Gaat ie echt een keer lopen?

Ik word er een beetje moedeloos van soms.

Joepje wil niet uit huis. Ik weet hoe het komt, huis is veilig.

Als de kinderen meegaan wil hij wel.

Terug naar huis wil hij wel en als ik in een compleet andere omgeving ben, weg van huis, wil hij ook wel.

Komt vanzelf goed toch? Hoop ik. 

En tot die tijd? Tillen? Ik had een oefening van de puppycurus, maar dan kan ik de hele wandeling achteruit lopen en snoepjes op de grond strooien.

Komt vast wel goed, hoor.

Ik denk dat puppy's ook graag op hun kont zitten om hun omgeving te bekijken.

Tenminste, Black heeft dat de eerste weken heel erg gehad.

Op deze foto is hij zo'n 9 weken, en hij heeft elke dag echt tijden op het dijkje op zijn kont gezeten.

Maar het doel was ook niet om een eind te lopen, maar dat hij met zijn omgeving bezig was.

Kijken naar de meeuwen, daar kon hij geen genoeg van krijgen.

Dat heeft een paar weken geduurd, heb hem gewoon laten kijken, en kleine stukjes gewandeld.

Naar andere plekken geweest, waar hij ook graag op z'n kont zat om zich heen te kijken.

Heeft een paar weken geduurd, daarna was dat over, en liep hij gewoon.

En in die periode, als hij uitgekeken was, liep en rende hij echt wel, maar als hij iets interessants zag ging hij zitten en kijken.

En hij kijkt trouwens nu nooit meer naar meeuwen 

Voor het eerst bij het Veluwemeer, ook zitten en rondkijken ha ha

Is hij wel geinteresseerd in andere honden? 

Dan samen wandelen met een andere hond, díe voorop, Joep er achteraan?

Bedankt dames.

Hij is wel geïnteresseerd in andere honden, maar ik heb zo niet een hond in de buurt om achteraan te wandelen.

Dus gewoon geduld hebben en als het meer kijken dan wandelen is het ook goed? Ook als we oprit niet eens af komen?

Wat al aangegeven is: geduld... 

De wereld is zo groot en er is zoveel te zien... laat hem lekker kijken. Al die indrukken! Je zou er moe van worden.

En als je hem toch graag een stukje wil laten lopen... naar huis lopen gaat vele malen beter dan van huis weg... Dus een stukje op de arm mee nemen en hem dan naar huis laten lopen. Dat gaat vast een stuk beter: brave hond!!! En dan lekker belonen als hij netjes mee loopt.

Komt heus goed!

Komt vanzelf goed hoor. En anders, als je graag een eind wandelen wilt, koop je een rugtas waar de hond in kan.

Ik heb er ook een voor de lange afstanden.

" Komt vanzelf goed hoor. En anders, als je graag een eind wandelen wilt, koop je een rugtas waar de hond in kan.
Ik heb er ook een voor de lange afstanden. "

Ruby88

Lutterzand? Komt me bekend voor.

Hij is nu nog wel te tillen gelukkig

Nee, geen lutterzand. Dit was ergens richting beerze bulten dacht ik.

Ik nam Soof gewoon op de arm overal mee naartoe. Ze vond alles zo eng. Zo bood ik haar geborgenheid.

Het is heel normaal voor pupjes om bang te zijn van huis te gaan.

Wat ik wel vanaf het begin af aan deed was haar laten loslopen op veilig terrein. Ze volgen je dan vanzelf. Dat is pup eigen. Zo leren ze denk ik ook dat het de bedoeling is mee te lopen. Soof vond dit ook niet eng. Bleef dichtbij me in de buurt. Maar ging steeds iets meer zelf verkennen.

En moedeloos worden lijkt me niet nodig. Vraag niet teveel van je pup. Het is nog maar een baby hondje. De grote wereld is indrukwekkend voor ze. Geduld. Komt goed.

Wat is dit voor een hond? Lijkt veel op mijn pup..

Black is een Barbet 

Snoepjes op de grond gooien vind ik nooit een goed idee, zo leer je de hond van straat te eten. 

Wat het wandelen betreft: probeer je eens in te leven in je pup en volg zijn ritme. Wij mensen hebben de gewoonte om een dier naar onze hand te willen zetten en liefst vanaf dag één. Waarom? Het moet allemaal snel gaan zodat we kunnen laten zien hoe slim onze pup toch wel is. Neem gewoon even afstand van wat "men" verwacht en leef op het ritme van je pup. Gewoon relaxen en natuurlijk op de arm nemen als je merkt dat je pup zich dan veiliger voelt. 

Veel plezier!

Dank je wel, ik trek me misschien idd te veel aan van hoe anderen vinden dat het hoort.

Toen Bobbie een pupje was (lees tot aan een jaar ongeveer), heb ik hem regelmatig het parkje in gedragen. Eenmaal in het parkje liep hij lekker door (naar huis ). Op een gegeven moment merkte ik dat hij steeds nieuwsgieriger werd naar alle gangetjes door het park. Zo is hij op eigen tempo steeds meer plezier gaan krijgen in het lopen. Nu kan hij niet wachten om naar buiten te gaan. Maar heel af en toe als het regent of als hij heel moe is na een drukke dag dan vindt hij het ook wel fijn om naar het parkje getild te worden. Het lopen komt vanzelf. 

Hummer heeft de eerste weken ook geen stap buiten gezet met wandelen. Hij was met 9 weken oud al ruim 10 kg dus niet de lichtste puppy om te dragen maar heb hem echt weken moeten dragen meerdere keren per dag, hij vond het enorm spannend allemaal. 

Pas na 6 weken is hij echt mee gaan lopen. Heb elke dag zeker 10 keren per dag hetzelfde rondje gelopen, dodelijk saai maar daardoor kreeg hij wel vertrouwen en de eerste keren een paar meter van huis weer op de grond gezet, dat leerde hij snel naar huis lopen en toen steeds een meter eerder op de grond gezet totdat hij in de gaten had dat het rondje altijd hetzelfde was en hij altijd weer thuis uit kwam.