Groot probleem! Wat te doen?

Ik vind het vooral heel knap hoe je het tot nu toe allemaal doet. Ik heb zelf ook zo'n type hond thuis en het heeft twee kanten. Hun gevoeligheid maken ze enorme draken soms en soms ook enorme spiegels, waar je een bijzondere band mee krijgt juist door het geworstel. Ik kan me voorstellen dat Dyuna enorm fijn kan zijn met je zoontje omdat ze hem aanvoelt maar ook enorm lastig juist omdat ze hem aanvoelt. Ik denk vooral dat ze moet leren dat het niet aan haar is om dit soort situaties te regelen. En dat gaat in stapjes. 

Dank je voor het compliment. Het is zeker pittig met momenten, vooral omdat ik alleenstaande ben en er niemand is die noch met Dyuna noch met zoontje overweg kan. Zoontje gaat binnenkort naar een soort van dagbesteding waar hij incl school ook 3x per week heen gaat. Dat brengt nog meer rust als dat er al is. Wat dat betreft aan rust voor Dyuna geen gebrek, zij is juist degene die vaak drukte veroorzaakt met haar vocale kwaliteiten.

Ik heb nog steeds hoop dat het goed komt maar blijf zeker waakzaam.

Heb een neefje van soort gelijk. Die dagbesteding gaat zeker helpen. Alles moet volgens schema verlopen bij de beste wurm. Vijf minuten later eten is herrie in de tent hahaha. Als tante is dat wel schattig maar als moeder 24/7 is dat best pittig en zeker nu in de covid tijd.

Ik hoop dat jullie er samen uitkomen, en ik vind ook dat herplaatsen niet hoeft, zolang je de juiste voorzorgsmaatregelen gaat nemen. Dat is vermoeiend en rot, maar beter dan dat je haar kwijt moet. Er is een duidelijke aanleiding voor Dyuna’s gedrag. Het is niet out of the blue happen. Daarom denk ik helemaal niet dat ze gevaarlijk is. Er is op in te spelen. Succes, zet hem op 

Wat een lastige situatie, maar wat ben jij een sterke vrouw zeg. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen. Goed om te horen dat je hulp hebt. Ik wou dat ik advies kon geven , maar dat is in deze situatie inderdaad heel moeilijk zo via een forum!

Dank je voor je bemoedigende woorden, dat doet soms ook al veel met een mens

Dank je! Hier is van opgeven nog geen sprake in elk geval.

Stel dat er geen hond in het spel is... is er dan een geijkte methode om het gedrag van je zoon in goeie banen te leiden? Want ik veronderstel dat het niet de bedoeling is om zijn fysieke aanvallen te ondergaan, dat je dan bepaalde handvaten hebt en een soort begeleidingsmethode toepast?

Misschien kan van daaruit gedacht worden aan een aanpak waarbij de hond dan betrokken wordt? Heb je een professional waarmee je dat kan bespreken?

Hou de moed erin! 

Alles wat je schrijft vind ik echt geen raar gedrag voor een (werklijn) herder van deze leeftijd en die niet duidelijk begrensd word. Mijn honden laten dit gedrag vanaf 5 maanden niet meer zien doordat ik het gewoon niet toesta. Hier hadden ze de tweede keer dat ze op zn manier door de tussendeur wilde gaan al de deur tegen hun poten aan gehad. 

Wat de katten betreft is het toch logisch hoe meer pijnprikkels van een dier/mens/object hoe meer agressie van de hond komt, daar worden werklijn herders op gefokt. Mijn honden reageren ook zo naar andere honden en mensen terwijl ze nooit zomaar op iemand zullen afvliegen en zich door de kleinste kinderen laten knuffelen, maar pijn doen, tja daar gaan ze tegenin met hun tanden.

Enigste waar ze naar luisteren en zich door laten sturen en er toch niet op te reageren bv een andere hond die ze uitdaagt, of terugroepen uit een gevecht of van de pakwerker die net een jerrycan naar ze heeft gegooid, is de baas.

En nee ik sla of schop mn honden niet voordat mensen dat denken. Maar ik zorg dat ze gewoon niet krijgen wat ze willen als het niet normaal gaat. 

