waarom hebben jullie juist die ene hond gekozen?

Hoi,
Door omstandigheden moest ik na 8 weken mijn asielhond terug brengen ( omdat hij achteraf gestolen was en in het asiel was beland)
Dit was een kruising australian shepherd en door die hond leerde ik dit ras kennen
Ik werd helemaal verliefd op deze soort honden en daarom besloot ik voor een herplaaster te gaan.....dit werd Buck en dit was zó verslavend fijn dat na 3 maanden een nieuwe herplaatser kwam,dit was dolly
Nu zijn we compleet en ik ben dolblij met mijn kanjers.

gr mariaa

Hoi,

Ik moet eerlijk bekennen dat we een Duitse herder wilden kopen. We kregen advies, om bij de kngf een puppie te krijgen die ze niet konden gebruiken vanwege een gebrek. Kngf kwam (één vrouw..) en ze zei , omdat we een gezin zijn we geen Duitse herder mochten (ivm dat het een sterke hond is) Ze dacht zeker dat we niks van honden wisten. We gingen dan ook een hele discussie aan met haar. Maar ze zei duidelijk 'nee' en sinds dien haten wij alles wat met kngf te maken heeft. De honden niet hoor. En de blinden ook niet! Maar als ze ons een brief sturen waarin staat of we ze willen doneren, dan snap je wel dat we ze liever uitschelden..

We zouden nooit meer een duitse herder (willen) nemen. We gingen neuzen. Labrador, te rustig. Chihuahua en Duitse dog, te lastig door het formaat. Ridgeback.. héé die is wel leuk. Past bij ons. Maar er waren geen ridgeback pups beschikbaar.. dus gingen we verder neuzen. Hmmm.. Dalmatiër? Wat is dát nou? Een speelse gezinshond? Waakt? Beschermd? Lief voor kinderen en andere dieren? Actief? Deze hond was perfect!

We kwamen bij de fokker. De moederhond stond op het erf te blaffen. "rustig" hoorden we. Ja hoor, dat is de fokker. "Zal ik jullie de pups laten zien?" Maar natuurlijk. We waren helemaal in de wolken. Er stonden ook nog labradors. jonge en grote. Chocoladekleur. De fokker deed de schuur open, en er kwamen 3 kleine witte pupjes met kleine zwartgrijze vlekjes naar buiten gestormd, samen met een paar andere choco-labs. "Willen jullie zien hoe ze gevoerd worden?" Maar ja, al te graag! Het voer is in de bak. 2 kleine Dalmatiër puppen kwamen eten. Éentje was kleiner dan de andere. En o wee, daar komt een nóg grotere. De bolle grote pup loopt en dringt zich door de pups en eet bijna alles op. Wat een gemene. Wat een grote. Wat een.. schatje! We waren nu al helemaal in de wolken. Iedereen wou deze nu al stiekem hebben.
Dan nog de 'gehoor-en gezondheids test'. Ik floot en er komt één pup niet, één pup neemt langzame stapjes en één pup komt meteen aangerend. Die pup pak ik vast, bekijk hem, en we zeggen allemaal tegelijk; deze wordt em.

De pup huilt de hele weg (die zo'n 4 uur duurt, doordat er 2 uur geen taxi kwam) en we bedenken een naam. Roosendaal. Roos. Wat een leuke naam! Roos. Ro-za. En het past helemaal bij haar.

groetjes

nou hoi
mijn verhaal:
wij waren al een tijdeje opzoek naar en hond voor mij ik wou al zins mijn 6de een hond mijn ouder zijden als je toen bent krijg je een hond met de gedachte van dat vergeet ze wel nee dus wij druk aan het zoeken voor een hond en mijn moeder zag een labradot lopen en vroeg wat voorn hond dat was nou die vrouw begon helemaal te stralen want ze had een nestje puppie's 3 weken nou mijn oog viel meteen op tommy zo ben ik aan hem gekomen
doeidoei
iris en tommy

sorry toen moet tien zij foutje oefsie
groetjes

Ik zocht een poedeltje en kwam Lucky tegen..zo lelijk als de nacht op de foto maar ik besloot toch te gaan kijken..
Toen ze als een drukke terrier binnen kwm lopen was ik verkocht..Kzou het zo weer doen en heb geen spijt voor haar gekozen te hebben..

