Hondenangst, toch pup kopen??

Hallo iedereen, ik ben 14 jaar oud en heb een hele grote angst voor honden (en nog veel andere dieren) maar in mijn gedachten zie ik me wel spelen met een toekomstige hond. Maar toch blijf ik een enorme angst hebben voor honden. Is het dan wel verstandig om een pup aan te schaffen hier thuis?

Het zou wrs een Duitse herder worden dus ook meteen een hele grote (later dan toch als hij groot is) laat alsjeblieft iets nuttig achter dit is echt belangrijk voor mij...

Is dit iets wat je zelf wil? Of hebben je ouders deze beslissing genomen, dat zij een hond willen ondanks dat jij bang bent.

Op zich zou ik me niet druk maken, je groeit op met de pup en deze ook met jou, dan vormt zich al snel een stevige band. Echter zijn heel veel pups happerig, tot op het enge af, maar het is gewoon puppy gedrag wat vaak ook voort komt uit overprikkeling(te veel prikkels gehad, te veel gedaan, te veel gezien) en te weinig slaap(wat voor een pup neerkomt op zo'n 18-20 uur per dag). Als het zo ver komt dat je een pup hebt(of daarvoor al ), dan zou ik hier lekker veel vragen stellen, zodat je voorbereid bent.

En "nadeel" van een hond hebben is dat er ook andere honden op af komen...en dan sta je daar met je hondenangst.

Misschien zou je eens langs een puppy cursus/hondenschool kunnen gaan, vragen of je mag komen kijken, zodat je op voorhand wat meer weet en gewend bent, voor er bij jullie een pup komt.

Is er nog een speciale reden waarom je zo bang bent?

Mijn zoon was ook heel angstig voor honden. Ik heb toen hij dat ook wilde eerst een training gedaan om van zijn hondenangst af te komen. Dat is heel goed gelukt. Daarna ging het vrij makkelijk toen we een hond kregen. Ze zijn nu de grootste vrienden.

Ik zou daar eerst eens naar kijken.

Soraya bedankt voor de reactie en ik had het wel ook voorgesteld omdat ik geen schrik wil hebben en met een hond WIL spelen en normaal ermee wil kunnen omgaan maar nu heb ik wel schrik dat ik bang van mijn eigen hond ga hebben.

" Mijn zoon was ook heel angstig voor honden. Ik heb toen hij dat ook wilde eerst een training gedaan om van zijn hondenangst af te komen. Dat is heel goed gelukt. Daarna ging het vrij makkelijk toen we een hond kregen. Ze zijn nu de grootste vrienden.
 
Ik zou daar eerst eens naar kijken. "

Kees

Bedankt voor de reactie, waar heeft jouw zoon dot gedaan? En hoeveel kost dit? Alvast bedankt

T is heel erg afhankelijk van je regio, volgens mij kregen we het vergoed van de verzekering.

Hij ging wekelijks wandelen met een psycholoog met stabiele, rustige hond. Eerst ging ik ook mee, later durfde hij alleen met haar.

Zij leerde hem.ook dingen over zijn eigen lichaamshouding, waardoor hij zekerder werd tegenover de hond.

" T is heel erg afhankelijk van je regio, volgens mij kregen we het vergoed van de verzekering.
 
Hij ging wekelijks wandelen met een psycholoog met stabiele, rustige hond. Eerst ging ik ook mee, later durfde hij alleen met haar.
 
Zij leerde hem.ook dingen over zijn eigen lichaamshouding, waardoor hij zekerder werd tegenover de hond. "

Kees

Dat wil ik ook graag proberen, is dit in de buurt van Vlaams Brabant? Of weet u nog de naam? Of andere psygolochen/organisaties die dit doen in Vlaams Brabant? Heel erg bedankt al

Nee ik ben in die regio helemaal niet bekend, maar anderen vast wel. Je kunt zelf natuurlijk googelen, of je huisarts eens vragen of er mogelijkheden zijn bij jou in de buurt.

Wie heeft gekozen voor het ras Duitse herder?

Is dat jouw lievelingsras of meer van je ouders of andere huisgenoten?

Een leuke en lieve gezinshond zou toch prima zijn in jouw situatie. 

Een hond waar je ouders of andere volwassenen in huis verantwoordelijk voor zijn, dat zal ook moeten gezien jouw leeftijd.

En jij kunt jouw vrije tijd ook in de hond stoppen, leuke dingen doen, of een cursus.

En misschien een deel van de zorg zoals het voeren.

Zodat je ook echt een band met de hond krijgt.

Ik zou eens eerst op therapie gaan voor je angst voor dieren vóór dat je een hond aanschaft. Je kan hiervoor eerst in gesprek met je huisarts, hij kan je doorverwijzen naar een goede therapeut. 

Een pup is echt niet altijd leuk, ze bijten knetterhard, poepen en piesen overal waar het niet mag, met een beetje pech slopen ze van alles en dan nog het moeilijkste: je moet overal engelen geduld voor hebben en rustig de tijd nemen de pup te leren wat wel en niet mag.

Daarnaast voelen dieren veilloos aan dat jij bang bent. 

