuis ook verandering in gedrag? Of is er iets veranderd binnen jullie structuur? Het kan met zoveel factoren te maken hebben dat het weer even minder gaat. De puberteit gaat vaak gepaard met fases van stabiliteit afgewisseld met angstfases waarbij je weer een stapje terug gaat. Je opvoeding is nog niet klaar na anderhalf jaar. Bij Monkey dacht ik laatst ook, nou we zijn nu al een tijd zo stabiel, die puberteit zijn we inmiddels voorbij. Eindelijk dacht ik (zal ik eerlijk toegeven), 2 jaar oud is ze nu! Maar zij is momenteel schijnzwanger, en het lijkt wel alsof we daardoor weer in de fase zitten van 9 maanden puber. Wat een draak! En het is nogal een slimmerik die hond van mij, die past zich sneller aan dan ik dus ze verzint vlot nieuwe manieren om aandacht af te kunnen dwingen. Gedrag wat grappig kan zijn, of juist ongewenst. Ik geef weer wat extra leiding en structuur nu, en we hebben ervoor gekozen om haar te laten helpen na deze schijnzwangerschap. Ze heeft er zelf veel last van, het is ook gewoon vermoeiend.. Maar het is verder wat het is, gewoon weer even een iets mindere fase die wat aanpassingen vereist. Honden hebben nu eenmaal instincten en gedrag die we ooit, om te kunnen overleven, juist heel aantrekkelijk vonden waardoor honden en mensen zo dicht naar elkaar toe zijn gegroeid. In deze maatschappij zien we blaffen, jagen, waken etc. eerder als ongewenst. Tja, aan die instelling kun je weinig veranderen. Maar het heeft nu eenmaal tijd en ervaring nodig om je hond te leren kennen en te leren leiding te geven en hoe te handelen. Aan je hond kun je merken of jouw manier van handelen het gewenste effect heeft of niet. Dat is de enige feedback die je feitelijk nodig hebt... Maar open ook je ogen voor het algehele plaatje. Een hond heeft net als wij ook een ziel en gevoel. Hormonen spelen een rol, helemaal in de puberteit. Het hoort allemaal bij de opvoeding. 
Alaska's Finest! schreef in Tweede hond in opvang met optie tot adopteren: Gaat dit goed?
Tanden laten zien of in de nek hangen kan op zich deel zijn van spel, jazeker, alles hangt af van de ruimere context en de intenties van de honden. Dus dat ga je moeten 'lezen', hoe de honden zich daar zelf bij voelen, welke energie er tussen hen hangt. Zorg voor voldoende rust, duidelijkheid en de mogelijkheid om afstand te nemen van elkaar. Een tweede hond erbij, is altijd goed uitkijken en managen waar dat nodig is. Zonder extra druk of spanning te leggen, weliswaar.  Meer vanuit de intentie om een standvastige, kalme en veilige omgeving te creëren waar de honden de ruimte krijgen om elkaar beter te leren kennen.     
Alaska's Finest! schreef in Spoed met Sam, maar is goed nu..
Ocharm! Wat zal je geschrokken zijn! Ja, dat vestibulair syndroom kan er echt heel akelig uitzien, gelukkig komt het meestal weer helemaal goed. Nanu heeft dat ook enkele malen gehad, de eerste keer duurde het echt dagenlang. Ze zwalpte alle kanten op. Daarna waren de 'aanvallen' minder heftig en toen bleef het helemaal weg.  Ik hoop dat Sam zich snel weer beter voelt. En jij ook, want het geeft toch heel veel stress en dat blijft toch even in je systeem plakken. Dikke knuffel! 
Alaska's Finest! schreef in Maagdarm infectie
Of en hoe lang je hond al dan niet besmettelijk is, hangt af van de oorzaak. Heeft je hond parasieten? Een virus opgelopen? Of is de infectie een gevolg van een overgevoeligheid of voedselvergiftiging... ?
