Raskeuze laten beïnvloeden door (on)gezondheid v/h ras?

@Puzzle en Pim: op Dogs 101 werd juist gezegd dat Bostons problemen kunnen hebben door hun korte snuit, en daardoor ook snurken, knorren enzovoorts. Misschien zijn die snurkers uitzonderingen, of zijn jouw hondjes juist de uitzondering.

Ik ben het met je eens Angela en heb al in meerdere topics gewezen op het feit dat als er geen 'broodkopers' meer zijn, de 'broodfokkers' vanzelf stoppen.

Maar ook niet broodfokkers kunnen hondonvriendelijke selectiekriteria hebben. Hier hebben kopers, fokkers en keurmeesters allen hun invloed. Maar uiteindelijk is het wel de fokker die zijn teef laat dekken.

En natuurlijk begrijp ik ook dat iedereen hier verliefd is op zijn hond, dat hoort ook zo.
Ik heb echter door mijn vroegere werk in een dierenkliniek ook veel ellende gezien.
Een lieve hond is een ding (en geloof me die bestaan er echt in veel rassen), maar een zieke of stervende lieve hond is toch iets anders. Gezondheid is toch echt een belangrijk selectiecriterium. En dan heb ik het over een gezond ras, maar ook over gezonde geboortes. Dan moeten we in grappigheid maar een stapje terug doen en ook een minder bolle toet leuk vinden

Ik vind vele rashonden maar zielige wrakken die maar al tevaak te kampen hebben met talloze gezondheidsproblemen . En hierdoor maar al tevaak al veel te vroeg overlijden .

@Wilma: ik ben met Pim naar aardig wat shows geweest, geen snurkende of benauwde Boston gezien. Ook ga ik 1 of 2 keer per jaar naar de Boston Terriër wandeling. Daar komen toch minimaal 50 Bostons: idem, geen zielige, snuivende exemplaren.

Ik heb die aflevering ook gezien en vind het niet een goed beeld schetsen. Het hondje dat ze het meest laten zien is echt 'lelijk' Veel te dik (mevrouw voert het hondje nota bene ijs) en oud. Sowieso zet ik wat vraagtekens bij de zeer beperkte en eenzijdige inhoud over ieder ras.

Wat absoluut waar is bij Bostons: ogen zijn kwetsbaar en er komt vrij regelmatig Patella Luxatie voor (zoals bij erg veel kleine rassen). Helaas komt de Boston ook steeds vaker in de broodfok voor en heeft dit zeker nadelige gevolgen voor het ras.

Wandelen?

je hebt ook helemaal gelijk, maar ik ben ook niet zo zeer op zijn uiterlijk gevallen, maar meer omdat het een hond met attitude is, dat mag ik graag.
ik dacht ook dat ik me toen goed ingelezen had, maar het bleek dat ik eigelijk helemaal niet zoveel wist
Pas toen ik ermee te maken kreeg, leerde ik gaandeweg er meer over.

Ik zeg ook eerlijk dat ik voorlopig geen eb meer wil. althans niet voordat ze het ras gezonder hebben kunnen krijgen. nu zou ik eerder voor een oeb kiezen.

Wij hadden in de dierenkliniek een EB, een fantasticsh leuke hond, geweldig karakter, dat maakte voor mij al zijn kwalen alleen maar nog erger.

Het zou geweldig zijn als fokkers eens gingen selecteren op uiterlijkheden die ervoor zorgden dat ook deze rassen kunnen blijven bestaan, zonder problemen.

Heel belangrijk is de fokvereniging en het fokbeleid. Ik heb zelf 2 Hovawarts een erg gezond ras. Het HCN fokbeleid is erg streng en dit bevordert de gezondheid van het ras. Een reu mag na goedkeuring (Ogen, fotos MAG-plus test) 3 x dekken en het teefje hetzelfde mag maar 3 nestjes hebben. HCN bepaalt welke reu op welke teef geschikt is. Er wordt naast de verwantschap ook gekeken naar ziektes die in het verleden voorkwamen en het gedrag. Als resultaat waren er vorig jaar 12 nestjes in Nederland. Verkoopprijs is relatief laag (750 euries)dus de broodfok wordt hierdoor niet aangewakkerd.

