Begraven, cremeren, achter laten bij dierenarts?

Ik heb vorige maand Lady laten cremeren, ik heb altijd geroepen als Lady dood gaat dan wil ik haar graag bij ons in de tuin een mooi plaatsje geven. Maar toen het eenmaal zover was kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om haar onder de koude grond te stoppen dus is ze gecremeerd. Alleen want je kunt er ook voor kiezen om haar met meerdere honden te laten cremeren. Maar toen kwam de vraag wat te doen met haar as? Nu was 2 dagen voordat ik Lady in moest laten slapen mijn dochter op vakantie gegaan naar Spanje. Zij wist van niets daar, dat wilde ik ook bewust niet, ik wilde dat ze zou genieten van haar 10 dagen waar ze heel hard voor gespaard had. Dus heb ik besloten om de as van Lady in een prachtige hondenurn te bewaren, het ziet er niet echt uit als een urn voor wie het niet weet. Ik heb er een mooie foto bijgezet van haar en dat is het dan ook, geen kaarsjes, geen altaartje ofzo. Maar vind het zo'n fijn idee dat ze nog bij ons is zo en dat vind mijn dochter ook.

Nu mijn vraag, wat hebben jullie gedaan en waarom of wat zouden jullie doen als het zover was of zou je het nu anders doen?

Wij hebben een hele grote tuin. Het laatste dier wat wij begraven hebben was onze tamme zebravink, en verder wil ik er nog niet over nadenken

Onze Boy is helaas 23 december 2009 overleden.
We hebben Boy in moeten laten slapen bij de Da,hebben hem toen hij overleden was weer mee naar huis genomen.
Waar hij nog 3 uur lang in zijn mandje op zijn vaste plekje heeft gelegen.
Zodat ik ,mijn partner en mijn andere hondje op ons gemak afscheid hebben genomen.
We hebben hem daarna naar het crematorium gebracht....hebben nog een tijd bij hem gezeten en moesten hem toen achter laten.
Bij de Da ,thuis,en het crematorium is mijn andere hondje ook bij geweest.
2 dagen later hebben we hem in zijn urn mee naar huis genomen,waar hij een prominente plek in de woonkamer heeft met zijn foto en een kaars erbij.
Ook heb ik een ashanger om mijn nek met zijn as....hij was ons kind

Wij hebben onze honden bij de dierenarts achtergelaten om te laten cremeren.
Ik heb er bewust voor gekozen om geen urn in huis te zetten. Ik kan daar niet tegen om tegenaan te moeten kijken.
En de honden zitten voorgoed in mijn hart.

Hier gaan de katjes eerst mee naar huis, zodat de andere dieren 'weten' dat ze dood zijn. De volgende dag breng ik ze naar de DA vanwaar ze opgehaald worden voor een individuele crematie.

De honden - hopelijk nog heel ver weg! - zullen thuis ingeslapen worden en tegen die tijd hebben we hopelijk een grote tuin waar ze begraven kunnen worden..

onze eerste hond hebben wij achtergelaten bij de dierenarts , het was (28 jaar geleden) nog niet zo bekend dat je ze kon laten cremeren , had ik het maar wel geweten ,
later hebben wij al onze dieren ,hond en katten ,laten cremeren ,wel individueel , maar zonder urn thuis ,dat hoeft van mij niet , ze zitten idd in mijn hart ,
mijn dochter heeft vorig jaar haar hondje in de achtertuin begraven , zo wilde de kinderen en haar man het , telkens als ik bij haar in de tuin ben vind ik het een naar idee dat die schat daar onder die natte grond ligt , ik weet wel , het is maar een idee , maar toch ,
ik wil zelf ook beslist niet begraven worden .

hoi

wij hebben onze honden zelf naar het crematorium gebracht
de laatste was onze golden die is 11 feruari in geslapen en onze berner in 2007 en in een urn weer meegenomen naar huis
en staan met foto op een speciale plek met bloemen
ik kon ze ook niet begraven in de tuin
stel dat je gaat verhuizen en dan meot je ze weer opgraven

groetjes Lisa ,Sascha en Amy

De poezen heb ik tot nu toe altijd begraven, in een mooi mandje met een dekentje.
Hertog, onze vroegere Landseer is gecremeerd en staat al jaren in een mooie urn in de tuin.

