Groot probleem! Wat te doen?

Ik begrijp niet dat je in een topic als dit, wat een complexe situatie is waarbij het baasje van Dyuna heel open en uitgebreid haar verhaal doet, een advies geeft van 2 zinnen: Herplaatsen maar en oh ja, hoe oud is je kind eigenlijk?.. 

Als je niet de moeite wil of kan nemen om het hele topic te lezen kan je mijns inziens beter niet reageren. Wat heeft het baasje van Dyuna aan een niet onderbouwd advies van 2 zinnen?

Zelf niet goed lezen en dan in de aanval gaan als dit geconstateerd wordt is niet echt netjes.

Dan nog even on topic: respect voor hoe het baasje van Tiamo en Dyuna haar verhaal doet, openstaat voor tips en hulp, en doet wat ze op dit moment kan in een complexe situatie. Dat er hulp nodig is is duidelijk, ik hoop dat je dit vlot gaat vinden. 

Pasgeleden hoorde ik iemand refereren naar haar 16 jarige zoon als zoontje vandaar de vraag. Bleek het jongste kind te zijn.

Ik heb kort gereageerd omdat ik vooral dat hap verhaal gelezen heb en dat vind ik dermate heftig dat ik zeg herplaatst de hond. Je moet geen risico willen lopen met een kind en dat is mijn mening ja. Als het kind al flink ouder was had je denk ik een andere keuze kunnen maken. Dit klinkt als een scenario waarbij je te erg op je hoede moet gaan zijn. 

Je zegt het goed, je hebt vooral het Hapverhaal gelezen en vandaar uit je conclusie getrokken?!

Een verhaal heeft altijd een begin,kern en een eind. Wellicht als je zou beginnen bij het begin, zou je het boek Dyuna misschien ook beter begrijpen.

Ik blijf herhalen, Dyuna is een goedzak eerste klas, het probleem zal vast bij mij liggen, niet bij de hond...de hond is alleen het gevolg van mijn handelen. En daar hoeft zij nu niet de dupe van te worden terwijl er nog genoeg opties zijn om eea aan te pakken.

Toch bedankt voor je bijdrage.

" Dat durf ik dan weer niet. Heb zelf geen kinderen, en geen ervaring van honden in combi met kinderen. En ken ook bepaalde kinderen die net als jouw zoon wat moeilijker te sturen zijn in gedrag. Dus wil absoluut geen verkeerd advies geven t.a.v. de huissituatie. 
De ene hond is de andere namelijk ook niet. Alle 3 mijn herders (en later een kruising dame, en sinds kort hebben we weer een nieuwe dame waar ik nu ook aan het bedenken ben hoe dingen te doen) heb ik op een andere manier moeten benaderen en bijsturen, bij iedere hond was de motivatie om iets voor me te doen ook anders. En dat ondervind je pas als je ermee aan de gang gaat.
Ik durf me dus niet op te werpen als een gedragsdeskundige, reageer meestal op dingen die ik meen te herkennen en aan te geven wat voor dingen ik heb gedaan om tot een bepaald punt te komen. Maar blijf er altijd wel bij zeggen dat het belangrijk is om naar de hond te kijken, en uit te vinden wat een hond kan motiveren. En ook vaak naar jezelf kijken, wat kun je zelf anders kan doen om het anders te laten gaan.
Leer zelf ook telkens weer als ik met nieuwe honden te maken krijg. Zit zelf nu midden in een nieuw proces en dat gaat ook niet zonder slag of stoot en ben blij met inzichten van anderen, daar pik ik dan die dingen uit waarbij ik denk dat het zou kunnen werken.
Bij jou en de jonge Dyuna heb ik het idee dat je iets te vaak dingen laat gebeuren, wel wat ervan zegt maar als ze niet luistert je het laat gaan als ze uiteindelijk iets anders gaat doen.
Daar ben ik zelf bij en na mijn koppige teef wat meer strikter in geworden, ook naar de honden daarna toe. In de mand gaan liggen, betekent niet dat op een andere plek of op een ander kussen dan ook ok is. Onze huidige hond heeft daar ook een handje van. Mand, en dan op de bank gaan liggen op een plek waar hij ook vaak ligt en mag liggen. Mijn vriend denkt dan ok.. en ik heb zoiets van Nee, je zei mand, dan moet hij ook naar de mand. Klaar. Het zijn echt van die subtiele dingen soms.. "

Blondie

Geen probleemalle respect en begrip daarvoor. Wat betreft eea laten gaan tov Dyuna, kan ik je zeggen dat ik dat juist niet doe. Vanmiddag aan de poort enige tijd gestaan omdat dametje vond dat ze moest joelen en niet wilde gaan zitten. 

