Een 2de hond, waar op letten?

Beste forumleden,

Ik ben al een tijdje rustig "opzoek" naar een tweede hond erbij, en nu kan ik over een week bij iemand op bezoek om kennis te maken met een mogelijke kandidaat. Dit natuurlijk mits er een match is en het matched met Mabel onder andere. Er is geen haast, baasje van de hond is ook heel zorgvuldig over waar de hond geplaats word - wat ik erg fijn vind. Eerst alleen met het baasje en de hond zelf kennismaken, daarna een wandeling met de honden samen op neutraal terrein etc. Hij zou ook nog eventueel langskomen bij mij thuis om te checken hoe of wat mocht alles soepel verlopen. Het betreft een herplaatser i.v.m. tijdgebrek, de hond zelf heeft geen rugzakje zover bekend. Het is een 1 jarige border collie reu, ongecastreerd. Mabel is geholpen (baarmoederontsteking), en ik ben in principe niet van plan te castreren als het niet (medisch/gedrag) nodig is. Mabel wordt in december dit jaar 7 jaar.

Niks is zeker, verre van, maar om alsnog goed voorbereid te zijn vraag ik het volgende: Wat zijn belangrijke punten om mee te nemen en om op te letten wanneer je een tweede hond aanschaft? En na de aanschaf, betreft de relatie tussen de twee honden?

Mocht het doorgaan, verwacht ik dat Mabel toch wel een beetje jaloezie zal vertonen - al is ze naarmate ze ouder wordt steeds stabieler en stabieler in haar gedrag. Maar 100% zeker kun je natuurlijk nooit zijn.

Natuurlijk heb ik het forum al een beetje doorgespit en kennissen met meerdere honden gevraagd wat hun ervaringen waren. Maar ik vind het toch wel erg spannend nu het meer een realiteit wordt, en het niet meer rustig rondzoeken is.

Graag hoor ik jullie adviezen!

Ps. dit is echt een doordachte keuze, impulsief een dier aanschaffen is echt een no go. Ik studeer (helaas) nog dus qua timing is dit wel erg fijn, aangezien ik over een kleine maand de zomervakantie in ga waar ik 2 maanden compleet de tijd hiervoor heb. Ik studeer sowieso merendeel deeltijd. Ook is Mabel nu nog niet zo oud dat een jonge wat drukke hond veel overlast aan haar zal geven wat je zelf in de hand hebt natuurlijk, maar hopelijk kan het ook een maatje voor haar zijn.

Dat blijft toch wel een vraag of de twee goed met elkaar kunnen opschieten....in het begin is het aftasten, wel mooi dat de eventuele herplaatste hond geen rugzakje heeft, een border is vaak gericht op de baas.....met de oudere hond ook dingen apart doen, niet altijd samen, zeker niet in het begin zodat de oudere jou ook voor zich zelf heeft...en het kan ook gelijk klikken hoor, apart eten geven , geen botten laten slingeren, wanneer je weg gaat even niet samen laten zijn....dat komt later als de herplaatser gesetteld is bij je en het super gaat...werk met een traphekje , zodat ze toch elkaar kunnen zien maar niet bij elkaar als je eens weg moet, verder, twee honden is genieten hoor, ze hebben elkaar, geef het de tijd.

Leuk!

Of de karakters matchen. Ook zou ik, zeker in het begin, heel erg bedacht zijn rond voer/speeltjes etc. dat er geen gesnauw oid. voorkomt. De honden kennen elkaar nog niet en voor je het weet escaleert het. Grenzen aangeven is goed, maar wees dit voor in het begin. Als ze eenmaal weten wat ze aan elkaar hebben kunnen ze het beter. Bedenk ook wat je gaat doen als het niet meer matched.

Gedragsproblemen. En de versterkende factor die het kan hebben. Heb je genoeg tijd om apart te lopen van elkaar? De hond is 1 en zal nog hier en daar moeten leren.

En verder natuurlijk oppas, financiën etc. Maar dat kan je prima zelf inschatten.

