Wat te doen? En herplaatser depressief?

" ja en dat gevoel over de oneerlijkheid van de fokker en het gevoel tot min of meer gedwongen nu met een hond te zitten die je eigelijk niet zelf uitgekozen hebt, het gevoel erin geluisd te zijn, speelt natuurlijk enorm mee nu. Ik hoop dat je daar de kracht voor hebt eroverheen te stappen en misschien juist het gevoel kan krijgen dat deze hond misschien om een reden op je pad gekomen is. Dat jullie misschien wel iets moois samen kunnen opbouwen. 
Ik weet het natuurlijk niet hoor. Je moet doen wat jou zelf het juiste lijkt om te doen. "

Dobry

Ik heb het privé al  bij iemand aangegeven, maar kan het hier ook wel melden. De hond mankeert e.e.a. Hij gaat me een hoop geld kosten de komende jaren. Ook daar was ik niet juist over voorgelicht. Ik heb dat allemaal uitgezocht toen hij er al was. Dat gevoel van 'erin geluisd zijn' zit daar ook een beetje in. Want het is dus op meerdere vlakken veel investeren en niet weten wat eruit gaat komen.

Is de hond ziek, slechte heupen, epilepsie, etc.  ? 

Dat kan natuurlijk ook nog meespelen in zijn gedrag. En dan kom je op meerdere dingen, is er behandeling, genezing mogelijk, moeten er meer onderzoeken gedaan, voedselkeuze etc.

" Is de hond ziek, slechte heupen, epilepsie, etc.  ? 
 
Dat kan natuurlijk ook nog meespelen in zijn gedrag. En dan kom je op meerdere dingen, is er behandeling, genezing mogelijk, moeten er meer onderzoeken gedaan, voedselkeuze etc. "

Dobry

Hij is chronisch ziek. En met de behandeling (genezen kan niet) zou hij moeten functioneren zoals zonder ziekte. Maar het komt er wel op neer dat ik me dus ook onvoorbereid daarin heb moeten storten. Je bent dus ook naast alles nog bezig met medicatie op gezette tijden, uitzoeken waar je op moet letten etc etc. 

Ik heb altijd voor andere mensen honden verzorgd en uitgelaten. Ik deed dat voor niets en met veel plezier. Ik voelde me niet klaar voor een eigen hond. Als je dan eindelijk na jaren ervoor kiest om er zelf voor te gaan, is dit alles tezamen natuurlijk best pittig. 

Het is lastig. Hij kwam net voor het eerst lekker naast me op de bank liggen op zijn rug om zijn buik te laten kroelen. De arme schat. Morgen ga ik hem lekker wassen en vertroetelen. En intussen het allemaal een beetje laten bezinken. 

Vind het echt erg voor jou en het voor hondje. Echt erg dat die fokker niet eerlijk is geweest… Je doet zeker en vast het beste voor het diertje. Inderdaad misschien eventjes lekker rusten, het laten bezinken. Dan kan je nog kijken wat je doet. 

Kan en wil je aangeven welke lichamelijke aandoeningen de hond heeft? Er is op dit forum ervaring met vele aandoeningen.

Het chronisch ziek zijn van de hond heeft slechte invloed op zijn energieniveau, belasting en humeur.

Moet hij altijd medicatie hebben? Medicatie heeft vaak ook slechte invloed op verschillende aspecten hoe de hond is en zich voelt en kan op de lange duur andere aandoeningen veroorzaken.

Ik vind het treurig hoe de fokker omgaat met het herplaatsen van deze hond, zowel wat betreft de hond als wat jou aan gaat: nu ook aan het licht komt dat de hond een en ander mankeert, waarover je niet juist was geïnformeerd.

Als je de hond zou houden, dan moet je 100% er achterstaan en ook kunnen opbrengen om de hond goed te begeleiden.

Tja ook dat kom je tegen met herplaatsers 

Er zijn helaas maar weinig mensen open en eerlijk . En dat geldt helaas soms ook voor fokkers 

En wie is er weer de dupe van , de hond 

Honden zouden een betere kans krijgen als men open kaart zou spelen . 