Maar gezondheid is niet alles. Het karakter van een ras moet je ook liggen en dat geld zeker voor een Hovawart die veel tijd en enrgie in de opvoeding vergt en veel activiteiten.

Out topic maar zeker nog wel interessant...

Ja ik laat me hier zeker door beïnvloeden maar gezondheid is ook weer niet alles vind ik. Het gaat uiteindelijk toch wel om het totaalplaatje toch (zoals Rik hierboven ook al zegt).

Ik heb een Chihuahua, gekocht voor alle ellende binnen het ras begon of beter gezegd algemeen bekend werd. Ik zou nu minder snel voor dit ras kiezen dan toen der tijd, hoewel ik het wat betreft erfelijke gezondheidsproblemen toch nog redelijk heb getroffen met mijn meid (ze heeft helaas wel heel wat gezondheidsproblemen gehad maar de meeste zijn niet erfelijk terug te lijden). Maar om nu te zeggen dat ik helemaal nooit meer een Chi neem nee dat absoluut niet. Ik blijf het leuke hondjes vinden, ze passen bij mij bovendien heb je bij geen enkel ras zekerheid want er kunnen altijd (niet rasspecifieke) gezondheidsproblemen opspelen. Het is dus iets waar je extra op let maar niet het allerbelangrijkste vind ik nee (hoewel ik niet zal ontkennen dat het wat betreft sommige rassen voor mij wel een reden is om niet voor deze rassen te gaan ook al trekt het uiterlijk en karakter mij absoluut wel).

Ik heb sinds kort een nieuw ras en dit ras heb ik ook mede gekozen met de gezondheid van het ras in mijn achterhoofd. Ik ben in eerste instantie gaan screenen op rassen die mij gewoon leuk leken, qua uiterlijk dan en vervolgens karakter. Daarna ben ik ook de gezondheid van deze rassen gaan uitpluizen en ook heel belangrijk in mijn geval (gezien mijn fokplannen) de fok-eisen van de rasvereniging (die in de meeste gevallen weinig voorstelde overigens, uitzonderingen daar gelaten ) en mogelijke gezondheidstests binnen het ras (ook tests die niet verplicht worden gesteld door de rasvereniging dus). Op basis daarvan ben ik uiteindelijk bij mijn huidige 'nieuwe' ras uitgekomen.
Maar is dit ras kerngezond. Nee absoluut niet! Er zijn tig rassen vele malen gezonder dan dit ras en er stonden zelfs rassen op mijn shortlist gezonder dan dit ras (overigens stonden er ook wel rassen op mijn shortlist ongezonder dan dit en menig ander ras en deze zijn ook in sommige gevallen mede daarom afgevallen). De doorslag is het dus absoluut niet geweest. Maar het heeft wel meegespeeld en wat wel een van de doorslagpunten is geweest is dat er binnen dit ras veel (DNA) tests mogelijk zijn (oftewel er spelen wel wat problemen binnen het ras maar met goed testen en combineren zijn deze er ook aardig goed uit te fokken) en ik er achter kwam dat een hoop problemen ook vooral spelen in bepaalde 'lijnen'. Met het goed uitzoeken van een fokker (/oudercombinatie) en goed testen kun je dus in mijn ogen een heel hoop leed voorkomen.
Maar goed het allerbelangrijkste bij mijn raskeuze is en blijft toch altijd de klik met het ras zelf, wat betreft uiterlijk en karakter (en ook wel fokkers enigszins). Die moet er in eerste instantie sowieso zijn en daarna komt gezondheid pas. Maar gezondheid speelt absoluut een rol, dat zeker...

Natuurlijk zou ik daar opnieuw voor kiezen!
Gewoon de lijnen goed uitpluizen, stamboom en testen zijn minimale eisen die ik heb...
Volgende chihuahua pup die ik zou kopen moet nog beter getest zijn. Maar ik zou zeker en vast niet mijn keuze laten veranderen door de gezondheid. Ik zal in tegendeel mijn best doen om het ras te helpen gezonder worden door later zelf te fokken met mijn gezondheid en karakter idealen.

