softe opvoeding?

Ik verwacht dat ik met dit topic veel over me heen zal krijgen maar toch wil ik eens aankaarten dat ik vind dat het tegenwoordig in is om honden te soft op te voeden. Let wel, slaan, schreeuwen enz heeft ook niet mijn voorkeur maar het uit den treuren belonen en inleven in je hond irriteert me een beetje. Dezelfde trent zie je met het opvoeden van kinderen: je moet met ze praten, met ze meeleven, je indenken enz enz. gevolg is dat kinderen tegenwoordig alles mogen, vooral altijd gelukkig moeten zijn en geen grenzen krijgen. Wat zie je nu om je heen: losgeslagen kinderen die gillend en schreeuwend door restaurants rennen, ouders die toegeefelijk zitten te glimlachen enz. Dezelfde trend zie je nu met honden. Als je wat meer kijkt naar een roedel dan zie je nooit een alfa reu die meelij heeft met een losgeslagen pup, integendeel deze wordt hardhandig op zijn plaats gezet. Ikzelf ben daarom voorstander van duidelijke regels en indien nodig mogen er best grenzen aangegeven worden. Ben benieuwd naar jullie meningen

wat is soft ? als jij conseqwent bent met het opvoeden van je hond is er geen soft moment. en krijg je ook geen softe hond.

leer de basis oefeningen aan op een rustige en leerzame en speelse wijze. blijf conseqwent ten alle tijden. dan hoef er geen harde hand aan te pas komen.

door je in te leven /te verdiepen in je hond kom je er achter wat zijn behoeften zijn , en voor honden geld inderdaad ja of nee ... een ""grijs gebied "" kent hij niet .... ik heb al erg lang honden en voor mij geld hem de hemel inprijzen als hij goed gedrag vertoont, vriendelijk zijn , gek zijn (speels ) want dmv van spel bouw je een goede band op met je hond , veel met je stem werken , en aan mijn stem horen ze precies of ze braaf zijn of juist even niet , en als je daarnaast weet wat de behoeften van je ras zijn en je komt hem hierin tegemoed dan gaat er m.i weinig mis

tuurlijk moeten er regels zijn, dat is ook een vorm van veiligheid, dit geldt voor honden, kinderen, en zelfs voor volwassenen. maar inderdaad met de harde hand opvoeden gaat te ver.

groeten

Onze overleden hond hebben wij ruim 14 jaar geleden opgevoed volgens de methode die toen gold, slipketting en als hij iets deed wat niet mocht streng toespreken zo niet schreeuwen...tik op de snuit enz enz
Ik heb het nooit prettig gevonden maar op elke hondenschool leerde je hetzelfde. Duidelijk grenzen aangeven...
Het was een verschrikkelijk lieverd en ik mis hem verschrikkelijk maar hij was ook bang voor alles.
En ik geloof heilig dat als wij het toen anders gedaan hadden dat hij veel minder bang was geweest om iets fout te doen.
Dat wil niet zeggen dat wij hem geslagen en geschopt hebben maar streng toespreken, en een keer in het nekvel pakken is best gebeurd.

Inmiddels hebben we een pup in huis van bijna 20 weken die we nu bewust opvoeden met positief gedrag belonen en wat een verademing zeg.
Hij luisterd namelijk omdat hij dit leuk vind , omdat luisteren betekend een beloning, en hij luisterd niet omdat hij bang is vind ik persoonlijk een heel groot voordeel.
Want nu heb ik een onbezorgde vrolijke pup die niet bang is om iets verkeerd te doen maar die graag iets goed wil doen voor ons.

Dus nee ik ben het niet met je eens. Wij zien wel degelijk voordelen!
en dat het misschien een week langer duurt voordat hij door heeft wat wel en niet mag, tja dat zij dan zo.

Ik voed mijn hondje ook ''soft'' op, maar zij kent zeker weten haar grenzen.

Je moet positief blijven en inderdaad meeleven met de hond, belonen ipv straffen etc.

Maar dit wil niet zeggen dat je hond dan helemaal zijn gang mag gaan.

Allereerst wat een ongelofelijk mooie hond

En eerlijk is eerlijk ben ik het wel met je eens. Op de een of andere manier dichten we steeds meer menselijke eigenschappen aan onze hond toe. Als gevolg daarvan heb ik soms best moeite om een goeie weg te kiezen. Bij de kinderen was dat nooit een probleem, die snapte ik wel. Bij de hond vind ik het soms lastig. Het lijkt erop of onze grens van wat toelaatbaar is, steeds verder opgerekt wordt. Maar goed ik merk ook dat ik wanneer ik dat gevoel heb, ik een stap terug doe en ingrijp.