Iedereen doet het anders. Ik ga nooit van tevoren kennis maken met mijn honden, ik kan zelf wel inschatten of t gaat matchen, dat heeft toch tijd nodig.

 Ik houd de nieuwe hond eerst gescheiden van de rest en laat ze langzaam aan elkaar wennen. Ook het uitlaten doe ik eerst apart, om zelf de nieuwe hond ook goed te leren kennen.

Afhankelijk van hoe het gaat doe ik ze eerst buiten samen, later binnen.

Ik heb nog nooit gedonder gehad terwijl ik wel vaak honden met een rugzak er bij kreeg.

Succes!

Ik denk dat het vooral ligt aan Mabel. In mijn (uiteraard niet extreem brede) ervaring zijn veel border collies niet bijzonder geïnteresseerd in andere honden, en een flink deel doet het eigenlijk beter als enige hond in een huishouden. Dat zou mijn grootste zorg zijn, persoonlijk. Ik ken dus ook 2 border collies die wel echt heel sociaal zijn en het heerlijk vinden om samen met een andere hond te wonen, maar alle andere die ik echt van dichtbij gekend heb (stuk of 5) kwamen het beste tot hun recht alleen / hadden op bepaalde vlakken moeite met het samenleven met andere honden. Dat kon echt extreme jaloezie zijn maar ook gewoon dat ze meer tot rust kwamen toen de andere hond overleed. (Terwijl ze buiten bijv. wel prima waren met de andere hond, maar thuis gewoon niet volledig konden ontspannen).

Dus ik zou vooral heel goed Mabel in de gaten houden. En als jullie besluiten tot de herplaatsing, eerst een proefperiode afspreken van 1 week maar bij voorkeur een paar weken als dat kan, en dan vooral om te zien hoe ze op elkaar reageren en of het extra stress veroorzaakt bij Mabel of niet. (Bij de herplaatser zal helaas sowieso stress zijn door de verhuizing... dus dat is lastig inschatten.)

Edit: proefperiode omdat ik in die tijd aan onze hond kon merken dat ze echt nooit ging wennen aan onze opvanghond. Uiteraard is een paar weken niet genoeg om te zien of het uiteindelijk goed zal gaan / goed zal klikken bij alle honden. Maar voor honden waar je over twijfelt qua 'gaan ze hier heel gestresst van worden of niet' is het denk ik wel een goede manier om een realistische inschatting te kunnen maken.

Onze eigen hond was echt een extreem geval hoor; ze is uiteindelijk op 9-jarige leeftijd bij ons komen wonen omdat ze het gewoon niet goed deed in de groep waar ze woonde (bij familie van ons). Ze groeide op met een oudere border collie en een border van 1 jaar ouder. Dat ging redelijk, al was ze altijd aan de gestreste kant en jaloers - claimde haar mensen, de andere honden mochten er niet bij zitten als de mensen bij elkaar zaten, etc. Maar daar kwam ze als jongste in de status quo en dus accepteerde ze het wel redelijk. Maar toen er een pup bij kwam, ging dat totaal niet goed. Zij trok de pup echt niet en het is altijd haat en nijd geweest tussen die twee.

Uiteindelijk is ze dus bij ons herplaatst en vanaf toen is ze pas echt tot haar recht gekomen. Kreeg rust in haar koppie, stress werd steeds minder, uiteindelijk is eigenlijk al haar 'wangedrag' verdwenen. Maar die jaloezie naar andere honden en dat claimgedrag is altijd gebleven. Niet alleen in ons huis als we honden te gast hadden, maar bijv. ook als we bij familie op bezoek waren. En ze flikte het zelfs om op een wandeling onder de picknicktafel te gaan liggen waar een ánder gezin aan zat, en dan de hond van dát gezin daar weg te jagen Dat deed zij altijd op vrij typische manier: net zo lang naar de andere hond liggen staren tot die er helemaal gek van wordt. Leuk man, the eye van border collies :P En dan steeds dichterbij sluipen. Als de andere hond niet weg ging, draaide ze zich op een gegeven moment om en begon het weer opnieuw van een afstandje. Een gevecht initiëren heeft ze nooit gedaan en de meeste honden werden zo zenuwachtig van dit gedrag dat ze liever weg wilden. Maar er zijn er uiteraard ook geweest die hier agressief van werden. Het is voor ons altijd zaak geweest om te zorgen dat zij dat staren gewoon niet kon doen, als er bijv. bezoek was. (Bij wandelingen etc deed ze dit trouwens nooit; het was echt iets als 'haar mensen' ergens gingen zitten of zelfs stilstaan en kletsen.)

