Chronische ziekte? Hoe moet dat nu met je hond?

Ik was benieuwd hoe mensen hiermee omgaan, wanneer ze altijd al honden hebben gehad, en ineens chronisch ziek blijken te zijn.

Zelf heb sinds enkele jaren IBS (Irratable Bowel Syndrome). In het begin vond ik dat verschrikkelijk. Ook het accepteren daarvan, was voor mij een hele klus.

Maar nu gaat het steeds beter en weet ik mijn weg hierin te vinden en pas ik mijn wandelingen hierop aan. Toch voel ik me geregeld schuldig richting mijn hond. Herkennen jullie dat?

Hoe gaan jullie daarmee om en hoe pakken jullie dat aan?

Volgens mij is hier al een paar keer een topic over geweest, probeer de zoekfunctie eens.

Ik heb er 2 tegelijk... waarvan het voor de een heel goed is om te bewegen (de ander kan maar niet zozeer noodzakelijk)... dus ik hoef me nergenst schuldig over te voelen..

Ook hier zeggen ze dat met je darmen beweging ook goed is.. in het ziekenhuis.. geen idee of dat waar is.

Beweging gaat hier wel eens stram en stroef tijdens wandelingen... maar ons meisje past zich geweldig aan.. en blijft dicht in de buurt om op me te letten haha (ze loopt los trouwens)

Acceptatie is inderdaad moeilijk.. maar wat vandaag niet kan.. kan morgen misschien wel Probeer het positief in te zien.

Ja, ik herken dat schuldgevoel heel erg. Ik heb ME en kon vorig jaar max 5 minuten per dag lopen. Gelukkig heb ik een vriend die alles overneemt, maar toch voel ik me schuldig, naar Daisy en naar m'n vriend. Om toch 'van nut' te zijn voor de hond, ben ik alles over hondenvoer gaan uitzoeken. Heb haar barfmenu samengesteld en geef m'n vriend de opdrachten waar hij het vandaan moet halen

Hoe ga ik daar mee om? Goed voer regelen dus, en nu het wat beter gaat ben ik er tevreden mee dat ik haar aandacht kan geven en af en toe een klein rondje lopen. Vanuit de positieve kant kijken dus, wat beteken je wel voor je hond? Zolang er maar anderen zijn die je kunnen helpen aan de volledige behoeften te voldoen, mocht dat nodig zijn.

heb ik ook. maar ik had al mn ziekte voor ik honden nam ( een gezond vriendje nemen helpt ) haha!

Ik heb er twee, met fijne bij-verschijnselen waar je als mens ook flink plat van kan liggen.

Ik heb de ziekte van Graves, wat zich uit in een schildklier aandoening én een oogziekte. Na behandeling werkt de schildklier te traag, dus ik ben snel moe, en kan niet een paar dagen achter elkaar "doorgaan". Door mijn oogziekte kan ik niet werken, want (zon) licht doet zeer aan mijn ogen, en ook computerschermen moeten op nul brightness en weinig contrast.

Met die schildklieraandoening valt nog wel te leven wbt. honden. Maar oogziekte... argh. Op een slechte dag is 20 minuten buiten lopen al behoorlijk pijnlijk. Loop ik een uur buiten, voor training ofzo, kan dat zich al uiten in een fijne migraine aanval. In het donker plat liggen dus.

Het komt regelmatig voor dat ik korter loop dan gepland doordat mijn ogen zeer doen. In het ergste geval, wat gelukkig zelden voorkomt, op een dag een keer maar 40 minuten lopen.

Gelukkig vind Dobby bij mij op de kamer slapen, en knuffelen in bed geweldig. Dat doen we dan maar, zeker op zo'n off-day.

Ik heb ook overgevoelige darmen en astma.
Op zich niet zo ernstig, maar ik ben wel gauw moe en heftig verkouden.

Met de hondenkeuze heb ik wel voor een ras gekozen dat ook soms met een paar daagjes minder genoegen neemt.

Meestal doen we dan wat extra dingen in huis. Bevroren kong, lekker kluif, puzzels, een uitdagende clickersessie, een speurspelletje. En lekker met zijn 4-en (Ik, Sire, Ivy en kat Djingiz) bankhangen.

je schuldig voelen ? waarom ? vind je dat je hond wat te kort komt dan ? als het eens een dag minder gaat is dat toch niet zo heel erg dat er niet gewandeld wordt ? er zijn toch andere mogelijkheden om het je hond naar de zin te maken ?

er zijn genoeg mensen die chronisch ziek zijn, het is toch niet zo dat je van de ene op de andere dag opeens voortaan op bed komt te liggen ?

ik ben een spitklant, als ik dat heb doe ik heel wat anders met mijn hond, op een bankje zitten in de tuin en dan apporteren met mijn hond, als ze genoeg energie heeft dan doet ze dat vaak dat ophalen, zo niet dan is het ook niet nodig om dat dikwijls te herhalen, en regent het en kan je niet naar buiten, ook binnen zijn er genoeg leuke dingen voor je hond, leer ze wat in de wasmachine te stoppen, en wat op te halen voor je, zoals je sokken en de krant.


en maak voor de dagen dat het minder gaat een plasplekje in de tuin, zodat je niet afhankelijk bent van anderen.