Ingrijpen betekent niet dat we streng zijn, maar wel duidelijk. Iedereen zegt dat de bench niet als straf gebruikt mag worden. Dus bij ongewenst gedrag gaan we een stukje naar buiten en daarna gaat ze in de bench. En wanneer ze echt dingen doet die ik op dat moment niet wil, gaat ze net als een onwillige peuter gewoon in de gang . Of het daarmee goed zal komen ik heb nog geen idee. Maar tot nu toe luistert ze behoorlijk en is iedereen dol op haar. Hoe dat is als ze haar schattige puppie/ogen kwijt is geen idee. Maar ik wil in ieder geval een hond waar anderen geen last van hebben.

nou hier dan ook een softe opvoeding denk ik. Liever herhaling en veel geduld en zo leren luisteren dan hard een grens aangeven. Heb casper ook wel eens op zijn gezicht laten gaan hoor. Hij liep vlak lang een stroomdraad in een wild park. 3 keer naar de andere kant gestuurd toen brande hij zijn neus dus.

Verder is het ergste wat ik ooit 1 keer gedaan is in zijn nekvel gegrepen verder een keer zijn snoetje gepakt en eens in de ogen gekeken ( betrapte hem op heterdaad vna het stelen van mijn biefstuk)

Hier is vel geduld liever 10 keer herhalen dan 1 keer flink aanpakken

Wat bedoel je met soft?

Als je bedoeld inleven in de hond, kijken naar zijn lichaamstaal, kijken naar wat hij aankan en wat niet, rekening houden met zijn karakter, verleden etc. ja dan ben ik soft te noemen. Respect is bij mij belangrijk.

Maar wat heeft "soft zijn" te maken met consequent, geduldig en duidelijk zijn dat ben ik dus zeker wel.

"Soft zijn" betekend niet geen regels hebben en alles maar laten gaan he..

tja ik gebruik een gulden middenweg denk ik.
Belonen met snoepjes (niet te veel) en vooral door aandacht en stemgebruik, maar als hij echt iets verkeerd doet (laatst had ie de kat gebeten) dan geef ik hem ook wel eens een tikje op de neus (niet overdreven natuurlijk)

leuk al deze reakties, meningen zijn verdeeld maar over het algemeen is dit niet wat ik met soft bedoel. Goed gedrag belonen en fout gedrag negeren of apart zetten is niet soft. Kijken naar zijn lichaamstaal ook niet. Wat ik wel soft vind is een hond op 1 lijn zetten met een mens/kind, dus bv. mijn hond hoeft niet in de benche want dat "wil" hij niet, of ik laat mijn hond niet alleen want dat is zo zielig, kortom alles toelaten en een hond teveel als mens gaan zien.

oke ne daar trek ik mee niet zo heel veel van aan. Casper zat eerst 3 dagen alleen omdat ik moest werken. Dit was nou eenmaal zo en hij ded dit erg goed.
Casper mag soms mee naar bed omdat ik dat fijn vindt maar hi jmag dit neit uit zichzelf. We hebben echt ook wel dingen aangeleerd als wachten op een commando of dat als wij geen zin hebben hij toch komt om te spelen dan is het pech gehad.
Ik zie Casper wel echt als deel van het gezin. Weet dat er ook mensen die denken heb je haar weer met haar hond....

daar heb je wel gelijk een, laat een hond een hond blijven.
Begrijp me niet verkeerd, chipke is een deel van het gezin en hou zielsveel van hem.
Maar het is en blijft een hond.
Heb een vriendin die altijd een babysit zorgt voor haar hondje als ze weg gaat, hond eet op tafel, slaapt bij haar in bed, ... ...
Dat vind ik ook niet kunnen maar wat ga je eraan doen hé. Vind dat iedereen zijn hond moet kunnen opvoeden zoals die zelf wil. Ben wel HEEL ERG TEGEN SLAAN! Een tikje moet kunnen maar als je je hond echt een schop gaat verkopen of uit alle macht slaat dan vind ik da je beter geen hond kunt hebben.
En denk dat Chipke mijn mening wel deeld want het gaat heel goed met hem

Ik denk idd dat er een groot verschil is met 'vroeger' en nu.

Ik moet zeggen dat ik me ook schuldig maak aan bepaalde dingen die hier onder 'soft opvoeden' vallen.

Mijn hond mag bijv. bij mij op bed slapen
Ik zorg ervoor dat hij niet te lang alleen zit en hij hoeft niet in de bench met t deurtje dicht, hij raakt ervan in paniek. Prima, hij heeft nog nooit iets gesloopt, dus waarom zou ik hem dan tegen z'n zin in de bench stoppen als het ook zo kan? Word ik (en de buren) ook niet vrolijk van, zo'n joelende, huilende en gillende hond.