Alaska's Finest! schreef in Hartruisje en onregelmatige hartslag
" Hij is op zo'n moment volkomen rustig " Germaine Ik denk dat het idd beter is dat de dierenarts zelf nog es controleert. Want shaken, beven, of hijgen met de bek dicht... voor mij klinkt dit niet als volkomen rustig zijn. Dus ik denk dat ik je tekst niet goed kan interpreteren. Sorry. Hopelijk kan je hondje snel geholpen worden. 
Alaska's Finest! schreef in Hartruisje en onregelmatige hartslag
" Het is geen dromen... doet dit als hij ontspannen is of net in slaap.  De da heeft het filmpje beoordeelt dat het hijgen is met bekje dicht., maar ik denk meer aan hartkloppingen of zo " Germaine Dus de dierenarts heeft dit wel bekeken en beoordeeld? Maar je vertrouwt het zelf niet?  Kan je je hond op zo'n moment geruststellen?   
Alaska's Finest! schreef in Hartruisje en onregelmatige hartslag
Nu is het zo dat hij af en toe ligt te shaken/beven hoe je het dan ook noemt, alsof je zijn hartslag kunt zien.Deze gaat dan best snel. Ik heb hier een filmpje van maar kan deze niet plaatsen.  Germaine Bedoel je tijdens de slaap? Dat je hond ligt te dromen en trilt en schudt? Of is hij wakker en gaat ie rillen? 
Alaska's Finest! schreef in Puppy blijft bijten
Als er uren tussenzitten, dan is het wel begrijpelijk voor een jonge hond om weer wat aandacht te vragen. Je zou zelf het initiatief kunnen nemen, en je hond zelf tijdig uitnodigen om samen wat leuks te doen. Dan hoeft hij jou niet elke keer zo uit te dagen maar komt de vraag van jou uit. Dus wissel zelf wat sneller af tussen rust en actie. Als je bijvoorbeeld aan het werk bent, wacht dan geen uren maar hou al eerder pauzes, om samen wat plezier te maken. Da hoeft niet lang te duren. En dan weer even rust voor de hond. En zo voel je dan zelf aan wat er voor jullie werkt, zonder dat de hond elke keer moet uitdagen en happen om je aandacht te trekken. 
Alaska's Finest! schreef in Puppy blijft bijten
Dat klinkt als aandacht-vragen, je uitdagen tot interactie. Sommige honden gaan daar ver in, en zeker als je er zelf af en toe in meegaat, kan dit net het gedrag nog versterken. Bijvoorbeeld: hond hapt in je handen, gaat in je broekspijp hangen, en jij gooit een balletje om hem af te leiden, dan kan de hond de link maken: 'als ik lang genoeg hap en bijt, gaat ie met me spelen'. En dus doet ie het de volgende keer nog intenser of langer, in de hoop dat je reageert.     Wat kan helpen is meer duidelijkheid. Wat is okee voor jou en wat niet. En dat in combinatie met: waar heeft de hond behoefte aan (want qualitytime moet er natuurlijk wel zijn). Vaak werkt het goed als er een duidelijk onderscheid wordt gemaakt tussen actie en rust als je dit doortrekt in omgeving en/of in tijd. Bijvoorbeeld: spelen gebeurt alleen buiten, nooit binnen. Of een spelletje wordt steeds gedaan op een bepaald ogenblik (bijvoorbeeld als je een koffiepauze neemt). En daar ben je zelf dan zeer consequent in. Niet spelen = geen balletje gooien, of niet gaan duwen en trekken op de bank.    Bij felle pups kan het een tijdje duren voor ze leren om je echt met rust te laten. Je hebt de hond nog maar pas, het is niet verwonderlijk dat er nog veel spanning in zijn lijfje zit. Ik lees in je andere topic dat er ook veel stress rond een benchtraining is, dat helpt natuurlijk niet om rustig te worden binnenshuis, het legt alleen maar extra druk.  Om te leren rustig zijn binnenshuis moet uiteraard de sfeer ook rustig zijn. Als je hond opgefokt wordt van bepaade trainingen (of andere activiteiten), dan laat je die voorlopig los. Zodat de spanning in zijn lijfje eerst kan dalen.   En verder: bij een pup of jonge bijterige hond is het belangrijk alles goed op te ruimen. Zijn de tandjes goed gewisseld? 
