ligt het aan mij????

Onze hond is 2 x aangevallen door een loslopende hond, en nu heeft hij bij iedere hond het idee dat hij weer wordt gebeten.... dus gaat hij zelf in de aanval.... het gaat zo; hij ziet in de verte een hond aankomen, gaat dan heel langzaam lopen, is de hond dichterbij dan gaat hij op de grond liggen totdat de hond vlakbij is, dan valt hij uit... ik ben weer naar cursus gegaan om 'm zoveel mogelijk positieve ervaringen met stabiele honden te laten ervaren. We zijn nu al een half jaar bezig en er zit geen vooruitgang in. We zijn niet op vakantie geweest, omdat ik geen oppas ( die hier ervaring mee heeft)voor hem kon vinden. Ik weet niet of we wel op de goede manier bezig zijn....
Hier op het forum lees je heel vaak dat iemand zijn hond is aangevallen. Maar onze hond blijft onzeker en uitvallen, dus ligt het aan mij??????? Wat doe ik fout???

het is niet gemakelijk om je hond weer zeker te maken. maar ik zou er een gt bij halen. dat heb ik toen ook gedaan toen de mijne het zelfde deed en het heeft mij heel erg geholpen. ik weet niet of je zelf door dit onzeker bent geworden want dat voelt je hond ook heel erg aan. je hond heeft een verdedegings tegniek aan geleerd en moet leren dat het neit hoeft.

vraagje doet hij of zij het bij alle honden of alleen bij de zelde geslacht?

Bij alle onbekende honden, klein en groot, reu of teef maakt niets uit. We hebben er een gt bij gehad maar na een half jaar, wil ik toch wel vooruitgang zien. En ja... ik wordt hier onzeker van, schaam me ook. Kun je vertellen wat je hebt gedaan of nog doet aan het uitvallen?

Ben ik met Asha eens.
Als ik Verhoeven eerder gekend had, had ik deze
ingeschakeld voor mijn Luca,na de bijna dodelijke pitbullaanval en zijn angst daarna.
Luca was zo bang, dat zelfs een hond die maar leek
op zijn aanvaller, maakte dat hij schreeuwde.
Ik heb het er wel uitgekregen, maar het kostte heel
veel tijd, liefde, geduld, beloningen en een
vrouwtje dat stevig in haar schoenen staat.
Luca viel ook uit aan de lijn.
Maar de laatste jaren van zijn leven, was dat grotendeels over.
Een gedragsdeskundige kan de hond bekijken, in zijn
thuissituatie, buiten, met andere honden en geeft
dan advies.
Maar wat ik weet, is dat het belangrijkste is,
dat jezelf rust en vertrouwen uitstraalt.
Luca keek me altijd aan, wat ik ervan vond en
als ik hem dan bemoedigend toesprak, vertrouwde
hij me. Nu doet dat weer enorm pijn.
Als ik aan mijn ventje denk.

Ten eerste is het heel balangrijk dat je probeert te voorkomen dat je hond de kans krijgt om uit te vallen. Dit is namelijk schijnveiligheid voor je hond en zal hem niet leren meer te ontspannen. Sterker nog, je loopt het risico dat je hond dit gedrag conditioneert en een schijn-zekere houding creeert waardoor hij steeds meer succes krijgt.

Wat ik doe ik is trainen op afstand met lekkers (echt afwisseld lekkers)

Je hoort vaak mensen zeggen; Hij ziet het lekkers niet eens, is alleen maar aan het blaffen".
Dan is vermoedelijk de afstand te klein.
In jouw geval zal het zijn dat je hond gaat liggen en dat moment moet je dus voor zijn.
Jouw horizon is breder, dus grote kans dat jij andere honden eerder ziet naderen dan je hond.

Ben je te laat met afstand nemen dan zit je hond vermoedelijk al in fixatie op het angstobject en zal zelf een biefstuk hem niet opvallen.

Mijn eigen ervaring MET succes:

De juiste Afstand is dus heel belangrijk om te trainen.

Als ik een hond/mens zie aankomen neem ik direct afstand (dit kan in het begin wel 50/75 mtr zijn) , waarbij degene nog wel in zicht is of komt, maar ik Jip z'n aandacht nog wel kan vangen omdat hij nog niet in z'n volledige angst zit.