Nadat bij terugkomst zij wederom weigerde te gaan zitten, heb ik op dr kont geduwd...was ze het eerst niet mee eens, daarna ging ze zowel bij de achterdeur als meteen in de keuken zitten op commando.

Wat dat betreft ben ik juist vrijwel altijd consequent, dat maakt het juist zo vermoeiend. De karige momenten dat ik inconsequent was, was dikwijls icm zoontje qua aandacht geven. Ik ben niet voor niks nog steeds maar 63 kg op 1.80m lang

" Ik kan je niet veel concreet advies geven, dat krijg je best van een professionele gedragstherapeut.  Maar wat ik wel kan doen is je misschien vooruit helpen met deze 2 eerder algemenere stellingen:1. Een herdershond is zeer trouw en beschermend tegenover zijn baas. Dat heeft zijn voor- en nadelen. Hij ziet dat je kind je fysiek wil aanvallen. (je kind bedoelt dat uiteraard niet zo, maar zo ziet je herder het wel) en dan komt zijn oerinstinct boven: zijn baasje beschermen. Dat bedoelt je herder ook niet slecht (wegens zijn beschermende oerinstinct), maar dat wil niet zeggen dat het aanvaardbaar is, integendeel! Dit kan ook aangepakt worden hoor, maar dat laat je, zoals reeds gezegd door jezelf en door andere, best helpen door een professionele gedragstherapeut. Kies hiervoor iemand die bij haar aanpak rekening houdt met de oerinstincten van herders en het eeuwenoude (en volgens sommige achterhaalde) roedelprincipe bij honden. Voor alle duidelijkheid, het oude roedelprincipe in acht nemen, wil niet zeggen dat je geen moderne technieken en methodes mag toepassen, de oude "marteltechieken van vroeger zijn echt wel achterhaald, het roedeprincipe echter niet. Het roedelprincipe zal wel meer duidelijk worden in mijn tweede stelling.2. Van zover ik het uit jouw verhaal kan opmaken ben je een goede roedelleider iemand naar waar je hond opkijkt en als baas accepteert. Het feit dat hij ook naar jou zou happen lijkt me eerder het gevolg van dat hij het niet begrijpt. (je zoon valt je, in zijn ogen aan, en hij wordt gestraft, zo begrijpt je hond het en dat brengt hem in de war). Honden zijn en blijven roedeldieren (nogmaals, sommigen vinden dit echt achterhaald maar ik blijf erbij). Het grote verschil is natuurlijk met roedels van wilde honden en wolven is, dat de roedel het gezin is.  Jij bent de roedelleider, je zoon en je hond zijn de roedelleden. In een natuurlijke roedel, maar dat heb je ook in een gezinsroedel) heb je 1 roedelleider en wordt er verder door de andere roedelleden een rangorde bepaald (de leden bepalen dit zelf, indien nodig komt de roedelleider tussen). In de meeste gezinsroedels, waar ook de kinderen de juiste stabiele en leidinggevende energie naar de hond(en) uitstralen, leven de hond(en) bijna automatisch onderaan de roedel. In jouw gezinsroedel zie ik echter het probleem dat jouw hond de rang net boven jou, en dus de rang boven je zoon heeft ingenomen. Dat heeft wellicht te maken met wat er met je zoon juist gaande is. Je hond vind je zoon niet "stabiel" genoeg en neemt daarom zijn plaats in de rangorde over.  Dit is iets wat je als roedelleider moet aanpakken.  Concrete tips over de juiste manier ga ik niet geven, dat laat ik liever over aan een gedragstherapeut. 
Tot besluitoordat je zoon een bepaald probleem heeft en hij onderling in de rangorde staat (dus onder de hond) zal je hond extra beschermend zijn naar zijn roedelleider toe en je zoon willen corrigeren als hij verkeerd gedrag (tegenover jou) vertoond.  Door enerzijds de hond de juiste plaats in jullie gezinsroedel te geven, kan je er ook in slagen om dat overbeschermingsgedrag (zie stelling 1) aan te pakken.  Hoe je dit moet aanpakken, daar kan alleen een goede professionele gedragstherapeut die de juiste inzichten heeft (over oerinstinct en roedelprincipe) en dit daarnaast met de juiste methodes en technieken kan aanpakken, die de band tussen jouw en je hond en tussen hond en kind versterken, zonder dat de oerinstincten en roedelprincipes genegeerd worden (en bij dit laatste loopt het dikwijls mis). Ik wens je veel succes en goede moed.  Het komt wel goed. Neem je tijd om de juiste gedragstherapeut te zoeken. En zoek iemand die gespecialiseerd is in Herders (zoals Hollandse herders of Mechelaars, toch de meest pittige onder de herders) of Rottweilers (of gelijkwaardig). 
  "

Pieter

Dank je wel voor je uitgebreide bijdrage! Je zet me hiermee idd wel weer aan het denken. 

