Tot hoever gaan?

Ruim een jaar geleden heb ik hier een heel verhaal geschreven over onze Jack Russel Pip. Pip is een herplaatsertje die door de dierenarts in het asiel toendertijd op 6 jaar is geschat.  Sinds 1,5 jaar is Pip erg ziek. Na veel onderzoeken en diëten zijn we erachter dat ze PLE heeft. Dit is een ontsteking vd darm die niet meer overgaat. Ze was bijna dood zo slecht was ze er aan toe. Heel mager ook en een hele dikke ballon als buik vanwege al het vocht. Door de dierenarts is Pip op een dosis prednison gezet. Hier reageerde ze zo ontzettend goed op! Maar natuurlijk kent prednison vervelende bijwerkingen. Haaruitval, slaperigheid en vraatzucht waren de bijwerkingen bij Pip. Maar ze leefde helemaal op en kwam ook weer op een gezond gewicht. We waren dolblij en onze dierenarts verbaasd. Hij gaf eerlijk toe dat hij haar al had opgegeven.  Een half jaar lang ging het uitstekend met Pip. En toen kwam die buik weer terug. Werd ze kortademig en liet alles weer lopen binnen. Ze dronk zo een hele waterbak achter elkaar leeg, om die vervolgens op het parket weer te laten lopen. De dierenarts heeft de dosis prednison verdubbeld en weer knapte ze helemaal op.  Helaas duurde dit maar 3 maanden voor we weer terug bij af waren. Bij de dierenarts werd duidelijk dat hier niks meer aan te doen was. We konden nogmaals de dosis verhogen met heftigere bijwerkingen tot gevolg en uiteindelijk zouden we het onvermijdelijke uitstellen. Pip zou niet meer beter worden. Ik wilde dit toch nog een keer proberen. Vooral omdat het beestje het zo goed deed met de medicatie. Ze heeft geen zichtbare pijn. Ook als ze ziek is heeft ze duidelijk wel ongemak maar geen zichtbare pijn. Ze is stil, trekt zich terug, beweegt zich sloom, drinkt erg veel en kan plas en poep niet ophouden tot buiten.  We zijn inmiddels een maand verder en de dikke buik begint langzaam terug te komen. Vanmorgen weer een drol opgeruimd en 3x een plas in huis.  Voor mijn man is de maat vol. Hij vind het zielig en denkt dat ze lijdt. Ik vind het zo moeilijk. Ik weet dat ze niet beter word maar is nu al de tijd gekomen. Ze wil nog graag knuffelen, eet nog graag en gaat ook nog graag mee naar buiten al zijn de wandelingetjes kort.  Volgens onze huidige dierenarts moet ze ouder zijn dan toen geschat is. We hebben haar nu 3,5 jaar dus zou ze 9,5 zijn. Hij denkt eerder tussen de 11 en 13 jaar. Als ik dat meeweeg vind ik ook dat ze best oud is en moeten we misschien maar stoppen met alle behandelingen en het beestje laten inslapen. Het is zo lastig als je zoveel van je dier houdt! Wat is jullie mening in deze situatie? Wat zou jij doen? 

Excuus voor het lange verhaal! Moest het ook even van mij afschrijven

Houden van is ook los laten. Hoe zwaar dat ook is. Alles wat je verteld,ik denk dat je weet wat je doen moet,denk aan je hondje.ook wij hadden een jrt van 15 opeens ging het niet meer ze was op. Beslissing nemen, zo erg moeilijk. Maar het moet. Kijk naar haar en doe wat goed is voor haar. Ook dat het betekend dat ze uitrusten mag....voor altijd. Sterkte

Verdrietig dat je op een gegeven moment inziet dat medische hulp het leven van je hondje niet meer kan rekken. De vele Prednisolon kuren hebben Pip op de been gehouden. Dit is echter alleen symptoom bestrijding geweest.

Je hondje Pip is ernstig ziek en trekt zich zelfs terug. Honden vertonen pijn in een zeer late fase, omdat ze van nature niet uit de roedel verstoten willen worden. Als honden zich terug trekken, is het lijden ernstig en willen ze eigenlijk uit het leven stappen.

Als je van Pip houdt, neem dan op tijd de moeilijke beslissing om haar te laten gaan om haar een verdere lijdensweg te besparen. Houden van betekent ook op tijd kunnen loslaten.

Pip zal jullie dankbaar zijn voor de 3 1/2 jaar dat zij een warm mandje bij jullie had en goed verzorgd werd. Heel jammer dat deze tijd niet langer kan zijn.

Heel veel sterkte om het moeilijke besluit in het belang van Pip op tijd te nemen.

Jullie staan voor een moeilijke beslissing. Ik heb die eind december moeten nemen. Als je voelt, en je hondje geeft dit zelf aan, dat het klaar is moet je een moedig en moeilijk besluit nemen. Geloof me, het verdriet zal enorm zijn maar je weet dat je uit liefde hebt gehandeld. Ik wens jullie heel veel sterkte met het te nemen besluit.