" Is t je zoon niet aan te leren dat hij weg moet lopen als hij je fysiek wil raken?
 
Anders moet je je hond wegsturen. Zij moet t niet hoeven regelen. "

Kees

Ik denk dat je een punt hebt.  Lijkt me wel belangrijk dat dit op de juiste manier gebeurt en ook de timing is daarbij belangrijk zodat de hond niet de verkeerde linken gaat leggen.  Een gedragstherapeut (zoals reeds door anderen werd aangeraden), gaat hen hier goed bij kunnen helpen denk ik. 

Vind het behoorlijk pittig voor je. En zeer jammer dat de fokker niet goed lijkt te hebben ingeschat wat voor type ze was/is. Ze komt n.a.v. je beschrijvingen toch wel over als een hondje uit werklijnen. En dan ook nog eentje met een redelijke eigenwijze kop erop.

Lees dat je haar af en toe in de Varikennel doet. Daar is op zich niets op tegen, maar het lijkt erop dat ze dan dus wel meer geprikkeld raakt (voorbeeld van je katten). Ze kan de dingen horen en zien, maar omdat ze opgesloten zit maakt ze er geen deel van uit en dat kan haar gefrustreerd maken, en juist meer hyper.

Katten zijn nu van ondergeschikt belang t.o.v. het issue met jouw zoon. Maar als je aan het gedrag van de katten zou willen gaan werken, kun je haar eventueel tijdelijk aan de lijn doen en domweg iedere actie of reactie naar de katten toe gaan verbieden. Katten op hun beurt zullen dan wellicht ook wat meer vertrouwen gaan krijgen en rustiger door het huis gaan lopen. Maar dat is van later zorg.

Ik wilde voorstellen dat je dit met een tweede persoon ook rondom je zoon zou kunnen doen. Haar aan de lijn en wat meer nadruk gaan leggen op de gehoorzaamheid. Maar lees dat je alleen bent.

Voor je eigen gemoedsrust en veiligheid van je zoontje zou je kunnen overwegen om haar af en toe een snuitje in huis om te doen. Er kan dan in ieder geval niet onverwachts raak gebeten worden. Mijn eigen ervaring is, dat omdat je dat dan weet, je jezelf ook wat zekerder voelt en beheerster kan reageren. Het snuitje wat ik heb, daar kan nog een voertje door gegeven worden, dus belonen van goed gedrag kan ook nog.

Die koppigheid en niet altijd uitvoeren van iets wat je van haar verlangd, zou ik toch adviseren om daar wat meer in door te pakken. Ook buiten dit af en toe tijdens een wandeling toepassen. Gewoon af en toe wat commando's oefenen op een leuke manier met veel beloning als ze het goed doet.

Binnen dit ook wat vaker doen, op willekeurige momenten zonder dat er druk op zit. Maak gehoorzaamheidsoefeningen leuk, dan kun je ze beter toepassen op het moment dat het nodig is.

Heb zelf een koppige werklijndame gehad, zeer sociaal naar mens en dier, maar ook erg eigenwijs en snel geprikkeld en snel afgeleid. Ook een periode van re-directie gehad, zo graag iets willen en omdat iets niet mocht ineens in mijn been hangen. Het had een wat lange adem nodig, maar van o.a. haar heb ik wel geleerd dat duidelijkheid en doorzetten om een oefening echt uit te laten voeren nodig was om het samen leuk te hebben. Het moment dat zij dat besefte, dat ik geen nee als antwoord wilde, werd het een stuk prettiger voor ons allemaal.

En ik draaf nu door, maar het zat/zit ook in kleine dingen. Bij je komen is bij je komen en niet zelf inlopen omdat de hond wel blijft staan als je zegt hier, maar niet komt. Bij een Zit ineens af gaan.. nee, ik zei zit, dus wil ik ook dat je zit.

Je weet nu dat zij wil reageren als jouw zoon een bepaald gedrag gaat vertonen. Als dat gebeurd zou ik me direct op haar richten met een hele duidelijke en felle NEE en af als ze dat kent. Eigenlijk nog wel voordat ze overeind is gekomen. En als het je lukt, zelf tussen jouw zoon en haar staan. 

