rangordevorming

ik kwam ergens een stuk tekst over rangordevorming tegen.. en kon me meeleven in de opsomming maar.. mijn honden slapen vaak op de kamer op hun dekentje naast het bed, maar hier staat dat dit heel slecht is.. maakt het echt veel verschil uit om je hond ergens anders te laten slapen met rangordevorming? wat vinden jullie hiervan?



De hond mag overal slapen. Midden in de huiskamer of in een deuropening. Hij gaat liggen op de meest onmogelijke plaatsen. Zelfs dan storen wij hem niet
De hond krijgt het eerst te eten en wij krijgen het voedsel dat overblijft.
De hond wint alle vecht- en krachtspelletjes. 
Bovendien bepaald hij waarneer er gespeeld wordt.
Iedere keer wanneer wij de huiskamer binnenkomen begroeten wij de hond.
De hond mag als eerste door de deuropening en we storen hem vooral niet.
de hond om aandacht vraagt reageren wij onmiddellijk en beantwoorden zijn verzoek.
 
Deze situaties bevestigen onze onderdanigheid tegenover de hond. Nog erger wij bevestigen het idee dat de hond onze leider is. Althans in de gedachte van een hond. Aangezien het feit dat de rechten van een leider ook plichten met zich mee draagt, gebeurt het volgende.
De leider leidt de roedel. Vandaar dat hij trekt aan de lijn. Met of zonder wurgketting om.
Als de hond losloopt rent hij om u heen. Om zijn roedel bij elkaar te houden.
Zoals een goede leider betaamt beschermt hij zijn roedel. 
Dat is een reden voor hem om andere honden te lijf te gaan.
Het startsein geven voor de jacht. Hetgeen betekent om achter fietsers, brommers of 
trimmers aan te jagen of op strooptocht te gaan.
Tegen bezoekers blaffen met het idee dat de hond zijn territorium moet verdedigen.
 
De hond is dus niet vals aan het worden maar is bezig zijn verantwoordelijkheden te dragen. 
De verantwoordelijkheden die het leiderschap nou eenmaal met zich mee draagt. 
Door een andere houding aan te nemen tegenover de hond kunnen wij het leiderschap weer overnemen. En met het leiderschap ook de bijbehorende plichten.
 
In het vervolg de hond niet meer in bed laten slapen. Ook niet meer op de bank of op een andere onmogelijke plaats laten liggen.In het bijzijn van de hond zijn voedsel klaarmaken.
Vervolgens zelf gaan eten en dan pas de hond laten eten
Zorg ervoor dat elk spelletje door ons word gewonnen en door ons word beëindigd.
De hond nooit voor laten gaan bij het traplopen. En zeker niet toelaten in de slaapvertrekken.
Mocht de hond als eerste door de deuropening willen gaan, tijdig de deur dicht doen

Naar mijn idee is het hele rangorde idee achterhaald, maar ik vind wel dat je grenzen mag stellen. Dat hele hond mag niet bij de baas slapen, moet na de baas eten enzo vind ik persoonlijk niet zo belangrijk. Maar een hond moet niet de orde van zaken uit gaan maken zoals wanneer er gespeeld word, vind ik. Als je tijd en zin hebt is het mooi..maar komt 't niet uit dan moet de hond zichzelf maar even vermaken ondertussen.Ik geloof niet in de baas zijn over je hond, maar een hond moet wel respect hebben voor de baas, net als dat de baas respect moet hebben voor de hond

Ik vind het een hopeloos verouderd stukje proza.

Je band met jou hond wordt niet bepaald door waar de hond slaapt en hoe hoog die dat doet. De band tussen baas en hond wordt bepaald door een gezonde dynamiek tussen beiden waarbij beiden de grenzen zoeken, aangeven wat wel of niet prettig of gewenst is en waar vanuit die samenwerking wederzijds respect ontstaat.

En dat respect is de basis van het leiderschap van de baas. Gewoon door heerlijk normaal te doen met je hond en vooral niet door krampachtig allerlei regeltjes toe te passen.