Toch mag ik niet klagen, hij is nu 8 maand en luistert (bijna) perfect, is hartstikke sociaal, schooit niet, kan prima alleen zijn, kauwt geen dingen kapot, is zindelijk, springt niet tegen mensen op, kan prima loslopen op het hondenstrand, komt gelijk als je hem roept en is gewoon een heerlijke hond die graag alles voor je doet.
Dit wil niet zeggen dat ik alles toelaat, hij zoekt nu af en toe grenzen op en er zijn ook dingen die ik niet toelaat, alleen gebruik ik geen stemverheffing of een tik om dit duidelijk te maken.

Ik geloof in wederzijds respect voor elkaar hebben.

ik vind wel dat je gelijk hebt , dat een hond affentoe ook op zn plaats gezet moet worden want in de roedel gebeurd dat ook ja. Maar het hangt ook af van wat voor een hond je hebt..

@Laura, een hond is eigenlijk niet echt een roedeldier te noemen, niet zoals een wolf.

Eerlijk gezegd kan ik me geen situatie voorstellen waarbij je een hond op zijn plaats zou moeten zetten. Ik ga ervan uit dat ik de fouten maak en niet mijn hond.

Qua honden heb ik het nog niet heel vaak meegemaakt, wel dat een hond werd opgetild omdat ik met Taiko liep..."ja, hij is bang voor grote honden." Toen had ik wel zoiets van: "maak je hem dan juist zo niet banger?" Maargoed...

Wat betreft kinderen zie ik het wel heel duidelijk, aangezien ik zelf voor de klas sta. Kinderen worden veel te veel verwend en alles draait om hen. Dit als gevolg dat kinderen verwend zijn, niks goed is en ze moeite hebben (sommige) om zich aan grenzen te houden. Ik ben meer van de strengere opvoeding en ook wat betreft met honden. Ik beloon Taiko heel veel, maar af en toe streng toespreken vind ik zeker niet verkeerd.

Qua kinderen kan het idd wel wat consequenter en minder overleg gepleegd worden,tegenwoordig overleggen ouders alles met de kinderen alleen zijn deze kinderen waar ik het over heb 2 en 3 jaar!!!Zo'n kind moet toch helemaal knetter worden als je de hele dag wordt gevraagd 'wil je dit nu doen?'of 'zullen we dat gaan eten,vindt jij dat een goed idee'
Je kan kinderen zeker betrekken bij het dagelijks leven,maar een complete vergadering vind ik wat veel.

Over honden:
Mijn hond krijgt ook de softe opvoeding.Waarom?Ik wil respect van haar en dan kan ik bereiken door haar ook met respect te behandelen.
Je schrijft ook dat een hond een andere hond ook hardhandig op zijn plaats zet.Wat ik zie bij mijn hond is dat zij echt wel grenzen heeft en corrigeerd een hond ook,maar handhandig..?Nee.Het ziet er misschien hardhandig uit,omdat er tanden aan te pas komen,maar in werkelijkheid (teminste dat doet mijn hond)wordt er echt met beleid "gestraft".
Een opdringerige pup bijvoorbeeld die erg op haar nek hangt,die bijt ze niet eens echt ,ze komt met open mond en tanden richting de pup en gromt er wat bij,en dat is vaak al genoeg!

Verder vind ik dat mensen niet zoveel honden correctie's als iets handhandigs moeten zien en naar iets negatiefs moeten draaien.En het dan ook nog nadoen onder het mom van :zo zou de moeder ook straffen.

Groetjes Soraya&Mila

Ben het helemaal met je eens Jada.

Jada ik lees in je stukje verder op dat met een softe opvoeding eigenlijk bedoelt ,als mensen bijvoorbeeld zeggen dat de hond in de bench gaat ,want dat wil HIJ niet.

Ja deze "opvoeding" gaat ook nergens over.

Het is juist een kunst om je hond dingen te laten doen die hij/zij als ze konden kiezen niet meteen zouden willen doen,en dan door middel van doorzettingsvermogen/inlevingsvermogen en het positief manipuleren van een situatie!

Zoals de hond "wil" niet in de bench,nou dan neem je een koekje of een speeltje die gooi je erin en dan duikt je hond erachter aan.
Jij zou ook niet naar je werk gaan als je er niet voor werd betaald,hahaha.(teminste ik niet hoor!)