Eerst was ik verliefd op een ander hondje maar die was meteen vergeven...Lucky was er al een maand..En ja kwilde zo graag een hond dat het karakter mij niet veel uitmaakte..achteraf toch blij da Lucky zo rustig is

Waarom Trunks?

Vroeger was ik als de dood voor honden, tot ik op een dag besloot dat het onzin was en mijn broer steeds vaker de wens uitte een hond te willen.. Die kwam er.. helaas werd ons eerste hondje, een vuilnisbakje van 9 maanden toen ze bij ons kwam, veel te snel van ons afgenomen door een bruut die te hard reed op een boeren-weggetje. Al heel snel kwam Buffy, die is er nog steeds, een border collie kruising. Die heeft mij en mijn familie zoveel liefde gegeven in de moeilijke periode en ons allemaal er helemaal doorheen gesleept. En nu nog steeds.. Toen mijn broer 2,5 jaar geleden trouwde met een amerikaanse en kort daarop emigreerde heb ik altijd gezegd, als hij weg gaat, wil ik een hond. Niet zo zeer als vervanging van Buffy of mijn broer, maar ik wist nu wat het was een hond om me heen te hebben en dat wilde ik graag houden.

Voor mij was de keus al snel gemaakt, ik wil ook Border collie bloed, volbloed of kruising, dat maakte me niet uit. Mijn vriend vond het een goed idee en eenmaal bij het nestje sprak trunks mij meteen aan, door haar mooie koppie, toen ze me ook nog begon te likken was ik helemaal verkocht. 3 weken later haalden we haar op.

Hallo Betty,

Jaren geleden zag ik op een cd rom een Shilow herder. Dit is een ras ontstaan in Amerika. Wat een geweldige hond vond ik dat ras. Omdat de Shilow hier niet te vinden was heb ik het even laten rusten tot ik de Oude Duitse herder zag. Mijn toenmalige vriend wou een werkhond en wees hem op de ODH. Ik had toen zelf nog een Bernen Sennen(Kim) en een Witte herder(Wendy). Toen ik deze beide in een maand tijd in heb moeten laten slapen kreeg ik Wolf die inmiddels 2 was en HD had, mijn droom was daarmee uitgekomen en heb ontzettend veel plezier van dit geweldig ras. De mecheltjes ben ik eigenlijk weer ingerold door een vriend, de mechel was in het verleden als kind een van mijn favourite rassen,maar doordat mijn mechel die ik op mijn 17de had, die op latere leeftijd(2jaar) bij mij kwam, mij enorm gebeten heeft heb ik heel lang geen mechelaar meer gewild. Tot ik er weer opnieuw mee in aanraking kwam er er langzaam weer verliefd op werd en nog ben.
Vandaar dat we nu 1 ODH en 3 mechelaars hebben.Dan is er nog ons Bikkeltje een mix Jack Russel waar ik gewoon voor gevallen ben omdat het zo'n grappig manneke.

De witte herder trekt ook nog steeds, is toch ook nog een van mijn favourite rassen, maar doordat ik zo gek op Wendy was en nu nog steeds ben durf ik het niet aan om weer een Witte herder te nemen omdat ik veel te bang ben te vergelijken met Wendy die toch zeer speciaal voor mij was.

Groetjes,
Wilma

Ik ben opgegroeid met husky's en de sledehondensport. Die hebben nog altijd mijn voorliefde maar 1 husky vindt ik geen husky en lekker los rennen kunnen ze ook meestal niet, dus koos ik voor een ander ras.
Moest wel goed met kinderen kunnen en niet te moeilijk opvoedbaar zijn.