Wichita en haar roedel - Eevee, Elphaba, Glacee, Grant & Bloom schreef in Enige pup
Wij hebben momenteel een nestje van twee Sheltie pupjes, net vier weken oud (vrijdag). Toevallig zijn wij in mei sowieso in Drachten voor het oogonderzoek van de pups (dan zijn ze nog net geen zeven weken oud tegen die tijd). Nu zijn Vlinderhondjes weliswaar pittig maar natuurlijk ook wel een stukje kleiner nog dan Shelties dus ik weet niet of dat qua formaat is wat je zoekt. Maar ik dacht ik meld me toch even.
Alaska's Finest! schreef in Verjaardag en gedrag hond (geschrokken)
Ik denk dat we wel hulp moeten gaan inschakelen van een gedragsdeskundige. We lopen er nu ook tegen aan dat hij gaat grommen als een "vreemde" binnenkomt. Dit was laatst iemand die wespennest ging weghalen en door de woonkamer komt. Wat hij doe is dan grommen, loopt er niet hard op af ofzo. Dit doet hij ook bij vriendjes van kinderen 14 a 15 jarige. En soms tegen mijn dochter omdat zij denk ik te druk of overheersend kan zijn . " Jennifer   Zoals Marijke zegt, kies zeer zorgvuldig als het om gedragstherapeuten gaat, want iedereen kan zich zo noemen en jammer genoeg zitten daar velen tussen die meer kwaad dan goed doen. Dus check zeker de opleidingen, of die hondvriendelijk en up-to-date zijn.  Het kan dat je hond geleerd heeft om al snel te gaan grommen, omdat er voorheen over zijn grenzen werd gegaan en er geen rekening werd gehouden met zijn lichaamstaal. Een goeie gedragstherapeut kan jullie zeer nuttige handvatten aanreiken om de hondentaal beter te begrijpen en constructief hiermee aan de slag te gaan. Succes! 
Susanne schreef in Reactie van pup van 5 maanden op stofzuiger
Honden en mensen hebben overeenkomsten, maar we hebben ook verschillen. Het belangrijkste zintuig van de mens is zicht, daarna gehoor en vervolgens reuk. Bij honden is dat in eerste plaats de neus. Stofzuigers en bladblazer verplaatsen lucht en daarmee verandert er voor een hond een hele hoop in het geurpatroon op dat moment. Daarnaast zit in de stofzuiger zak een hele hoop opgezogen deeltjes die elk een eigen geur heeft, zodra de machine aan gaat komt er ook nog eens geur vrij van de zak. Je creëert als het ware een explosie aan geuren. Het is heel normaal dat honden daarop reageren. Hoeft niets te maken te hebben met geluid. Het geeft een beetje spanning en dat kan op de darmen of de blaas werken, net als bij mensen inderdaad. Helemaal normaal dus. Zorg ervoor dat je als baas geen extra spanning toe gaat voegen. Ik sluit me verder aan bij de laatste woorden van Alaska: neem je tijd, geef de hond ruimte, zorg ervoor dat je zelf kalm en steunend en geduldig bent. En zo kan je hond zich hieraan spiegelen en zelfzeker door het leven leren gaan. Als de spanning bij de hond nou blijft oplopen kun je er ook voor kiezen de hond naar z'n plaats te sturen en hem daar even met rust te laten, dat geeft duidelijkheid en daarmee rust voor de hond. 
Alaska's Finest! schreef in Hond zindelijk maken
Ja, de ene dag is de andere niet. Als ie moet, dan moet ie.  Hij is nog maar 2 weekjes bij jullie en hij is nog jong. Verder geeft ie het al wel aan, dus de basis is er wel. Komt goed!  Veel plezier samen! 
Alaska's Finest! schreef in Keramische kralenketting tegen de teken
Ja, het is soms best moeilijk om te weten wat je mag vertrouwen en wat niet. En zoals steeds als er geld mee gemoeid is, kunnen de dingen behoorlijk schimmig worden. Zeer vervelend is dat.  Maar in het geval van Tickless is bijvoorbeeld ook Testaankoop (onafhankelijke consumentenvereniging) al jaren bezig om het product van de markt te laten halen wegens misleidend en gevaarlijk. Zij noemen het een Pinokkio-product (consumentenbedrog).  En gezien tekenbeten toch niet zo onschuldig zijn, mag je naar mijn mening best kritisch staan tegenover producten die claimen dat ze teekwerend of teekdodend zijn. Als gebruiker mag je toch weten hoe dat zit. 