Bij mij ging het een beetje anders,

Ik merkte aan Siala dat er iets mis was, ik wist niet wat, en ik heb dan ook contact op genomen met de familie van haar vorige baasje

Siala is namelijk een herplaatser omdat haar baasje op 40 jarige leeftijd is overleden aan Kanker, zij was zelf toen al 10 jaar, en kon geen ander huisje vinden

Ze heeft hier heerlijk gewoond, is helemaal open gebloeid en toch wist ik op een gegeven moment dat er iets niet goed was, ik heb contact op genomen met de nabestaande en zij zijn bij mij thuis langs geweest, ik heb toen ook aangegeven dat ik snapte dat ze het er liever niet over wilde hebben maar wat zij graag zouden willen mocht zij er niet meer zijn,

We hebben toen afgesproken dat zij Siala graag wilde laten cremeren, en dat ze haar urn bij haar baasje op het graf wilde zetten,
Dit mocht van mij

Die middag ben ik naar de dierenarts gegaan met haar, en helaas was mijn gevoel waar.
Siala zat zelf vol tumoren, haar melkklieren, haar achterpoten haar borst, en naar waarschijnlijkheid ook haar longen en hersenen.
Haar Heupen waren volledig versleten en ze liep op haar bot,
Er waren mogelijkheiden voor pijnstillers die 90%pijn weg zouden halen, ze was al te oud ( inmiddels 11 ) om nog geopereerd te worden, en om goed te kunnen zien wat t er aan de hand was zou er een röntgen scan gemaakt moeten worden en daar zouden haar poten plat voor moeten ( dit zou een helse pijn voor haar geweest zijn)

Ik heb er toen voor gekozen omm deze mooie sterke fiere dame een mooi eind te geven, en ze is die middig ingeslapen bij de dierenarts.

Ik heb de familie gebeld en verteld wat er aan de hand was, en welke keuze ikhad gemaakt, ook zij hebben mij getroots, en gegevens uitgewisseld met de dierenarts.

Vanaf daar hebben zij het verder geregeld, ik heb nog heel lief een kaartje van de dierenarts gehad, en de familie heeft verdere kosten voor cremeren etc betaald.

Ik ben blij dat ik het zo gedaan heb, ik weet dat ze nu bij haar baasje op het graf staat, en ik weet ook dat ze voor mij altijd Siala zal blijven,

Voor haar vorige baasje was het Alais,

Ik heb Siala dan ook achtergelaten bij de dierenarts, en zij is naar het crematorium gegaan als Alais.

Het is goed zo.

Ik heb gelukkig een vrijstaand huis met grote tuin, dus voor ons is de keuze niet zo moeilijk. Qua honden heb ik gelukkig het afscheid nog maar 1 keer mee hoeven maken en Fellow ligt onder een grote esdoorn, met een zwerfkei uit Zweden erop.
Achter de schuur liggen al onze konijntjes en Nuka's doodgeboren nestje ligt naast Fellow onder een klein basaltkeitje. Ik vind het een prettig idee dat onze beestjes vlak bij ons zijn.
Toen we hier kwamen wonen lag er in de zijtuin al een hondje begraven, Claus. Ik vond op een gegeven moment een heel klein merkteken op de muur met de naam en een datum. Claus mag daar ook blijven liggen, hij hoort ook bij het huis.

mijne eerste berner is bij de mensen in de tuin begraven.
ik zou het zelf niet weten wat ik zou doen want ik hoop ze nog lang bij mij te hebben.

@Lisanne, Sterre, Spikey en Siala †

Wat een fijn idee zo om Siala bij haar baasje te zetten. Geweldig! Knap dat dat allemaal kan tegenwoordig.

Wij hebben al onze honden voor zover mogelijk thuis in laten slapen . Ritueel erbij zoals muziek op het moment van inslapen . Nog een laatste lekkernij als dat nog gaat . We zijn er altijd met het hele gezin bij . Als de dierenarts vertrokken is laten we de andere honden erbij . En we gaan dan nog uitgebreid verder afscheid nemen , we houden de overleden hond dus vaak bv nog een dag thuis en brengen de hond dan zelf naar het crematorium ,ook zijn we bij de individuele crematie . Dan gaat de as mee naar huis en als we eraan toe zijn strooien we het uit op een geliefd wandelgebied , daar zijn inmiddels al onze honden uitgestrooid . Mijn man wil daar ook zijn as uitgestrooid hebben .Verder vinden we het een prima plek om te herdenken , verdrietig te zijn en mooie herrinneringen te bespreken samen .Wij hebben verder niet zoveel met urnen , we zien ze liever weer in de vrije natuur net als dat ze leefden en ervan genoten .Wel hechten we veel waarde aan mooie foto,s

Wij hebben al onze honden bij de dierenarts laten inslapen.Nog heel veel met ze geknuffeld en dan is het de tijd om ze te laten gaan.Daarna zijn ze gecremeerd

@ jeanette,

In eerste instantie zijn ze er nog achteraan geweest of ze niet bij hem begraven mocht worden, helaas was dat niet mogelijk, dus is ze gecremeerd.

