Hartruis / hartklep / vergroot hart

Hallo allemaal,

Ik heb me vandaag op dit forum aangemeld.
Reden hiervoor is, dat onze hond (boomer) vandaag bij de dierenarts is geweest.

3 weken geleden viel onze hond tijdens het wandelen zomaar ineens flauw.
Binnen enkele seconden was hij ook weer helemaal bij zijn positieven, maar we schrokken ons rot.
Omdat dit de eerste keer was, en het op dat moment ook nog warm weer was, dachten we dat het door de warmte kwam.
Na het wandelen was hij ook weer helemaal fit, en wilde gewoon spelen met zijn speeltjes e.d.

Ruim 1 week later, kreeg de hond in de ochtend, braakneigingen.
Tijdens het braken viel de hond om, en leek het alsof hij geen lucht meer kreeg.....
Op dat zelfde moment liet hij ook zijn ontlasting, terwijl hij lag, lopen...

Wij uiteraard wederom in paniek, maar gelukkig was de hond ook snel weer helemaal bij zijn positieven.
Toch waren we dermate geschrokken, dat we toch meteen de dierenarts gebeld hebben.
Deze gaf aan, dat als de hond verder weer helemaal okay was, het niet nodig was om op consult te komen.
Mocht het toch nog een keer voorkomen, dan moesten we toch even een afspraak maken.

Anderhalve week was er verder niets te merken, geen flauwvallen, braken e.d.

Tot afgelopen nacht.......

De hond lag bij ons op bed, en begon ineens een gek geluid te maken, alsof hij geen lucht binnen kreeg.
Aangezien wij op dat moment nog wakker waren, waren we er meteen bij.

Ik wilde hem kalmeren, maar terwijl ik hem wilde oppakken, draaiden zijn ogen helemaal weg, en voelde hij helemaal slap aan, alsof er helemaal geen leven meer in zat.
We hebben direct geprobeerd hem te prikkelen, maar hij reageerde nergens meer op....
We hebben hem toen, doormiddel van mond/neus, wat lucht gegeven, en daar reageerde hij op.

We was hij nog niet helemaal goed bij, maar doormiddel van hem te aaien e.d. kwam hij langzaamaan weer bij.
Toen hij weer bij was, kon je horen dat hij tijdens het ademen, wat roggelde, alsof er vocht in zijn keel zat..
Ook kon ik voelen dat zijn hart erg hart en onregelmatig klopte.

Dat was dus even flink schrikken, en heeft ervoor gezorgd dat we ook niet meer geslapen hebben.
De hond heeft de hele nacht op mijn helft van het bed gelegen, en heeft verder gewoon goed geslapen.

In de ochtend hebben we direct de dierenarts gebeld, waar we aan het eind van de dag pas terecht konden.

De dierenarts gaf aan, dat het niet erg goed gesteld is met de hond....
Hij kon horen dat er vocht op/achter de longen zat, en dat er iets niet goed is met zijn hartje...
Volgens hem kan het een vergroot hart zijn i.c.m. hartruis (al vanaf geboorte), of een hartklep die niet goed meer werkt.

Komende woensdag krijgt de hond een echo, en dan krijgen we hopelijk een wat duidelijker beeld over wat er nu gaande is......

Iedereen zegt dat het wel zal meevallen, maar wij kunnen ons er toch niet zo simpel overheen zetten.
Hij is namelijk al 9 jaar ons maatje, en we willen hem toch nog lang bij ons hebben.

Maar als ik zo op internet zoekt op vergroot hart/hartklep e.d., dan zakt de moed ons in de schoenen, aangezien de levensverwachting van een hond met dergelijke problemen, niet al te lang meer is....


Maken wij ons nu terecht zorgen? Of overdrijven we?


Met vriendelijke groet,

Cobra Ivory

Terecht zorgen maken of overdrijven, ik durf het niet te zeggen. Maar we hopen hier dat het mee valt.

Probeer de moed erin te houden.
Het is moeilijk om sterk te blijven in deze tijd.

Van wat je allemaal verteld klinkt het helaas best ernstig.
Je kan niet meer dan de onderzoeken afwachten, de echo zal je veel meer duidelijkheid geven.