Persoonlijk  ik heb het graag als mijn honden bij me op de kamer slapen.. gewoon niet in bed.. al nodig ik hun smorgens wel uit  om te komen knuffelen op het bed.. en soms zal yuki proberen stiekem op bed te kruipen snachts maar dan zeg ik gewoon  "eraf" en gaat die er terug af en in zijn mand  of  zijn lievelingsplaats.. de vloer slapen.. ik heb geen problemen met de honden buiten dat yuki soms wel eens neig kan trekken af een toe vooral als ik mensen tegenkom met honden die blaffen naar hem..

 maar verder gaat alles goed, maar in de tekst stond iets van blaffen naar het volk thuis.. yuki doet dat ook eigenlijk en ik krijg hem dat dus niet afgeleerd .. hij zal en moet dus eerste 10 minuten snuffelen en blaffen naar het volk..  en daardoor begon ik te twijfelen of ik dat baasjesrol wel goed deed.. of dat hij ook denkt dat hij de baas is.. maar het is gewoon zo raar omdat hij voor de rest zoveel respect, rust en heel gehoorzaam is.. Isis daarintegen als mechelaar blaft gewoon nooit naar het volk.. yuki deed het al van jonge pup.. ik heb al vanalles geprobeerd met afleiden etc.. tegen het volk gezegd hem te negeren.. maar je kent wel hoe slecht volk simpele eisen kunnen navolgen.. waardoor hij dus langer en langer blijft blaffen naar hen, als hij zo blaft en ik hem niet kan doen stoppen dan voel ik me alsof ik gefaald heb, t'is niet agressieve blaf zo een blaf  om de 10 seconden zo is en hij loopt rustig rond en naar het volk toe... maar het is toch erg vervelend  omdat mijn vriendin dan boos wordt op mij omdat "ik" yuki niet kan doen stoppen waardoor ik me dus irritant voel...  nu dacht ik na of ze misschien een punt hadden in die tekst  en of ik iets helemaal fout doe of dat het gewoon aard van het beestje is...

Ze zullen zeker wel een punt hebben, al ben ik het met mijn voorgangers eens dat het rangorde idee wel een beetje achterhaald is.
De relatie die je met je hond hebt is een afhankelijkheidsrelatie. Een hond is afhankelijk van jou voor zijn eten, zijn rondje uit enzovoorts. Afhankelijk van het karakter van de hond kan deze gaan bepalen wanneer wat gebeurd. Hier gaat het vaak fout als je honden hebt met dominantieproblemen.
Ik vind het stukje dat je overgenomen hebt niet zozeer belangrijk om je rol als leider te bevestigen, maar wel om de orde in huis te handhaven. Net zoals ouders dat met kinderen moeten doen.
Ook honden kunnen een loopje met je nemen en dat kan zover gaan dat ze jou niet meer serieus nemen en alleen hun eigen gang nog gaan. Ze laten zich dan ook niks anders meer vertellen. Dat kan zich uiten en dwingend, bepalend tot zelfs agressief gedrag.
Zoë komt niet boven, omdat ik dat gewoon niet wil hebben. Ik zou geen oog dicht doen als ze bij mij op de kamer slaapt.
Ze slaapt alleen in haar mand of bench, niet zomaar ergens midden op de vloer waar ik over haar kan struikelen.
Ze eet wanneer mij dat uit komt, het zou me een worst wezen of dat is voordat of nadat ik zelf eet.
Wel ga ik eerst door deuropeningen, omdat ik anders mijn benen breek over haar als ze zich langs mij heen probeert te wurmen. Maar dat is voor haar net zo vanzelfsprekend als wachten op de stoeprand voor het oversteken.
Ze komt naar mij toe voor een aai en als ik thuis kom negeer ik haar tot ze rustig in haar mand zit, omdat ik anders haar hyperdepyperblije gedrag beloon, wat niet leuk is, maar heel storend.
Dit zijn voor mij redenenen om haar zo te behandelen, maar iedereen heeft andere redenen.
Als het goed loopt tussen jou en je hond zou ik ook vooral lekker doen zoals je zelf wilt. Maar zijn er gedragingen waaraan jij je irriteert (blaffen naar bezoek dus), dan zou ik jouw band met je hond eens onder de loep nemen.
Wat ben jij voor hem? Mag hij alles van je? Zoveel ruimte is niet goed voor een hond, de meeste honden kunnen daar niet mee overweg en hebben structuur en een consequente hand nodig. Dat is veilig en voorspelbaar. Voor jou en voor hun.
Bezoek dat binnenkomt roept iets op, bij jullie en bij de hond. Opwinding, spanning. Het is dan heel vervelend als de hond niet luisterd als je hem op zijn plek stuurt. Toch zou ik dat echt gaan oefenen. En toch het bezoek vragen de hond pas aandacht te geven als hij gewoon in zijn mand ligt.
Ik ken ook mensen die hun hond in de bench doen als er bezoek komt. De hond mag er dan pas uit als hij rustig is. Mijn ouders hebben een angstige en erg nerveuze hond. Zij doen een deken over de bench als er bezoek komt omdat ze anders de boel bij elkaar blaft. Ook dat helpt. Als ze er later uit mag is de meeste spanning weg.
Succes ermee!