Ik vind het ook fijn hoor hoe we dit hebben opgelost!

ik heb het ook bij murdoch geroepen dat ik voor hem een waardig afscheid wilde hebben en dat we hem solo zouden laten cremeren.
dit hebben wij vorig jaar ook gedaan, murdoch hebben wij op 15-08-2009 moeten laten inslapen en daarna hebben we hem in de auto gelegd en naar de goblin farm gereden waar ze ook pension hebben als uitvaart.zulke lieve mensen.
hij werd gelegd op een altaar en kreeg van de mevrouw een dekentje half over hem heen, vond dat zo'n speciaal gebaar.
heb vervolgens zijn pootjes gekruisd want zo lag hij graag en toen kwam het moeilijkste om hem daar achter te laten want je weet dat hij er niet meer is maar toch wil je nog knuffelen.
hij is solo gecremeerd en wij hebben een kleitablet waaruit blijkt dat hij alleen is gecremeerd met de papieren gekregen.
murdoch is verdeeld in 2 hele mooie urnen en 1 staat bij ons en de andere bij mijn ouders waar hij ook heel graag kwam en logeerde.met een foto erbij. kan de urn altijd openen als ik wil en ooit wil ik hem bij ons hebben.

Wij hebben Boy begraven
We hadden dus ook de keus om hem achter te laten bij de DA, maar dat was voor ons meteen al geen optie.
Hij heeft ruim 12 jaar bij ons gewoont, dan laat je hem niet zomaar achter...
Een familielid van ons bezit een stuk bos en in overleg met hem hebben we Boy daar een mooi plekje gegeven.
Het liefst had ik hem gecremeerd zodat hij wat langer bij ons kon zijn, maar man wilde dat niet.
Af en toe gaan we nog wel eens naar Boy toe, maar niet zo vaak meer als in het begin.

onze hond achtergelaten bij DA om te cremeren.......achteraf heb ik enorme spijt dat ik haar as in een urn niet heb

Ik heb Perro achtergelaten bij de dierenarts voor een gezamenlijke crematie.
Vooral omdat mijn broer het emotioneel niet zou aangekund hebben had ik hem mee naar huis genomen om hem te begraven. En laten cremeren en de urne mee naar huis nemen was ook geen optie. Hij stelt zich gezien zijn situatie daar veel te veel vragen bij...

De DA zei dat het een gezamenlijke crematie was met andere honden, en eigenlijk vond ik het wel een fijne gedachte voor Perro... zijn laatste reis samen met een grote roedel...

Ik heb gevraagd om plukjes haar af te knippen van zijn zwarte vacht, witte hals en bruine pootjes... En dat heb ik heel stilletjes zodat mijn broer het niet zag opgeborgen als herinnering aan mijn Perroke...

Joop is in het ziekenhuis overleden en we hebben hem daarna mee naar huis genomen.

Ik heb Joop opgefrist en schoon gemaakt en hem schoon in zijn mandje gelegd. Onze andere twee hondjes hebben zo afscheid van hem kunnen nemen. De rest van de nacht en de dag hebben we gebruikt om afscheid van hem te nemen en hem uitgebreid te knuffelen. 's nachts hebben we hem zelfs voor de laatste keer meegenomen naar de slaapkamer want dat vond hij altijd zo heerlijk.

De volgende dag hebben we hem zelf weggebracht naar het crematorium waar we hem in een aparte kamer hebben opgebaard. Na een half uurtje werd Joop opgehaald en is hij gecremeerd. We bleven wachten en we konden ter plekke een hele mooie urn uitzoeken en na afloop kon Joop gelukkig meteen weer mee naar huis.

Thuis hebben we een apart plekje voor hem ingericht met zijn foto en er branden kaarsjes.