Ik zou ook adviseren eerst hulp te zoeken om van je angst af te komen. Een pup is geen schattig knuffel hondje waar je rustig mee kunt spelen. 

Een pup kan heel onstuimig (wild) zijn, tegen je op springen, over je heen rennen, grommen, blaffen en happen en bijten. Dat is hoe ze spelen. En met hun vlijmscherpe tandjes kunnen ze je serieus pijn doen. 

Knuffelen en kroelen kan soms eventjes maar daarna is het weer zoef zoef stuiter stuiter. 

Natuurlijk verschilt dit per hond en is het aan de baas om dit in goede banen te leiden, maar het is zeker niet altijd rustig op de grond zitten en samen lief spelen. 

Dit alles hoort bij puppy’s en ik zelf vind het geweldig. Het is allemaal onschuldig en een uitdaging om dit gedrag te gaan sturen in de juiste richting. Maar als je al angst hebt voor honden dan vrees ik dat je op sommige momenten de verkeerde signalen gaat afgeven. 

Het lijkt mij beter om therapie te nemen voor je hondenangst, niet een hond. Daarna kun je altijd nog kijken wat je wil. 

Naast dat zorgen voor een puppy heel zwaar kan zijn ( staat hierboven beschreven), heb je ook te maken met andere honden wanneer je de hond uit laat. Als je onzeker / angstig bent voelt je hond dat ook. Straks heb je een herder die overbeschermend wordt of ook angstig, wat kan betekenen dat die overal naar uit valt. 

Ook moet je je hond kunnen beschermen als deze lastig wordt gevallen door een andere hond, daar moet je wel naar kunnen handelen en dat lijkt mij lastig als je angstig bent. 

( hoewel ik het onverantwoord zou vinden om een angstige 14 jarige alleen met een herder te laten wandelen  ik weet niet wat de rol van je ouders hier in gaat zijn?) 

Ik denk dat je veel meer kunt genieten van een puppy als je eerst over je angst heen komt  

Succes! 

Ps: zou het echt jouw hond zijn of van de familie ? Wat willen zij? - als jij alles op je zou willen nemen dan zou ik ook goed nadenken over het feit dat je nog gaat studeren, baan zoeken, vriendjes, uitgaan etc. Je weet natuurlijk nog niet hoe de toekomst er uit gaat te zien, hoeveel uur je naar de studie moet en hoeveel uur je gaat werken.. past daar een hond bij?? 

Ik zou je adviseren, of je nu eerst in therapie kiest te gaan of direct voor een hond, om dan niet voor een Duitse herder te kiezen. Een hond kan je heel goed leren omgaan met je eigen angsten, maar een Duitse herder heeft wel een hoop pit en deze heeft een zelfverzekerde, consequente en duidelijke baas nodig. In onzekere liefdevolle handen kan een dergelijk ras uitgroeien in een gevaar voor de buurt, omdat hij het gevoel kan krijgen je overal voor te moeten beschermen. Dat hoeft natuurlijk niet te gebeuren, maar ik zie toch wel genoeg voorbeelden in de praktijk waarbij het volledig uit de hand is gelopen en deze pittige honden zelfs mensen aanvliegen omdat de baas geen controle heeft. Misschien kun je beter een zachter ras uitkiezen als eerste hond, en naarmate je eigen zelfvertrouwen groeit kun je altijd alsnog voor een Duitse herder gaan. 

Daarnaast heb je ook heel veel baat aan de gezondheid en karakter van een puppy als je deze koopt bij de juiste fokker. Er zijn heel veel broodfokkers tegenwoordig. Kies geen pup van marktplaats of mensen die eenmalig een nestje fokken. Kijk bij de rasvereniging voor stamboomfokkers die de ouders testen op gezondheid (DNA testen en heup/elleboog/knie testen), en wegwezen bij fokkers die zeggen “hij is gecontroleerd door de locale dierenarts en volledig gezond verklaard hoor”. De locale dierenarts kan niet voelen of zien of de gezondheid en de erfelijkheid daadwerkelijk verantwoord is om te fokken. Een goede fokker stopt veel geld in erfelijke testen van de ouderdieren, en zal veel tijd stoppen in de socialisatie van de puppies zodat deze de beste start in hun leven krijgen, en dat verschil merk je duidelijk aan je pup. Dat zal je ook enorm helpen. 

" Ik zou eens eerst op therapie gaan voor je angst voor dieren vóór dat je een hond aanschaft. Je kan hiervoor eerst in gesprek met je huisarts, hij kan je doorverwijzen naar een goede therapeut. 
 
Een pup is echt niet altijd leuk, ze bijten knetterhard, poepen en piesen overal waar het niet mag, met een beetje pech slopen ze van alles en dan nog het moeilijkste: je moet overal engelen geduld voor hebben en rustig de tijd nemen de pup te leren wat wel en niet mag.
Daarnaast voelen dieren veilloos aan dat jij bang bent.  "

UkkePuck

Eerst therapie zou ik ook adviseren. Ik ben/was niet bang van honden, maar toen ik jong was en we een herderkruisingpup hadden, trokken mijn zusjes, broertje en ik vanaf de deur van de hal een sprintje naar de bank, zodat ze niet in onze hielen zou bijten en zou opspringen. Het rennen maakte het er ook niet beter op natuurlijk, maar eenmaal op de bank waren we ‘veilig’. Puppynagels en -tanden zijn scherp!