we hadden al gekeken naar een o.a. een witte herder, duck toller, berner sennen maar allemaal was het het voor ons net niet.
Toen hebben we eerst nog een opvanghond uit spanje gehad die we eigenlijk ook wel erg leuk vonden maar aangezien deze steeds de visite aanviel, bleek een huis zonder kinderen en continue stroom mensen over de vloer een betere optie voor hem (hij is mega gelukkig nu). Toen vond ik eigenlijk wle dat het niet perse een bepaald ras hoefde te zijn, als ie maar leuk was.
Ik stuitte toen op een nest witte herder/ labrador pups. Briljant: voor mij de witte herder, voor mijn man de labrador en dat in 1 hond! haha
Beide rassen komen overigens duidelijk naar voren

hallo,

wij hebben een golden en een berner, en de keus is zoo geworden omdat ik ben opgegroeid met golden, en het gewoon superhonden vind, dus ja waarvoor dan een ander ras als je verliefd ben op dit ras, mijn vriend wilde altijd graag een berner sennen, en na een paar keer gezien te hebben van zoo hond kon ik ook geen nee meer zeggen en nu hebben we een golden en een berner, en we zijn er super gelukkig mee, het zijn prachtbeesten en echte schatten

Hoi.

Ik wilde of een afghaanse windhond, of een langharige teckel. (Iets met de lange haren en de enorme air die ze uitstralen, heerlijk!) Het werd de teckel. Ik noem Neeltje nog weleens mijn "afghaanse windteckel"

groetjes Jeske

Ik had toen ik een jaar of 18 was, een advertentie van Pedigree bewaard waar een samojeed in stond. Waarom weet ik nog niet, want ik was helemaal niet zo'n hondenmens, had meer met katten. (Hoewel ik wel altijd dikke maatjes was met de wetterhoun op mijn (vakantie)werk). Toen mijn toenmalige vriend begon over een hond, leek dat me toch ook wel wat. Maar wat voor één? Hij wou wel een boxer, was hij van huis uit gewend, maar mijn schoonvader (waarmee ik op zijn zachtst gezegd niet mee overweg kon) had dezelfde kop als een boxer. Dat dus nooit! Had ook helemaal niks met boxers. Toen zijn we wat gaan neuzen in hondentijdschriften (internet bestond nog niet...het is echt lang geleden ) en toen vielen we beiden wel voor de grote wolfsgrauwe kees. De vereniging gebeld en inlichtingen gevraagd. Leek wel bij ons te passen, maarrr...kezen zijn nogal waaks. En dat konden we niet gebruiken, omdat we een bedrijf aan huis hadden, waar de hele dag klanten kwamen.
En toen herinnerde ik me opeens die advertentie weer. Die opgezocht, vriend vond het ook wel wat en de samojedenclub gebeld voor info. De samojeed bleek wel helemaal bij ons te passen, dus hebben we ons bij de vereniging op de wachtlijst laten zetten. Het zou wel een tijd kunnen duren, er was een wachtlijst van ongeveer 9 maanden. Maar toen een fokker Terschellng zag staan op de wachtlijst, besloot ze dat ze daar graag een pup naar toe wou hebben en dat werd Fellow...samen met zijn broertje Fitz. Vriend en ik zijn al jaren uit elkaar, maar we hebben beiden nog steeds samojeden.

hallo jullie allemaal, dit is mijn verhaal.

nadat wij een langharige duitse herder hebben gehad, besloten wij een newfoundlander te nemen. veel hoorden wij over het karakter, en ook : eens een Newfoundlander, nooit een ander ras. Na lang zoeken, bezaten wij een wollige beer, 8 weken oud, zinderlijk kwam ze in huis, leerde snel, geen problemen. Maar o wee, ze werd snel ouder, en het karakter van NF kwam naar boven zeer zelfstandig. Elke sloot of modderpoel was van haar : ik had een varken gekocht. Streng aanpakken, of zacht aanpakken, niets hielp en luisteren ho maar. Tjee dacht ik, waar ben ik aan begonnen ? Idere dag een smerige hond en voor gek staan wanneer ik haar roep. Ze kijkt even achterom : van , Heb je het tegen mij ? En wat al die boeken schrijven, ze zijn zo trouw, daar merkte ik niets van. En eens een NF altijd een NF, waar halen ze het vandaan ? Had ik dan de goede Newfoundlander niet ?