Heeft de hond nu medicatie voor het vocht achter de longen ?

Heel veel sterkte igg !

De dierenarts heeft hem vanmiddag een injectie gegeven waardoor hij veel moet plassen.
Dat zou blijkbaar ervoor kunnen zorgen, dat het "opgehoopte" vocht in/achter de longen, wat gereduceerd word.

Het is inderdaad afwachten wat de echo zal weergeven, maar hij is als een kind voor ons, en dan kun je niets anders dan je toch echt veel zorgen maken om wat er gaat komen.....

Het hartruisje heeft ie al vanaf de geboorte, maar dat heeft de afgelopen 9 jaar geen problemen opgeleverd.

De aanval die hij afgelopen nacht had, en het daarbij snel/onregelmatig kloppende hart, leek wel op een hartinfarct zoals dat ook bij mensen voorkomt....

De aanval die hij vannacht dus had, heeft ons 100% duidelijk gemaakt dat het hier niet om iets simpels/kleins gaat.

Tijdens de aanval leek het wel alsof het hele leven uit de hond was, hij reageerde totaal niet meer, was helemaal slap, en zijn ogen waren weggedraaid...
We hadden op dat moment alle twee het gevoel dat we hem kwijt waren, dus je snapt wel hoe blij we waren toen we hem uiteindelijk weer helemaal bij hadden gekregen.

Het is raar, en niet wat ik wil, maar ik ben me nu al aan het voorbereiden op het slechtste wat er kan gaan komen...

Wat ik wel al weet, is dat als er iets aan gedaan kan worden, het me niets uitmaakt of het nu 100 of 1000 euro gaat kosten, dat heb ik er 200% voor over.
Hij is er ook altijd als wij niet lekker in ons vel zitten, dus nu zijn wij er ook voor hem, daar kan ie op rekenen, en dat heeft ie ook verdient.

Ze zeggen wel eens, een man mag niet huilen....
Toch is mijn keyboard nu nat aan het worden.

Pffffff,

Morgenvroeg de echo laten maken.
We beginnen nu toch een beetje erg zenuwachtig te worden....

Hopelijk gaat de uitslag "meevallen".

Ben vandaag heel wat uurtjes op het internet aan het zoeken geweest over wat we allemaal kunnen verwachten.

Mocht de uitslag "meevallen", dan zitten we hard aan te denken om er een rustig maatje voor hem bij te nemen.
Geen idee of dit verstandig is.
We hebben er al langer over na lopen denken, om een rustig hondje te adopteren uit het asiel, gewoon vanwege het feit dat onze huidige hond altijd goed met andere hondjes kan opschieten, en dat hem dat misschien weer wat doet opleven.

Vandaag heeft hij de hele dag stil liggen slapen op de bank, terwijl hij normaliter altijd loopt rond te rennen, en met een balletje wil spelen.....
Als ie ligt, zie je aan heel zijn lijf dat ie moeite heeft met ademen, en ook zie je nu goed, dat zijn hartje flink moet werken..
Gisteren heeft ie de hele avond flink lopen plassen, dus de injectie werkte goed, maar helaas is het natuurlijk niet het wondermiddel waar we op zitten te wachten.
Vanmiddag nadat hij wat water had gedronken, viel ie ook ineens om, maar nu stond ie gelukkig zonder problemen meteen weer op.

Was het maar weer morgenavond, dan weten we tenminste wat meer..


Groetjes

Ik wil je niet nog meer ongerust maken, maar onze jack russel had hetzelfde probleem.
op 'n morgen net of ze geen adem meer kreeg, meteen naar de dierenarts, en daar dan een vergroot hart vastgesteld. Deze was de lucht pijp aan het afstroppen, en daardoor kreeg ze minder lucht. Meteen medicatie voor het hartje, en elke week op controle, was er voorgeschreven...

Jammer genoeg heeft ze zelfs haar eerste wekelijkse controle niet meer gehaald

Hé wat vreselijk! En natuurlijk mag een man ook huilen!
het gaat hier om je vriend, je maatje... Dan kan je toch ook bijna niet anders!
Ik hoop echt dat het meevalt voor jullie, we duimen er in ieder geval voor!
Heeeeeeel erg veel succes en sterkte morgen ochtend!
Laat je het weten?