Alaska's Finest! schreef in Keramische kralenketting tegen de teken
" Er gebeurd ook een andere onderzoek in Italië met wat andere uitkomst: "De Tickless®-technologie onderging rigoureuze tests en werd bewezen effectief door een klinische studie aan de School of Veterinary Medical Microbiology and Infectious Diseases Laboratory aan de Universiteit van Camerino, Italië." Het is dan wetenschap tegen wetenschap... Misschien zijn teken in Zuid Africa wat stouter dan in Italie.  Uit mijn eigen onderzoek werkt het in ieder geval prima  " Lara en Peitjes Wel, blijkbaar is het de fabrikant zelf die dit claimt, maar is dit niet de correcte bevinding van het onderzoek. Dat stelt dat er 30 honden gedurende 30 dagen hebben rondgelopen met zo'n apparaat en er gedurende die tijd geen teken werden opgelopen. Dat zegt dus eigenlijk niets, want zoals al eerder aangehaald is niet elke hond aantrekkelijk en niet elk gebied hetzelfde. Een hond kan ook 30 dagen zonder dat apparaat rondlopen en geen enkele teek hebben. Dat is dus geen gericht onderzoek naar het effect van ultrasoon geluid op teken.   
Alaska's Finest! schreef in Hond zindelijk maken
Je doet het goed, Andre. Je hond is nog jong, zat eerst in een gezin, toen weer terug naar de fokker en nu bij jullie. Dat zijn veel veranderingen (stress) op korte tijd, op zo'n jonge leeftijd. Dus eigenlijk doet je hond het al supergoed!  Een ongelukje is dan snel gebeurd. Meestal geeft ie het aan, dat is prima. Lang spelen is voor jonge hondjes altijd een trigger om opeens te plassen/poepen. Omdat het opwindend is, en ze dan zo inn het spel opgaan dat ze 'vergeten' dat hun blaas vol zit. Dus je kan spelletjes nu wat korter houden en meteen na het spel even naar buiten gaan.    Verder blijven doen wat je doet: regelmatig naar buiten. Al is het maar een klein rondje. Na het eten, na elk slaapje, na een spelletje. Zo leren ze het zeker wel.    Als er een ongelukje gebeurt, mag je het direct opruimen, hoor. Gewoon zonder mopperen of er nadruk op leggen. Hup, even schoonmaken. Dat is geen probleem. 
Alaska's Finest! schreef in Reactie van pup van 5 maanden op stofzuiger
Het lijkt erop dat je hond dat geluid erg spannend vindt, en net als bij mensen zorgt spanning of stress voor een snellere darmtransit.  Je kan je hond met mondjesmaat laten wennen aan de stofzuiger. Eerst gewoon het apparaat in de woonkamer zetten en de hond laten snuffelen. Als ie het niet eng vindt, kan je de stofzuiger een beetje voorttrekken zonder hem aan te zetten. Gewoon de beweging dus. Kijk hoe de hond reageert. Geef je hond genoeg tijd en ruimte om eraan te wennen. Een volgende keer kan je de stofzuiger ook eens aanzetten zonder dat je er verder iets me doet. Opnieuw de hond alle tijd geven. Tot je merkt dat de stofzuiger hem niet langer onrustig maakt en hij die gewend is geworden. Dan kan je gewoon stofzuigen.    Ook buitenshuis kan je op die manier socialiseren: op een rustige manier de hond laten wennen aan nieuwe prikkels. Hierbij gaat het niet over de hoeveelheid aan prikkels, of de snelheid waarmee hij ze ondergaat. Maar wel: hoe zijn stemming is. De bedoeling is dat de hond een connectie maakt tussen: daar is iets wat ik niet ken = ik voel me comfortabel en ontspannen. Dus neem je tijd, geef de hond ruimte, zorg ervoor dat je zelf kalm en steunend en geduldig bent. En zo kan je hond zich hieraan spiegelen en zelfzeker door het leven leren gaan.   