Fijn om dmv jouw bericht weer even te kunnen relativeren

" Ik denk dat je in zo'n situatie meteen kalm moet opstaan en voordat Dyuna kan handelen je zoontje ergens heen moet leiden waar hij zijn boosheid kan afreageren. 
Waarschijnlijk zijn jullie er met de therapieen ook al mee bezig dat je zoontje moet leren dat hij in geen geval mag afreageren op iemand anders. Als hij over een aantal jaar groot en sterk is zou dit ook gevaarlijk zijn.
Ik werk zelf in een tehuis voor volwassenen met een verstandelijke handicap, waaronder ook mensen met autisme, down syndrom etc. Ook zij worden regelmatig gefrustreerd en boos ergens om en soms zijn er ook situaties dat je denkt ik neem maar beter afstand. Achteraf is er dan altijd een gesprek, met veel uitleg dat ook anderen gevoelens hebben en je die geen pijn mag doen. Iedereen moet zich veilig kunnen voelen.
 
Dyuna lijkt me inderdaad een heel gevoelige hond. En ik herken ook veel als pup van mijn eigen dh, een eigen kop, heel ondernemend, de zin van iets moeten inzien, alles willen ontdekken, erbij willen horen, willen regelen.
Ik denk niet dat Dyuna jou will beschermen oid, ze  reageert naar mijn mening gewoon op spanning. 
Ze is nog heel jong, dan  zijn heb ik zelf de ervaring dat duitse herders echt nog niet de gehoorzame braverd zijn die ze op hoge leeftijd zijn. Dat moet groeien, vooral door vertrouwen opbouwen, haar veel loven, samen een leuk spel doen etc. en vooral veel humor inzetten.
Ik lees dus niets mis met Dyuna eigenlijk, een pittig tantetje waarbij je al veel bereikt hebt.
 
Die foto's zijn geweldig van je twee bijzondere, speciale persoonlijkheidjes. Dat heb je toch maar mooi allemaal  voor elkaar. Je hebt zoveel bereikt al, en dat als alleenstaande. 
 
 
Edit: voor het blaffen naar andere honden zou ik bogen en zoveel mogelijk afstand houden en de wandelingen iets van jullie samen maken. Turid Rugaas haar boekje help mijn hond trekt (of blaft naar andere honden) geeft een mooie Methode aan om rust in de wandelingen te brengen.
Ook bij de schutting als ze blaft zou ik haar bij me roepen of uit de situatie halen, haar even rustig positief toespreken: goed gezien/gehoord, dat is ... en dan even belonen met een ontspannen zoekspelletje bijv. 
Deze tactiek stug volhouden heeft bij Jenna goed geholpen om van haar blaffen naar van alles en nog wat af te helpen.
  "

Dobry

Jij ook bedankt voor je bijdrage, welke tegelijk wat positiviteit uitstraalt dat sommige dingen moeten groeien. Zwz ga ik me er eens voor zitten wat betreft Turid Rugaas, tevens ga ik me orienteren wie ik het beste kan benaderen. Wel erbij zeggend dat ik geen rockefeller ben en ik ook zeer zeker niet bedrogen wil uitkomen, als je snapt wat ik bedoel. Sommige zeggen en denken wat te kunnen, maar verprutsen achteraf meer als je lief is.

Het lukt me even niet om op iedereen inhoudelijk een uitgebreide reactie te geven, maar ik lees al jullie bijdragen zeker

ja helemaal eens zeker onder de zogenaamde herdertrainers, of pack leaderachtige types zitten veel enge mensen die eerder schadelijk zijn dan dat je er echt op de lange duur mee geholpen bent.

En zo langzaam aan ga jij zowel Dunya als je zoontje natuurlijk ook steeds beter kennen en aanvoelen denk ik, dan wel met de hulp en ondersteuning van therapeuten, je lijkt me ook wel iemand die niet alles zomaar klakkeloos aanneemt maar ook zelf blijft kijken naar mogelijkheden, en oplossingen speciaal voor jouw eigen twee Bengels En jezelf natuurlijk.