Bamse is nu 2 jaar. En ja, ik heb een echte Newfoundlander, een goedmoedige beer, die zeer trouw aan mij is en een fantastische hond is, precies zoals de NF hoort te zijn. Ik heb me aangepast aan de NFG. Zw zwemmen nou eenmaal graag, en lig je dan dwars door ze het te verbieden, dan ga je het karakter beinvloeden, ze gaan er toch in en komen niet als je roept, bevreesd voor straf. Nu laat ik haar lekker zwemmen en berisp haar niet wanneer ze onder de modder zit, spoel haar schoon zonder te morren, en wanneer ze niet meteen komt als ik haar roep, dan wacht ik rustig af, als ze dan komt, knuffel ik haar. Ze luistert nu prima en ik kan haar nu uit de vieste loten houden. Een fijnere kameraad kan ik me niet wensen en ik heb er geen spijt van dat ik twee jaar geleden aan een NF ben begonnen, En ja, ook ik zeg: Eens een Newfoundlander, altijd een Newfoundlander.

willemijn en haar Bamse

Hoi hoi,

Mijn eerste hond was een wolfsgrauw duitse herderteefje uit een werklijn. Ik wilde al heel lang een hond en ik vond de duitse herder heel leuke honden, echt een hond zoals ik me een hond voorstelde.


Aan haar had ik een fantastische hond en toen ze overleed wilde ik geen andere meer. Geen andere hond zo immers aan haar kunnen tippen.

Toen bedacht ik dat ik wel egoistisch bezig was, we hebben tijd en plaats voor een hond, maar het moest voor mij dus wel een hond zijn die het echt nodig had. Ben toen op verschillende sites gaan kijken, en na bijna een jaar na het overlijden van mijn duitse herder, zag ik Lola staan, op de site van Hundehilfe Polen, ben me toen in deze organisatie gaan verdiepen en deze bleek heel goed werk te doen.
Ik heb toen gevraagd of Lola nog beschikbaar is, er zijn toen voorgesprekken geweest en op 7 febr. konden we haar ophalen in een stadje bij Hamburg. Ze kwam gemuilkorfd aan omdat ze niet in de transportbox gewild had en wild om zich heen gebeten had.
Ook zij is een fantastische hond,zo dankbaar, ze wil het allemaal zo goed doen, en ze lacht de hele dag. Haar bijnaam is nu Ronaldinha, lol, naar Ronaldinho de voetballer die altijd glimlacht.

Wat leuk om te lezen hoe iedereen aan zijn/haar hond komt
Dan vertellen wij ook even onze verhaal.

Hoe we Randy hebben 'gekocht'.
We hadden eerst een andere hond, een vuilnisbakkie Die hond heette ook Randy, ik heb hem verder niet gekent maar hij moest ingeslapen worden omdat hij agressief naar kinderen was en met een kleine baby kan dat niet (baby = me )

Daarna zijn we verhuist, mijn vader wou altijd al een golden retriever hebben. En we hadden de tijd en de ruimte ervoor. We zijn naar een fokker gereden en mijn moeder werd opslag verliefd op Randy, hij zat daar helemaal achteraan in een hoekje en kwam pas na een tijdje naar mijn ouders toe.. Zo zijn we aan Randy gekomen. Ik zelf heb er niet veel van mee gekregen Was toen 5.

(Moeders valt op honden die een 'zielige' uitstraling hebben )

Hoe we Benji hebben 'gekocht'.
Ik wou altijd nog een kleintje erbij hebben omdat ik Randy niet echt had meegemaakt als pup.
'Buren' van ons hadden geregelt pups en ik nam elke keer weer een paar pups mee, Randy was er dol op en mijn ouders ook.
Maar keer op keer kreeg ik weer te horen: 'Ramona, nee, we nemen niet nog een hond breng hem terug'
Tot ik met Benji aan kwam! Zelfde kleur als Randy en mijn pa was verliefd (YES!)
Ik was toen 10 toen ik Benji kreeg Mijn verjaardag's cadeau!
Ik was zo trots, en nog steeds, het is mijn kleine beertje

En Randy en Benji zijn als vader en zoon voor elkaar.
Ze denken wel eens dat Randy de moeder is Belediging hahaha!
Het is een echte heer.