Maar goed dat ze een echo gaan maken.

Bowie heeft ook een hartruis en een klepje dat niet goed sluit.

Maar de verwachtingen voor hem zijn gunstig.

Wel moet ik het in de gaten houden dat hij niet kortademig wordt en gaat hoesten.

Want dan kan er vocht achter delongen zitten.

Laat je het morgen even weten wat de uitslag is.

Sterkte.

Uiteraard laat ik het jullie morgen weten.

Tevens wil ik iedereen bedanken voor de reacties, dat waarderen wij echt.

Ik laat jullie morgen de uitslag horen.
Hopelijk maken we ons nu onterecht zorgen, en kan hij met/zonder medicatie nog een tijdje vooruit.

Zoals eerder al aangaf, wat de kosten ook mogen zijn, hij kan erop rekenen dat wij er alles voor over hebben om hem te helpen.
Uiteraard staat bij ons zijn toekomst voorop, maar we willen wel voorkomen dat het, omdat wij hem niet willen verliezen, voor hem een toekomst van lijden word.

Ik neem aan dat de dierenarts ons wel goed duidelijk kan maken, dat alles wat we voor hem willen doen, niet zal betekenen dat het alsnog een lijdensweg gaat worden voor hem.

Helaas duurt het nog heel wat uurtjes tot morgen, die onzekerheid is niet echt prettig te noemen....
Maar goed, als we morgen de uitslag hebben, dan laat ik het uiteraard hier op het forum ook even weten.

Nogmaals bedankt voor jullie reacties.


Groetjes,

Heel veel sterkte met jullie hond. Het is inderdaad heel verdrietig.

Ik hoop dat jullie toch een beetje slapen vannacht en jullie er samen de moed in kunnen houden.

Ik heb het zelfde mee gemaakt met mijn eerste teckel, ze had een hartruis, versleten hartkleppen. Met 10 jaar kreeg ze problemen wat jij beschreef, ze kreeg toen tabletten voor haar hart en plastabletten om het vocht te verdrijven, ze heeft er bijna een jaar mee kunnen leven, uiteindelijk is ze overleden door een hart stilstand.

Heel veel sterkte morgen.
Probeer wat te slapen, ik weet dat het moeilijk is.

Succes

Merk je trouwens dat het middel (diuretica, vochtafdrijvend) wat verbetering oplevert?

Het enige wat we ervan gemerkt hebben, is dat hij gisteravond/vannacht erg veel heeft moeten plassen.
Voor de rest lijkt het wel of het met het uur slechter met hem gaat, maar dat kan misschien meevallen, maar we zitten hem de hele dag in de gaten te houden, dus ieder zuchtje/kuchje denken we alweer het ergste...

Zijn energie, welke ie normaal in overvloede heeft, is vandaag totaal niet meer zichtbaar/merkbaar.
Het is alsof ie weet wat er misschien gaat komen...

Vannacht mag ie weer lekker bij ons op bed slapen, dat is zijn favoriete plekje.

Op zijn 8 jaar kregen we ook te horen dat onze Thibo
een hartruis,en water op zijn longen had,dank zij de
goede medikatie is alles stabiel gebleven.We gingen
wel regelmatig op controle.
Ik wens jullie het beste toe.

Hallo iedereen,

Zoals sommigen van jullie weten, moesten wij vanmorgen met onze hond naar de dierenarts voor een echo.
We hebben de hele nacht niet kunnen slapen van de zenuwen, maar we gingen vanmorgen met een flinke dosis hoop, naar de dierenarts.

De dierenarts zou doormiddel van een echo gaan kijken of er daadwerkelijk sprake was van een slechte hartklep i.c.m. met een vergroot hart.
Dat hij hartruis had, dat wisten we al, aangezien hij dit al vanaf pup af aan heeft gehad, maar nooit geen problemen mee heeft gehad.
Destijds, toen hij nog een pup was, zijn we regelmatig naar de dierenarts gegaan, puur om te checken of de hartruis erger was geworden en/of voor meer problemen zorgde, maar gelukkig was dat destijds niet het geval, en de dierenarts gaf toen ook aan, dat hij er gewoon oud mee kon worden.