Maar het lijkt me heel pittig. En ik denk dan ook echt dat een snuitje voor nu je zou kunnen helpen om het gedrag beter te kunnen sturen zonder dat er ongelukken gebeuren. 

" Stel dat er geen hond in het spel is... is er dan een geijkte methode om het gedrag van je zoon in goeie banen te leiden? Want ik veronderstel dat het niet de bedoeling is om zijn fysieke aanvallen te ondergaan, dat je dan bepaalde handvaten hebt en een soort begeleidingsmethode toepast?
Misschien kan van daaruit gedacht worden aan een aanpak waarbij de hond dan betrokken wordt? Heb je een professional waarmee je dat kan bespreken?
 
Hou de moed erin! 
  "

Alaska's Finest!

Laat ik zeggen dat het voor nu bijna onmogelijk is om zoontje hierin te begeleiden. Zie het als kortsluiting en voor mij een kwestie van incasseren en de tijd uitzitten. Maar goed, das een ander verhaal, zoonlief heeft al sinds 2,5 therapieen, meer kan er even niet gedaan worden. 

Ik reageer even kort op het vari stukje;

Dyuna ligt juist in een vari op de gang vanwege het prikkelarme en de rust...hier slaapt zij prima! Later bij meer tijd zal ik uitgebreider reageren

Wow, da's wel heftig, dat je moet incasseren en uitzitten.

Ik denk dat dat ook wel de reactie van Dyuna duidelijker maakt: gezien jij -vanuit haar standpunt- niet reageert, gaat zij het overnemen en willen managen.

Ik hoop dat je snel hulp hierbij kan krijgen. Ik vind het oprecht heftig voor jou, om dit zo te moeten ondergaan. Sterkte!

" Wow, da's wel heftig, dat je moet incasseren en uitzitten.
Ik denk dat dat ook wel de reactie van Dyuna duidelijker maakt: gezien jij -vanuit haar standpunt- niet reageert, gaat zij het overnemen en willen managen.
 
Ik hoop dat je snel hulp hierbij kan krijgen. Ik vind het oprecht heftig voor jou, om dit zo te moeten ondergaan. Sterkte!
 
  "

Alaska's Finest!

Ik denk oprecht ook niet dat Dyuna het verkeerd bedoeld, wat ik gisteren zag was heel duidelijk een herder welke ineens voor mij op leek te komen. Ik zat op de stoel en zoontje kwam nogal bozig op mij afgestapt...toen reageerde Dyuna vrij fel...

En heel stiekem vond ik het ook 'mooi' om te zien dat Dyuna dit niet tolereert en onze band er toch echt is maar tegelijk gaat het wel om mijn kind, wat niet de bedoeling kan zijn.

En nu ik eraan denk: Ja, Dyuna heeft al eens eerder gewaarschuwd, ze sprong dan tegen mijn zoontje op al blaffend, m.a.w Stopp!! Ik heb die link nooit gelegd daar ik in de veronderstelling was dat Dyuna gewoon prikkelbaar was en het gezin nooit zo benaderen als zijnde de ene beschermen tov de andere. Pffffff

Ik kan je niet veel concreet advies geven, dat krijg je best van een professionele gedragstherapeut.  Maar wat ik wel kan doen is je misschien vooruit helpen met deze 2 eerder algemenere stellingen:

1. Een herdershond is zeer trouw en beschermend tegenover zijn baas. Dat heeft zijn voor- en nadelen. Hij ziet dat je kind je fysiek wil aanvallen. (je kind bedoelt dat uiteraard niet zo, maar zo ziet je herder het wel) en dan komt zijn oerinstinct boven: zijn baasje beschermen. Dat bedoelt je herder ook niet slecht (wegens zijn beschermende oerinstinct), maar dat wil niet zeggen dat het aanvaardbaar is, integendeel! Dit kan ook aangepakt worden hoor, maar dat laat je, zoals reeds gezegd door jezelf en door andere, best helpen door een professionele gedragstherapeut. Kies hiervoor iemand die bij haar aanpak rekening houdt met de oerinstincten van herders en het eeuwenoude (en volgens sommige achterhaalde) roedelprincipe bij honden. Voor alle duidelijkheid, het oude roedelprincipe in acht nemen, wil niet zeggen dat je geen moderne technieken en methodes mag toepassen, de oude "marteltechieken van vroeger zijn echt wel achterhaald, het roedeprincipe echter niet. Het roedelprincipe zal wel meer duidelijk worden in mijn tweede stelling.