Ik heb al 30 jaar herplaatsers,  ik kijk nergens meer van op 

Maar goed , je zult nu goed moeten overdenken wat je wilt met deze hond . 

Ik heb hier ook eens een teef gehad , een ex fokteef . De eerste twee jaar had ze een redelijk leven , er moest immers gescoord worden op show etc . Dit was een clubfokker ,werd op handen gedragen (door een bepaalde kliek ) Maar ze balanceerde op het randje . Het betreffende teefje sleet haar dagen in een buitenkennel , wandelde nooit . Kortom een ellendig leven . Toen we kwamen kijken stonden er diverse honden vastgebonden , een ander teefje kroop angstig door de kamer , voor haar zouden ook mensen komen kijken , dus voor die gelegenheid in de kamer . Het teefje waar wij voor kwamen kroop tegen mn man zn been aan toen de heer des huizes binnen kwam . We kregen het advies om het teefje maar op een afgelegen weiland uit te laten als we dat perse belangrijk vonden . Het arme schaap had een hopeloze conditie , kon 50 meter lopen . En ze was uiteraard wereldvreemd geworden . Plaste achter de bank op de plavuizen , en stond als een standbeeld in de kamer bij ons thuis . Ik heb har zweer helemaal zindelijk moeten maken , depte met keukenrol de urine op en ik lag dat in een zandhoopje i  de tuin . Na een paar weken viel haar kwartje . De eerste maanden is ze alleen in de tuin geweest . Toen voorzichtig aan gaan wandelen . Spelen , geen interesse,.  Kluifmateriaal,  geen interesse . Ze had ook rugproblemen,  vele oorontstekingen , een hopeloos verwaarloosd gebit , ze was pas zes .En nog een heel scala aan klachten . Na gewenning is ze onderzocht en behandeld door een dierenarts /osteopaat . Daar knapte ze erg van op , ook mentaal . Ze begon te ontspannen  , zat van de stress helemaal vast . Het vermoeden was dat de honden mishandeld werden . De stichting heeft getracht daar zoveel mogelijk honden weg te halen . Uiteindelijk heeft het best een tijd geduurd voordat we haar weer op de rails hadden . Fysiek kostte het een jaar . Mentaal twee jaar . Maar dit meiske was zo waanzinnig lief , ze bloeide,helemaal op , had gekke fratsen en werd weer clown . Ze genoot bv enorm van strand en boswandelingen . En mee op vakantie , ze ging op de tas liggen , vergeten jullie mij niet ? Haar oogjes straalden weer . Ze is ook erg oud geworden . 

En ik bedoel maar te zeggen . Ook dit was een clubfokker , die niets maar dan ook niets op had met haar honden . Haar eigen ego , dat vond ze ook erg belangrijk . Toen we er waren wilden we vragen stellen . Ze had het alleen maar over de behaalde resultaten en haar geweldige kennel . Voor de b u itenweteld ja , wij hadden maar 1 doel . Het teefje meenemen en haar een beter leven bieden . Misselijk werd ik van dat mens 

Ze heeft ook nooit interesse getoond,  nooit gevraagd hoe het met het teefje ging 

Ik zei oom tegen mensen , die kennel ? Harde dot gas geven en doorrijden , koop daar nooit een pup 

En zo kan ik wel een week door typen . Ik heb vele herplaatsers gehad , en ik koos bewust voor alles wat ik erbij kreeg aan ellende 

Maar zo'n hond weer te zien opbloeien . Iets mooiers bestaat niet in mijn ogen 

Ik moet wel zeggen dat ik er altijd 1 of 2 honden bij had lopen die als pup gekomen waren.  En dat scheelt wel , wij mensen kunnen veel . Maar van hun soortgenoten leren ze ook veel 

Wat je ook moet bedenken is dat ook een pup van alles kan mankeren, ook van goede fokkers. Je kunt ook gewoon pech hebben. Moet die dan ook weg? 