De laatste tijd viel ons op, dat hij veel meer wilde slapen als voorheen, maar we dachten dat dit kwam omdat hij, naarmate hij ouder werd, steeds meer wilde spelen e.d., en dat ie daarom wat meer moe was.

Een paar maanden terug heeft hij nog een neusspray gekregen (voor pension), en is hij door de dierenarts ook nog gecontroleerd op zijn hartruis e.d.
Enige opmerking wat de dierenarts ons toen kon geven was, dat hij iets was gezakt in gewicht.
Vorig jaar adviseerde de dierenarts ons namelijk, dat we hem iets minder moesten verwennen met traktaties e.d., dit omdat zijn gewicht +/- 1 kilo te veel was.

Dus toen de dierenarts ons toen vertelde dat hij wat afgevallen was, waren we best trots op onszelf, helaas niet wetende dat het gewichtsverlies een gevolg was van iets anders....

Maar goed, dat was toen.....

Doordat hij de afgelopen 2-3 weken enkele keren in elkaar gezakt is, was de paniek dus groot hiero.
De 1e keer was tijdens het wandelen met warm weer, dus toen dachten we dat het puur door de warmte kwam, en hebben we er verder geen actie voor ondernomen, alleen wel beter in de gaten gehouden met warmer weer, wandelen en spelen.
Na die eerste keer, is het heel wat daagjes goed gegaan, totdat hij op een ochtend ineens braakneigingen kreeg.
Op dat moment meende we dat het kwam omdat ie iets verkeerds had gegeten en/of omdat hij in de avond, voor het slapen gaan, altijd nog bij ons op het bed wil spelen met zijn speeltjes, en dat ie zich daar misschien wat te druk had gemaakt.

Maar zodra hij naar buiten was gerend om te braken, viel hij om, een begon op een rare manier te piepen, alsof hij geen lucht meer kreeg, en op dat zelfde moment, liet hij het braaksel lopen, en kwam ook zijn ontlasting er ineens uit, dit terwijl ie dus, voor ons gevoel bewusteloos op de grond lag.
Uiteraard wij dus in paniek, en meteen alles proberen te doen om hem te helpen, maar gelukkig stond ie vrij snel weer op zijn pootjes.

De rest van die dag was hij gewoon weer helemaal de oude, en speelde hij er weer lustig op los.
Toch toen de dierenarts gebeld, maar die gaf aan dat als het nogmaals zou voorkomen, we meteen moesten bellen, dan zouden we direct langs kunnen komen.
Ook gaf de dierenarts toen aan, dat het wel vaker kon voorkomen dat een hond "flauw" kon vallen tijdens bv. het braken, dit omdat, bij sommige rassen meer dan andere, het kon voorkomen dat de luchtpijp tijdens het braken te nauw was/werd, en de hond daarom niet genoeg lucht binnen kreeg, en daardoor flauwviel.

Toch bleven we ons zorgen maken......

Een dierenarts probeert de baasjes natuurlijk altijd wat gerust te stellen, maar de dagen daarna waren we bij ieder zuchtje/kuchje e.d. in opperste staat van alertheid.

Toch gingen er weer een paar "zorgeloze" dagen voorbij, tot enkele dagen terug...
Midden in de nacht, toen wij gelukkig nog niet sliepen, sloeg de paniek weer toe.

De hond mag altijd bij ons op bed slapen. (ik weet het, niet iedereen is daar voorstander van)
We hadden van te voren nog wat gespeeld, en hij lag aan mijn kant van het bed, zijn speeltje in de houtgreep te houden.
Nadat ie uitgespeeld was, ging hij bij zijn bazinnetje liggen, en leek daar ook normaal in slaap te vallen.

Maar binnen een minuut, begon hij ineens weer vreemd te doen.
Het leek erop dat ie moest braken, maar normaliter voelt ie dat zelf aankomen, en geeft ie zelf aan dat ie snel naar buiten wil.
Nu was dat anders, en leek het dat ie niet zelf kon opstaan.
Voordat wij goed en wel doorhadden wat er gaande was, liet ie zijn hoofd vallen, en deed helemaal niets meer....

