Wanneer is het genoeg geweest?

Anne

Hallo allemaal!

Ik ben op zoek naar de mening van anderen wat betreft mijn 14,5 jarige Labrador, Coda.
Het is een ouwe taaie, hij was nooit ziek en een paar jaar geleden begonnen de ouderdomskwaaltjes te komen. Hij stond niet meer zo vlot op en na wat onderzoek werd er geconstateerd dat hij aan de pijnstilling moest voor zijn achterhand, carprodyl in combinatie met flexadin.
Dit is een hele tijd goed gegaan, hij werd door de jaren heen vooral 'savonds wel eens erg druk (ik vermoed sundown syndrome) Hij kreeg dan altijd een lekker balletje met wat eten erin en dat vond hij helemaal geweldig. Ook werd er 's avonds vaak gespeeld!

2 weken geleden begon hij in eens te druppelen. Ik ben meteen naar de DA gegaan. We zijn begonnen met zijn urine laten testen. Er zaten veel ontstekingscellen in zei de DA, maar de PH waarde paste totaal niet bij een blaasontsteking. DA vond het het beste om een bloedtest te doen om te kijken of er misschien iets met zijn nieren was, aangezien hij al behoorlijk lang op de carprodyl stond.
De nierwaarden waren prima in orde, alleen zijn leverwaarden waren torenhoog (over de 1000). Hij moet zich dus al heel lang niet zo goed hebben gevoelt, zeker met het warme weer.

We hebben een echo laten maken van zijn hele buik. De nieren, darmen, blaas zagen er allen goed uit. Alleen bleek dat een van zijn leverkwabben er niet geweldig uit zag. De DA zei dat dat of hepatitis kon zijn, of kanker. Om het zeker te weten moest er een biopt afgenomen worden.
Hoe graag ik het ook zou willen weten, een biopt bij een 14 jarige hond af laten nemen lijkt me teveel van het goede.
Coda heeft er naar mijn weten nog steeds zin in. Hij wil nog met zijn balletje spelen, vooral 's avonds, maar overdag kan hij ook lekker lopen drammen om het balletje voor hem weg te gooien. Hij is nooit een erge knuffelhond geweest. Buiten zit hij nog geregeld achter die vervelende eksters aan, al is het met een slakken gangetje. Eten is nooit een probleem geweest en ik denk niet dat dat ooit een probleem word aangezien meneer wat dat betreft een echte Labrador is.
De DA heeft met collega's overlegt wat hun het beste leek en een paar dagen later kregen we bericht dat het hun het beste leek om Coda op de Prednoral te zetten. Aangezien dat niet samen kan met Carprodyl krijgt hij in plaats daar van nu Tramadol. Hij staat nu op 30mg Prednoral per dag voor 5 dagen, daarna 7 dagen 20mg per dag. Daarna neem ik aan dat we iets verder afbouwen in overleg met de DA.

De DA heeft ons op het hart gedrukt dat als Coda teveel last krijgt van bijwerkingen, we er het beste gewoon mee kunnen stoppen. De laatste paar maanden met veel bijwerkingen is toch ook niet leuk.
We zijn nou op dag vier en over het algemeen lijkt het alsof hij zich langzaam aan toch weer iets beter voelt. Hij is overdag wat vaker met zijn balletje langs gekomen en ziet er over het algemeen toch iets fitter uit.
Maar nu komt het. Coda plaste voor dit hele gebeuren zijn blaas al niet meer helemaal leeg ivm dementie/beginnende incontinentie. Nu hij aan de Prednoral zit drinkt hij veel meer met alle gevolgen van dien. Hij lekt nu iedere avond en dan ligt hij zichzelf en de urine te likken. We hebben een hondenluier besteld maar het is nog maar de vraag of hij dit accepteert. Uiteraard laten we hem nu ook vaker uit. Overdag gaat dit prima, maar 'savonds sta ik soms om het half uur buiten.
Voor de rest maakt hij zich 's avonds toch een stuk drukker. Hij hijgt veel en blaft/zeurt nu echt verschrikkelijk om aandacht. Ik vind dat op zich niet zo'n ramp, ik heb alles voor dat beestje over, maar ik vraag me toch af of het nog wel leuk is zo voor het hondje zelf.
Ik denk overigens dat het feit dat hij zoveel onrustiger is geworden 's avonds eerder aan de Tramadol ligt dan de Prednison.

Mijn vraag is, wanneer is genoeg genoeg? Doe ik er nog wel goed aan om het beestje door te laten gaan?

Bulleke

Ik kan je hier niet in raden. Het is mijn hond niet en ik ken de hond ook niet. Dat is echt iets wat julliezelf moeten beslissen al dan niet in overleg met jullie dierenarts.

Wat betreft de medicatie, de onrust kan juist heel goed van de prednison komen, het hijgen ook.

Ik denk dat het aandacht vragen/blaffen ook kan betekenen dat hij enorme honger heeft, ook een bijwerking van de prednison.

Ook kunnen ze van de pred of depressief worden of juist heel vrolijk.

Van de tramadol worden ze over het algemeen juist slomer.

Ik hoop dat hij de luier accepteert. Ik weet niet of het echt incontinentie is, maar daar zijn ook nog eventueel druppels voor.

Sterkte.

Ingrid en Thibo

Ik weet wat jullie nu meemaken ik wens jullie veel sterkte toe.

Monique

Dat plassen komt natuurlijk van die prednison.

Wanneer is het genoeg geweest vraag je? Mijn antwoord,op het moment dat je,jezelf dit serieus gaat afvragen.

Sven Clemens 3 doggies

Dag Anne,

Ik zit op dit moment met een heel gelijkaardige situatie als jij. Labrador, bijna 13 jaar, problemen met incontinentie en gewrichten, kopje wil ook nog mee maar het lijf niet. Vorige week ook dierenarts laten komen omdat zijn stoelgang echt niet goed was, zelfs na vele inspanningen van ons. Ook hier nog volledig met het kopje erbij: willen spelen en niet kunnen. Ook hier enorm veel om aandacht vragen. Hij geraakt soms niet recht en dan zal hij blaffen tot je even komt kijken. Hij krijgt nu ook Tramadol (dosis moet ik je even schuldig blijven) en Previcox kreeg hij al langer.

Ik heb er ook moeite mee dat je eigenlijk machteloos staat en tegelijk nog ziet dat hij mee wil. Ik zou er minder moeite mee hebben als ik zou zien dat hij het ook al mentaal had opgegeven. Voorlopig zien we het nog even aan, maar op een bepaald moment een beslissing gaan moeten nemen.

Maar hou altijd in het achterhoofd: het is niet fair tov je huisdier om er een leven lang goed voor te zorgen en dan hem dan in de laatste rechte lijn laten af te zien. Veel sterkte alleszins gewenst!