Het is een moeilijke beslissing. Geef je ook 100% gelijk dat je het gevoel hebt er ingeluisd te zijn. Het klinkt min of meer dat de fokker gebruik heeft gemaakt voor jouw gevoeligheid voor honden. Het is niet dat je doel bewust hebt gezegd, doe maar een herplaatser. Daarbij moest je er ook nog achter komen dat  hij chronisch ziek is.

Het is net wat hierboven allemaal verteld is. Als je de keuze maakt om hem te houden? Dan is dat heel dankbaar werk en echt prachtig te zien hoe een hond kan opbloeien. Ik denk dat je dat nu al een beetje ziet, hoe hij zich aan jouw hecht. Als ik nu naar het verschil kijk van mijn herplaatser toen we hem net hadden? Dan is hij echt 1000% omgeslagen. In de start dachten we echt, nou dat was het dan. Muilkorf erop en we kunnen nooit meer weg. Inmiddels zijn we al meerdere malen weekendjes weg met hem geweest. Hij is speels geworden, laat ook duidelijk merken dat ie iets wilt gaan ondernemen. Een super sociale Harry zal hij nooit worden. Hij is erg selectief met welke honden hij wil spelen en welke mensen een grote knuffel douche krijgen. Dat is iets waar wij weer aan moesten wennen, gezien onze vorige echt mega sociaal was. Die vond iedereen en alles geweldig.

Ik denk dat als je besluit om hem te houden? Er voor nu even blanco in moet blijven staan. Je verwachtingen even op 0 zetten. Hij is 3.5 maand, er valt nog alles te leren en te doen. Dat moet allemaal nog groeien. Voor nu zal hij even zijn plekje moeten vinden en de socialisatie moet afgemaakt worden.

Dat is idd de goeie insteek Anouk 

Er blanco in staan , het verleden begraven en opnieuw beginnen 

Dat komt de hond alleen maar ten goede.  Bij mij kwam de stoom ook weleens uit mijn oren 

Maar het heeft geen  meerwaarde 

Zo dan, sta jij (ongevraagd) even voor een vreselijke beslissing zeg 

Ik kan maar 1 advies geven en dat is 'of' het verhaal van Thara goed lezen en beseffen dat een herplaatser uit slechte omstandigheden (want zo leest het verhaal van jou fokker toch echt wel)  de tijd nodig heeft en echt wel weer leert hond te zijn.....maar dan zul je je eigen verwachtingen van wat jij als hond wilde helemaal opzij moeten zetten en met een blanco mind beginnen en zien waar het je mannetje naar toe groeit.

'Of' je besluit hem terug te brengen (wat ik echt niet onbegrijpelijk zou vinden aangezien je gewoon zwaar bij de neus genomen bent ook al stonk je er wel een beetje met open ogen in) en gaat voor een pup in de toekomst.

Maar besef je wel dat ook een goed gefokte pup best eens anders uit de verf komt als verwacht.

Ook een goed gefokte pup kan een ongeluk krijgen waardoor hij of zij de rest van zijn leven beperkt wordt in beweging.

Het is gewoon een prut situatie waar de fokker je in geplaatst heeft en ik denk dat dat nog de grootste wrijving geeft in je gevoel.

Het is niet dat je geen gevoel toont voor dit ventje en dat maakt de keuze gewoon niet makkelijker.

Hoe dan ook, als je beslist om hem te houden dan moet je er ook gewoon volledig voor gaan en hem de kans geven te groeien in zijn nieuwe leven.

En wie weet, misschien loopt hij over een jaar de halve marathon samen met jou.... of blijkt hij toch meer voldoening in speurwerk te vinden..... of vindt hij het misschien wel helemaal leuk om samen op tocht te gaan tijdens een doggy-date.

Herplaatsers zijn geweldig (sprak zij uit ervaring ) en er is niks zo fantastisch als zien dat er beetje bij beetje een hond uit het pakketje kruipt dat jou leven mag verrijken.