Mijn vrouw raakte helemaal in paniek, en wist daardoor niet meer wat ze moest doen.
Ik was uiteraard ook in paniek, maar wilde hem direct optillen en helpen..
Toen ik hem wilde optillen voelde hij helemaal slap aan, en waren zijn ogen weggedraaid, hierdoor had ik het gevoel dat het einde gekomen was voor hem...

Ik probeerde hem te prikkelen, om hem zo bij te krijgen, en mijn vrouw blies een paar keer wat lucht door zijn neus, dit omdat ie niet zelfstandig leek te kunnen ademen.

Uiteindelijk hebben we hem zo weer bij kunnen krijgen, en leek alles weer "normaal".
De rest van de nacht heeft ie mijn kant van het bed gekregen, dit aangezien we toch niet meer konden slapen, en zo konden we hem goed in de gaten blijven houden..

Zo snel mogelijk in de ochtend de dierenarts gebeld, en diezelfde dag op consult geweest.

Voor vandaag stond dus de echo op in de planning, dit om een beter beeld te kunnen krijgen van wat er nu precies gaande zou zijn.
Zoals ik in één van mijn voorgaande posts al had geschreven, was ik o.a. gisteren veel op internet aan het zoeken geweest over hartruis/hartklep/vergroot hart problemen bij honden.
Dat was misschien niet zo verstandig, dit omdat de levensverwachting/vooruitzichten bij dergelijke aandoeningen niet altijd rooskleurig zijn.
Toch stonden er ook artikelen op internet, waar men aangaf, dat dergelijke aandoeningen niet altijd levensbedreigend hoeven te zijn, dus vandaar dat we toch weer een sprankje hoop kregen, vooral omdat de echte problemen, zoals het flauwvallen e.d., nog niet zo lang in beeld waren hier.

We hoopten dus, dat we er toch tijdig bij waren, omdat hij de afgelopen jaren, en ook de afgelopen tijd, geen noemenswaardige problemen had, en ook door de dierenarts energiek en gezond werd genoemd, uiteraard afgezien van de reeds bestaande hartruis.
Mede daarom hoopten we toch op een relatief goede uitkomst van de echo van vandaag.


Zoals ik jullie gisteren al beloofd had, zou ik vandaag de uitslag van de echo laten weten.

Toen we bij de dierenarts waren, werd onze hoop al snel na het begin van de echo, met de grond gelijk gemaakt.
Tevens leek de hond het zelf al aan te voelen dat het niet goed was, aangezien ie normaliter niet echt rustig is bij de dierenarts, maar was ie extreem rustig, en kon de dierenarts alles zonder problemen met hem doen...

De echo gaf de volgende uitslag:
- Ernstig hartfalen
- Hartklep die ieder moment dienst kan gaan weigeren/uitvallen
- Vergroot hart
- Hartzakje welke vele malen groter was dan bij een gezond hart

Hierna kwam wat we niet hoopten, en we niet wilde horen...

Advies van de dierenarts, hond laten inslapen zou de beste optie zijn in ons geval.
Daar sta je dan...... zo ben je nog volop aan het spelen met je maatje, en zo krijg je te horen dat je afscheid moet gaan nemen.

Vanmiddag zouden we terecht kunnen bij de dierenarts, om hem te laten inslapen.
Eenmaal thuis aangekomen keek hij ons aan, en ging zijn favoriete balletje pakken, hij wilde spelen..alsof er niets aan de hand was.

Toen had ik het helemaal niet meer.

Ik heb de telefoon gepakt, en de dierenarts gebeld, met de vraag, of we het niet een paar dagen zouden kunnen uitstellen, uiteraard op voorwaarde dat dit geen extra belasting/problemen zou opleveren bij de hond.

De dierenarts gaf aan, dat we het evt. zouden kunnen doorschuiven naar volgende week, en dat we dan ook enkele dagen de tijd hebben om hem nog goed te verwennen, en we ook op onze manier afscheid van hem kunnen nemen.

Hij is als een kind voor ons, en daarom is het dan ook onmogelijk duidelijk te maken hoeveel we hem zullen missen.