Dat was mijn 'verhaaltje'

Groetjes Ramona en dikke poot van Randy en kleine poot van Benji

Tja we gingen voor een witje omdat mijn moeder na onze vorige hond nogal een trauma had opgelopen en veel honden niet vertrouwde. Het moest dus een ras worden waar zij zich goed bij voelde.
We hebben dus verschillende rassen op eigenschappen uitgezocht die bij ons passen (na een border konden we wel wat aan qua opvoeding en beweging) en toen zijn we gaan kijken waar mijn moeder een goed gevoel bij had en bij deze rassen wezen kijken bij fokkers.
Per ongeluk kwamen we langs een witjes fokker en ondanks dat moeder DH's niet vertrouwde had ze eigenlijk gelijk een goed gevoel bij deze honden (de fokker had 8 volwassen honden, 1 pup en een york).

Dus bij andere fokkers op bezoek geweest om meer ervaringen op te doen en toen we om waren werden we doorverwezen naar iemand met 3 week oude pups.
De vader hond (niet aanwezig) was ik al tegengekomen op internet en daar was ik helemaal verliefd op en toen ze die naam gaf was ik al om.
De fokker was lief en lekker nuchter en had liefde voor het ras, de moeder was waaks maar toch ook vriendelijk en de pups waren geweldig.
Mexx hebben we gekozen dmv een puppytest en kijken naar het uiterlijk. De pup met de minder mega pluizige vacht viel af en de dominantste pup.
En 2 bijna identieke pups bleven over.
Mexx was toen het pupje dat bij ons kwam toen we net zaten te kijken hoe we tussen die 2 moesten kiezen.

En ik ben nu echt dolblij met hem
Ik weet dat we een geweldig witje hebben, maar ook dat we waarschijnlijk nooit meer zon type met zon geweldig karakter zullen weer krijgen. De laatste tijd veranderen de witje en mijn moeder en ik hebben het er laatst nog over gehad dat we met Mexx zo verwend zijn dat een volgend witje alleen maar tegen kan vallen tegenwoordig.
Dus ondanks dat ik verzot ben op Mexx ben ik bang dat er hier waarschijnlijk geen witje weerkomt.

Misschien ooit later als het ras weer is zoals het was..

Ik heb ook veel gezocht naar honden.. Van thuis uit hebben wij dus munsterlanders gehad. 2 x.. De eerste heette spike. Ik als kind zeurde eindeloos voor een hondje.. Ik was er dol op en liep altijd met die van de buren. En eindelijk kreeg ik mijn eigese hondje.. Spike.. hebben we 2 cursussen mee gelopen en is helaas onder de auto gekomen na drie jaar en de tweede kwam al snel erna. Omdat ik er helemaal stuk van was. Ik was een jaar of 12? De tweede was xantor.. Nog altijd mijn maatje. Inmiddels 11 jaar oud. Helaas kon ik hem niet meenemen en mijn vader is er tenslotte ook dol op. Veel energie die munsterlanders. Helemaal top.. ALtijd vrolijk

Maar nu een eigen hondje?? Want miste dat toch dat leuke gekwispel en wandelen om meheen.. Dus opzoek naar een nieuw maatje.. Dat was moeilijk.. Want ik had zo een goeierd al die bij mijn ouders bleef.

Ik heb gekeken naar wat ik te bieden heb.. Qua wandelen en mijn huisje.. Mijn huisje is niet al te groot en heb een leuke tuin. Wandelen vindt ik leuk, maar omdat mijn werk erg onzeker was. Wist ik niet of ik altijd zoveel tijd zou hebben voor zulk energieke hond. Ik zocht een middelmaat.. Want kleine hondjes niks voor mij!! Totdat ik boeddha zag op marktplaats en ik was verkocht.. Ook heb ik me verdiept in het karakter van de schotse terrier en kon me daar wel in vinden. Een echte vrienden vergeet hij niet.. Net zoals zijn baasje dus.. Dat sprak mij aan. En ook dat hij niet veel beweging nodig had en genoegen nam aan een parkwandeling. Ik zag dit als een echt beginners hondje in mijn situatie. En ik ben er blij mee. ook voor mijn kat trouwens.. Dacht dat dit hondjewel goed zou gaan omdat hij niet contunie aandacht zocht volgens ras omschrijving..