en ik denk dat rangorde een volkomen natuurlijk verschijnsel in de hondse samenleving is
en ook in hun samenleven met ons

maar het is wel samenleven, geen strijd, en zeker geen strijd die je zou kunnen winnen door strikte regeltjes na te leven en af te dwingen en denken dat je dan de juiste verstandhouding met je hond zou kunnen hebben

ff een voorbeeld eruit:
mijn hond mag zeker niet strategisch liggen (deuropeningen, looppaden)
hij neemt zo'n positie zeker met een bedoeling in
dat kan controle uitoefenen zijn vanuit een heersende positie
kan ook controle uitoegenen zijn vanuit een onzekere krampachtige houding
beide motivaties zijn ongewenst, van beide motivaties komen problemen en van beiden wordt uiteindelijk niemand blij, ook de hond niet

en dus is het goed als baasjes de hond duidelijk maken dat dit ongewenst is en de hond (diverse) fijne plekken geeft waar hij ongestoord lekker kan slapen.

maar je komt er niet door maar regels op te leggen, de hond zal zich daar misschien naar voegen maar er komt daardoor geen echt vertrouwen van de hond in de baas tot stand.

ik bedoelde het vrij algemeen hoor, niet heel persoonlijk naar jou toe

Wat betreft het alarmeren, waken, het is onwaarschijnlijk dat als je een pure waker hebt
je dit makkelijk kan gaan controleren.

wat ik zelf belangrijker vind is dat de waakzaamheid beperkt blijft tot alarmeren
het aanspringen van bezoek is onwenselijk en ook niet aardig bedoeld
misschien is het goed te bezien wat Yuki precies wil en doet
wil hij (door blaffen) aandacht opeisen van bezoek en van jou
of wil hij ze echt weer het huis uit hebben
is het geblaf van een hond vol overtuiging of is hij eigenlijk onzeker met en in de situatie

ik denk dat je daarop (deels) verschillend moet gaan werken

ik heb zelf (mijn vorige schnauzer) het ooit eerst verkeerd aangepakt en bezoek gevraagd brokjes te geven (ik dacht dat hij onzeker was en het eng vond) maar dat pakte totaal verkeerd om uit, hij pakte dan de snoepjes en versterkte zijn gedrag (eigenlijk werd het letterlijk gevoed)
pas toen ik zelf heel duidelijk ging maken wat ik acceptabel vond..... kwam het terug in normale proporties die bij een waakzaam ras als de schnauzer horen.
ik heb hem trouwens een poos aangelijnd als er bezoek binnen kwam, het was gewoonweg zijn taak niet zo hevig te reageren, binnenlaten van bezoek maken wij wel uit, en die boodschap kwam uiteindelijk wel over, maar het bleef een zeer waakzame hond

Tja ik ben wel van de rangorde regels vooral in het begin, daarna word het een gewoonte en is het normaal.

Daarbij heb ik begrepen dat men de rangorderegels aan de hand van wolven in gevangenschap heeft bepaald, dat ze destijds die gebruikten voor hun onderzoek.
Nu hebben die onderzoekers gekeken naar wolven in het wild en zijn ineens de rangorde regels achterhaald.

Er zit wel een verschil in wilde en gevangen wolven, wilde wolven moeten samenwerken om te vreten, dan hou je elkaar wel te vriend, in gevangenschap krijg je sowieso wel vreten dus is er meer tijd om de baas over elkaar te spelen en een sociale status te behalen.

Honden leven in gevangenschap, klinkt krom maar het is wel zo, honden hoeven geen uren meer opzoek naar een potentieele prooi en misschien aan het eind van de dag mazzel hebben dat er een half aangevreten muis ligt, honden krijgen een prak vreten en dat weten ze.
Dus honden hebben zat tijd om zich bezig te houden met de sociale contacten, dus net als met de gevangen wolven gaan ze proberen een sociale status te behalen.

Daarom zeg ik, het is toch wel handig om rangorde regels te hanteren vooral bij jonge honden, daarna word het een gewoonte en normaal en heeft de hond zoiets van heb de sociale zekerheid en vind het dan wel best, maar in tijd van hormoon opbouw zijn ze gewoon competitie gevoelig.

Laten we 2 dingen hier uit elkaar houden he.

Regels zijn goed. Consequent zijn is belangrijk voor een hond, die vastigheid is gewoon belangrijk. Alleen van regels een soort wetgeving maken die bepaald wat je wel en niet mag is onzinnig.

Als je een gezonde band hebt met je hond maakt het namelijk geen donder uit waar die hond zit of ligt. De hond weet dan namelijk precies wat die aan jou heeft en wat er wel of niet geoorloofd is. Pas als die duidelijkheid wegvalt kom je in de problemen. Niet omdat de hond denkt dat hij/zij je de baas is omdat die hoger zit of ligt (wat echt volkomen onzin is) maar omdat de hond een gebrek aan sturing ervaart en die leegte zelf gaat proberen in te vullen.