" ja helemaal eens zeker onder de zogenaamde herdertrainers, of pack leaderachtige types zitten veel enge mensen die eerder schadelijk zijn dan dat je er echt op de lange duur mee geholpen bent.
 
En zo langzaam aan ga jij zowel Dunya als je zoontje natuurlijk ook steeds beter kennen en aanvoelen denk ik, dan wel met de hulp en ondersteuning van therapeuten, je lijkt me ook wel iemand die niet alles zomaar klakkeloos aanneemt maar ook zelf blijft kijken naar mogelijkheden, en oplossingen speciaal voor jouw eigen twee Bengels En jezelf natuurlijk.
 
  "

Dobry

Daarom ben ik ook echt terughoudend met therapeuten, ze kunnen meer kwaad dan goed doen. Meeste mensen welke zich uitgeven als zijnde therapeut kunnen in de basis best een hond bijsturen. Echter in het geval van Dyuna moet je wel wat meer kaas ervan gegeten hebben. Ik ga mezelf eerst eea inlezen, want zoals je zelf al aangeeft, ik neem niet alles klakkeloos over. Wel overweeg ik elk advies en reflecteer deze op de praktijk om zodoende af te wegen of dit passend is in onze situatie.

Wel ben ik inmiddels zover dat Dyuna ff duidelijk in een bitchy fase zit. Ze was vandaag weer minimaal over een grensje heen gegaan en ik heb hier toch ff goed duidelijk gemaakt dat ik er niet van gediend ben. Haar naar de mand gestuurd waar ze ff 10x van af kwam...maar telkens terug geduwd! Uiteindelijk koos ze eieren voor hasr geld en bleef ze liggen...minuutje later beloond voor het 'blijf'. Daarna haar zelf geroepen dat ze eraf mocht komen. 

Met zoontje samen de afwas gedaan en toen ging Dyuna heel netjes bij ons in de keuken liggen. Ze keek me echt op zo'n manier aan: Ik zal me gedragen baasje! Je kent het wel, die oogjes staan dan echt op standje sneu.

Ik heb haar niets gedaan, echter wel ff goed verbaal laten merken dat ik er klaar mee ben met zulk puberaal en hormonaal gedrag. 

Moet Dyuna eigenlijk veel op een dag? Geef je haar veel extra commando’s? Ik las al iets over dat ze verplicht moest zitten voor jullie verder gingen en nu moet ze in haar mand blijven. 

Ik geef alleen commando’s als het op dat moment nut heeft en nooit ‘zomaar’. Ik vraag bijvoorbeeld vrijwel nooit voor een zit (want in welke situatie is dat nou echt nodig?). Naar de plaats sturen doe ik nu ook niet echt serieus want als ze door heeft dat ik niet meer met haar bezig ben loopt ze toch weer weg. Als je veel extra (onnodige) commando’s geeft dan kunnen er veel spanningsmomenten ontstaan bij onze pubers. Je wil namelijk consequent zijn en tegelijk gaan zij de grenzen opzoeken, daar is de leeftijd voor. Ik weet niet of jij dat doet hoor, maar het sprong er voor mij uit in je berichten. Als het zo is, zou het een van de aandachtspunten kunnen zijn om de prikkels en spanningen te verminderen. 

Ik geef mijn hond niet veel ruimte om aan te kloten. Mijn hond wilde tegen bezoek aanspringen. Ik kan het allemaal wel gaan corrigeren, maar daar werd het niet beter van. Ik merkte alleen maar dat het een soort “machtsstrijd” werd. En de volgende keer dat bezoek kwam begon ze gewoon opnieuw met het springen. Er was geen leercurve. Dus ik maakte haar vervolgens gewoon eventjes vast aan haar mand met de riem. Ik vraag haar niet rustig te doen, ik beveel haar niet rustig te doen, je ZAL gewoon rustig doen en anders kan je lekker in je eigen sop gaarkoken in je eigen mandje. Met gevoelige, prikkelbare honden is het soms fijn om iets even op pauze te zetten. Wanneer je merkt dat er gewoon geen leercurve is. Dan kan je afleiden en corrigeren wat je wil, mentaal lukt het ze gewoon niet. En dan zie je drie maanden later dat het opeens wel makkelijk lukt. Niet alle honden ontwikkelen zich even snel op alle gebieden. Wat voor de een makkelijk is, is voor de ander moeilijk. En andersom.

Moet ze loops worden? Of geweest? 

Als ik álles lees, ga je ook in haar op.