Alaska's Finest! schreef in Keramische kralenketting tegen de teken
Heeft je hond veel teken? Indien niet, hoef je eigenlijk niets te geven. Je controleert de vacht na een wandeling en als je er eentje ziet, haal je 'm gewoon weg.   Als je hond wel heel veel teken verzamelt (en dan spreek ik over tientallen per wandeling), dan zullen alleen middelen helpen die daar op wetenschappelijke basis voor ontwikkeld zijn en ook een mens teekvrij kan houden.  Alle andere dingen kan je naar eigen keuze uitproberen, tuurlijk, maar kan je eigenlijk niet veralgemenen als 'bewezen werkzaam'.  Zo ook bijvoorveeld dat ultrasone apparaat. Naar dat laatste is wel degelijk onderzoek gebeurd aan de universiteit van Rhodes in Zuid Afrika en de conclusie was dat dit niet werkt en de teek in geen enkel opzicht verstoort. Zelfs niet als je een teek 24u aan dit geluid blootstelt, hij blijft even actief. Het lijkt dus eerder om commercie te gaan, dan om wetenschap.   Bedenk dat het ene wandelgebied het andere niet is. Je kan twee bospaadjes naast elkaar hebben en het ene zit vol teken en het andere niet. Bovendien ook nog es afhankelijk van weersomstandigheden (vochtig, warm). En van de aantrekkelijkheid van je eigen hond (soort vacht, kleur, geur,...)    Moesten kralen helpen, dan liepen alle bosarbeiders al lang met zulke halskettingen rond.  Want Lyme is ondertussen erkend als beroepsziekte en zorgt voor veel kosten binnen de sociale zekerheid. Dus elke oplossing wordt graag gehoord. En in heel wat landen vallen er jaarlijks heel wat dodelijke slachtoffers door tekenbeten (encefalitis). Geen kraal of barnsteen of ultrasoon geluid die dat kan voorkomen.   Geur kan een invloed hebben, dat valt individueel te bekijken. Zo zijn mijn eigen honden bijvoorbeeld altijd tekenmagneten geweest (wit, wollig en blijkbaar gegeerde geur) en geen enkel natuurlijk middel heeft dit ooit kunnen veranderen (en ik heb veel geprobeerd, geloof me). Maar nu mijn hond oud is geworden, lijkt ze opeens veel minder aantrekkelijk en heeft ze nog nauwelijks teken. Dus ik denk dat dit met een geurverandering te maken heeft, dat ze als oude hond minder appetijtelijk is geworden. Dat is mijn eigen aanname, ik zou het anders niet zo direct kunnen verklaren na 12 jaar in dezelfde wandelgebieden vol te zitten en nu opeens niet meer. Ik ben er in ieder geval niet rouwig om, integendeel, zo hoef ik haar na al die jaren geen bravecto meer te geven en pluk ik die enkele teekjes die ze nog verzamelt per wandeling er gewoon af.  Hehe! 