2. Van zover ik het uit jouw verhaal kan opmaken ben je een goede roedelleider iemand naar waar je hond opkijkt en als baas accepteert. Het feit dat hij ook naar jou zou happen lijkt me eerder het gevolg van dat hij het niet begrijpt. (je zoon valt je, in zijn ogen aan, en hij wordt gestraft, zo begrijpt je hond het en dat brengt hem in de war). 
Honden zijn en blijven roedeldieren (nogmaals, sommigen vinden dit echt achterhaald maar ik blijf erbij). Het grote verschil is natuurlijk met roedels van wilde honden en wolven is, dat de roedel het gezin is.  Jij bent de roedelleider, je zoon en je hond zijn de roedelleden. In een natuurlijke roedel, maar dat heb je ook in een gezinsroedel) heb je 1 roedelleider en wordt er verder door de andere roedelleden een rangorde bepaald (de leden bepalen dit zelf, indien nodig komt de roedelleider tussen). In de meeste gezinsroedels, waar ook de kinderen de juiste stabiele en leidinggevende energie naar de hond(en) uitstralen, leven de hond(en) bijna automatisch onderaan de roedel. In jouw gezinsroedel zie ik echter het probleem dat jouw hond de rang net boven jou, en dus de rang boven je zoon heeft ingenomen. Dat heeft wellicht te maken met wat er met je zoon juist gaande is. Je hond vind je zoon niet "stabiel" genoeg en neemt daarom zijn plaats in de rangorde over.  Dit is iets wat je als roedelleider moet aanpakken.  Concrete tips over de juiste manier ga ik niet geven, dat laat ik liever over aan een gedragstherapeut. 

Tot besluit:
Doordat je zoon een bepaald probleem heeft en hij onderling in de rangorde staat (dus onder de hond) zal je hond extra beschermend zijn naar zijn roedelleider toe en je zoon willen corrigeren als hij verkeerd gedrag (tegenover jou) vertoond.  Door enerzijds de hond de juiste plaats in jullie gezinsroedel te geven, kan je er ook in slagen om dat overbeschermingsgedrag (zie stelling 1) aan te pakken.  Hoe je dit moet aanpakken, daar kan alleen een goede professionele gedragstherapeut die de juiste inzichten heeft (over oerinstinct en roedelprincipe) en dit daarnaast met de juiste methodes en technieken kan aanpakken, die de band tussen jouw en je hond en tussen hond en kind versterken, zonder dat de oerinstincten en roedelprincipes genegeerd worden (en bij dit laatste loopt het dikwijls mis). 

Ik wens je veel succes en goede moed.  Het komt wel goed. Neem je tijd om de juiste gedragstherapeut te zoeken. En zoek iemand die gespecialiseerd is in Herders (zoals Hollandse herders of Mechelaars, toch de meest pittige onder de herders) of Rottweilers (of gelijkwaardig). 

Ik denk dat je het verkeerd inschat. Een hond (en vaak dit type herders) die geen leiding krijgt gaat zelf invullen. Zij gaan bepalen wat ze goed en fout vinden. En vaak niet eens vanuit een gedachte om een bepaald persoon te beschermen of niet. Verkeerd bedoelt of niet, het is link gedrag als je er geen controle over hebt. 

Als ze jou wel hoger heeft staan, dan zou ze namelijk respect hebben voor jouw zoon en voor jouw katten. En voor jou op momenten dat je iets van haar vraagt (uitvallen bij het raam, uitvallen bij honden als ze alleen loopt, in een groep honden weet ze zich namelijk blijkbaar wel te gedragen, dus ze kan het wel)

Komt een beetje bars over wellicht. Maar put een klein beetje uit eigen ervaringen met werklijnherders die ik heb gehad. 