Het lijkt er op dat ze veel te veel vraagt en terugkrijgt van jou, altijd een reactie.
Als ik "gedoe" had met onze (niet te onderschatte) kleinere hond, dan keek ik naar mijn oudere teef en vroeg ik mij af wat doet zij dat hij haar met rust laat, maar wel mij komt "lastig vallen". Heel veel van geleerd van mijn oudere teef. Zij lag, sliep, had haar ogen dicht, negeerde hem, zij was rust. Hij had respect voor haar, hij probeerde haar ook weleens te porren voor een "klier-actie", en dan speelde zij met hem en als ze geen zin had, dan liep ze in rust weg of bleef liggen, doen wat ze al deed.


Ik heb geleerd van haar rust. Ik zal nu ook altijd denken in termen als 'wat zou zij doen'? Hoe gedroeg zij is als hij druk was? Of als hij wat drammerig was.
Het suffe is, als ik haar nadeed: ogen dicht, handen voor mijn gezicht, weg kijken, weg lopen...dan verdween hij ook weer, dan was het voor hem ook klaar.


Ik denk dat je er wellicht soms té bovenop zit. Deze situatie, jij wil dat ze gaat liggen, zij komt 10 keer bij jou, jij duwt haar 10 keer weg...dat is puur een spelletje voor haar. Daarna ligt ze eindelijk, dan kom jij haar weer "prikkelen" door te belonen en haar daarna weer eraf te roepen. In deze situatie voel ik de onrust. Vaak is rust de beste oplossing, de rust die een volwassen stabiele hond kan uitstralen. Soms moet je een hond laten, komt ze "drammen", loop een keertje weg, doe je handen voor je gezicht, geef haar de kans om zélf die rust te pakken, dat ze kan zien dat jij "uit" staat. In deze specifieke situatie denk ik dat ze niks vanuit zichzelf kan leren, zelf geen beslissingen kan maken.

Soms(-vaak) is niks nog het beste, geen prikkels, geen aanraking, niks, leer haar zelf na te denken.(als het geen noodzakelijk situatie betreft) 

Bedankt voor je berichtje! Ik denk dat het wellicht 'verkeerd' is overgekomen, want Dyuna hoeft doorgaans weinig en kan gewoon rondscharrelen en doen.

Maarrrr zoals ik schreef ging ze gisteren weer een grensje over en toen moest ik wel ingrijpen. Zij lag op haar mand en zoonlief kroop vanaf de bank over de grond. Ruim 2,5meter van de mand vandaan, ze sprong op en wilde weer hetzelfde doen als eergisteren, dit maal was er niets aan de hand....

Dát was het moment dat ze op de mand moest blijven. Ik duwde haar niet 10x weg, nee ik duwde haar 10x terug op de mand, ik zat nl met stoel naast de mand en zij ging er telkens van af naar zoontje terwijl hij zat te eten.

En op het moment dat ze het dan goed doet, dan beloon ik haar idd ff kort, om haar te laten zien en horen dat het nu ok is.

Ze is pas recent loops geweest van eind dec tot ong begin/halverwege januari.

Bedankt wederom voor je berichtje!

Moet Dyuna veel? Nee, eigenlijk niet normaal gesproken, maar ik had gisteren echt zo'n dag dat het ff genoeg was. Ze sleurt me telkens door de tuin, begint te joelen en te blèrren bij de poort. En dát was de reden dat ze moest gaan zitten.

Normale gang van zaken is: Je vraagt zit en je wacht, je laat de hond zelf nadenken totdat het gaat zitten. Echter in het geval van Dyuna kun je wachten tot sint juttemus. Draait zich om, hoort weer wat en gaat als een dolle weer blaffen. Dat riedeltje herhaalt zich telkens.

En ja, gisteren was ik het ff kotsbeu om door mijn eigen tuin te vliegen, vervolgens hond aan de riem van de schutting te plukken en ik ondertussen draai helemaal duizelig omdat madam duidelijk met anderen zaken bezig was, alles, behalve mij!

Doorgaans hoeft Dyuna vrij weinig binnenshuis, wel regelmatig spelenderwijs doen we oefeningetjes binnen, mand, keuken, zoekspelletjes enz enz. We spelen ook veel met haar 'friemel' vind ze geweldig.

Feit blijft dat Dyuna wel een grote f*ck you gehalte heeft. Ze gaat super met mijn zoontje, echter loopt ze nog steeds letterlijk over hem heen op de bank. En natuurlijk zoonlief vind dat geweldig, dus je kunt je voorstellen dat ik af en toe best gek word om die twee uit elkaar te halen.