En dus bepaal jij de grenzen en kom je samen met jou hond dan tot een situatie waarin je je allebei prettig voelt. Zoals het hoort te zijn.

Het is niet zozeer een kwestie van één-richting verkeer van de baas naar de hond maar veel meer een kwestie van elkaar begrijpen. Daarom vind ik het begrip "rangorderegels" ook niet zo relevant. Dat suggereert dat je een soort van dictator bent die alles bepaald.  Je bent veel meer een combinatie van leider, opvoeder en vriend. Het gedrag en karakter van jou hond zal bij vrijwel iedereen hier de regels beïnvloeden bijvoorbeeld, net zo goed als dat je eigen karakter, normen en waarden de regels bepalen.

De regels zijn dus bij iedereen anders. En dat is maar goed ook. Als het maar werkt voor jou situatie en jou hond. Jou regels dus, en niet wat een ander, of een verouderde methodiek, je oplegt.

Ook ik ben het met de bovenstaande reacties eens!
Structuur/ritme,consequent zijn,goede begeleiding en duidelijkheid is heel belangrijk voor een hond!
Maar ook zeker een goede,positieve omgang met de hond,respect maar ook rust en ruimte!
Dit in combinatie met het werken aan een goede vertrouwensband,gelijk vanaf het begin,kan zorgen voor een goede en leuke samenleving!

Alle regeltjes,zoals Frank dat wetgeving noemt,vindt ik best overdreven en onnodig!
"De baas" uithangen dmv van die vele regels zorgt alleen maar strijd en spanning lijkt mij en dat is voor niets of niemand en relaties zeker niet goed!

regels geven houvast als situaties niet duidelijk zijn
de wereld zitvol regulerende regelgeving en das maar goed ook (ik noem het verkeerslicht maar)

als je allemaal in een gezin weet wat de basisregels zijn voor de hond
geeft dat iedereen een ondergrond om vanuit te handelen, ook de hond
honden houden van structuur
pas veel later als gezin/hond elkaar heel goed begrijpen kan je soms op de structuur wat
teugels laten vieren, hoewel dat bij menig hond uitmondt in opnieuw probleemgevend gedrag

ik heb dus niks tegen regels, maar je moet ze niet liefdeloos en met veel dwang doorvoeren en het daarbij laten, dan leert de hond zich wel "gedragen" maar komt er nooit een echte band tot stand.

yuki en isis hebben altijd een liefdevolle opvoeding gehad.. de regels die er zijn, zijn er voor logische redenen en anderen omdat de honden anders alleen maar plakken bij me.. en soms probeer ik hen toch wat op afstand te houden omdat ze geheel aanhankelijk zijn, ze blaffen nochtans niet als ik weg ben en ze alleen zijn dus geen verlatingsangst... Maar zo was ik een tijd geleden goed ziek met de griep en moest ik veel rusten in bed.. yuki en isis die dagen stonden op kregen eten en gingen wandelen.. zodra ze thuiswaren en ik  terug ging rusten bleven ze gewoon bij me.. hele tijd.. ze konden nochtans gewoon beneden zijn en normaal hun gang gaan want mijn vriendin was niet ziek.. maar ze verkozen om liever bij hun baasje te blijven die dagen dan..  men vriendin werd haast gek van hen omdat ze hun draai niet vonden,  ze stonden steeds te wachten op me aan de trap, wouden niet spelen met men vriendin wat ze ook deed, ze waren maar op een ding gefocust en dat was bij me zijn en likjes geven en kunnen knuffelen.. op zo'n dagen merk je het als je een band hebt... ben ik verdrietig ofzo is yuki meteen bij me en dan komt hij me een lik geven en naast me liggen... jullie zullen vast zeggen dat heeft geen betekenis of dergelijke.. maar ik merk van men eigen honden het gedrag dat ze veel om me geven en er altijd voor me zijn, als zij ziek zijn ben ik er ook voor hun en zou ik hele nacht wakker blijven om te kijken dat ze in orde zijn en om bij hen te blijven, ik heb mijn vorige hond op vrij jonge leeftijd van 9 maanden moeten laten inslapen door een ernstige ziekte.. en zelfs tot op die laatste momenten gaf hij me likjes... dat was een van de meest erge dingen ik ooit heb meegemaakt.. ik heb toen gehuild als een kind... honden zien je graag voor heel hun leven als je goed voor hen geweest bent en liefdevol... en een band hebben en liefdevol zijn ben ik zeer zeker altijd geweest voor mijn honden en zij altijd voor mij!