Alaska's Finest! schreef in Pup 6 maanden hapt continu
We zijn juist begonnen met hem buiten de bench laten, dus hij lag s avonds altijd bij ons in de buurt te slapen. Hij heeft ook een ruime ren naast de bank met de mand erin waar hij heerlijk rustig in ligt en slaapt. Wat we wel merken is dat hij heel snel overprikkeld is. Twee keer spelen en hij slaat op hol.  Buiten ook, er hoeft maar een regendruppel op een dakpan te vallen en hij is totaal niet meer bereikbaar en luistert niet maar. Ook met trainen is hij heel snel ‘klaar’ en springt ie tegen je op en hapt. Het viel me op dat hij tijdens wandelen sneller springt en hapt als hij bijvoorbeeld langer heeft gelopen en van alles heeft gezien. Maar inmiddels is het ook bij kortere stukjes. En iedere wandeling gaat uiteraard gepaard met trainen.  Ik laat hem bij het oversteken altijd wachten, dat doet ie netjes, en wil ook niet dat hij aan de lijn trekt. En daar tussenin mag ie even z’n eigen ding doen, maar hij krijgt het snel in zijn bolletje. Ik snap dus wel wat je zegt dat het niet gaat om commando’s opvolgen, maar dat het gaat om de hond zelf laten ontspannen. Heb je daar tips voor?  " ann   Beweegt de hond goed? In de zin van: soepel, vlot? Dus geen stramheid in de poten, of schommelend lopen of zo?  Zijn de tandjes goed gewisseld? Geen spijsverteringsproblemen?  De reden waarom ik dit vraag: lichamelijk ongemak of zeurende pijn kan ervoor zorgen dat de hond snel in ergernissen schiet. Dus dat is altijd een eerste puntje om naar te kijken, dat lichamelijk zeker alles in orde is.    Verder bij overprikkeling, is het ook kijken of het niet eerder onderprikkeling is. Want dat geeft ongeveer hetzelfde gedrag: de hond is gefrustreerd, de energie zit opgepot in zijn lijf en moet eruit. Meestal op een manier die wij als mens dan niet zo leuk vinden.   Dus ook dat kan je eens bekijken: zijn de activiteiten die hij dagdagelijks doet voldoende op hondenmaat (dus vanuit de interessewereld van een hond), is er voldoende afwisseling in wandelgebieden, mag hij voldoende kiezen en zelf bepalen (zelfbeschikking), is er ruimte om es lekker te rauzen, enz.   En als dat alles niet aan de orde is, en het dus gaat over een hond die snel hoog in de emoties schiet: bekijk waar je pauzes kan inlassen. Bijvoorbeeld: stiltemomenten in huis, minder training of druk, pauzemomenten in de wandeling waarbij je alleen maar wat kijkt en draalt om het hoofdje te laten kalmeren, rustigere wandelgebieden of wandeltijden, spelletjes die voor minder opwinding zorgen (snuffelspelletje ipv balgooien bijvoorbeeld).   Je kan de hond leren wat 'rust' is, door er zelf in mee te gaan. Bijvoorbeeld na een wandeling ga je samen op de bank zitten en hou je zelf ook een rustmomentje, zodat de hond zich hieraan kan spiegelen. Is ie aan het eind vd wandeling een beetje hyper, hou dan op de wandeling al een rustmoment, zodat daar het hoofdje al wat kan kalmeren. De bedoeling is dat actie hem voldoening schenkt, niet dat een activiteit hem hoger in de opwinding stuurt. En dus is de rust binnenshuis een gevolg van voldoening die hij buitenshuis kreeg. Kijk dus naar wat de hond op een ontspannende manier plezier geeft, dat kan voor iedere hond wat anders zijn. Snuffelen, graven, speuren, rondzwerven, naar de wereld kijken,... En gebruik dat om hem vanuit een goed gevoel te laten kalmeren.   
Alaska's Finest! schreef in Pup 6 maanden hapt continu
We oefenen met de mand door het commando plaats te geven en een beloning te geven als hij in zijn mand ligt, maar daar komt ie uiteraard nog de hele tijd uit. ann   Eigen rust vinden in huis, heeft niets met commando's te maken. Maar met innerlijk ontspannen zijn. Wat je nu doet, is een trukje aanleren: jij geeft bevel (op een plaats liggen), hond voert uit (gaat in de mand), krijgt beloning en hup, commando is uitgevoerd, trukje is klaar. En daar stopt het dus.    Eigen rust vinden gaat over een gemoedstoestand, de hond voelt zich ontspannen, geborgen, veilig, voldaan, kalm,... en gaat uit zichzelf een tukje doen.  Dat vraagt een goeie balans tussen actie en ontspanning, tussen aandacht en op zichzelf zijn en het aanleren van rust te vinden door zelf het goede voorbeeld te geven (bijvoorbeeld na een wandeling samen tot rust komen op de bank). Het makkelijkst gaat dit als je het vanaf de 1e dag zo aanpakt. Hij heeft nu geleerd: bench = rust, uit de bench = actie. Dus dat ga je nu opnieuw vanaf 0 moeten leren dat je ook uit die bench het anders wenst.    Jonge honden communiceren vaak op een felle manier, en met de middelen die ze hebben: stembanden, nagels, tanden,..  Ze happen, springen, joelen, piepen, krabben, enz. vanuit een emotie of stemming. Dat kunnen uiteenlopende dingen zijn: frustratie, vrolijkheid, zich onder druk gezet voelen, verveling, opwinding, boosheid,... Probeer dus altijd ruimer te kijken, naar wat eraan vooraf ging, hoe de stemming in huis is, of er voldoende qualitytime voor de hond was, beweging en voldoening, lawaai, enz...  Zo wordt de ene hond baldadig uit verveling of te weinig aandacht, en de andere omdat er te veel van hem gevraagd wordt (training bijvoorbeeld).  Probeer dus eerst daarnaar te kijken, dan kan je een betere balans zoeken en neem je de oorzaak van zijn gedrag weg. 