Mijn eerste was een schat van een hond, maar na een paar weken bij mij waarbij hij uiterst gehoorzaam was en prima naar mensen toe, ging hij ook bepaald gedrag vertonen. Viel uit naar mensen die mij benaderden en serieus een keer in een binnenruimte toen iemand onverwachts binnen kwam, ik had ineens een issue met hem omdat hij op bed was gesprongen en er niet meer af wilde (werd echt link toen, en ik was ook alleen).

Het werd mij toen duidelijk dat ik wel zijn vriend was, maar tegelijkertijd ook baas moest zijn. En met de tweede dame dus idem, zij was dan minder fel, maar als ze de kans kreeg kon zij ook zeer dwingend worden in gedrag.

Met grof geweld heb ik dat trouwens niet opgelost hoor. Dan had ik zelf een probleem gehad. Ze waren toen beiden al volwassen en wogen resp. 32 en 38 kilo en beiden hadden al bijttrainingen gevolgd dus wisten ook hun tanden te gebruiken. 

Het lijkt me raadzaam dat je bij mensen die wat ervaring hebben met dit type herders contact opneemt om wat handvatten te krijgen. Denk oprecht dat als zaken weer helder zijn, en ze wat meer leiding krijgt het een fijn maatje kan zijn en worden.

Wij hebben nu weer een werklijn, en zelf ben ik gewoon wat strikter in de opvoeding. Werk veel met commando's, juist ook op momenten dat de spanningsboog wat door lijkt te schieten, en hij is nu ruim zes, maar het is nog steeds nodig om hem even bij de les te houden. Ook behoorlijk prikkelgevoelige hond, die snel van relaxed tot heel opgewonden en over de top kan geraken. 

Bedankt voor je bijdrage! Aangezien je adviseert met mensen contact op te nemen welke ervaring hebben met dit soort honden, gooi ik 'm er maar meteen inVoel je er iets voor middels Pb met mij mee te 'kijken'? Ik hoor nl graag hoe jij eea hebt aangepakt en wellicht leer ik er nog wat van...

Ik denk dat je in zo'n situatie meteen kalm moet opstaan en voordat Dyuna kan handelen je zoontje ergens heen moet leiden waar hij zijn boosheid kan afreageren. 

Waarschijnlijk zijn jullie er met de therapieen ook al mee bezig dat je zoontje moet leren dat hij in geen geval mag afreageren op iemand anders. Als hij over een aantal jaar groot en sterk is zou dit ook gevaarlijk zijn.

Ik werk zelf in een tehuis voor volwassenen met een verstandelijke handicap, waaronder ook mensen met autisme, down syndrom etc. Ook zij worden regelmatig gefrustreerd en boos ergens om en soms zijn er ook situaties dat je denkt ik neem maar beter afstand. Achteraf is er dan altijd een gesprek, met veel uitleg dat ook anderen gevoelens hebben en je die geen pijn mag doen. Iedereen moet zich veilig kunnen voelen.

Dyuna lijkt me inderdaad een heel gevoelige hond. En ik herken ook veel als pup van mijn eigen dh, een eigen kop, heel ondernemend, de zin van iets moeten inzien, alles willen ontdekken, erbij willen horen, willen regelen.

Ik denk niet dat Dyuna jou will beschermen oid, ze  reageert naar mijn mening gewoon op spanning. 

Ze is nog heel jong, dan  zijn heb ik zelf de ervaring dat duitse herders echt nog niet de gehoorzame braverd zijn die ze op hoge leeftijd zijn. Dat moet groeien, vooral door vertrouwen opbouwen, haar veel loven, samen een leuk spel doen etc. en vooral veel humor inzetten.

Ik lees dus niets mis met Dyuna eigenlijk, een pittig tantetje waarbij je al veel bereikt hebt.

Die foto's zijn geweldig van je twee bijzondere, speciale persoonlijkheidjes. Dat heb je toch maar mooi allemaal  voor elkaar. Je hebt zoveel bereikt al, en dat als alleenstaande. 

Edit: voor het blaffen naar andere honden zou ik bogen en zoveel mogelijk afstand houden en de wandelingen iets van jullie samen maken. Turid Rugaas haar boekje help mijn hond trekt (of blaft naar andere honden) geeft een mooie Methode aan om rust in de wandelingen te brengen.