Vind ik een nobel doel en ik denk ook als je je genoeg in een ras verdiept een heel erg goed doel!
Ik denk dat er maar weinig rassen zijn die 'niet meer te redden zijn' zoals men soms zegt. Een hoop rassen en diens problemen is nog een hele hoop aan te doen, er zouden alleen meer fokkers moeten zijn die zich hier voor in zetten.

Wat een flauwekul, zeg, want het enige verschil met een Cavalier en een King Charles Spaniel is de neus. Misschien hadden ze er idd beter Cavalier tussen haakjes kunnen zetten, maar naast de neus is er geen verschil.
Ik vind het erg vervelend als mensen met het ras lijken te ontkennen dat hun ras ongezond is, omdat hun eigen hondje toevallig wel gezond is of een mooie leeftijd heeft behaald.
Ieder ras heeft zijn gezondheidsproblemen, zo ook een DH, de voorouders van de ODH (die wij hebben). Binnenkort gaan we Varghoss voorrontgenen, omdat wij IPO doen met hem en Haakon.
Ik verwacht geen gekke dingen, maar je moet wel eerlijk zijn en er rekening mee houden.
Ook omdat wij voorzichtig moeten zijn in de hondensport en met het spelen e.d. i.v.m. de gewrichten.
Als mensen het normaal vinden dat hun EB zich niet normaal kan voortplanten en sowieso altijd met een keizersnede geboren moeten worden, moeten hun dat weten. Ik vind het niet normaal en zou ook nooit een ras aanschaffen dat er zo aan toe is. Evenals de Cavalier met hun te kleine schedeltjes. Dat iemand een hond aan wil schaffen met de grote kans dat hun hondje constant met hoofdpijn loopt, kan ik maar niet begrijpen.
Mijn schoonouders hebben 2 Cavaliers gehad. 1 is ingeslapen op 6 jarige leeftijd en de ander op 10 jarige leeftijd. Mijn schoonpa is helemaal weg van de hondjes, maar door de slechte gezondheid twijfelt hij enorm wat hij doet. Op het moment vindt hij het veel te slecht gaan met het ras en nu wil hij op het moment dan ook (nog) geen Cavalier. Hij is ook aan het kijken naar andere rassen en ik heb hem aangegeven dat hij misschien beter kan kijken naar een Amerikaanse Cocker. Ook geen heel gezond ras, maar in vergelijking met de Cavalier toch een stuk gezonder.
Levensverwachting heeft ook niks te maken met de gezondheid van een ras. Kleine hondjes worden in de meeste gevallen sowieso al een stuk ouder dan grotere honden.

Ons weerhoudt het er overigens niet van om opnieuw voor een ODH te kiezen. Sterker nog: de plannen liggen al klaar voor de 3de. Maar ook wij kiezen voor de werklijn.

Wij zullen ook kiezen voor de ODH, omdat het risico toch lager ligt, en deze honden gefokt worden met rechte rug, zoals het oorspronkelijk was.Een Duitse herder die je tegenwoordig ziet, vind ik gewoon heel erg.Zou er nooit voor kiezen.

Wij hebben onze keuze ook wel laten beïnvloeden door gezondheidsproblemen. De franse bull vind ik geweldig, maar naast ons woont er een die altijd snurkt, en vrijwel geen conditie heeft. Deze is m.i. wel heel extreem. Ik ken ook bulletjes die die problemen niet hebben, maar omdat ik echt actief wilde zijn met de hond durfden we dat niet aan.
De brabancon hebben we gekozen op karakter, uiterlijk en gezondheid. Het is een - gelukkig - een relatief onbekend ras.

Elk ras heeft zijn mankementen. Elk ras kan een bepaalde ziekte of aandoening krijgen. Ook kerngezonde rassen kunnen te maken krijgen met ziektes of een spier af scheuren.

Ik weet wat de aandoeningen zijn die een ras kan krijgen. Ik kies dan ook alleen maar pups waarbij de ouders zijn getest op die aandoeningen. Maar sommige dingen kun je gewoon niet weten. Toch maken wij wel de goede keuzes.