Alaska's Finest! schreef in Verjaardag en gedrag hond (geschrokken)
Zou het nog met leeftijd te maken kunnen hebben. Hij is nu puber 18 mnd en dat het volgend jaar misschien wel vlekkeloos verloopt? Niet dat ik dat denk ik durf uit te testen. Jennifer Ongeacht de leeftijd van een hond, kan het nooit de bedoeling zijn dat kinderen -waarmee hij niet vertrouwd is- de hond ongevraagd gaan aaien en blijven dooraaien als de hond gromt (zijn grenzen aangeeft) of wanneer ie slaapt. Dat zijn echt dingen die kinderen moeten leren en respecteren, en waar de volwassenen hun verantwoordelijkheid moeten nemen.  Zo blijft het voor iedereen, mens en dier, veilig en prettig. 
Alaska's Finest! schreef in Puber dwergkees en baby op komst
Lex is sociaal in de zin van hij wil bij iedereen aandacht vragen en hij gaat gelijk naar iedereen toe. Hij is opdringerig naar andere mensen en honden als hij dus aandacht wil of wil spelen. Op kantoor is nog een andere hond, een labrador dus die twee houden elkaar ook bezig. Vandaar dat ik zeg dat Lex genoeg uitdaging krijgt. Alleen mijn probleem is straks als ik met verlof ben en er niet een andere hond bij is om Lex bezig te houden en dat Lex heel veel aandacht van mij zal vragen..  " LexdePom Blijkbaar heeft je hond geleerd dat opdringerig en drammerig zijn beloond wordt met aandacht. Ik denk dat jullie daar veel werk zullen hebben, om dat op een gezonde manier om te buigen tot kwaliteitsvolle aandacht. Want aandacht voor je hond moet er uiteraard zijn, alleen is het niet te bedoeling dat je hond zich als een dwingelandje gedraagt. Persoonlijk zou ik dat meteen gaan afblokken (ook naar andere mensen of dieren toe). Dus elkaar voldoende aandacht geven, zeker, maar op een respectvolle manier en elk claimgedrag meteen stopzetten. Zodat hij leert dat opdringerigheid ongewenst is en nooit meer beloond zal worden.    Uiteraard vraagt dit om wel voldoende positieve aandacht. Nodig je hond zelf voldoende uit om samen wat leuks te doen. Kijk waar ie plezier in vindt en reik hem dit ook aan. Maar niet omdat hij dit zo eist, wel omdat jullie hem dit zelf graag en voldoende willen geven. Dat zorgt voor een gezondere en evenwichtigere dynamiek. En zeker met een kindje erbij binnenkort is het erg belangrijk dat een hond niet claimt of opeist, dat hij geduldig is en zich kan beheersen. Maar ook dat hij niet naar achter wordt geschoven, dat er wel aan zijn behoeften wordt voldaan.