Dus inprincipe krijg ik alles wel voor elkaar met mijn hond.

inderdaad vaak ziet de mens een hond als zijn kind.......
mijn hondjes weten precies wat wel en niet mag ze zien het al aan mijn lichaamstaal.......slaan etc nee dat doe ik nooit

Dobry dat is ook wel weer zo..
Want , wij hadden eerst ook dat Scott ging vechten met meerdere mannetjes honden 0mdat die vooral onzeker was en niet wist of die ze aan kon. En de meeste mensen zeiden dat je hem flink op ze kop moest geven. Maar dat hielp ook gewoon niet. En later hadden we van iemand anders gehoord dat je hem vooral moet afleiden dat hielp dan weer veel beter. We leidde hem dan meestal af met de bal. En nu gaat die heel goed met mannetjes en als er een dominant mannetje is legt die zich er gewoon bij neer.
Groetjes

Ik heb een gevoelig, eigenzinnig ras.
Ik bemerk dat ik met positief veel meer effect heb. Ben ik chagrijnig en negatief dan krijg ik een dikke middelvinger van Sire.

Ben ik geduldig en positief dan reageert hij veel beter.

Ik vind een "nee" op zijn tijd niet erg. Maar dan echt een uitzondering.

ik krijg veel complimenten over Sires gehoorzaamheid, en dat terwijl wij 95% positief zijn. Afleiden, alternatief gedrag aanbieden.

Afstraffen heeft zelfs de problemen die hij had verergerd. Ik denk dat je je juist wel in je hond moet verplaatsen. En dan bedoel ik niet de hond vermenselijken maar de hond leren lezen. Snuffelen etc is vaak niet uitlokken maar juist kalmerend bedoeld.

Wij zullen in jouw ogen ook wel soft opvoeden maar een poedel is een gevoelige en gemakkelijk te sturen hond. Als hij echt vervelend is hoef ik maar een keer HE te zeggen en dan heb ik zijn aandacht weer. Het enige wat soms lastig is is zijn jachtinstinct maar dat is ook niet iets wat ik met een harde aanpak wil corrigeren.

Voor mij is "soft" als een hond niet de grenzen krijgt die hij nodig heeft.
Hier mogen ze bijvoorbeeld gewoon mee op de bank, wel alleen op onze uitnodiging. Maar de dag dat er gegromd wordt omdat ze eraf moeten is het mooie liedje over. Dat is dan teken dat ze strengere roederegels nodig hebben.
En zo gaat dat met alles, doen ze het goed dan mag het. Krijgen ze het daarvan te hoog in hun bol, dan mag het niet.
Maar slaan of een tik geven gaat er voor mij helemaal over. Er zijn betere manieren om overhand te houden.

Hmm, ik zie in jou verhaal 2 dingen.

Je inleven in een hond; is alleen maar goed!
Het goed leren lezen van het gedrag van je hond, is essentieel om te kunnen zien wáárom een hond iets doet. Is het echt wel dominantie? Of is het angst?

Snap je? Ik denk dat men een hond te gemakkelijk straft, a. op een manier die een hond niet eens begrijpt, b. en ook nog eens ten onrechte omdat men de hond niet goed leest.

Dus ja, het leren honden gedrag lezen; vind ik wel belangrijk.

Over het omgaan met de hond, valt te twisten inderdaad.
Ik verschil ook regelmatig van mening met iemand anders. Op sommige vlakken heb ik veel geduld, op andere vlakken ben ik van mening dat mijn honden gewoon moeten luisteren.
En daar ben ik dan ook duidelijk in, als in; dan ga ik ze niet heel lief vragen of ze het alsnog willen doen; dan geef ik een duidelijk commando.



Ik schreeuw nooit, schreeuwen is een teken van onmacht. Dat weet een hond ook

Mijn hondje mag veel, maar kent wel haar grenzen daar in.

Ze slaapt op bed, als ze alleen is heeft ze de hele woonkamer tot haar beschikking, als ze iets niet wil dan hoeft ze dat ook niet en ga zo maar door.

Desondanks heb ik haar wel goed opgevoed, ze kent alle basis-commando's en luistert perfect.

Dus, een softe opvoeding en een goed luisterende hond die zich gedraagt kan samen gaan.

Ik ben ook geen streng baasje .Maar er zijn wel grenzen hier.

Ik ben in zowel opvoeding van de kinderen als de hond heel erg vóór grenzen, en als deze overtreden worden mag dat duidelijk gemaakt worden.
Maar binnen deze grenzen graag heeeel soft, dwz inleven, overleggen (bij de kids dan ), eigen identiteit ontwikkelen.
En een belangrijk punt is dat anderen geen last van mijn kinderen en of hond hebben. Nu lijkt het alsof ik de kids en de hond op één lijn zet, maar uiteraard zijn dit twee heeel verschillende dingen (mensen honden), vind ik appels met peren vergelijken.

ik ben het wel enigszins met de TS (jada) eens