Bailey - Chihuahua - 4 op het lijstje
Een chihuahua zo sterk als Bailey, zo vind je er inderdaad maar weinig. Zij is niet zo fragiel als menig ander chihuahua, en haar weerstand is op en top!

Diesel - American staffordshire terrier - Niet op het lijstje maar wel vaak problemen
Staffords staan niet op het lijstje, maar juist met Diesel heb ik veel problemen gehad. Lage weerstand en daar begon de ellende. Nu gaat het super en is hij in perfecte conditie

Murphy - Sharpei - Hond van mijn schoonouders - 7 op het lijstje
Ondanks dat deze op het lijstje staat hebben zij een super goede keuze gemaakt. Kern gezond en over een paar maanden is hij de oudste (geregistreerde) sharpei van europa.

Wat je al niet kan bereiken met honden die het liefst de hele dag slapen

ik zou er zeker wel rekening mee houden ik vind het ook zielig voor de hond zelf als die pijn heeft.

Ik zou niet weer voor hetzelfde ras kiezen, franse bulldog.
Diablo is nog wel een van de gezondere bullen, heb ze op wandelingen 10x erger meegemaakt.
Qua ademen en uithoudingsvermogen heeft hij geen problemen.
Hij snurkt wel, maar dat ligt aan de manier waarop hij ligt, hij snurkt niet constant.
Wel geeft hij veel over, stikt hier ook bijna in.
Heb al 6x voor dit bij de DA gestaan die hem niet kon helpen, omdat het bij het ras hoorde.
Ook heeft hij veel last van allergieen.
En dan heb ik hem nog wel van een goeie fokker.
Nee een franse bull komt er bij mij niet meer in.
En ik heb echt wel onderzoek gedaan voordat ik hem aangschafte, maarja je denkt, ach zal toch wel mee vallen? Niet dus.
Maar begrijp me niet verkeerd, ik zou Diablo voor niks willen ruilen!

Ik heb altijd een Berner Sennen gewild maar mede omdat ik zoveel gezondheids klachten erover hoor is het een Amstaff geworden.. Niet alleen dat hoor, ook omdat Berner Sennen's groot en log en harig zijn, ze mogen niet te lang lopen, ze verharen gigantisch, ze hijgen snel, en als het regent of willen zwemmen blijven ze de rest van de dag nat..

Ik heb nu een Amstaff omdat die aktief en kortharig is, kunnen we lekker lang lopen en kan ze zwemmen als ze dat wil, en ik vind het mooie leuke vrolijke honden.. En ik heb ook een beetje een Amstaff omdat het een stoere en waakse hond is.. Ik woon alleen en er wordt nogal es ingebroken op de buurt, ik voel me absoluut veilig met haar.. Ik baal erg als mensen op straat een blokje om gaan of de kinderen snel optillen, maar het heeft ook z'n voordeel..

Dankje Wichita,

moesten meer mensen met verstand OP TIJD beginnen met het 'herfokken' van een ras zodat het terug gezonder wordt het zou zo ver niet komen. Gelukkig is de chihuahua in mijn ogen nog wel te redden hoor.

Heb altijd Sharpei s gehad.
Boy is aan een echte Sharpeikwaal overleden...FSF(Familiair Sharpei Fever).
Me Lunaatje aan Kanker.
Boy is 8 jaar geworden ,waarvan hij 7 jaar ziek is geweest.
Luna is maar 5.5 jaar geworden ,waarvan de laatste 3 maanden ziek en ook niet meer te genezen.
Ik was teveel beschadigt door Boy en Luna (de ziektes en het overlijden)om weer voor een Sharpei te gaan....

Dus onze keuze is gevallen voor een Engelse Bull.
Ook niet 1 van de gezondste rassen hoor ik jullie denken...nee ,maar we zijn dan ook niet over 1 nacht ijs gegaan.
Zijn op bezoek geweest bij veel fokkers,hebben veel ouderdieren gezien,veel info vergaard en na bijna een jaar en een zeer goed gevoel bij 1 fokker...hebben we de grote stap toch gedaan.

En daar heb ik nog nooit 1 sec spijt van gehad.
Joep is een wereldhond
Hij is gezond,heeft geen problemen,heeft een geweldig karakter..
Dus al met al een goede keuze.