niet gesocialiseerd?

Zo als jullie weten hebben wij zondag Djeijla opgehaald.
fantastisch lief beestje!
van de mensen waar we haar hebben weg gehaald, hadden de indruk dat ze mishandeld was omdat zo van alles schrikt!
na zeg maar 3 dagen geobserveerd te hebben, krijgen wij steeds meer vermoeden van niet gesoicialiseerd te zijn ipv mishandeling!
ze is bang voor alles, stofzuiger, schrik van bepaalde geluiden.zoals deur van koelkast,of blaf naar bewegingen buiten, van boom bvb.
ook met wandelen merken wij dat ze reageerd als hond die niet goed of niet gesocialiseerd is!
wij hebben gelukkig ervaring hier mee, en hebben eerder honden getraind opnieuw opgevoed die niet gesocialiseerd waren! en die was nog erger dan Djeijla!
ook denk ik dat ze honger heeft geleden, ze schrokt alles naar binnen als of ze nooit eerder eten heeft gehad! ze gromde vanavond met kipperworsten eten naar luna die ook lekker aan het eten was en niet eens naar haar keek, ik heb haar gelijk gecorgeerd! en ze deed niets meer, ze eet zelfs met angst voor geluiden enzo....ze is bang in de auto, kruipt helemaal in een hoekje als of ze zich wil vertoppen...wel gaat ze nu zelf de auto in,wat ze eerst niet deed!
het is even slikken en moeilijk!
maar we komen er wel!
we trainen haar zo als een hond alles moet leren met geduld en liefde.
en elke dag opnieuwe de zelfde oefeningen en aanpak doen! zodat ze op gegeven ogenblik ons helemaal vertrouwd en dan zal alles goed komen!
baal er wel van dat er mensen zijn die zo met een hond omgaan.
mocht er mensen dit ook mee gemaakt hebben. tips mag hoor....ook al heb ik ervaring...tips is altijd geweldig! mocht zijn je meer wilt weten of zo...vraag maar!

Oeh wat lastig zeg...
Ja, kan inderdaad gebrek aan socialisatie zijn.

Heel veel succes! Misschian kan een GT ook een oplossing zijn bij grotere problemen.

Hoop dat het snel beter met Djeijla gaat!

Toch ook wel sneu.Ik denk met veel geduld dat je ver komt.Of je kunt ook eens over een gedragstherapeut gaan denken.

Levi is ook zo'n hond.
hij schrikt ook vaak van bepaalde geluiden.
Ook hij is niet gesocialiseerd.
ik heb hem nu 4 maanden en het wordt beetje bij beetje ietsepietse beter.
maar denk dat het nooit meer helemaal beter wordt.
wel jammer voor de hond.
maar gelukkig heeft jullie hond in ieder geval nu veel liefde een warme mand en voldoende eten.
heel veel sterkte en geluk met haar.

Ik denk ook dat een gedragstherapeut een goede
hulp kan zijn.
Het arme dier !
Maar ik vind het top van jullie, dat jullie dit mooie
hondenmeisje een tweede kans geven.
Een gouden mandje, dat heeft zij verdiend.

ik moet wel bij zeggen wij eerder honden getraind hebben die erger aan toe waren dan djeijla! het komt allemaal goed! maar is zo balen voor haar! en kan me zo kwaad maken, ze komt bij een hondenfokkerij uit westerlo biezenhof. iemand bekend? ik heb ze een mail gestuurd of ze nog iets van info hebben over haar!
nog geen reaktie gehad trouwens, kan er zo heen gaan hoor, en ben ik ook zeker van plan! es kijken wat ze zeggen! als ze door hun goed gesocialiseerd is...

Geduld... maar dat moet ik je vast niet vertellen...