Er zijn wel een paar honden geweest bij wie het niet zo'n issue was; we hebben een oppashond gehad waar ze uiteindelijk aan gewend is en die liet ze dan zelfs in ons eigen huis met rust. Maar die hond was extreem goed in de-escaleren (dat was dus 1 van de zeer sociale borders die ik gekend heb ;)).

Met ons opvanghondje gingen we er vanuit dat het waarschijnlijk niet goed zou gaan, maar mocht het wél zo zijn, dan wilden we kijken of we hem konden houden. Wij waren dus gastgezin. En op zich ging het redelijk in de zin dat er nooit incidenten zijn geweest. De opvanghond was heel sociaal en hij kon Kims gedrag goed negeren. Maar zij bleef het jaloerse houden, en hij was niet zo goed als die opvanghond in de-escaleren. In de 5 weken dat hij bij ons is geweest, heeft ze het bijna niet opgegeven om hem te proberen weg te houden als we met z'n allen bij elkaar zaten. (En dat met 16 jaar :P). Toen we merkten dat ze daarin niet tot rust kwam, hebben we dus besloten om potentiële adoptanten te laten komen kijken. Maar dat is natuurlijk een verschil met gastgezin zijn - het doel is in principe niet dat de hond definitief hier blijft, maar dat hij vanuit Nederland gemakkelijker herplaatst wordt. En dat was ook zo. Toen het gasthondje weg was, merkten we dat zij al snel weer meer tot rust kwam.

Die pup waar ik het over had bij familie was dus een van de honden die op zich geen moeilijkheden maakte met andere honden (behalve die van ons), maar toen de twee oudere honden dan haar overleden waren, zagen we een flinke omslag in haar gedrag. Na de gewenningsperiode van dat de oudere hond er niet meer was, kwam ze veel meer tot rust, werd ze veel liever ook. Zij was niet zichtbaar jaloers geweest oid, geen haat en nijd of frictie met de andere honden, maar je kon gewoon aan haar zien dat ze als enige hond veel meer kon ontspannen.

Maar die familie heeft nu dus een bc pup die juist enorm sociaal is en heel erg hangt aan oudere honden. Zij was ook superbeleefd naar onze hond toe en dat ging dan ook goed als wij daar op bezoek kwamen. In hun geval zou het nu wel goed zijn om een tweede hond te hebben denk ik! Maar je merkt van die pup dat ze juist heel erg naar andere honden toe trekt en zich juist zelfverzekerder en rustiger voelt met een andere hond erbij.

Zou je een paar keer kunnen gaan wandelen?

Dat hebben wij gedaan, en ook een paar keer mee naar huis mee genomen.

Ook Hebben wij zijn dossier van de dierenarts door onze dierenarts laten bekijken en goed keuren..

Maar het aller belangrijkste is de klik tussen beide honden...

Toen ze eenmaal bij ons woonde was het geen probleem meer, al moesten we het uiteraard wel managen in geval van bezoek met hond. Het is relaxter om een hond te hebben die het altijd goed doet met andere honden! Maar ze was verder zo ideaal en in alle andere situaties zo makkelijk, dat het voor ons nooit een probleem is geweest.

