puppies , zijn ze echt zo erg?

Kijk je ook bij de Oudduitse Herder? Ik kende ze niet, maar wat zijn die mooooi.

" Kijk je ook bij de Oudduitse Herder? Ik kende ze niet, maar wat zijn die mooooi. "

Paddy's Mate

 Die zijn inderdaad prachtig!! 

hier toch voor een pup gegaan en ik moet nu (achteraf) zeggen dat ik mij er wel op heb verkeken dat opvoeden.

Al was dat met name in het begin tot je in een soort ritme komt en elkaar beter leert kennen.

Shadow heeft natuurlijk wel eens zijn 'momenten van niet luisteren, etc'. Maar als ik zo de verhalen hier lees, dan hebben wij het enorm getroffen met onze vent.

 Dat vond ik ook lastig. Ik moest echt Lynns taal leren, terwijl ik Kelly perfect kan 'lezen'. Inmiddels kan dat met Lynn net zo goed, dus dat heeft gewoon tijd nodig 

" Helaas geen goed voorbeeld, of juist wel..
Hier 2 honden.. Jackie was erg makkelijk als pup. Kiba is nu nog een pup en erg makkelijk.
De eerste week dat we Kiba hadden, was hij wel een ongeleid projectiel, maar toen we gingen trainen werd hij rustiger.. dit had hij blijkbaar nodig, wat uitdaging.
Voor de rest, heerlijk. Ja tuurlijk de eerste paar dagen 's nachts eruit en tuurlijk dweilen als ze binnen plassen en tuurlijk veel uitlaten. Maar vond ik totaal geen probleem. Verder hier geen spullen van ons waar ze aan komen zoals iets stuk maken of aan een poot knagen van een stoel.
 
Gingen uit van dat het heel erg kan zijn, als ik sommige verhalen lees... dan kan alleen maar meevallen. De een maakt zich ook sneller druk om dan een ander dus vooral rustig blijven "

Sylvia & de Amerikaanse Akita's Jackie en Kiba:)

 Ik denk niet dat ik me heel druk zou maken om een plasje hoewel ik wel vreselijk zal balen als er dingen kapot gevreten worden 

Maar ik ben bang dat ik soms geïriteerd geraak en de pup dit dan ook voelt.

Ik denk namelijk dat dieren heel goed je gemoedstoestand aanvoelen al laat je het niet merken.

" Kijk je ook bij de Oudduitse Herder? Ik kende ze niet, maar wat zijn die mooooi. "

Paddy's Mate

 Ik ken ze niet zo goed maar zal er inderdaad eens naar kijken.

Karakter zal ongeveer gelijk zijn aan een gewone duitse herder gok ik zo. 

Nee hoor puppy's zijn zo lieffffffffffffffffffffffff......

Amai! weet jij zeker dat je een hond hebt Dogmaster 

 Dat bedoel ik ook met druk maken.. probeer het allemaal rustig te benaderen. Veel negeren helpt een hoop. En dan regelmatig een spiegel naar jezelf houden. Kijk als onze honden dingen stuk bijten, wordt ik ook niet blij van.. mag de hond ook weten. Maar tig x per dag plas opruimen, wat er bij Kiba de eerste weken hadden. Ach hoorde er gewoon bij. Hoe vaak we ook uit lieten.. duurde even voordat hij het doorhad.

 Nee ik heb geen bullyz maar bulldozers ,die gaan dwars door een betonnen muur  

Nog even en ik kan bij de buurvrouw in haar slaapkamer kijken  wahahahaha lol

"  Dat bedoel ik ook met druk maken.. probeer het allemaal rustig te benaderen. Veel negeren helpt een hoop. En dan regelmatig een spiegel naar jezelf houden. Kijk als onze honden dingen stuk bijten, wordt ik ook niet blij van.. mag de hond ook weten. Maar tig x per dag plas opruimen, wat er bij Kiba de eerste weken hadden. Ach hoorde er gewoon bij. Hoe vaak we ook uit lieten.. duurde even voordat hij het doorhad. "

Sylvia & de Amerikaanse Akita's Jackie en Kiba:)

 Ja een spiegel inderdaad ik vind dat heel goed verwoord! 

"  Nee ik heb geen bullyz maar bulldozers ,die gaan dwars door een betonnen muur  
Nog even en ik kan bij de buurvrouw in haar slaapkamer kijken  wahahahaha lol "

dogmaster

 Nou ja als je een leuke buurvrouw hebt 

 Tja je blijft een mens. Je kan het niet perfect doen. En ik was na slapeloze nachten en enorme miscommunicatie met mijn pup en het constant volgen van de pup ooit best prikkelbaar. En ook verhefte mijn stem wel eens als het niet nodig was, of reageerde ietwat overdreven als dat niet nodig was. Dan was ik even opgebrand en kon ik even niet lief en leuk met een speeltje gaan zwaaien voor de 1000e keer die dag om hem af te leiden. Is dat goed? Nee. Is dat menselijk? Ja. 