Een herder hoort m.i simpelweg niet boven op een kind te duiken. Naast liggen op de bank prima, ff dollen samen, prima...maar haar lijf tegen mijn zoontje aandrukken, no go! 

En natuurlijk zit er geen kwaad in, maar Dyuna blijft wel tegen zoontje opspringen als hij smorgens beneden komt, bij mij doet ze het niet meer... tegelijk dat ze springt draai ik om en dan is het klaar. Bij zoontje gaat ze ietwat meer door het dolle heen...je kent het wel: twee blije kindjes bij elkaar!!!

Feit blijft, Dyuna is nog ietwat ongeremd zo ook idd met bezoek. Het is wel al duizend keer verbetert maar als ik bezoek niet juist aanstuur, zit ze zo in je nek van enthousiasme, en dat kan gewoon niet.

Hier moet bezoek aan tafel gaan zitten, standje volledig negeer en ff met de stoel aangeschoven zitten zodat Dyuna niet de kans krijgt op de schoot te springen. Pas als Dyuna is geacclimatiseerd krijgt ze aandacht voor haar rustig gedrag. En dat gaat gelukkig al een heel stuk beter.

Nogmaals, Dyuna is echt al met mega stappen vooruit gegaan want als eentje goed kan knuffelen dan is zij het wel, het is na die loopsheid dat ik haar toch feller vind geworden.

Ik wil er nog aan toevoegen dat ik al enige weken weinig besteed heb aan bijna dagelijks wel wat oefenen met haar. Eind oktober heb ik mijn enkelbanden gescheurd gehad en daardoor 4 weken op krukken gelopen. Het heeft enige tijd geduurd vooraleer ik weer fatsoenlijk zonder pijn kon lopen. Bijkomend ik mij er juist van bewust was dat ik wellicht teveel deed met Dyuna. Vandaar dat eea al een tijdje op On-Hold staat. Maar dat neemt niet weg dat er wel eens een wandeling is welke ik gebruik om te oefenen. Of dat ik binnen ineens voertjes pak en aan de bak ga met d'r op een leuke ongedwongen manier.

Bijkomend kun je bepaald gedrag simpelweg niet negeren.Blaffen is er 1 van ivm de aanmaak van endorfine? dit word en is dan zelfbelonend. Ik ben dus al enige tijd bezig om 'stil' aan te leren. Maar na ah, dat werkt dus niet! ze springt bijv al heel lang op tegen de achterdeur om zich zelf te bedienen..deur gaat standaard op slot..maanden later, ze springt nog steeds op de deurklink...het is een volhoudertjemaar das zwz opvallend aan haar met bepaald gedrag, moeilijk om te buigen dan behalve de tijd z'n werk te laten doen.

Wat mij net te binnen schoot over Dyuna en dat weet Alaska's Finest waarschijnlijk wel nogdat Dyuna destijds zo'n happer was als pup zijnde. Alaska stuurde mij een afbeelding met daarbij een maliënkolder? Ja, Dyuna kon flink happen en lang, te lang! Overal zat ik onder de blauw plekken tot grote ergenis..wat ik ook deed, ze stopte niet en trok altijd aandacht door mijn benen als runderkophuid te zien.

Ook dát is er zo goed als helemaal uit gegaan. Soms, tijdens spel of wat ongenoegen gebruikt ze idd haar bek maar ze heeft een prima bijtrem. Als ik nu 'auw' roep schrikt ze terug..Dat kon ik toen echt op mijn buik schrijven, toen hapte ze gewoon door.

Om even aan te geven: Het duurt lang, maar het gaat voorbij. Er lijkt bij Dyuna een vertraging te zittenin het proces naar volwassenheid.

Ze kan het dus qua drukte niet aan als je zoon zomaar over de grond begint te kruipen op 2,5 meter, 2,5 meter is ook echt wel kort hoor als je ligt te rusten op je rustplekje.

 
Ik denk dat je er goed aan doet ze meer te scheiden en zij haar rust kán pakken en wat vaker uit het "vaarwater" van je zoon is. Ik las dat ze al een rustplek heeft op de gang...maar in deze situatie lag ze in de woonkamer? Kun je de gang afsluiten met een deur, zodat ze echt totale rust kan hebben.

Het kan dat ze prikkels niet goed kan filteren, dus als ze dan heftig reageert kan ze daar niks aan doen, het is niet wenselijk omdat een mensenhuid snel gaten maakt in aanraking met hondentanden, daarom moet je een plek zoeken waar ze kan rusten, zonder dat je zoon daar in de buurt is of kan gaan.

