Waar deden jullie je teefje een plezier mee, tijdens de bevalling?

Ik lees altijd met veel plezier jullie verhalen hier over de bevallingen van jullie teefjes.
Ik heb 16 jaar geleden een zwanger teefje gehad. Toen zij weeen kreeg wilde ze perse dat ik bij haar in de werpkist kwam zitten! Als ik naast de werpkist ging zitten, kwam ze er uit en werd heel onrustig.
Gelukkig was het een grote werpkist hihi!
Alleen tijdens de daadwerkelijke geboorte van de puppies, nam ze wel genoegen dat ik naast de bak zat.

Wat deden jullie tijdens de bevalling? Waarmee was jullie teefje het meest content? Bleven jullie er bij? Of keek je op een afstandje toe, om de bevalling in de gaten te houden?
Ben ik eigenlijk wel heel nieuwsgierig naar

Wat lief
hier lag ze de dagen voor de bevalling alleen maar in de werpkist...to het moment daar was...
mevrouw moest en zou op de bank!!
hier is dus ook de 1e pup geboren..
daarna toch mar begeleid naar de werpkist en daar ben ik steeds naast blijven zitten.
Ik kon wel weglopen maar dan volgede ze me steeds met haar ogen,.
verder heb ik me niet te veel met haar bemoeid...en dr lekker dr gang laten gaan.

Hier zijn we er gewoon voor Abby, steunen we haar en knuffelen we haar flink tijdens de bevalling. Ze komt om en om naar ons toe voor wat TLC. Wij zitten om de werpkist heen als het eenmaal zo ver is en dat vindt ze best zolang ze ons maar goed in de gaten kan houden en af en toe een hand voelt ...

Ik zit ook voor de werpkist
Ze willen bij mij zijn,of ze willen dat ik bij hun ben

Hier zitten we ook in of rond de werpkist en proberen het het teefje zo gemakkelijk mogelijk te maken. Eten willen ze vaak niet, maar we proberen er tussendoor wat water met druivensuiker in te krijgen. Bij de laatste bevalling lustte de moederhond ook niets, alleen een banaan! Prima, dat geeft ook weer energie. Haar dochter die we gehouden hebben is ook gek op bananen...

Hier heerlijk bij de werpkist of er in zitten.

Het eerste pupje wordt hier altijd op de bank geboren. De teefjes willen allemaal graag dat we zo dicht mogelijk bij ze zijn.

De knuffels blijven we geven. Die hebben ze hard nodig.

Wel een pot koffie voor ons binnen hand bereik.

Groetjes Cia

Wat leuk om te lezen van jullie, hoeveel troost en steun ze van hun baasjes krijgen.
Vind het toch heel mooi en bijzonder hoor, die onvoorwaardelijke liefde van de hond voor zijn baasje