Wat moet ik doen?

Lieve allemaal, Ben zo met mezelf in twijfel, lang verhaal: 8 jaar geleden gingen destijds mijn man en ik voor een pup ik wilde graag een kruising hij een rottweiler en uiteindelijk werd het een 3 kwart rottweiler en een kwart New foundlander een mooie lieve ( soms wat chagrijnige ) pup. Consequent dat is wat we moesten zijn met hem wat erg goed ging. Hij werd ouder en natuurlijk groter consequent moest je blijven en hij was nou eenmaal geen 'knuffelhond' wat niet erg is want hij luistert goed, kan lekker los rennen en kan met andere honden maar teveel aaien of stoeien is aan hem niet besteed. Mijn man en ik gingen uit elkaar en ik hield mijn hond. Ik leerde mijn huidige vriend kennen en om dat even samen te vatten zijn we nu 5 jaar verder, woon ik bij hem in huis en hebben we een bijna 1 jarig zoontje. Ik merk aan mijn hond dat hij de drukte niet altijd aan kan van een kleine, heeft hij ook nooit gekund want met teveel drukte om hem heen word hij nog zenuwachtiger en nog drukker! Hij heeft nu al gebromd naar de kleine en ging net op een buurtkindje af met zn haren overeind. Ik laat de 2 NOOIT alleen en laat hem al helemaal niet als bv paardje gebruiken wat je nog weleens ziet maar om mijn hond alleen nog in de bijkeuken te laten liggen en hem alleen maar zien met zijn wandelingen word ik ook verdrietig van en denk ik weleens dat hij beter af is bij iemand waar hij meer 'zichzelf' kan zijn. Ik hoop dat jullie mij een beetje kunnen helpen, Let wel dit is absoluut geen makkelijke beslissing en nu ik dit type krijg ik de tranen in mijn ogen. Ik zie jullie reacties tegemoet, Groetjes

Hoe oud is je hond nu?

Wat heb je tot nu toe gedaan om de hond aan de kleine te laten wennen?

Werd hij vanaf het begin overal bij betrokken, of juist op afstand gehouden? 

Al eens met een goede gedragstherapeut contact gehad? 

En pakt de hond op afstand zijn rust uit zichzelf of moet je hem echt afzonderen?

En wat was de aanleiding voor het grommen naar jullie zoontje? 

Via een beeldscherm is er naar mijn idee weinig nuttigs over te zeggen. Dus ik zou zelf een goede gt inschakelen om te kijken wat haalbaar is. 

En vanaf daar verder kijken. 

8 jaartjes net geworden

Het gaat niet zozeer erom Hoe hij met de kleine omgaat, maar zo is zijn karakter altijd al geweest..... en normaal was dat niet erg want we waren het gewend maar nu met die kleine erbij word het toch lastiger 

Hij is nu8 jaar en dat is voor deze kruising al behoorlijk oud. Oudere honden hebben ook meer behoefte aan rust. Misschien kan je er een middenweg in vinden,  want de hele dag alleen in de bijkeuken is misschien wat sneu, maar misschien kan je een deel van de tuin afzetten en bijvoorbeeld de keuken. Dan leeft hij grotendeels in zijn eigen ruimte, maar niet helemaal alleen. En dan in de avond als je kindje op bed ligt de hond lekker in de woonkamer laten en bijvoorbeeld tijdens het eten (dan zit iedereen rustig aan tafel en dus voor je hond geen onverwachte dingen) en middag slaapje.

Als je hond het prettig vind en vooral van zijn rust houdt dan zal hij dit afzonderen waarschijnlijk niet als verschrikkelijk ervaren, maar als prettig en veilig. Als jullie daarnaast ook nog steeds lekker de tijd nemen om hem lekker goed uit te laten en hem aandacht te geven.

Ciska, bedankt voor je lieve woorden, dit doen we inderdaad al. Maar zocht denk ik een soort van bevestiging of het niet zielig zou zijn.maar we doen idd PRECIES wat jij zegt 

Laat ik wel eerlijk zijn meneer ziet er niet uit als 8 en gedraagt zich ook niet als 8 maar vaak meer als een pup haha

Oh en nog even een dingetje, als we het NIET afzetten komt hij erbij staan en gaat hij staren....

Wat kan dit betekenen?