We zullen hem voor altijd in ons hart sluiten
We zullen hem nooit meer vergeten
We gaan hem ontzettend missen

De resterende dagen dat hij nog bij ons mag zijn, zal hij nog meer verwend worden dan hij al was.
Ik hoop dat, wanneer hij zijn ogen voorgoed zal sluiten, hij ons nog de allerbeste baasjes van de wereld vind.



Sorry voor het lange verhaal, maar ik moest het even van me af schrijven.....

Ik hoop dat jullie het niet erg vinden, als ik de komende dagen nog wat dingen post over de resterende dagen die we nog met hem mogen doorbrengen.

Nogmaals bedankt voor jullie reacties, wij waarderen/respecteren dat enorm.
Ik had gehoopt dit topic vandaag met een betere uitslag te kunnen aanvullen, maar helaas heeft het niet zo mogen zijn.


Groetjes van een emotioneel baasje en bazinnetje

Wat een vreselijk bericht voor jullie.Ik lees het verhaal met kippevel
.
Wij hebben een hondje van bijna 2 jaar met een hartklachten en dit raakt mij toch ook.

Ik had ook voor jullie een beter bericht gelezen

Ga nog maar even van hem genieten en hij zal zeker heel blij zijn met jullie als baasjes.

Heel veel sterkte voor de komende dagen.

Ooo wat afschuwelijk, echt vreselijk. Ik had zo gehoopt dat het mee zou vallen of dat het iets zou zijn waar met medicatie nog mee is te leven.
Helaas hebben jullie heel slecht nieuws gehad. Ik wens jullie héél veel sterkte de komende dagen die jullie nog met hem mogen hebben, probeer daarvan te genieten, maak foto's, filmpjes..
En natuurlijk mag je hier schrijven over de komende dagen, dat is alleen maar goed. Want het is zwaar, en het verlies zal ook vreselijk zijn, daar weten helaas genoeg mensen hier op Hondenpage alles van.
Nogmaals heel veel sterkte gewenst, hier word aan jullie gedacht.

Wat erg zeg.
Ik wil jullie heel veel sterkte wensen voor de moeilijke tijd die komen gaat.
En probeer nog maar lekker te genieten van hem.

Ik hoopte tegen beter weten in dat je met beter nieuws zou komen, wat een vreselijke uitslag.
Kan me goed voorstellen waar jullie nu doorheen moeten,verwen hem,knuffel hem doe alles wat je ooit vergeten was te zeggen tegen hem,laat elkaar weten hoe moeilijk dit afscheid gaat worden,en daarbij geniet nog even van jullie mooie kanjer.Ik en vele andere leven met jullie mee,heel veel sterkte deze dagen.

ohh wat vreselijk.ik heb je verhaal met tranen in mijn ogen gelezen.ik vind het verschrikkelijk.ik wil je heel veel sterkte wensen.


grt noor en een pootje van jazzy en poppy

Toen ie daarstraks doorhad dat zijn baasjes verdrietig waren, probeerde hij er het beste van te maken.

Hij probeerde ons weer te laten lachen door middel van zijn gekke streken die hij normaal ook altijd heeft.
Maar je ziet gewoon dat ie nu zoveel energie nodig om bijvoorbeeld zijn favoriete balletje te gaan halen, dat je je snel schuldig gaat voelen, omdat hij zo zijn best probeert te doen om het ons naar onze zin te maken...

Nu ligt ie weer helemaal zielig opgerold in zijn mandje, zielig te kijken naar wat ik aan het doen ben...

De dierenarts verzekerde ons, dat het geen probleem was, dat we het "laten inslapen" hebben verschoven naar volgende week.
Toch blijft de vraag knagen, of we er, in het belang van de hond, wel goed aan gedaan hebben.

Ik laat hem vanavond maar lekker uitrusten, en hoop ik dat ie morgen weer iets fitter is.
Alles draait de komende dagen 100% om hem, wil hij spelen, dan gaan we spelen, wil hij blaffen, dan mag ie blaffen, wil ie slapen, dan mag ie slapen.

Wat een vreselijk bericht.
Ik was er al bang voor toen ik je verhaal zag...ik heb er helaas te veel ervaring mee.