Voor ons was dit het beste afscheid die we maar konden wensen. Ik heb alles gedaan wat ik voor mezelf nodig vond om goed afscheid te kunnen nemen.

ik heb zowel me hond als kater laten cremeren en de as staat thuis,,,,je kan niet zien dat het een urn is ,,,en als ik later dood gaat ,moeten ze stiekem,,want mag niet ,,,bij mij in de kist uitstrooien ,zodat ze altijd bij mij zijn,dat zal wel druk zijn in me kist dan hoor ,,,ik heb nog een kat ,en morgen een hondje ,,,

Wij hebben onze honden altijd achter gelaten bij de dierenarts. Voor ons is een hond wel een hond en niet te vergelijken met hoe je om gaat bij het overlijden van mensen. Een hond is vervangbaar (vinden wij) een mens niet. Een hond is geen kind, slaapt bij ons niet in bed. Sterker nog, de hond komt normaal gesproken helemaal niet boven (alleen om te douchen). Mmmm, nu lijk ik misschien een heel slecht baasje. Maar dat ben ik niet. Hond is vrijwel nooit lang alleen, krijgt het beste voer (KVV), mag 's avonds vaak lekker bij ons op de bank, krijgt genoeg beweging, wordt min. 3per week geborsteld en is gewoon echt een gezinslid. Maar op sommige punten denk ik misschien anders dan anderen.

Elk baasje heeft er zijn/haar eigen gedacht over ...hoe ?
Wij hebben Axel toen laten cremeren en aldaar op de strooiweide uitgestrooid....en volgende maand op 10/10/10 gaan we er naartoe om roos neer te leggen voor onze geliefde Axel

Wat had ik mijn lieverd graag in de tuin begraven, maar helaas besloot het weer anders voor ons. Het vroor zo hevig die dag in januari en dikke vlokken sneeuw kwamen uit de hemel..
We hebben toen besloten hem te laten cremeren en ik heb mijn lieve vriendje achter moeten laten bij de da, een moment dat mij altijd bij zal blijven, wat was dat moeilijk! Het rare is dat ik met name de laatste tijd steeds weer dat beeld voor me zie, hoe ik hem voor het laatst kuste, fluisterde dat het goed was en me toen huilend heb omgedraaid om hem daar achter te laten...
Achteraf was het misschien beter om hem zelf naar het crematorium te brengen, maar het is allemaal zo plotseling gegaan dat ik niet eens wist dat dat mogelijk was...

Het is goed zo...

Ik denk Jeannette, dat je er heel verstandig aan gedaan heb, zo kan je dochter ook op haar manier afscheid nemen als ze terug is van vacantie.
Heb zelf een aantal keren mee gemaakt dat een hond ,(1x een kat (19jr) zijn overleden ,sommige zijn begraven of gecremeerd.Nu zou ik ook kiezen voor dat mijn hond alleen gecremeerd word en de urn thuis .Wat ik ook doe is een pluk haar afknippen van de hond.
Wens je veel sterkte

Misschien een idee om eens te kijken in het forum bij Prijsvraag: win een uniek kunstwerk
voor als je een bijzonder aandenken van je hond zou willen.
Sterkte!

Thuis in laten slapen, mits mogelijk.
Dan blijft de hond een poosje hier thuis voor mezelf en de andere dieren om ruim afscheid te kunnen nemen. Vervolgens hoop ik de mogelijkheid te hebben de hond zelf naar het crematorium te brengen voor een individuele crematie. (begraven heb ik geen mogelijkheid voor).
Een as bestemming kan ik pas een beslissing over nemen als het zover is. Andere twee honden zijn gecremeerd en uitgestrooid bij het creamatorium.
Nu zal ik sowieso de as eerst thuis willen hebben. Mogelijk kies ik ervoor het zelf uit te strooien, maar dat is helemaal afhankelijk van hoe het op dat moment voelt.

hoi
ik heb ook 3 september onze lady in moeten laten slapen na 16 jaar.
ik heb dr ook individueel laten cremeren en in een hondenbeeld haar as in gedaan.
een graveerplaatje erop met haar naam.
zo is ze tog weer by ons.
ik ben blij dat er zoiets als dat bestaat,en de mensen zijn erg schappelijk.
ik heb het in stompwijk laten doen

wij hebben loeka laten cremeren en hebben de urn op de kast staan

by ons staat de urn op de schouw en het geeft wel wat troost