Dat vind ik echt wel een beetje zorgelijk. Honden onderling gaan staren/fixeren om uit te dagen. En dan kan de tegen partij kalmerende signalen afgeven om conflict de vermijden of de andere hond gaat de uitdaging aan een staart terug, dit kan tot een  gevecht komen, hoeft niet. 

Wij mensen spreken geen honds en zeker kinderen niet. Kinderen staren ook, maar niet om een conflict aan te gaan alleen zo kan een hond dit wel ervaren met alle gevolgen van dien. 

Misschien is het in jullie situatie en zeker met dat staren wel een heel goed idee om eens een goed gedragstherapeut langs te laten komen om de situatie eens goed te bekijken en in te schatten.

Maar voor nu zou ik altijd je hond uit de fixatie halen. Maar wat ik zeg ik vind het wel gevaarlijk klinken en het klinkt alsof je zoontje maar iets ''verkeerds'' (in de hond zijn ogen dan) hoeft te doen en je hond gaat de confrontatie aan. Maar ja ik heb de situatie niet in het echt gezien dus misschien zit ik er wel helemaal naast.

Nee begrijp me niet verkeerd het is niet gefixeerd staren maar meer van  "wat gaan we doen" 

Kijk dat maakt het ook zo lastig en soms ook gevaarlijk om advies te geven,  maar ook om aan te nemen van mensen die helemaal niet in jullie situatie zijn en het alleen van het geschreven tekst moeten hebben.

Weet je wat het vervelende ook is, ik kan mijn hond heel erg goed lezen en als ik dit over mezelf mag zeggen: ik kan evengoed goed honden lezen en met ze omgaan daarom is dit ook zo n dilemma voor me want het voelt allemaal als falen 

 Ik krijg half hp over me heen, maar in jouw geval zou ik een dierentolk consulteren.

Hier heb ik goede ervaring mee. Ik denk echt niet dat herplaatsing noodzakelijk is, maar het is zo lastig te beoordelen.

 ik geloof je ... en persoonlijk heb ik ook het gevoel dat je waarschijnlijk niet al te veel aan een GT zal hebben.

je hond is al 8 jaar, voor een newfy is dat al een serieuze leeftijd, voor een rottweiler weet ik niet.

ik zou je adviseren voor zolang je het weet veilig te houden, echt de hond bij te houden voor de tijd die haar nog rest. Dat is helemaal niet omdat ik van de anti-herplaatsingbrigade hier ben. Ik heb een hond herplaatst of eerder terug naar de fokker gebracht misschien 1,5 jaar geleden (waar dat ze na een tijdje werd ingeslapen) en dat is echt zwaar ik ben er gewoon nog steeds niet over, dat is gewoon zo. en het is daarom dat ik je zou afraden om te herplaatsen je gaat je daar niet kunnen over zetten en enkel alleen doorvoor. Als je verstand je echt zet dat de situatie niet houdbaar en ondanks alle veiligheidsmaatregelen nog steeds te gevaarlijk is, dan zal je wel moeten herplaatsen.

wij hielden deze hond ook voor veiligheid hoofdzakelijk afgesloten van mijn kleine, we hadden een kinderpoortje (was geen kinderpoortje bij ons maar iets stevig zelf gemaakt) tussen de keuken en de leefruimte, en pas als de kleine was gaan slapen mocht ze binnen (ik kon op het einde deze deur niet meer toe doen en in zo'n geval heb je natuurlijk wel een probleem). Wij hadden wel de luxe van een heel grote keuken te hebben + een tweede hond, + dat mijne man speciaal veel buiten/ in serres enz werkte voor de hond. Maar zelf in een kleine keuken en zolang het weer het toelaat ook misschien dat ze buiten kan rondlopen en deur open laten denk ik heus niet dat het zeilig is voor je hond, in vergelijking met een herplaatsing op oude leeftijd.

Bedankt weer voor de lieve reacties, ben inderdaad erg bang dat ik achteraf denk "had ik die paar jaar nog maar met hem volgehouden" dus ik ben heel erg goed alle voors en tegens aan het bekijken en goed om me heen aan het kijken en vragen, voor nu ontzettend bedankt!

Die ging bij mij naar een goed tehuis, een hond is een roedeldier die ga je niet afgesloten voor de 'veiligheid' houden, zet hem dan bij iemand neer die ervoor kan zorgen en die zijn afstandelijke karakter kan waarderen.