Ik neem dus direct de afstand waarop hij er niet te gefixeert inzit, en ik dus in staat ben om zijn aandacht te vangen.

Is de afstand te dichtbij zit de hond in de fixatie en staat niet open voor iets anders om hem heen, is de afstand te groot is er geen angst, dus geen gedrag om te resocialiseren.

Op de juiste afstand ga ik zitten met een doosje lekkers (denk aan gekookt vlees, garnaal, kaas).
Ik vraag Jip z'n aandacht (wat dan mogelijk is omdat hij wel iets stress ervaart maar niet volledig in de stres zit) en dit wordt beloond met lekkers. Niet 1 stukje , maar iedere keer als hij naar me kijkt.
Net zolang totdat de andere hond uit beeld is.

Gaat dit goed kun je proberen de afstand wat gaan verkleinen. Neem kleine stapjes en kijk goed naar je hond. Te gefixeert betekent dat de afstand te klein is.

Op deze manier kun je proberen om de hond relaxter te krijgen, zich meer op jou te laten richten en uiteindelijk ook op kleinere (maar acceptabele)afstanden rustig te passeren.
Blijf nog geruime tijd belonen, pas als je hond stressloos op een aantal meters een andere hond kan passeren begin je met intervalbeloning.
Die intervalbeloning laat je doorgaan en bouw je steeds verder af. Stop liever nooit helemaal met belonen, want het werkt als een sterke bekrachtiger om het gewenste gedrag in stand te houden.

Voorkom dat je hond de kans krijgt om als een tarzan op een andere hond/mens af te sprinten.
Behalve dat je moet zien te voorkomen dat deze zelfdefensieve houding (schijnveiligheid) conditioneert loop je ook het risico op een reactie van de tegenpartij waar je niet op zit te wachten (een hond die dit gedrag niet pikt en in de aanval gaat).

Dus hond niet los zolang je je hond hierin niet kunt vertrouwen.
Leer ondertussen je hond (dmv lekkers) meteen te komen wanneer jij roept.

Houdt er rekening mee dat dit een traject van maanden is, afhankelijk van het tempo van je hond.
Dit zeg ik er nog even bij, omdat veel mensen na een week al resultaat verwachten en gedesillusioneerd weer afhaken.

Zijn er momenten waarin bovenstaande trainingmogelijkheid niet lukt, negeer dan het uitvallen, helaas gemist trainingmoment. Echter wanneer je hond kalm en rustig is kun je natuurlijk wel belonen. Geen sussende woordjes, geen corrigerende woorden, geen getrek aan de lijn.
Zie het als een helaas gemist trainingmomentje. Geen nood volgende keer beter.

Als je trouwens op de grond zit bij je hond en de hond is in redelijk rustige staat en op jou gericht, kun je best op neutrale toon wat dingen zeggen. Het maakt niet uit wat, want de hond verstaat je toch niet. Maar met jou stem laten merken dat er rust en controle is.

Ik hoop echt dat het je lukt om op een dag weer ontspannen over straat te lopen.
Succes

Dat er hond/mens staat is van toepassing op Jip, dus lees maar even over dat mens heen

Wow, bedankt voor je reactie, het is precies zoals je beschrijft, als de hond te dichtbij komt en de afstand is te klein, dan krijg je z'n aandacht niet.

Maar..... ik zie een hond aankomen, zeg zijn naam, dan kijkt hij me aan, ik vraag een zit, dan beloon ik,met iets lekkers (steeds iets anders)en met m'n stem, maar daarna begint hij dan direct te zoeken.... zo van waaaaaar is die hond...hij heeft zijn beloning al binnen en dan kan ik z'n aandacht niet vasthouden, de andere hond is dan al vlakbij en dan gaat het alsnog mis.

Omdat hij weet dat die hond hem gaat passeren en hij dan kan 'toeslaan'.

Daarom is de afstand zo belangrijk, waarbij jij het middelpunt gaat worden en als je dit goed doet en opbouwt ook het middelpunt blijft, ook als je de afstand weer gaat verkleinen op termijn.

Zelf even uitzoeken welke afstand de juiste is om te beginnen. En hij mag best even omkijken hoor, maar pas als hij weer naar jou kijkt gaat er een lekkertje in.