Maar verwachtingen moeten wel eens worden bijgesteld, dat is waar en soms best even schakelen.....maar die dankbare bekkies die je er voor terugkrijgt zijn onbetaalbaar 

Inderdaad is het zo dat als iemand een goed gefokte pup koopt er ook problemen kunnen ontstaan met gezondheid en gedrag en je dan ook de pup niet gaat terug geven. 

Het probleem hier is denk ik de oneerlijkheid, als het om een fiets gegaan was had die al lang weer terug gegaan, maar nu gaat het om een levend wezen en dat maakt het allemaal weer helemaal anders. Verwachtingen bijstellen is niet makkelijk, maar misschien lukt het toch en ben je achteraf hartstikke dankbaar dat deze hond op je pad gekomen is.

Zelf zou ik dan nog wel aangeven bij de fokker dat eerlijkheid veel beter geweest was dan op zo'n manier gebruik te maken van iemands liefde voor honden.

Ik heb zelf een klein jaar geleden ook een herplaatser in huis genomen. Hij werd in de advertentie beschreven als vrolijk, makkelijk sporthondje zonder rugzak of andere gedragsproblematiek. 

Na een aantal maanden veranderde hij. Hij bleek een enorm heftige vorm van redirectie agressie te hebben in combinatie met territoriale agressie, dit werd voornamelijk aangewakkerd door stress en door de Corona demonstraties met veel vuurwerk in onze wijk, werd het erger en erger. Ik ben meerdere keren door hem gebeten en aangevallen. Het duurde dus een aantal maanden voordat hij zichzelf liet zien en toen was de proefperiode voorbij. Iedereen in ons huis liep enorm op z’n tenen om die hond te pleasen en om er maar voor te zorgen dat er geen trigger zou komen tot een volgende aanval. 

Ik heb besloten om hem te herplaatsen naar een prikkel arme omgeving. Het klinkt wellicht egoïstisch, maar ik had niet gekozen voor een hond met enorme gedragsproblemen. Dan had ik wel een hond met een rugzak geadopteerd. Ik wilde een sporthond en we maakte elkaar niet gelukkig omdat hij hele andere dingen nodig had, dan wat ik zocht in een tweede hond. Hij woont nu op een boerderij waar niks van hem verwacht wordt en daar gaat het goed. 

Ik wil hier alleen mee zeggen dat het soms niet erg is om voor jezelf te kiezen. De hond merkt het namelijk ook als je je irriteert aan hem. 

Ik snap wat iedereen zegt. Maar toch voelt het anders als ik een pup zou nemen. Als een pup zich later niet volledig naar wens ontwikkeld ben je al een hele periode van bonding met de hond verder en zijn er ook dingen die jij zelf hebt gedaan die wel goed zijn gegaan. In dit geval is het alles samen.... én het anders verwachten, omdat het mij nu eenmaal anders voorgesteld was, het uitzoeken van het hele medische aspect, het de hond ook niet meer daarvoor kunnen verzekeren wat ik met een pup wel zou doen, omdat ik nu eenmaal niet alles op de plank heb liggen en de onzekerheid van het niet weten of wat ik nu zie alles is wat erin zit of niet. Het is de stapeling. Dan vraag ik hulp en krijg ik 10 verschillende meningen, óók van dierenartsen. Dan voel je je er heel erg alleen voor staan. Daarin ben ik teleurgesteld, want als je dan bij een wat je denkt goede fokker een hond haalt, verwacht je die steun daar te krijgen, omdat je denkt dat je een gezamenlijk doel hebt en dat is dat de hond op een voor hem beste plek terecht komt. Dat is voor mij persoonlijk één van de meerwaarden om bij een fokker te kopen en niet op marktplaats. 