Wat als het wel mis gaat, wat zeg je dan tegen je kind of dat van een ander, sorry? of oh dat deed hij anders nooit? Of ach beetje make up en je ziet er niets meer van? Bedenk goed, deze hond is ouder, is net over zijn top heen en zwaar, geen kind die dat even aan de kant duwt.

@fay,

Ik snap je heel erg goed en dit is ook het dilemma :-)

Heb trouwens al wel even contact gehad met de rottweiler herplaatsings stichting om gewoon wat informatie te vragen,

Hebben jullie enig idee waar ik eventueel nog meer wat informatie kan inwinnen over waar hij goed terecht kan komen? 

Moeilijk, heel moeilijk dilemma.

De hond is al 8, wat voor dit grote ras( kruising) al behoorlijk op leeftijd is. Ik zou het sneu vinden dat hij nu nog moet verkassen....

Wat zijn zijn mogelijkheden, wie wil er zo'n kruising, en van deze leeftijd?

Die gaat als herplaatser niet gezelliger worden en wordt dan weer teruggebracht....En dan?

Is samenleven echt niet mogelijk als je kind en hond consequent (100%) gescheiden houdt? Een stevig traphek waar de hond rustig en veilig achter ligt en waar het kindje niet met vingertjes( kippengaas ervoor spannen dus) doorheen kan ......

En met uitlaten ben je er zelf bij dus controle.

Een dergelijke beperking is te overzien voor de hond want het belangrijkste verandert niet: hij mag bij zn baasjes zijn.

En je kind is veilig. 

8 jaar....nu strijk ik iedereen over het hoofd, vind ik toch echt nog niet oud, zelf newfoundlanders, de mijne wordt tien en hier voor is 13 in goede gezondheid oud geworden.........je kind is nog heel klein, die heeft veel tijd en zorgen nodig, je komt dan wat in de knel, maar ik heb de redenering van Ciska gelezen hoe het ook kan, je hond heb je al vanaf pup, je schrijft dat je je hond goed kan lezen, een hond van deze leeftijd is toch ook zeer gehecht aan jou en jij aan hem, de afzetting in je huis is een optie, ook de tuin, als je er zelf bij ben kan je de gewenning met je kleine steeds beter maken, zie je dat het de hond onrustig maakt, nou even achter de afzetting, en wanneer de kleine naar bed is , de hond aandacht geven...herplaatsen kan altijd, iedere hond kan geherplaatst worden, maar een hond die je al 8 jaar bij je hebt, gaat je toch echt aan het hart, alle begin met een kleintje erbij is even moeilijk, maar als je het verstandig aanpakt is de hond en je kind straks de grootste vrienden, geef het een kans.

 Hier toch ook een goede optie, 8 jaar en dan een kruising, niet weg doen, je hond kent jou al zo lang en zal niet weten wat hem overkomt ,veiligheid voor alles maar je schrijft zelf , hij is lief, dat wordt tie ook voor jouw kind met goede begeleiding, een wat oudere hond, let op, niet een oude hond, wil en heeft zijn rust nodig, gescheiden bij tijd en wiJle is er niets mis mee.......

Heel veel nagedacht maar we gaan er gewoon weer voor!ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen om hem weg te doen!

We zetten de bijkeuken af zodat hij lekker naar buiten kan en binnen kan zitten.

Bedankt voor de tips hier!

En waar gaat over een jaar je kleine buitenspelen? Besef goed, je kind ontwikkelt zich razendsnel, niet om negatief te doen, maar kinderen vinden het nog wel eens leuk om buiten met een schepje in de zandbak te spelen, of laat je dan je kleine voor het huis spelen en ga je er dan bij zitten?

Dit is leuk op korte termijn, maar ik kijk toch liever op jaren, straks is je hond 10 en je kind 3 dan moet de kleine de hele middag maar binnen zitten want mama moet stofzuigen en opruimen en even achter het huis zit de hond.

Waarschijnlijk ben ik weer de azijnpisser, maar ben een realist, ik heb een dochter en die liep met 2 toch echt al in de tuin te graven, welliswaar tussen mijn honden, maar die waren dol op het kind en niet zoals die van jouw.

Fijn hoor, herplaatsen kan altijd nog!

Ondertussen kun je je kind natuurlijk ook leren dat hij de hond altijd met rust moet laten.