Ik zie zo erg het verschil tussen mijn 2...
Ze komen allebei uit Spanje. Paco kwam naar hier toen hij nog heel jong was, heeft geen vervelende dingen meegemaakt en heeft geen honger geleden.
Salta was ouder toen hij overkwam, en hij moet wel vervelende dingen meegemaakt hebben en ook heel erge honger gehad hebben.
Paco is nergens bang voor, van in het begin niet. Paco steelt ook geen eten. Hij is meegeweest op Halloween wandeltocht zondag, er sprongen zombies en spoken in onze richting en het deed hem niets. Bij het vuurwerk ging hij zitten en volgde mooi het vuurwerk, hij zei nog net niet "ooooh". Salta hadden we bewust niet meegenomen, omdat hij zo bang is voor alles en iedereen, hoewel het stukken beter gaat dan in het begin.
Toen ik de eerste keer ging wandelen blafte hij heel erg bang naar alle mensen die we tegenkwamen. Auto's en fietsen werd hij haast hysterisch. De derde dag dat wij hem hadden moest ik naar de DA om zijn chip te laten overzetten. Dat is in een stad... bloed, zweet en tranen heeft het mij gekost om hem de 300 m van de auto naar de DA te krijgen. Er kwam een lijnbus aan en hij sprong tegen me op.Dan probeerde hij tussen mijn benen door te kruipen. Je moet weten dat ik 1,76m ben en dat Salta zijn neus tegen de mijne komt als hij op zijn achterpoten staat, hij is dus echt niet klein.
Ook wat eten betreft is het niet simpel. Hij steelt echt alles. In het begin griste hij zelfs je boterham uit je hand of slokte hij in 1 hap je bord leeg. Met veel geduld en training en zachte hand hebben we al veel vorderingen gemaakt.
We kunnen op straat lopen en hij schrikt niet meer van fietsers of auto's. We kunnen voorbij iemand lopen zonder dat hij bang begint te blaffen, ze moeten nog niet naar hem toe komen, maar we kunnen al wandelen zonder dat er geblaft wordt. Gisteren zijn we zelfs door een massa volk gelopen, ik had Salta weliswaar heel kort en vlak tegen mijn been maar hij gaf geen krimp, keek zelfs niet opzij. Trots dat ik was. Ook met eten gaat het goed, hij zit midden in de keuken, hij kwijlt verschrikkelijk, maar hij zit!!!

Echt tips heb ik niet, behalve zoals ik al zei "veel geduld" en een positieve aanpak. En de goedbedoelde maar domme raad van veel mensen als : pak hem in zijn nekvel en schud hem door elkaar of geef hem een tik met een opgerolde krant in de wind slaan...
Mijn honden worden niet door elkaar geschud, laat staan geslagen!
De eerste keer dat ik hem bij ons in de keuken liet terwijl we aten heeft het ongeveer een uur geduurd voor ik zelf kon eten en ik Salta kon laten zitten. Maar geduld hebben werpt dus duidelijk vruchten af.

En je merkt ook duidelijk dat hij ons vertrouwt nu, terwijl dat in het begin helemaal niet het geval was, ik moest hem verzorgen omdat hij een wonde van een gevecht op zijn kop had en eer ik dat kon doen was ik wel een half uur bezig voor ik hem kon verzorgen. Laat staan dat ik hem kon kammen. Wanneer hij nu ziet dat ik de doos met kammen uit de kast haal komt hij aangerend... en hij knort uit zaligheid wanneer ik hem aan het kammen ben.

En ik ben zo blij wanneer ik zie welke vorderingen hij maakt. Ik wist dat het een hond met gebruiksaanwijzing zou zijn toen ik hem koos, maar wanneer ik dan zie hoe goed het allemaal begint te gaan ben ik supertevreden dat hij bij ons is.

Goed dat jullie deze hond opvangen, jij hebt er meer kijk op dan ik hier, maar kan het niet gewoon zijn dat ze nog moet wennen? In elk geval, geduld is een goede tip, en veel rust en regelmaat.

Als ze nu zo fel is op haar eten dat ze zelfs bang is dat Luna die niet eens naar haar kijkt het gaat afpakken zou ik ze ver van elkaar of in een aparte ruimte eten geven. Dat is wat rustiger voor haar.

dorby....ze eten op zelfde moment meter er tussen en ik sta voor geval dat er tussen! mocht het zijn he! ikke baas....geen van hun hahaha ze laat zich wel makelijk corigeren door mij! dat scheelt

Hier kregen ze alletwee eten in de keuken, eentje in de bench aan 1 kant van de keuken, de andere gewoon los aan de andere kant.
Telkens wat dichter naar elkaar toe, tot de eetbak van de ene vlak naast de andere stond, met enkel het draadwerk van de bench er tussen. Toen dat ging zonder grommen hebben we ze gewoon elk los in de keuken gezet. En dat lukt. Hoewel Paco nog dikwijls zeurt om in zijn bench te mogen voor het eten en niet begint te eten voor het deurtje dicht is .