Alaska's Finest! schreef in Puber dwergkees en baby op komst
Jonge honden vragen veel aandacht, geduld en energie, dat klopt. Je schrijft 'we lopen met hem', dus ik neem aan dat je een partner hebt? Die zou wat meer kunnen opvangen waar jij het tijdelijk moeilijker mee hebt.  3 rondjes van 30 minuten is niet speciaal veel beweging. Maar je zou het anders kunnen invullen. Bijvoobeeld 2x een langere wandeling maken en 1 korte. Nieuwe gebieden opzoeken met meer uitdaging voor de hond, of het wandelen al es vervangen door iets actievers zoals canicross of fietsen (opbouwen en rekening houden met temperaturen en ondergrond). En dan bedoel ik uiteraard dat je partner dit op zich neemt, niet jij op dit moment.    je schrijft ook dat je hond supersociaal is maar tegelijk opdringerig naar mensen en honden. Dat lijkt me niet echt sociaal gedrag dan, toch? Eerder een gebrek aan zelfbeheersing. Daar kan je nu mee aan de slag gaan. Je hond leren geduldig zijn, zichzelf leren reguleren als ie hoog in de opwinding schiet. Maar daar kruipt veel tijd in, dus dat moet je nu wel echt opbrengen dan en zelf erg geduldig zijn. Maar dat zal zeker lonen voor later. 
Alaska's Finest! schreef in Verjaardag en gedrag hond (geschrokken)
Hoe erg is dit gedrag en moeten we hier iets mee? Of volgende keer gewoon voorkomen en hond bij drukte dagje onder brengen? Wij hebben zelf het gevoel dat dit komt vanuit angst, te druk, overprikkeld etc. Jennifer Ik lees in je tekst dat je zelf eigenlijk goed aanvoelt wat er verkeerd is gegaan. Namelijk: er is weinig rekening gehouden met de impact van zo'n druk kinderfeest op de hond. Dit heeft hem veel stress gegeven. Kinderen brengen een hoop energie mee, ze zijn onvoorspelbaar en erg aanwezig. Dat is heel veel voor een hond om te incasseren, en zeker als ie dan geen begeleiding krijgt of geen ruimte en rust.  Als je ziet wat er allemaal speelde voor de hond, hoe hij door de kindjes (waarmee hij niet vertrouwd is) behandeld en overdonderd werd, dan is zijn reactie niet vreemd, nee. Uiteraard ongewenst, maar op zich een reactie die in verhouding stond met de aanleiding. Hij had namelijk geen uitweg en niemand kwam voor hem op, dus moest ie het zelf doen.   Volgende keer dus idd goed nadenken op voorhand hoe je dit beter kan begeleiden en je je hond de veiligheid, rust en ruimte kan bieden die hij nodig heeft. Als dat niet goed gaat, dan kan het zeker een oplossing zijn om hem tijdens het feestje ergens anders onder te brengen (logement). 
Alaska's Finest! schreef in Mijn Pomeriaan vertoont steeds vaker vals gedrag
Ook ik heb mijn bedenkingen bij deze specialisten, het waren blijkbaar meerdere personen, die ook nog es twee vreemde honden bijhadden en vervolgens 6u lang jouw hond leerden zich 'te gedragen'. Eerlijk gezegd doet dit behoorlijk wat alarmbellen afgaan. Want ik lees in je tekst vooral hoe jouw hond zich moest plooien (de lijntraining bijvoorbeeld) en niet zozeer welke steun & setting hij nodig heeft om aan de slag te gaan met al zijn angsten en onzekerheden. Als specialisten angst en onzekerheid zien bij een hond, dan gaan ze hem echt niet 6u lang overladen met trainingen (die mij eerder leken als een ego-dingetje 'zie ons eens baas zijn over deze hond') door vreemde mensen met vreemde honden. Dat is protserig gedrag, geen onderbouwde steun. Angst en onzekerheid haal je niet weg door overlading, want angst is een diepe emotie en dat vraagt eerst veel inzicht en vervolgens veel tijd en geduld. Het is geen trukje dat je toont bij een eerste kennismaking. Door een angstige hond te overdonderen, kan je hem verstarren, jazeker. Maar verstarring is iets uiterlijks, iets wat wijst op nog meer angst. Binnenin blijft de emotie dus aanwezig. Let dus op wat je doet, met deze 'tips' van deze mensen. Zodat je het voor je hond niet erger maakt ipv beter.