Jullie zijn twee levende wezens, en zeker in het begin moet je je pup leren kennen en lezen. Dan heb je er nog geen band mee, poept en plast hij steeds binnen, bijt je handen/truien/broeken/sokken kapot, moet nog werkelijk alles leren, hij moet nog in het ritme komen en gaat soms als een dolle stier rondjes rennen als hij de gekke 5 minuten heeft. En daar raak je soms best geïrriteerd van. Je doet het echt niet altijd perfect. Ik denk dat iedereen bij zijn pup wel eens een niet perfecte handeling heeft verricht, als je geduld bijvoorbeeld op is omdat je opgebrand bent. Zeker bij de eerste pup. Niemand is perfect en niemand kan perfect een pup opvoeden. 

 Hahaha het is dat Beer een heel ander ras is, maar anders was het echt identiek Pumba geweest haha! 

nee nog veel erger. overigens hoort datergewoon bij. en mijn laatste pup was een engel en nu 9jaar oud een draak. Hein.

Hihi @ Beer de landhaai...

Toby heeft ook wel eens wat kapot gebeten  (en als ik niet uitkijk doet hij dat nog weleens... drie kluiven op het kleedje op de bank, Toby erbij met een pen en kauwen maar...) Of die fijne Italiaanse slippertjes... 'gelukkig' waren ze al ruim 10 jaar oud, maar toch...

Zindelijk was hij ook nog niet, maar op zich heeft hij dat wel aardig snel opgepakt, druk ja, heel erg haha! Maar stortte ook vaak zo ineens in slaap

Maar hij was (en is) ook zó schattig!

Een beetje geduld enzo is wel handig bij de opvoeding Mensen verkijken zich daar vaak op...

Ik spring nogal laat in het gesprek, maar hier enkel pups gehad.

Ik heb er zes gehad, tot nu toe, en ik hoop dit jaar nummer zeven te mogen verwelkomen.

Van die zes waren vijf Dogo Argentino's en één Lagotto Romagnolo.

Onze eerste pup, Evita, was tevens onze eerste hond na een leven vol katten.

De eerste zes maanden waren voor mij een ramp, verschrikkelijk, geen rust, behalve als ze sliep.  Ik wilde nooooooit meer een pup!  Nooit meer een hond, zelfs, ik vond katten zoveel leuker en gezelliger!

Mijn man kwam soms thuis na een wandeling met, figuurlijk gesproken, zijn haar recht overeind, zeggend : "nooit meer een Dogo Argentino!"

Al wat stuk kon, heeft Evita stuk gebeten : kussens, brillen, gsm's, zakdoeken, handdoeken, mandjes, papier van de muren, bezetting van de muren, schoenen, ... er kwam geen eind aan.  Ze was pas 's nachts zindelijk als we een hondendeur geplaatst hadden.

Ze luisterde voor geen cent en was hondenschool érg snel beu, waarna ze met haar rug naar het plein naar de schaapjes ging kijken.

Ze was anderhalf en nog konden we haar niet loslaten want dan schoot ze er vandoor en het liefst besprong ze andere mensen...

Maar... 's avonds... dan was ze zooo gezellig, lag ze tegen me aan op de zetel, met haar hoofd op mijn schoot en dan genoot ik!

Na drie jaar hebben we onze tweede Dogo genomen, weer een pup (ik was min of meer vergeten wat ik zo erg vond bij Evita). 

En weer was daar de puppyhel!  Ylena beet stuk wat Evita had heel gelaten, rechthoekige tafels werden ovaal (alles werd eigenlijk ovaal of rond ), er kwamen gaten in de zetel zo groot als een voetbal, ze trok de deurstijlen van de muren en brak onze poortjes die we geplaatst hadden af. 

Ylena, onze Robbedoes, ging buurten bij de buren, op vakantie ging ze in het huis ernaast naar het verjaardagsfeestje van de kinderen, zónder uitnodiging!  Ze probeerde pups te verdrinken... ze was een echte kwajongen.  Maar oh zo lief...

Onze derde puppy was Gioia, een Lagotto Romagnolo, en eindelijk!  Een pup die alles vanzelf deed.  Ze was zeven weken als ze bij ons kwam en was van dag twee zindelijk.  Ze apporteerde van zichzelf en kende elk bevel na een paar keer oefenen.  Er was geen werk aan!

Maar... ook... geen uitdaging, geen plezier, ze was saai!

Daarna zijn mijn andere Dogopups één na één gekomen en de laatste was Nahla, zij is doof.  Bij elke pup ging het makkelijker en kostte alles minder moeite.  Nahla was een fluitje van een cent eens ik me erbij neergelegd had dat ik niet kon praten met haar.

Nahla heeft me geduld geleerd en heeft me geleerd dat roepen echt niet nodig is, ik wist dit al, maar liet me toch af en toe verleiden tot een luide "neen!".

Nahla was de beste leerschool om een hond op te voeden.  Ze leerde me geen frustratie te hebben als iets niet ging zoals ik het wilde.  Ze leerde me dat fysiek aanpakken écht niet helpt en dwingen ook niet.

Vroeger had ik wel eens de neiging als een hond niet naar de andere kamer ging, ik ze gewoon vastnam en ernaartoe duwde.  Dat kan je niet met een dove hond, je kan hem zachtjes begeleiden, maar dwingen, neen.  Dan krijg je het effect dat ze je handen ontduiken.