Groetjes

Sandra mijs en boeddha!

Bijna al mijn honden kwamen eigenlijk gewoon op mijn pad. Ik wilde een hond en dan viel mijn oog op een advertentie of hoorde we van iemand dat iemand een nest had en daar zat dan altijd net ons hondje bij.

Raisa heeft bijv mijn vriend uitgekozen. Hij stapte op hem af,likte hem, ging bij hem liggen en bleef er liggen.

Na Saba's dood (ons eerste kleine hondje) zagen we natuurlijk overal kleine hondjes lopen en dachten we.......nooit meer. Dat kan gewoon niet naar Saabje toe en ook niet naar de nieuwe hond, die zal nooit zo lief,mooi,bijzonder kunnen zijn in onze ogen als Saba was.
Maar prompt kwam de eerst Malthezerpup langs huppelen en zeiden we allebei tegelijkertijd....ahhh wat een schatje..als we dan toch ooit......
En daar kwam de tweede Maltjerzerpup langs en weer allebei helemaal onder de indruk. Zo maf.
Toen zei mijn vriend ik bel DA en vraag of ze iemand weten met een nest hondjes. En wat denk je.... adres van gastgezin gekregen die altijd hondjes heeft en die zij zo tussen neus en lippen door nadat ze al de hondjes had omschreven die ze thuis had.... oja morgen komt er een Malthezerpup.......... 3 x raden wie er bij ons kwam wonen

Ik zag jaren geleden een witte herder. Wist niet wat voor een hond het was, zag wel de herder erin waar ik sowieso altijd zwak voor heb gehad. Maar zijn blik en houding, ik was op slag verliefd.Wat een pracht hond.
Toen we hoorde dat Raisa niet meer te opereren was en toch snel zou kunnen overlijden, was het opeens zo belangrijk voor mij dat Raisa onze 3- de hond die we eigenlijk pas wilde nemen als Shyra opgevoed was, leerde kennen.
Ik was al een poosje bij fokkers aan informeren en overal aan lezen en kijken naar een hondje. En eigenlijk ook al een fokker gevonden die geweldig was met de honden en heel goed voor ze. En ze zouden als het allemaal goed gaat eind van het jaar een nestje krijgen. Maar door mijn haast opeens dus weer verder gekeken. En zo kwamen we bij Raya.En we hadden niet beter kunnen treffen.

Groetjes Marianne

@Nienke,
Moest wel even hartelijk lachen om je verhaal waarom je geen boxer wilde.

Eigenlijk heb je het dus aan je schoonvader te danken dat je nu zulke prachtige honden hebt ;-P

De eerste keer dat ik een cadebou tegenkwam was in de 80 90.Ik vond deze hond zo indrukwekkend dat ik er zelf ook 1 wou.
Helaas ben ik ze nooit meer tegen gekomen tot een aantal jaar geleden.
Het karakter staat me ook aan.
Ik ben ook niet van plan om ooit nog een ander ras te nemen.
Groeten Lorenzo

Hoi Dobry,
Ik hoop ook nog steeds dat het waar is en dat je als baasje op je honden gaat lijken...Maar de vergelijking tussen mijn ex-schoonvader en een boxer, sprekend hoor! In de tijd dat er nog een boxer op ons erf woonde hadden we ook een bordje op het hek hangen van "Hier waar ik", met een boxer erop. Heeft mijn toenmalige zwager over de kop van die boxer een pasfoto van zijn vader geplakt. Wij elke keer blauw van het lachen, samen met de klanten die het erf op kwamen. Schoonvader woest toen hij merkte wat er aan de hond...eh...hand was

hahahahahaha nienke toch !!!!
dat doe je toch niet hihi
zou een idee van mij kunnen zijn

maar goed
wij hebben altyd newfoundlanders gehad
lang geleden en zijn van ouderdom overleden helaas
zo een lieve hond en mooi ras
dus ik wilde het liefst weer een newfy
maar toen gingen we verhuizen en kwamen in een klein huisje dus dat gaat dan niet he
maar de wens bleef
toen zag ik een foto van baby spikey en was net een newfy in het klein en zo zijn we er voor gegaan
zeker als zijn haren wat langer zijn
net echt ....
en net zo lief hoor
dus ik heb mijn mini newfy

groetjes elly en spikey

Uiterlijk vonden wij geweldig
Na uitgebreid verdiepen in dit ras was het karakter ook nog eens zeer passend!
Daarbij is het een actieve en sportieve hond.
Dus daarom......de Dalmatische hond!

groetjes.....