Ook bij de schutting als ze blaft zou ik haar bij me roepen of uit de situatie halen, haar even rustig positief toespreken: goed gezien/gehoord, dat is ... en dan even belonen met een ontspannen zoekspelletje bijv. 

Deze tactiek stug volhouden heeft bij Jenna goed geholpen om van haar blaffen naar van alles en nog wat af te helpen.

Ik zou de hond herplaatsen. Hoe oud is het zoontje??

van mensen die niet instaat zijn om deftig te lezen, zou ik niet zo snel advies aannemen. ;)

" van mensen die niet instaat zijn om deftig te lezen, zou ik niet zo snel advies aannemen. "

Dagmar

"Deftig" lezen? Met de pink omhoog of zo. En een monocle met tophat zeker.

Zeg eens bedacht je je dat toen je de ruiten van je model-t aan het krabben was vanochtend?

Grote problemen kennen vaak "grote" (rigoureuze) oplossingen vrees ik.

Ze heeft de leeftijd van haar zoon al gemeld en ook de optie van herplaatsen is doorgesproken. Eerst het topic lezen :)

" Ze heeft de leeftijd van haar zoon al gemeld en ook de optie van herplaatsen is doorgesproken. Eerst het topic lezen "

Lotte & Marley

Nou ik heb er na zitten zoeken en heb het niet gezien. En het staat ook niet in de openingspost. Misschien die eens bijwerken dan. Er staat zo veel jibba Jabba en dat is moeilijk filteren zo.

Dat durf ik dan weer niet. Heb zelf geen kinderen, en geen ervaring van honden in combi met kinderen. En ken ook bepaalde kinderen die net als jouw zoon wat moeilijker te sturen zijn in gedrag. Dus wil absoluut geen verkeerd advies geven t.a.v. de huissituatie. 

De ene hond is de andere namelijk ook niet. Alle 3 mijn herders (en later een kruising dame, en sinds kort hebben we weer een nieuwe dame waar ik nu ook aan het bedenken ben hoe dingen te doen) heb ik op een andere manier moeten benaderen en bijsturen, bij iedere hond was de motivatie om iets voor me te doen ook anders. En dat ondervind je pas als je ermee aan de gang gaat.

Ik durf me dus niet op te werpen als een gedragsdeskundige, reageer meestal op dingen die ik meen te herkennen en aan te geven wat voor dingen ik heb gedaan om tot een bepaald punt te komen. Maar blijf er altijd wel bij zeggen dat het belangrijk is om naar de hond te kijken, en uit te vinden wat een hond kan motiveren. En ook vaak naar jezelf kijken, wat kun je zelf anders kan doen om het anders te laten gaan.

Leer zelf ook telkens weer als ik met nieuwe honden te maken krijg. Zit zelf nu midden in een nieuw proces en dat gaat ook niet zonder slag of stoot :) en ben blij met inzichten van anderen, daar pik ik dan die dingen uit waarbij ik denk dat het zou kunnen werken.

Bij jou en de jonge Dyuna heb ik het idee dat je iets te vaak dingen laat gebeuren, wel wat ervan zegt maar als ze niet luistert je het laat gaan als ze uiteindelijk iets anders gaat doen.

Daar ben ik zelf bij en na mijn koppige teef wat meer strikter in geworden, ook naar de honden daarna toe. In de mand gaan liggen, betekent niet dat op een andere plek of op een ander kussen dan ook ok is. Onze huidige hond heeft daar ook een handje van. Mand, en dan op de bank gaan liggen op een plek waar hij ook vaak ligt en mag liggen. Mijn vriend denkt dan ok.. en ik heb zoiets van Nee, je zei mand, dan moet hij ook naar de mand. Klaar. Het zijn echt van die subtiele dingen soms..

Serieus? Een monocle zou dan nog geen slecht idee zijn.

Je zit duidelijk te vissen naar reacties jij. Deftige Dagmar...

Nee hoor, laat ze uit aub. Ik begrijp gewoon niet dat je het niet ziet. Je hoeft er zelfs niet de ganse openingspost voor te lezen. 4 zinnen is al ruim voldoende.

I las een taal taalbarriere lol Tis wat vlaams en nederlands :p