Is hier ook zo, ben al meerdere keren geopereerd aan mijn rug, loop ook regelmatig met een rollater omdat ik anders niet overeind kan blijven.
Maar de honden passen zich heel gemakkelijk aan, gaat het goed, dan loop ik ook behoorlijk wat af, gaat het niet nemen ze genoegen met de tuin of met een klein blokje om.

Mijn man heeft ook zijn beperking met lopen, dus dan bel ik wel eens een van onze zoons op en die nemen de honden dan lekker mee naar het veld of bos.

Thanks voor jullie velen, maar ook lieve reacties. Ik heb dus een actief hondje, een jack russell, en daardoor heb ik nog al eens het gevoel haar dus te kort te doen.

Dat is wellicht wel een goed idee Willemijn, om haar wat nieuwe dingetjes te leren, zodat ze lekker actief kan bezig zijn. Zoals de was in het machine stoppen wat je als voorbeeld noemt.

Ik heb best wel vaak dat ik enorm moe ben, met name wanneer ik iets heb gegeten wat mijn lichaam niet verdraagt. Zoals brood kan ik bv niet eten. Dus het is een hele kluif om te zoeken wat ik dan wel als ontbijt en of lunch kan eten. Maar stapje voor stapje kom ik er wel.

Het nadeel is dat ik mijn hondje niet kan loslaten tijdens de wandelingen, anders zou ze daar ook enorme energie in kwijt kunnen. We hebben wel een lange lijn, want dan mooi als alternatief wordt gebruikt, met balletjes gooien etc. Vind ze heerlijk om te doen.

Nu loop ik vaak meerdere malen op een dag, zodat ik toch aan het aantal uurtjes kom, wat ik nodig vind om te geven aan mijn hondje. Lange afstanden, dat gaat geregeld niet, en daar baal ik soms van. Zeker met mooi weer, ben ik graag in de natuur.

Fijn om te lezen, dat ik niet de enige ben, dat doet vaak al goed.

je nooit schuldig voelen, dat is niet nodig. je hond heeft bij jou een heerlijk leventje. dat jij wat beperkt bent, dat bemerkt een hond niet, ja als je er niets mee doet.

leuke dingen doen met je hond, desnoods ga je naar een parkje op een bankje zitten, en je hond lekker laten snuffelen, ook al goed, een hond neemt toch gauw genoegen met iets minder hoor.

en binnen is zo veel te doen met je hond, sta je niet bij stil. als je hond aandacht van je krijgt, is dat al voldoende.

en lukt dat niet altijd, dat je echt te moe bent, dan neem je hem lekker bij je op de bank. ook gezellig, daarom meis je niet schuldig voelen omdat het niet altijd naar wens gaat wat anderen en jij gewoon vinden wat de hond moet, zoals wandelen.

Hm ik heb alleen mentale problemen waardoor ik vaak heel onredelijk ben.. Dit is op een of andere manier niet het geval bij mijn honden.. daar ben ik altijd eerlijk tegenover. Mijn psych zei dan ook dat mijn honden mijn beste therapie waren

Was net bezig om haar te leren de was aan te nemen.. maar hoe leer je eigenlijk zoiets?

je begint met naast de wasmachine te gaan zitten, zo heb ik het bamse geleerd, dan aport tegen je hond zeggen, naar een sok bijvoorbeeld wijzen. iets kleins mee beginnen, hij komt de sok brengen, je zegt, los tegen de hond, en je laat zien dat je de sok in de wasmachine stopt. dat breid je uit. de sok neem je vast en dan laat je de sok in zijn bek zitten, bij de opening van de wasmachine zeg je tegen je hond..los en stopt hem eigenlijk samen in de wasmachien, uitbreiden, heus het is zo makkelijk, alleen geduld moet je hebben, het lukt niet direkt. steeds herhalen en steeds een stapje verder gaan. het is echt leuk. op een gegeven moment leg je hond de link, en haalt dat van de grond en stopt het in de wasmachine, en belonen he, bamse is gevoelig voor woorden, niet voor voer. dus dat moet je even uitvogelen.