Ze heeft zeker haar rustplek in de gang, de deur blijft dan ook dicht. Ware het niet in het geval van gisteren dat ze er al 2,5u slaap op had zitten. We waren toen niet thuis (slaapt ze idd op haar best) dat was in het verleden ook de reden dat ik vaak met zoontje weg ging zodat Dyuna haar verplichte rust zou pakken.

Wel wil ik de kanttekening erbij zetten dat het hier doorgaans echt rustig is en zoontje dikwijls gewoon tv kijkt of achter de pc zit. Wil niet dat er de indruk word gewekt dat het probleem evt bij zoontje ligt. Wel kan hij een trigger zijn voor Dyuna zodra zij al wat geprikkeld is.

Wat betreft het niet kunnen filteren van prikkels, klopt helemaal! Daar 'worstelen' we al mee sinds de dag dat ze hier is.

Doe je aan de andere kant net wat teveel met haar, is ze weer overprikkeld..terwijl ik er ook voor moet waken dat ze niet onderprikkeld raakt waardoor ze uit verveling zelf dingen gaat opzoeken, danwel gaat reageren.

Kan je zeggen, niet altijd even gemakkelijk die balans te vinden.

Even een gekke vraag: hoeveel tijd na de loopsheid treed ong schijnzwangerschap op? Zie foto, ik voelde zojuist en bemerkte wat tuutjes 

Ik denk dat ik stiekem mijn antwoord heb waarom Dyuna zoe 'bitchy' lijkt te doen..

Ik denk dat Dyuna schijnzwanger is en daardoor bezitterig is met een randje agressie..en aangezien het zwz altijd al een pittige tante was komt dit wat meer op de voorgrond te staan.

Dit verklaart ook dat ze gisteren mijn zoontje over de grond niet dulde, ook al was het op afstand terwijl zij op haar kussen lag.

Het overdreven jammeren/joelen van haar dan wel lijkend op extreem commentaar geven, zou daar ook goed bij kunnen passen. 

Ik heb juist bewust tijdens en na de loopsheid haar buik niet gestreeld noch dat zoontje dit mocht, maar hoe dan ook heeft het waarschijnlijk geleid tot schijnzwangerschap. 

Zo spijtig dat bepaalde gedragingen bij Dyuna moeilijk te onderscheiden zijn daar ze zwz al een beschrijving heeft.

Achteraf ja, domme ikspeelt ze wat minder als normaal gesproken. In die zin dat ze haar 'friemel' niet meer zo vaak pakt de laatste tijd.

Het zit 'm echt in de details om een beeld te kunnen vormen, welke met gemak ook ergens anders onder kunnen vallen.

Leidend voor mij is, nu gezien haar buikje en reactie op zoontje deze week, dat ze toch wel schijnzwanger moet zijn. 

Daarbij zei ik vanmorgen nog tegen Dyuna dat ze gelukkig in gewicht al beter aan voelt (loopsheid heeft wat vetjes gekost) niet nadenken dat teefjes welke schijnzwanger zijn, aan komen in gewicht.

Heel feitelijk bekeken, reageert de hond op je zoon, hij is haar trigger. Ze meer rust en ruimte van elkaar geven lijkt mij een goede eerste stap om erger te voorkomen.

Ik snap wat je bedoelt, echter zit zoontje al een hele dag op school en ik ga niet een van beiden nog meer opsluiten/ afzonderen, als dat al gebeurd. Dyuna heeft doorgaans een hele dag rust. Als zoontje thuis komt is het 15.30u. Ergens tussen 17.30u en 18.30u gaat Dyuna dikwijls weer ff een slaapje doen. Tegen de tijd dat zij wakker is, is zoontje alweer naar bed.

Met alle respect voor je tip/advies, is dat niet iets dat zou aansluiten bij ons. Zoontje is ook graag bij Dyuna en vice versa, getuige de foto's. Maar toch bedankt voor je genomen moeite

Een hond is altijd schijnzwanger na een loopsheid (alleen heeft  de ene hond daar meer last van dan de andere). Het kan er dus zeker mee te maken hebben dat ze even in een ander humeur is. Nu, dan nog moet ze zich gewoon gedragen en niet de bitch uithangen.