@ petra
dank voor je reactie, ik print het uit en hang het op de koelkast, zo vertelt de g.t. het ook, maar om het in de praktijk te brengen...het is niet makkelijk. en ik wil te snel.

petra zo heb ik het ook gedaan precies zo.
en ik ben het helemaal met je eens.

toch vind ik dat je een andere gt die deze methode ook gebruikt moet in schakelen. alleen al is het om jou wat zekerheid te geven en op jou houding te leten.
mischien heb je haar of hem niet lang nodig maar 1 of 2 keer maar ze kan jou kalmerende sinalen leren en jou even die vertrouwe geven waar door je zelf sterker in de schoenen staan.

het zijn maar kleine lichaams treken waar de hond al op reageerd.
zij of hij kan jou laten zien hoe je dat veranderd kleine tips geven die nog even die drempel weg halen

Mexx is ook een hond die enorm veel is aangevallen en dat nu nog steeds wordt.
Hij is gelukkig erg stabiel, maar ook hij is met 3 a 4 jaar even omgeslagen. Uitvallen aan de riem heeft hij nooit gedaan, want aan de riem vind hij steun van mij, hij voelt dan niet de noodzaak om zich te verdedigen.
Maar los was anders. Dan was ik soms te ver of gewoon het feit dat er geen lijn tussen zat. Hij rende dan op andere honden af en als deze dan een verkeerde houding hadden (dus dominant of bv snauwde) dan snauwde hij ze gelijk weg. Geen bijten, maar echt wegjagen.

Ik moest dus zorgen dat hij ook het vertrouwen in mij had zonder de riem.
Nu luisterde Mexx best goed alleen als de angst doorsloeg kon ik niets. Ik ben dus steeds gaan roepen voor hij de hond zag. Dan lijn eraan en belonen en al belonend langs de hond.
Als de hond naar ons kwam ging ik ertussen staan en liet ze onder begeleiding kennismaken.

Nu zijn we weer zover dat Mexx bij me blijft als er een andere hond aankomt, of naar me toekomt, en dan laat ik hem zitten en wachten tot de hond gepasseerd is of ze onder begeleiding hebben kennis gemaakt.
Soms als ik de hond ken laat ik hem vrij gaan en mag hij zelf kennis maken en omdat hij nu weer meer vertrouwen heeft benaderd hij ze nu ook rustiger. Nog steeds is hij erg argwanend, maar hij let nu beter op de houding van de hond en reageert er zelf op door ook zijn houding weer aan te passen.

Je moet even de juiste manier vinden om je hond weer vertrouwen te laten hebben in jou en in andere honden.
De tips van Petra zijn ook geweldig.

Je kan om zijn aandacht vast te houden ook 2 lekkersjes laten zien, of een buideltje omdoen. Je geeft het 1e lekkersje en houdt het 2e alvast in zicht.

Goed verhaal van Petra. Zo werkt het inderdaad meestal heel erg goed. Waar ik nog meer de nadruk op zou willen leggen is dat je vooral veel voertjes moet gebruiken in het begin. Doe het maar met een hand vol. Zorg er voor dat hij niet kan reageren omdat hij niet weet wat hem overkomt met zo veel voertjes. Vooral in het begin werkt dat meestal heel erg goed. Later als het goed gaat ga je dit uiteraard verminderen. Dat zorgt er ook voor dat een hond na zijn beloning niet meer naar de andere hond gaat want er komt nog iets aan en daarna nog iets.

En zorg er voor dat wat je gebruikt ook echt heel lekker is voor je hond.

Ik ga helemaal mee met het verhaal/uitleg van PetraBassie,

Zo ben ik zelf ook met Boris bezig.
Eerst een hele poos voorkomen dat hij uitvalt en dat betekent dat ik al vele keren een blikje om heb moeten lopen omdat honden te ontwijken + dat hij ontzettend veel lekkers heeft gekregen.Hij had niet eens de kans te kijken naar de hond want dan hield ik mijn hand voor zijn bek en moest hij eten...

Wij zijn nu zover (na 3 maanden) dat Boris zonder lekkers op een meter of 4a5 een hond laat passeren, kijkt er welk naar, wordt dan door mij geroepen en blijft rustig.

Kan een tijdje duren, maar wel doorzetten hoor, ik zie nu zelf dat het werkt!
Succes.