En nogmaals, dit is mijn eerste eigen hond. Ik heb genoeg gelezen over puppy blues. Nu is dit geen pup, maar mogelijk speelt dat ook onbewust mee, want ik herken het gevoel wel. Bang zijn dat ik het niet goed doe en een hond die al een rugzak heeft geeft daarin meer druk dan een pup. Voor mij althans. Het is ook een stukje persoonlijkheid. Ik ben een perfectionist en érg empathisch en zorgzaam en wil het altijd voor alles en iedereen goed doen, waarbij ik mezelf vaak wegcijfer. Ik heb het gevoel dat als ik hiermee door ga ik dat precies weer doe. Het willen helpen, redden etc ten koste van mezelf. Maar het is een verbintenis voor zijn leven lang, niet voor een jaartje. Ik ben ook een alleenstaande ouder dus ik moet ook veel alleen doen. De honden die wij uitlaten en waar we op passen zijn fijn, dat voelt altijd als een toevoeging, ontspanning... ze kosten me energie maar geven ook ontzettend veel energie. Als ik met hen aan de slag ben geweest ben ik heel moe maar voldaan, dan ben ik opgewekt, slaap goed etc. We hebben hier prachtige natuurgebieden waar ik met ze heen ga, dan spelen we met een bal, doen oefeningen, ze gaan zwemmen. Heerlijk! En je ziet dat die honden verschrikkelijk graag mee gaan en wanneer we terug komen ook zij voldaan zijn. Daarom kriebelde het zo en nu ervaar ik vooral dat moe zijn, maar niet het voldane. Deze hond reageert overal 'mat' op. Kan het eigenlijk niet anders omschrijven. Dat je bijna wanhopig wil zeggen: Waar maak ik jou nou blij mee? En dan voel ik me weer schuldig tegenover de hond en zo kom ik in een neerwaartse spiraal.

Vanmorgen stond ik op en voelde me down en alles in mij gevoelsmatig zei dat hij terug moet. Het is met de kinderen besproken en er is begrip voor. Zij hebben nooit geklaagd om iets met andermans honden te doen, in weer en wind of ten koste van welke activiteit dan ook. Maar nu is het "we hebben geen zin" en na even doorpraten is dat ook omdat ze merken dat het niet past. Ze willen spelen met de hond en dat gaat niet. Er wordt wel volop gekroeld en dat is ook fijn, maar we hebben bewust niet gekozen voor een schoothondje (die zij ook zo ontzettend schattig vinden, maar dat is het dan ook). 

Dus de kogel is door de kerk. En dat is alsnog heel verdrietig. Maar ik heb met enkele mensen gesproken en uit de manier waarop ik kennelijk spreek geven zij aan: Diep van binnen weet je allang wat je moet doen. En ik denk dat ze gelijk hebben. 

Ik weet dat je gelijk hebt. Wat ik merk is dat er van hondenliefhebbers vaak hele harde kritiek is bij het herplaatsen of in dit geval terugbrengen van een hond. Dat je geen hond waard bent, dat je er niet over nagedacht hebt, dat je ook je kind niet weg doet als die lastig is. Ik merk dat ik het lastig vind om schijt te hebben aan die meningen van anderen. Rationeel wel, maar blijkbaar nestelt het zich onbewust toch in mij. Ik durf tegen bepaalde mensen al niet eens mijn twijfels uit te spreken nu, want ik weet dat er commentaar gaat komen wat mijn schuldgevoel gaat versterken. Maar tegen beter weten doorgaan is m.i. nog minder voor het welzijn van de hond kiezen. 

Je moet je echt niets aantrekken van wat anderen zeggen. Je hebt geprobeerd wat je kon en als je merkt dat de klik ontbreekt/de verwachtingen anders zijn, kan je beter voor jezelf kiezen in dit geval. Je spreekt met heel veel liefde over het diertje en het is ook uit liefde dat je een heel moeilijke knoop hebt doorgehakt. Als het een rustig schoothondje is, zal de die hopelijk snel een mandje met even lieve mensen vinden waar het wel mee klikt. Alleen jammer dat die oneerlijke fokker er terug bij betrokken is, maar daar kan jij niets aan doen. Hopelijk is die tegen de volgende eigenaren wél eerlijk, ook over zijn gezondheid.

Een hondenliefhebber zou er net begrip moeten voor hebben. Tenslotte wil een hondenliefhebber immers dat een hond op zijn plaats zit. En dat is nu niet het geval.

