Dag Sam, Spondylose bij onze bejaarde hond

Sam heeft t ook.... spondylose... zijn volle broer hebben we in februari in moeten laten slapen. Joep was toen 12 jaar. Joep was opeens helemaal verlamd aan zijn achterhand.. zo triest om te zien. Joep heeft anabolenprikken en prednison tabletten gehad. Het leek wel oké te gaan, rustig aan en korte stukjes loslopen en toen opeens op een ochtend helemaal verlamd. Die ochtend leek Joep geen pijn te hebben (nog rollen op het gras waar wij hem neer hebben gelegd omdat hij wel aangaf dat hij wat moest). 

We hebben hem die ochtend in laten slapen, omdat we dit niet voor hem wilde en het ook niet meer kon. Sam lijkt nu dezelfde kant op te gaan. Zwakte in zijn achterhand en ook wegglijden bij het opstaan. Alleen even zijn behoeftes laten doen en als hij wil, korte stukjes loslopen door de tuin. Wie heeft hier ook ervaring mee? Wanneer hak je de knoop door en laat je euternasie uitvoeren.... Sam heeft volgens mij geen pijn en lijkt nu nog steeds gelukkig en blij met zijn leven.

Mijn oude dame van ruim 13 heeft ook spondylose, haar staart is ook al deels vastgegroeid. Ze heeft geen pijn, gaat nog makkelijk 6/7 km mee wandelen...

In alle geval denk ik altijd dat ik liever een week te vroeg dan een dag te laat laat inslapen. Ze krijgt om de zoveel maanden een check up bij de da met bloed controle (gisteren nog geweest), ik wil er geen patientje van maken in alle geval. Ze heeft nu geen pijn of ongemakken, neemt niets van medicatie... De dag dat daar veranderingen in zouden komen, verwen ik haar nog even lekker met alles en dan mag ze vertrekken... Ze heeft een mooi leven tot nu toe, daar hoort een mooie dood bij ook..

mijn hond raakte ook langzaam aan meer verlamd. Maar had nog de wil om te gaan, had nog controle over zijn blaas en darmen. De sterkte in de achterhand nam binnen drie maanden sterk af, ook ik had nog anabolen laten zetten, puur ook omdat hij zelf nog de zin had om te leven, en hij had geen pijn.

En op een bepaald moment was het genoeg. Niet omdat ik het besliste, dat moment was twee dagen ervoor bij mij al, toen ik hem moest tillen naar huis. Hij was de dag erna weer helemaal bij, en liep weer naar het veld alsof er niets gebeurd was. Een dag later gaf hij wel toe aan mij, en toen was het ook goed.

Duivels dilemma, wanneer in te grijpen. Ik heb er van januari tot aan eind april destijds mee geworsteld. En velen zeiden wat doe je de hond aan, en ik leefde met hem en zag dat het gewoon nog ging ook al ging het buiten moeizaam. Ik kende hem, en wist gewoon dat het nog niet zijn tijd was tot de tijd wel daar was.

Het is zo verrekte moeilijk als je maatjes wat gaan mankeren, ik kan alleen maar zeggen, vertrouw op je gevoel, als het tijd is om los te laten dan weet je het.

Altijd heel moeilijk als een oude hond af gaat takelen . Ik weet er ook alles van , de laatste keer heb ik er in vijf maanden tijd twee verloren

Maar wat Maart al beschrijft , beter een week te vroeg dan een dag te laat
Een geliefde hond verliezen is al verdrietig
Het word nog veel verdrietiger als je later denkt , had ik maar eerder ingegrepen .

En je kent je eigen hond het beste , zolang er nog goede dagen zijn .....

En wat Blondie beschrijft is herkenbaar
Vertrouw op je gevoel , op een dag weet je dat de tijd is gekomen

En bespreek het eventueel ook met je d.a
Vaak kan een d.a hierin ook advies geven als je zelf twijfels hebt . Mogelijk zijn er nog middelen om de pijn te bestrijden . En kan je nog even van je oudje genieten

Dank voor jullie reacties... ik vind het zo ontzettend moeilijk... mijn maatje verliezen.. en ook hebben jullie zo gelijk, op je gevoel vertrouwen - ik ken hem als geen ander- en ook beter een week te vroeg als een dag te laat. Blijft erg lastig. 

Ik kopieer dit even van de site van Dorit Aharon, zij is orthomanueel therapeut en kan wellicht iets voor jullie betekenen

Mijn hond heeft Spondylose. Is het te behandelen?

Dank Careana, ik ga informeren!

Tja informeren.... ach Sam. Maandagmorgen om 5 uur piepte je, wat je nooit deed, ik eruit en samen naar buiten.. je behoefte doen (wat wel langer duurde)  en snel weer naar binnen. 

Tegen half 8 zag ik het, je waggelde en zwabberde door t huis op weg naar buiten. Buiten liep je scheef, je leek bijna in paniek, je lijf deed niet meer wat je wilde. Ik kon je niet helpen, je zakte door je achterpoten en zwabberde door de tuin.

Binnen op het kleed, lekker liggen. Je bent nooit weer gaan staan, je probeerde het ook niet meer. Je gaf het op, het was goed zo. Koekjes, kaas, je wilde niks meer. De dierenarts is na een uur gekomen, we hebben afscheid genomen en begraven in de tuin naast je broer. 

Dag lieve trouwe Sam, wat zal ik je missen. 

Ach , ik las de titel en ik dacht het zal toch niet

Wat is dat snel gegaan zeg

Ik wens je heel erg veel sterkte toe
Om het gemis ooit een plekje te kunnen geven

Vaarwel lieve Sam .... rust maar zacht

Veel sterke gewenst met het verlies, afscheid nemen is altijd moeilijk. Hou iig in gedachte dat je gedaan hebt wat het beste is voor je hondje waar je jaren plezier van hebt gehad.

Veel sterkte.

Heel veel sterkte en kracht om dit (ooit) een plaatsje te geven.

Heftig om de 2 broers zo vlug achter elkaar te verliezen.

Heel veel sterkte met het verlies van Sam.

Heel erg veel sterkte

Heel veel sterkte met het verlies van Sam

Heel veel sterkte.

Zeer erg heel veel sterkte 

Heel veel sterkte!

sterkte met dit toch wel plotselinge verlies.

Heel veel sterkte gewenst!

Sterkte met het verlies en gemis van Sam. Dit verlies is extra zwaar omdat jullie dit jaar ook van zijn broer Joep afscheid moesten nemen. Het huis zal leeg zijn zonder hond.

Heel veel sterkte! 

Sterkte in deze moeilijke tijd.  Ook die lieve Sam, voor altijd een plaatsje in je hart.

 Gelukkig was er al een pup, maar zo snel na elkaar lijkt me inderdaad vreselijk. 

Sterkte met het verlies van sam