Heb toen we 2 weken getrouwd waren een teckelpup gekregen van mijn man. Ben 25 jaar 'blijven hangen'aan teckels.
Toen heb ik gezegd ik wil geen hond meer. Heb ik precies 3 maanden volgehouden! Maar ik wilde geen teckel meer, wij zijn toen uitgekomen op een boomertje, heerlijk beest en superlief, en na een jaar zagen we een witte herder!! Uiteindelijk een herplaatser gekregen, was helaas niet voor lang, hij is met 18 maanden gestorven.Daarna een witte uit het asiel, hem hebben we 5 jaar verzorgd, was al een oudje toen wij hem kregen.
En het beviel eigenlijk best wel goed een grote hond, toen hebben we via MP onze Darcey gekregen, kruising labrador en na een paar jaar kwam er toch weer een witte op ons pad. Onze Luka.Zou het zo weer doen.
We hebben het er zelfs al verschillende keren over gehad om nog een witte erbij te nemen, daar zijn we nog niet helemaal over uit.

Groetjes Annelies

Wat een ontroerende verhalen allemaal zeg!
Je kunt wel zien dat iedereen helemaal weg is van zijn/haar hond.
Geweldig! Bedankt allemaal, dat jeullie dit met ons hebben willen delen.
groetjes Betty en Arak

Hi betty,
Wat een leuk topic! Erg leuk om van iedereen zo de achtergrond te horen .
Wat betreft Esha:
ZIj is mijn eerste (eigen) hond. Ondanks datik altijd al een hond wilde durfde ik het nooit aan (ruimte, tijd, verantwoordelijkheid). Toen ik me realiseerde dat er "no time like the present" was, ben ik eerst opvangadres geweest voor een stichting die buitenlandse honden in Nederland plaatst. Het eerste hondje wat ik opving was een verwend, dik, klein mixje met een centebakkie. Helemaal mijn type niet, maar wát een schatje! Geweldig om een 3-jarig hondje weer hónd te zien worden. Ik heb mezelf toen wel gedwongen haar te laten adopteren door iemand anders. Ik wilde gewoon zeker weten hoe het dan was als ik weer zónder hond kwam te zitten. Misschien dat ik na een week toch wel blij zou zijn met mijn vrijheid. Maar nee,hoor, eén groot drama. Het klopte gewoon niet zónder.
Toen ben ik gaan zoeken naar een middelgrote kruising herder ( heb nu eenmaal iets met herders én met kruisingen), en ik wist ook dat dat dan een hond "zonder toekomst" moest zijn. Bij dezelfde stichting stond Esha op de site, ze stond er al erg lang op en had al bij verschillende gastgezinnen gezeten. Ik ben gaan kijken en ja, hoor ,het was meteen RAAK. Ze is meteen mee naar huis gegaan en sindsdien zijn we onafscheidelijk....

Groetjes, Mischa

Ja waarom heb ik taat genomen
Ik was bij het asiel en zou een wat kleiner hondje nemen
Taat lag daar in haar mand En keek mij aan met haar schelen ogen
Ik was gelijk verkocht .En ben met haar gaan wandelen wat was ik verliefd op haar .
Ik was daar op donderdag en zoon beslissing wil je natuurlijk met zen tweeen nemen
Dus ik moest wachten tot zaterdag wat duurde dat lang Mijn man is toen mee gegaan hij zei gelukkig geen nee
Dus toen hebben wij er uit het asiel gehaald ze was niet kleiner maar veel groter dan mijn vorige hond maar wel heel lief
groetjes joke