Ik zou hetzelfde doen hoor, angst is ook iets waar ik niet mee om zou kunnen gaan bij een eigen hond. Dat is ook absoluut iets wat ik niet wil in een hond.

Maakt niet dat het niet minder rot is, sterkte.

Jij hoeft naar niemand verantwoording af te leggen . Het is jouw beslissing (als je besluit de hond terug te brengen ) 

Het moet een goede match zijn , en je komt op mij over als iemand die er wel degelijk goed over nadenkt 

En wat ik al schreef , ik heb vele herplaatsers,gehad . Maar ook bij mij is het twee keer mislukt . Die zijn ook terug gegaan . Deze honden functioneerden ook niet meer in een prikkelrijke omgeving 

Ik dacht ook ooit dat ik de hele wereld kon redden . Maar dat is helaas , voor sommige honden niet meer het geval . Er kwam spanning in huis , de rest van de roedel had er onder te lijden . Daar schiet niemand iets,mee op . Een hond moet een fijne huisgenoot zijn /worden 

Dus , volg je gevoel . En de omgeving ? Men heeft altijd wel iets . Niks van aan trekken 

Dexba. Knoop doorhakken en dan ook zo snel mogeIijk contact opnemen. Niet rekken, daar is niemand mee geholpen.Heb je de beslissing genomen? Doorpakken. 

Het gaat er zeker niet om wat anderen zeggen. Je lijkt iemand die alles zorgvuldigd afweegt.

Zelf heb ik wel. een hekel aan de uitspraak "Diep van binnen weet je allang wat je moet doen" in zulke gevallen, om iemand in een bepaalde richting te pushen (heb ik dan het gevoel). Juist omdat je niet in de toekomst kan kijken hoe het zou lopen met deze hond kan je gewoon dat precieze gevoel niet hebben. Dat is juist het hele probleem. Maar dit terzijde.

Je hebt goed overwogen en samen met je gezin zo te lezen een beslissing genomen. Heel veel sterkte, want makkelijk lijkt het me niet. Hopelijk komt de hond toch nog ergens goed terecht.

De hele wereld van hondenliefhebbers mag van alles vinden en denken, maar jij/jullie zijn die gene die ongewenst in deze situatie zijn geplaatst.

Geen verwijt van mij, ik vind het alleen maar eerlijk ten opzichte van de hond en jullie zelf.

En zoals hierboven al wordt gezegd, als je besluit vast staat, vandaag de fokker bellen en afspreken dat je hem morgen of overmorgen uiterlijk terug brengt.

En laat je niet in een situatie praten waar je niet meer in wil zitten, want ik vermoed dat de fokker er allerlei mooie praatjes of smoesjes tegen aan gaat gooien, maar houd je poot stijf, hoe vervelend ook.

Veel sterkte, ik kan me er alles bij voorstellen dat je dit helemaal niet in de kouwe kleren gaat zitten, maar jullie hond komt echt wel op jullie pad.

Je hoeft je echt niet schuldig te voelen. Dit is min of meer in je maag gesplitst, door de overtuiging kracht van de fokker en die zal heus niet bij teruggave niet voor het mannetje zorgen. Het wordt een heel ander verhaal als je doelbewust een herplaatser ophaalt en denkt dat je een goedkope kant en klare hond krijgt. Volgende keer beter nee durven zeggen. Had ik vroeger moeite mee, gaat me nu echt een stuk beter af, hihi. Gelukkig heb je kids die je goed hebt opgevoed en wel durven te zeggen wat ze willen Wat voor ras is het eigenlijk? Ben nu wel heel nieuwsgierig geworden.

" Zelf heb ik wel. een hekel aan de uitspraak "Diep van binnen weet je allang wat je moet doen" in zulke gevallen, om iemand in een bepaalde richting te pushen (heb ik dan het gevoel). Juist omdat je niet in de toekomst kan kijken hoe het zou lopen met deze hond kan je gewoon dat precieze gevoel niet hebben. Dat is juist het hele probleem. Maar dit terzijde. "

Dobry

Even los van de hele discussie, want TS lijkt me iemand met het hart op de juiste plaats, maar helemaal eens met je tekst.