Je hondje heeft ook heel goed door dat zijn baasjes nu heel verdrietig zijn.
Probeer echt nog even van hem te genieten en niet te veel nadenken. Maak foto's en filmpjes en doe wat je nog wil doen. Maar maak er geen helse week van. Op een gegeven moment is het helaas tijd. Het is de meest moeilijke beslissing die je moet maken als baasje.

Heel erg veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Vandaag hebben we besloten om hem, wanneer hij is ingeslapen, te laten cremeren.

We laten hem dan individueel cremeren, dus dat zijn as ook gescheiden blijft.
Na de crematie word een beetje van zijn as dan in een as-buisje gedaan, welke weer hoort bij een fotolijstje.



Op deze manier hebben we hem dan toch nog altijd bij ons in de buurt.

Wat een prachtig idee, zo'n as buisje bij een fotolijstje. Ik weet zeker dat hij een hele mooie gedenkplaats gaat krijgen in jullie huis..
Voor nu vooral nog genieten van elkaar.

Heel erg mooi !
Heb je een mooie foto?

jeetje wat erg allemaal zeg...

ik wil jullie heel veel sterkte wensen....

We hebben in ieder geval nog een hele mooie foto, die we destijds hebben laten maken toen hij nog een pup was.
Natuurlijk hebben we ook nog foto's door de jaren heen gemaakt, maar die allereerste puppie foto is toch wel onze favoriete.

We moeten alleen nog kijken of we die foto ergens kunnen laten verkleinen, aangezien het een 10x15 formaat moet zijn, en onze favoriete foto, een stuk groter is.
Als de foto nu digitaal opgeslagen was geweest, dan had ik hem op de computer zelf kunnen bewerken tot het juiste formaat, maar helaas betreft het hier een reeds "ontwikkelde" foto, dus die kan ik zelf niet meer bewerken.

Hopelijk kan een fotograaf hier nog wel iets mee, dan kunnen we de originele foto behouden, en er een soort van verkleinde kopie van laten maken.
Ben alleen niet op de hoogte of die mogelijkheden er zijn, al kunnen ze tegenwoordig veel wat betreft fotobewerking e.d.

Die foto laten bewerken/aanpassen komt allemaal wel goed, belangrijkste is nu, dat we ons maatje laten weten dat we hem nooit zullen vergeten.
De resterende dagen is hij de baas, en mag ie zelf beslissen wat hij wel/niet wil doen.

Morgen gaan we, mits het niet te warm weer is, naar zijn favoriete plekje in de bossen.
Daar wil ie altijd alleen maar lekker liggen relaxen in het gras, dus dat is zeker één ding wat we nog graag met hem willen doen.

Lekker de favo dingen doen inderdaad !
Ik weet nog toen Nero ingeslapen moest worden...ik ben met hem nog een laatste keer gaan wandelen. Die wandeling zal me altijd bij blijven. Dat was ook de eerste hond die ingeslapen moest worden. Ik heb zijn penningen nog steeds in een mooi doosje bewaaard.

Van Hunter, de tweede hond die we moesten laten inslapen, heb ik zijn halsband en riem. Toen mijn man per ongeluk de riem van Dino meegenomen had naar zijn werk moest ik dus uitwijken naar de riem van Hunter. Toen ik de riem pakte zat er nog een plukje haar aan de riem. Nou ik hield het niet droog hoor.

Ik heb van alle hondjes op mijn kluisje op werk foto's hangen. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan alle lieverds denk.

Afscheid nemen moet je op je eigen manier doen, hier is geen goede of foute manier voor.
Doe wat goed voelt, in hoeverre dat kan.

Waar ik op doelde met de vraag naar foto's is dat je nu nog foto's kan laten maken mocht je geen foto's hebben.

Nogmaals, heel erg veel sterkte.

Dat is erg mooi dat jullie een gedenklijstje hebben voor de hond.

Heel veel sterkte.

Je verhaal is heel verdrietig om zo te horen wat er allemaal fout is met het hartje en dat het zomaar over kan zijn.
Het is een beetje ons verhaal maar dan met kanker ,wat we ook absoluut niet verwacht hadden en als de arts in Wageningen zegt dan we kunnen niets meer voor hem doen.
Ik leef heel erg met je mee en hoop op nog een paar mooie dagen en heel veel sterkte.