Nu handel ik met de anderen zoals met Nahla, weinig woorden, behalve lieve woorden en niks brullen.

Ik kijk nu ook uit naar mijn volgende pup!  Ik wil haar opvoeden zoals ik met Nahla deed, geen hondenschool en alles rustig zonder zeuren.

Mijn eerste pups waren draken, maar eigenlijk was ík de draak, ik was degene die niet handelde zoals het moest, al hebben we ze nooit geslagen, er was nog zoveel ruimte voor verbetering. 

Verbetering die kwam met de ervaring en de bereidheid om verder te kijken dan de geijkte clichés en de weigering van straf/hulpmiddelen te gebruiken.

Ook verwachtingen moesten worden aangepast : dat de hond van de buren zindelijk was op één week, wilde niet zeggen dat dit bij de mijne zo was.

Dat de hond van een collega-cursist sprong bij een bevel, wilde niet zeggen dat mijn honden dit deden of moesten doen.

Elk hond-individu is anders en kan soms een iets andere aanpak vereisen, dingen die ik met de tijd geleerd heb en waar mijn geestelijke gezondheid baat bij gehad heeft!

Geef mij maar een pup!!!

Hier hebben we op dierendag 2015 onze engelse bulldogpup opgehaald. We hadden al een Franse bulldog van 5, maar wilden graag een maatje erbij. 2 weken na haar komst, moest ik geopereerd worden aan m'n hand, waardoor ik maar 1 hand beschikbaar had. Een nogal hectische eerste tijd, maar wel lekker om de eerste paar weken volledig beschikbaar te zijn voor de pup. Het heeft hier wel erg lang geduurd voordat ze compleet zindelijk was, overdag was ze wel sneller zindelijk. Ze was ongeveer 4 maanden oud toen ze overdag zindelijk was. 's nachts had ze soms wel wat ongelukjes, maar geen peil op te trekken. Zo was ze een week helemaal droog, en zo had ze weer een week dat er elke ochtend plasje lag. Nu moet ik zeggen dat het sowieso iets lastiger zindelijk maken is als je op de 3de verdieping van appartementencomplex woont haha!
Maar als ik zie hoe ze nu is.. grote puber knuffelbeer die stapelgek is op alle mensen om haar heen. Nu nog wachten op haar eerste loopsheid (ze is nu bijna 9 maanden).
Ondanks al het gedoe en het soms compleet ff zat zijn, zou ik het zo weer overdoen!

" Nee hoor puppy's zijn zo lieffffffffffffffffffffffff......
  "

dogmaster

 Oh, wat leuk!  Ik ben niet alleen!  Mijn geval was zelfs erger!

Maar puppies zijn ook lief!  Het zijn niet alleen vernielers!  Ondanks dat onze tweede pup, Ylena, als bijnaam "demolition Ylena" had, was ze ook zo een fantastisch kameraadje!

inmiddels besloten dat we toch voor een puppie gaan 

Leuk! Succes met de zoektocht! 

ik moet zeggen dat ik een pup 100 procent mee vind vallen,

ik heb een maltezer shih tzu en ze is erg lief.

ze was al krant zindelijk toen ze hier kwam dat scheelt, wij hebben haar toen steeds buiten gezet om te plassen inmiddels is ze 4 maand en gaat vaak al bij de deur zitten als ze naar buiten moet.

het is idd wel oppassen met wat ze in de bek kunnen doen, zo heeft de onze een oor van een hondenknuffel in zijn geheel doorgeslikt dat oor was haast net zo groot als de pup zelf, gelijk naar dedierenarts voor een prikje waar ze van over ging geven.

het enige wat ik erg lastig vond is de nachten, we hebben haaar eerst achter in de bench gehad daarna los achter in de bijkeuken maar toch bleef ze piepen uren achter elkaar, nu slaapt ze in een mandje naast ons bed en dat gaat prima, mij was verteld in het begin gewoon snachts laten blaffen en er vooral niet heen gaan.. maar na anderhalf uur ben je daar wel klaar mee ook ivm de buren.

benden slapen is wel beter maar weet niet hoe ik dat nu aan moet pakken.

Wij zijn inderdaad van plan de pup mee op de slaapkamer te nemen snachts.
Maar ook als ze groter is mag ze dat blijven doen.
Een bench komt er niet in.
Afhankelijk van de hond misschien wel een puppierennetje

 Even een smeltfoto van Paddy. 4 weekjes was hij hier.

Awwww sabbelen aan je vinger zo lief

 dit was onze liz als pupjeen zo is ze nu

 Leuk zeg!!!  

Ik had een pup over genomen van 4,5 maand uit medelijden met het beestje, maar ik zeg NOOIT meer, werd er bloednerveus van en je bent kapot.

Ik had voordien altijd oudere herplaatsers, nooit problemen, kant en klare honden die zich moeiteloos aanpasten en enorm veel liefde gaven.

Fré is ondertussen (gisteren) 7 maanden geworden en nu begint het te beteren...