Jullie zouden ook in het asiel kunnen kijken? Onze liefste meest makkelijke hond kwam uit het asiel. We hadden misschien ook geluk, maar zelfs mijn zus die helemaal geen hondenmens is, was helemaal gek van haar. Ze zal zelf nooit een hond nemen, maar mocht Ruby gekloond kunnen worden, zou ze wel nog weer ‘een Ruby’ nemen.

Ook zal je denk ik niet zo snel een pup mee krijgen van een goede fokker als je overduidelijk bang bent van de ouderhonden. Mijn ouders hadden een pretnest (geen ‘goede’ fokker (moederhond en sommige pups blijken HD te hebben, ga niet voor zomaar een puppy!), wel een hart voor dieren), en een moeder en dochter kwamen langs, de dochter gaf aan grote honden eng en niet leuk te vinden, en dat ze hoopten dat een pup zou helpen, het ze het niet eng zou vinden als ze er mee opgroeide. Ze kregen er geen mee. Er waren ook nog een paar andere dingen, hoe ze zich gedroegen tegenover de moederhond en pups, maar mijn ouders wilden niet dat de pup al snel weer herplaatst zou worden zodra ze ook maar iets zou groeien en puberstreken uit zou halen.

De hond zou echt van de familie zijn en mijn papa zou met hem naar de honden school gaan

Het hond zou buiten moeten leven en dan gaat een kleinere hond niet zo goed.

" Ik zou ook adviseren eerst hulp te zoeken om van je angst af te komen. Een pup is geen schattig knuffel hondje waar je rustig mee kunt spelen. 
Een pup kan heel onstuimig (wild) zijn, tegen je op springen, over je heen rennen, grommen, blaffen en happen en bijten. Dat is hoe ze spelen. En met hun vlijmscherpe tandjes kunnen ze je serieus pijn doen. 
Knuffelen en kroelen kan soms eventjes maar daarna is het weer zoef zoef stuiter stuiter. 
 
Natuurlijk verschilt dit per hond en is het aan de baas om dit in goede banen te leiden, maar het is zeker niet altijd rustig op de grond zitten en samen lief spelen. 
 
Dit alles hoort bij puppy’s en ik zelf vind het geweldig. Het is allemaal onschuldig en een uitdaging om dit gedrag te gaan sturen in de juiste richting. Maar als je al angst hebt voor honden dan vrees ik dat je op sommige momenten de verkeerde signalen gaat afgeven.  "

Hilde & Twinko

Is het bijten bij iedere pup? En is dit makkelijk af te leren? En doet dat pijn?

Als je angst voor honden hebt moet je er rekening mee houden,als je buiten loopt dat er ook heel vaak loslopende honden je hond benaderen. Er kan ook wel eens een ruzietje zijn,gehapt en gegromd worden en een herdershond voor een 14-jarige die bang is voor honden dat lijkt mij nu niet zo een goed plan.

Je moet niet alleen je angst voor je eigen hond overwinnen maar ook voor andere honden.

Heb je een dierenasiel in de buurt? Ga in je vrije tijd daar helpen,bespreek het met die mensen...zij kunnen je hierin misschien goed begeleiden. 

Ja iedere pup bijt. Ze verkennen de wereld met hun bek. Net als dat baby’s alles in hun mond stoppen. 

Hoe heftig dit is en hoe lang dat duurt verschilt per hond (niet per sé per ras denk ik). Van mijn chihuahua had ik enkel wat schrammen op m’n hand af en toe, maar de labrador van een vriendin die beet echt gaten in je kleding en gaatjes in je hand.

Echt keihard bijten als een volwassen hond doen ze niet hoor. Het is niet dat ze bewust je aanvallen en willen verwonden. Het is gewoon lompigheid en willen stoeien en druk doen. En aangezien puppy tandjes vlijmscherp zijn (veel scherper dan volwassen tanden) doet dat nog wel eens pijn.

Ik wil je niet bang maken, het is niet dat een pupje vals is. Maar als je al bang bent van honden dan kan dit je natuurlijk nog banger maken. En als jij dan angstig weg loopt wordt dit gedrag alleen maar erger. En omdat je het een paar keer had over spelen met de hond vroeg ik me af of je wel een realistisch beeld hebt hiervan  want ‘leuk spelen’ is niet zo van zelfsprekend. Vooral niet de eerste paar maanden.

Als baasjes moet je ze namelijk gaan leren wat wel en niet mag. En dat kost tijd en geduld. Ook al hangen ze in je kuiten  En opvoeden doet iedereen aan mee in een gezin, niet enkel pappa of mamma.

Ik volg even.

Dat was het lievelingsras van mijn moeder maar nu gaan we toch overgaan op labrador omdat deze iets bekender voor kindvriendelijkheid en dergelijke.