Daar kan ik me zeker in vinden, vandaar dat ik gisteren zelf ff een kort lontje had en d'r wel ff terug op haar plek gezet heb, daar ik zag dat ze volgens mij een vrijbrief zag om zo te reageren. 

vroeg me eigenlijk deze mogelijkheid al af vanaf de begin post . zou wel 'goed' nieuws zijn, toch?  

de eventueel mogelijke effecten/impact van schijnzwangerschap vallen niet te onderschatten, wel belangerijk dat je dan gedurende die periode de nodige voorzorgsmaatregelingen  neemt. 

soort van algemene training/conditionering ik kader van reactie zoontje misschien toch nog overwegen (indien mogelijk/nuttig ?)

Dat zou zeker 'goed' nieuws zijn, beter gezegd, het komt niet zozeer van Dyuna zelf, maar hormonaal gestuurd.

Neemt niet weg dat ik waakzaam blijf en zwz Dyuna en zoontje minder vaak mekaar fysiek mogen op zoeken. Wel mag zoontje als hij recht staat Dyuna ff aaien zodra ze met 4 benen op de grond blijft staan, maar daar blijft het ook even bij. Alle andere genoemde zaken, kan ik mij zeker verenigen met Dagmar, dat Dyuna haar hormonen geen vrijbrief mag zijn voor zulk stom gedrag. Daar zij zwz al best moeilijk is, moet ik dit juist nu kaderen om te voorkomen dat het nog meer gewoon gaat worden. Ik geef haar voorlopig wat meer rust en idd als ik terug denk aan eergisteren, sliep ze 3 uurtjes toen we weg waren. Ik stond al verbaast, daar ze normaal max met geluk 2uurtjes slaapt. Ik legde de link niet

Als je dan toch gaat lezen is dit stukje over hormonen ook interessant, vind ik dan, want het lichaam wordt door veel Hormonen aangestuurd, wat ook weer het gedrag kan beinvloeden.

https://www.doggo.nl/artikelen/emoties-en-intelligentie-bij-honden/welke-invloed-hebben-deze-hormonen-op-het-gedrag-van-jouw-hond/

https://biologielessen.nl/index.php/dna-15/71-hormonen-en-gedrag-1

Zo zie je dat weer alles met elkaar in verband houdt stress, hormonen, gedrag.

Nelis Verhoeven had ook een goed stukje over de relatie  schildklierproblemen en gedragsproblemen geschreven.

https://calmingsigns.nl/schildklier-en-gedrag/

Niet dat ik vind dat Dunya een gedragsprobleem heeft overigens.

Maar wel dat stress en bepaalde hormoonafschijding tot bepaald gedrag kunnen komen. Dus zelk kalm blijven naar haar toe lijkt ook in dat opzicht zinvol. Maar ook wat ze binnenkrijgt speelt mee, als ze niet alle nodige voedingsstoffen binnen zou krijgen bijvoorbeeld, is dat ook weer een vorm van stress op het lichaam.

Dus alles speelt mee en is weer eens een andere manier om er tegenaan te kijken misschien.

Had je deze ook al gelezen?

http://kynoblog.com/artikelen/de-puppy-en-de-jonge-hond-over-opgroeien

Had ik ook zo gedaan. En bepaalde kaders geven kan ook alleen maar als je bepaalde regels hanteert en regeltjes zijn toch vaak commando's die opgevolgd dienen te worden, en beloond worden bij goed gedrag. Zie daar zelf niet zo veel verkeerd in eerlijk gezegd.

Wel een ding om even te checken, onze kruising teef had de neiging om net voor en net na loopsheid dingen te verstoppen in een van de manden. Knuffels, kluifjes etc.. Bij ons viel het kwartje eerst ook niet en konden we haar uitval gedrag naar katten, hond en ons niet helemaal plaatsen. Tot we dus ook beseften dat ze last had van haar hormonen, en ook nog eens die spullen aan het verdedigen was. Als ze niet op die plek lag haalden we het e.e.a. weg, of de andere hond ging alsnog daar kluifjes vandaan halen.

Hier verstopt noch verzamelt Dyuna dingen. Vorige week zat ik wel s'avonds met haar op de bank, handdoekje, runderkophuid en hond erbij...ik wilde het goed leggen en ineens deed ze zachtjes een greep naar mijn hand. Eerste wat in mij opkwam was puberaal gedrag..ik heb alles toen per acuut weggepakt en haar verbaal ff gefoeid daarna deed ze het niet meer, maar lijkt nu eea over gegaan te zijn op zoontje.

Het is dat ik vanochtend aan haar buikje voelde dat toen pas het kwartje vieljuist omdat zij al best moeilijk is, is dergelijk gedrag niet altijd makkelijk terug te herleiden.