Diep van binnen weet je helemaal niets, niemand weet namelijk hoe het in de toekomst gaat uitpakken. En daarnaast hangen dingen ook af van arbitraire zaken als toeval en geluk of pech.

De enige zekerheid die je hebt is dat je achteraf kunt zeggen: met de kennis van nu had ik dat heel anders gedaan

De huidige mens denkt ook al snel dat alles maakbaar is. Willen een hond van zo-en-zo groot met die-en-die vacht en bla-en-bla geluidsproductie en activiteitsniveau en als 'ie dan niet aan de eisen voldoet is het exit of raken mensen in paniek en overstuur.

Word wakker, en zie: de maakbaarheid van het leven is een mythe. Maakbaarheid is een vorm van zelfoverschatting of verslaving aan controle. Waarvan mannen vaker aan het eerste lijden en vrouwen meestal aan het tweede, getuige de tien miljoen puppy-blues topics.

Wil je laten weten of de Fokker de hond meteen terug heeft genomen?

Ik blijf zeggen. Een  Fokker moet nooit gelijk een hond meegeven als iemand een eerste keer komt kijken en in een impuls zegt, ik neem hem. Hier is denk ik  in dit geval  op aangepraat. Ook de Fokker mag even nadenken,............ en een les hieruit trekken,

Zou het niet kunnen dat als deze hond in roedel heeft geleefd met meerdere honden dat deze niet gelukkig is al hond alleen en dat nu veel teveel is voor beestje? Van een zo te horen leven met relatief weinig prikkels naar een leven als sportieve huishond en veel prikkels. Weet natuurlijk niet over welk ras het gaat maar zou het beestje niet gelukkiger zijn bij iemand met nog een hond en minder prikkels?

Klopt, de fokker is gewoon niet eerlijk geweest, zoals vrijwel altijd bij herplaatsers.

goed beschreven, je kan helemaal niets diep van binnen vantevoren weten over hoe het allemaal gaat lopen

ik herken het trouwens  eerlijk gezegd bij mezelf ook wel,  die verslaving aan controle Ik leer wel, bij Lola had ik voorstellingen van haar een geweldig leven te geven, wandelingen zonder einde, spelletjes, knuffelen. Maar in het begin wilde ze gewoon niets van me weten en al helemaal niet gezellig wandelen en spelen. Natuurijk is dat goed gekomen. Maar bij Jenna ben ik er echt helemaal blanco ingestapt gelukkig en toen viel het dus allemaal reuze mee.

Ik heb dit topic gevolgd en vind dat TS het probleem serieus aanpakt.

Je kunt met een herplaatser een heel eind komen maar soms lukt dat niet.

Hier een buitenlandse hond waarbij we een heel eind gekomen zijn maar zijn angstagressie is niet weg. Bezoek ontvangen blijft een risico. Wandelingen moeten prikkelarm zijn. Mee op vakantie kan alleen als we in the middel of nowhere zitten.

Onze band... supersterk! Maar ons leven is aangepast aan wat de hond aankan. En het is niet het leven dat ik voor hem en ons voorzien heb. 

Ik kan me zó voorstellen dat TS de keus maakt de hond terug te brengen.

En wat een ander er van vindt... Je kunt nu eenmaal niet vanachter het scherm de situatie volledig inschatten. Dus TS, trek je daar niet wat van aan!

Sterkte!

Ik denk dat deze reactie niet veel helpt. Leuk dat je het vernoemd maar het duidelijk dat Topic starter dit is aangepraat. De TS schrijft duidelijk dat zij/hij voor een pup op de lijst stond, niet voor een herplaaster. Dat is anders wanneer je bewust kiest voor een herplaatser achter je scherm.

Hoe is t Dexba? Neemt de vorige eigenaar de hond terug, of is dat ook weer gedoe?