waarom matatabi niet voor hondje?

ik had voor de kat matatabi stickies gehaald. Poes negeert het...maar pipje speelt en kauwd er graag op. Vind ik prettig want ze is niet zo'n kluivert...maar waarom doet het voor de hond niets eigenlijk?

hallo wendy, waarom koop je niet van die pensstaafjes voor je hond? dat lijkt me beter en gezonder als die matatabi stokje.
als ik het zo lees op internet dan zit daar iets in van medicijnen lijkt me echt niet gezond hoor.
als je het aan je kat geeft dan mag ie geen medicijnen gebruiken doet je kat dat wel dan moet je eerst je da waarschuwen nou dat zegt mij al genoeg.
en ze mogen het maar 2 xper week hebben.
ik zou voor de pensstaafjes gaan is ook vele malen gezonder

Waarom zou je dit willen geven aan je kat of hond? In Japan en Australië is de matatabiplant al jaren een bekende kattendrug. Deze hype is inmiddels ook overgeslagen naar andere continenten. Vraag je eerst eens af waarom je kat of hond stress of ander afwijkend gedrag vertoont. Voor de hond doet het overigens wel iets en zal het aan de hoeveelheid van de werkende stoffen liggen die in het product verwerkt zit. Er zijn daar een aantal Pubmed publicaties van terug te vinden. Het zenuwstelsel van een kat is veel gevoeliger dan die van een middelgrote hond (kleinere hondjes zijn ook gevoeliger dan grotere rassen). Het zijn volledig natuurlijke bestanddelen, maar dat wil nog niet zeggen dat het per definitie voor elk dier 'goed' is.

Pippa is dus niet zo'n kluiver. Ze pakt nauwelijks pensstaafjes of andere kluifjes. Die begraaft ze ze speelt ermee. Ze blijven ergens liggen. Soms heeft ze perioden dat ze meer kluift.
Pip heeft geen stress. Ze is wel van nature snel van de leg. Maar daar kunnen wij samen altijd goed mee.
Dus daar hoef ik niet voor te zoeken.
Onze kat had wel stress of het werk wegens komst van een kleine kat. Dus nam ik die stokjes mee. Kat doet er niets mee maar pip dus wel.
Waarop ik natuurlijk wil weten: wat doet het met de hond?
Op de tuin mag ze van mij niet kauwen op stokken behalve op wilg als ik die aan der geef. Ze vindt stokken kluiven gewoon prettig. Hoe vaak ik het ook vervang voor hondenkluifjes...die begraaft zij. Dus ik dacht misschien zijn deze stickjes iets voor haar.

Hoe het met die andere stokjes zit weet ik niet, maar wilgebast bevat een aspirineachtige stof en is dus niet zo onschuldig.

tja met die wilgen lijkt me ook niet zo goed, wij hadden vroeger catharina`s en die moesten wilgentakken hebben want dan gingen ze paren en eieren leggen dus er zal wel iets in zitten.maar ja wie weet je hond zal daar denk ik wel geen last van krijgen hahahaha .

Er is op zich totaal niets mis met de medicinale eigenschappen van wilgenbast. Een hond zal door het kauwen op wilgentakken daar wellicht nog iets nuttigs van meekrijgen, alhoewel ik de takken niet verkies ten opzichte van het bast en houtvlees uit de stam. Mijn honden zoeken met regelmaat de schietwilgen hier op als ze net gesnoeid of gekapt zijn om zich tegoed te doen aan de zachte kern in de stam en aan het schors. Zoals Juliëtte de Baïracly Levi het zo mooi omschrijft, is menig hond het instinct verloren om zelf te bepalen wat goed voor ze is en zou je dat juist moeten stimuleren. Zo af en toe is dat niet slecht. In omstandigheden van natuurbegrazing hebben paarden, herten en runderen bijvoorbeeld enorm veel baat bij de beschikking over schietwilg. Op momenten dat zij zich niet lekker voelen of ergens pijn hebben, weten ze instinctief dat de bast en de jonge takken van de schietwilg goed voor ze zijn. In zijn natuurstaat is de uitwerking van wilgenbast in het lichaam van (in dit geval) een hond niet vergelijkbaar met die van een 'tripplant' matatabi, waarvan de hond (of kat) in kwestie kan gaan hallicuneren en zich in een eigen denkwereld kan begeven bij het teveel binnen krijgen van de werkzame stoffen die daar verantwoordelijk voor zijn. Bij normale consumptie door een herbivoor hoef je met verse wilgenbast of -takken bijv. niet bang te zijn dat het dronken en hallicunerend door een weiland sukkelt. In tegenstelling tot de enorm krachtige uitwerking van de matatabiplant, die vooral bij jonge dieren wel die uitwerking kan hebben. Dit is bv. gezien bij leeuwen in natuurparken, waardoor de matatabiplant een probaat middel is voor het op natuurlijke wijze sederen van roofdieren ter voorbereiding van transport of onderzoek.
http://www.biomentorfoundation.nl/PDF/matatabi.pdf

juist...hoeveelheid...dat is moeilijk te zeggen. Ze maakt ze niet op zag ik.
Pippa heeft het altijd gedaan: wilgjes kauwen en soms andere stokken. Ik heb het altijd afgeruild toen ze klein was voor kluifjes...Maar ze geeft niets om kluifjes...terwijl takken kauwen haar favo is. Ze eet der weinig tot niets van: ze pelt ze zorgvuldig maakt er een enorme puinhoop van. Zo vindt ze wc rolletjes klein snipperen en knuffels open ritsen en leegplukken ook extreem gezellig
Ik voer pippa zo natuurlijk mogelijk (kvv of zelf samengesteld bot/spier/orgaan) en kluiven vindt ze zalig en doet ze met precisie en geduld. Niets is heerlijker dan mijn pip op een plastic kleed met een ganzenek in de weer. Of een lap pens. Een hart.
Ik voer Pip dus ook biet,wortel bonen. Ik weet dat zij nauwelijks groenten nodig hebben maar omdat pip graag gras kauwt en dus stokken denk ik dat ik vezels moet geven.
Ik heb wel eens een prooidier met huid geprobeerd maar daar doet ze niets mee.
Ik heb nu ook dat modder spul(SANOFOR). En die mineralenkoekjes van biofood. Maar de modder vindt ze goor dus doe ik iettepietebeetje en de koekjes worden als speeltje overal verstopt.
Zoals ik dus al zei: pip is niet een kluiver lijkt het: runderoren:nee Pens: nauwelijks, piemels: soms...allerlei kauw dingen geprobeerd. Van alles ook in huis. Maar ze doet er weinig mee. Tot we op de tuin zijn en dan ligt ze uren een tak uit te kleden...te pellen. Inmiddels zie ik dat dus als haar gewoonte en zolang ze geen hard splinterhout neemt of er mee gaat ren spelen zie ik weinig gevaar. Nu ik haar zo enthousiast pim zijn matatabi stickie zag pellen wilde ik het weten. Vorige keer vond ik alleen de rotzooi ervan en merkte aan pip niets. Nu zag ik het haar doen. Nam het af tot meer duidelijkheid.