Ja, we hebben nog 9 jaar van haar mogen genieten <3  We hebben weinig hoeven aanpassen hoor, behalve dan dus beetje rekening houden als er andere honden bij waren (maar het was niet onmogelijk, gewoon beetje gedrag managen). Maar ze kon letterlijk overal mee naartoe zonder enige problemen, van theater tot familiebezoek, dus in die zin hoefden we juist minder rekening met haar te houden dan de meeste andere hondeneigenaren denk ik. Ze bleef gewoon rustig bij ons liggen dan (of ging rustig rondje snuffelen als dat mocht op de locatie) en bleef altijd vlakbij; dat lukt niet alle honden ;)

Ik had destijds ook de "luxe" om te zien hoe mijn reu en de teef (5 jaar en zij 2,5 jaar oud) die er bij zou komen met elkaar overweg gingen. Op neutraal terrein en later ook wat meer 1 op 1 gelopen.

Vervolgens is ze bij mij thuis gebracht en in huis ging dat ook goed. Allebei hetzelfde ras, wel totaal verschillende karakters. Zij was druk en soms wat onbezonnen, hij rustig (wel werkdrive voor de baas) en bedachtzaam. Ze vulden elkaar in ieder geval goed aan, en los van elkaar maar ook samen speelden ze en was er goede harmonie.

De reu had wel de broek aan, zeker in begin liet hij haar wel merken als ze te druk of te opdringerig was. Toen ze elkaars gedrag en karakter eenmaal kenden was het prima.

Later kwam er een oudere teef bij met een partner. Buiten lopen ging redelijk ok, al had de kleinste teef er wat meer moeite mee omdat zij liever alle aandacht voor zichzelf wilde hebben. Is 1x bezoek dierenarts geweest helaas, maar toen ze eenmaal in huis erbij kwam wonen (de reu was toen net overleden, hij hield de dames in eerste instantie in gareel) moesten we teugels strakker trekken, er heerste een enorme spanning ivm claimgedrag van de kleinste teef. Toen dat eenmaal ok was en de grootste gelukkig nooit meer wat terug deed leefden ze in harmonie. Niet de grootste maatjes maar er was geen spanning meer.

Wat ik wel lastig vond om zelf de rust te bewaren en "normaal" te doen. Puur vanwege evt baknijd e.d. dus deed ik soms wat spastisch wat achteraf helemaal niet nodig bleek..

1,5 jaar geleden hebben we ongezien (alleen foto's en filmpjes) een hond bij onze huidige herder reu in huis gehaald. Dat ging niet zonder slag of stoot, ze werd niet direct met open armen ontvangen. Maar na 3 dagen (al leek het langer) was het ok en nu zijn het de grootste maatjes.

En pas geleden weer een hondje erbij gehaald, met ophalen zijn we met de twee andere honden erbij gaan wandelen en dat ging neutraal, ze waren nieuwsgierig naar elkaar in ieder geval. Mee in de auto naar huis, en daarna huis in. Waar ze heel af en toe wel even duidelijk werd gemaakt door de reu wat zijn plek in huis was. Maar de acceptatie ging verbazend snel. Wel direct eigenlijk zelf ook al grenzen aangegeven, wat ik merk is dat veel nieuwelingen vastigheid willen creëren en dat doen ze snel door plekken of mensen te claimen en lelijk te doen naar de hond(en) in huis. Daar heb ik destijds wel van geleerd dat niet te accepteren omdat dat veel te veel spanning geeft en reacties tussen de honden die je juist in de gewenningsperiode niet wilt hebben, ik niet althans omdat ik vind dat mijn reu nog wel eens té heftig zou kunnen reageren in begin.

Wij hebben er nu ook 2 Maylo is bijna 10 jaar en Fudge nu 6 maanden. De eerste 4 weken waren hier echt coachen. Maylo was altijd de prins op het erwtje. 

Mocht altijd aan tafel zitten als wij ook aten, kreeg ook vanalles van tafel enz. Hierdoor krijg hij voedselnijd...met zijn eigen eten niet puur dat van ons. Ook was en is hij jaloers nu accepteert hij Fudge prima. Af en toe krijgt ze snauw maar ze is ook wel een kattekop. 

Maar in het begin was het managen en alles in goeie banen leiden en nog steeds. Je moet gewoon in acht houden dat ze gelijk zijn en gewoon geen spul laten slingeren wat ze kunnen claimen.