Je dilemma begrijp ik goed, en je komt hier advies vragen, die we eigenlijk niet kunnen geven, wij kennen je hond niet , alleen uit jouw beschrijving, wat ik er uit haal is dat je hond sloom wordt, en zich terugtrekt, dat is een teken voor je hond dat het genoeg is, honden laten weinig pijn merken...je dierenarts heeft al aangegeven dat het tijd is, zo erg om je lieverd te moeten gaan missen.......vraag of je dierenarts thuis komt en jullie wijze raad geven om de lieverd te laten gaan, neem hem in je armen, laat de hond heerlijk bij je liggen, en laat de dierenarts zijn gang gaan, moeilijk om een besluit te nemen, maar in je hart weet je dat de tijd is gekomen om afscheid te moeten nemen, om je hond verder lijden te besparen...heel veel sterkte met een goed besluit.

Wanneer je,jezelf de vraag stelt zal ik mijn hondje laten inslapen dan ben je eigenlijk al te laat.

Ik denk dat je man het misschien realistischer ziet dan jij.

Ik zou het advies van mijn man opvolgen als ik in jou schoenen stond.

Je man kan dit beter beoordelen dan wij.

Ook van de prednisolon kunnen ze op den duur goed ziek worden .

De dosis is al eens verhoogd ,dus je moet keuzes maken ,hoe moeilijk ook ,en eten blijven ze op de pillen vaak wel doen.

Vele malen stond ik voor deze beslissing  en nu ook weer met een jack russelltje van veertien en van bijna zestien ,

Een ander kan deze beslissing nooit voor je nemen ,maar kijk naar je hond ,een dikke buik ,de organen komen in de knel ,door het vocht  ,op den duur worden ze benauwd en zover zou ik het niet laten komen .

Onzindelijkheid heb ik geen probleem mee ,dat is zo opgeruimd  maar als de hond lijdt ben je te laat ,want ik denk dan zo ,liever iets eerder als in leven houden en dat ze op het laatst pijn hebben .

Heel veel sterkte met de beslissing.

Om dat je een eerlijke mening vraagt val ik meteen met de deur in huis.

Je schrijft, dat Pip geen pijn heeft, maar pijn wil niet zeggen dat ze piepend door het huis moet lopen.

Je schrijft ook dat ze stil is en ze trekt zich terug, dit is zonder meer een teken dat ze niet lekker in haar velletje zit dit is dus wél een teken van pijn.

Geloof me dat een hond eet zegt mij niks, heb het hier mee gemaakt dat ik een half uur voor we een zieke hond in moesten laten slapen, hem nog een flinke portie kipfilet en kwark heb gegeven voordat hij ingeslapen werd.

Ik heb een gedicht wat me erg doet denken aan jullie situatie.

May I go now

Do you think the time is right?

may I say goodbay to pain filled days

and endless lonely nights?

I've lived my live and done my best

an exemple tried to be.

So can I take that step beyond

and sent my spirit free?

I did'nt want to go at first

I fought with all my might

But something seems to draw me 

to a warm and living light.

I want to go, I really do

It's difficult to stay.

But I will try as best I can to live,

just one more day.

To give you time to care for me,

 and share youre love and fears.

I now you're sad and affraid,

because I see you're tears.

I'll not be far, I promise that

and hope you always now,

That my spirit will be close to you,

where ever you may go.

Thank you so for loving me,

you now I love you too.

Thats why its so hard to say goodbye,

and end this time with you

So hold me now just one more time,

and let me hear you say

Because you care so much for me,

you'll let me go today.......

Veel sterkte en wijsheid gewenst

Groetjes Didy

Prednison veroorzaakt groot hongergevoel.

Ook al is Pip ernstig ziek, als zij prednison krijgt, blijft ze eten en zelfs meer dan vóór het gebruik van prednison.

Een moment waar we als eigenaar allemaal huiverachtig tegenover staan.

Afscheid te moeten nemen van iets wat ons heel dierbaar is.

Het is ook ontzettend moeilijk omdat vaak de beslissing bij ons ligt. Tegelijk toch ook een mogelijkheid om een einde te maken aan de lijdensweg.

Tot hoe ver gaan?

Als je naar jouw hondje kijkt en de situatie in een weegschaal legt, met aan de ene kant de kwaliteit van het leven dat ze nu heeft en aan de andere kant de kwantiteit van het leven. Welk belang geeft dan de doorslag?

Medicatie kan ondersteunend werken zodat er verbetering en verlichting van de symptomen kan optreden. Maar ook dat stopt op een bepaald moment. Want als men telkens de dosis verhoogd en alle ellende komt op een steeds sneller tempo terug.

Over hoeveel levenskwaliteit spreken we dan nog?

Waarom denk je dat een hond met een ontsteking van de darm en daar ook een opgeblazen vol buikje met vocht geen pijn zou hebben?

Daarbij schrijf je zelf Pip is erg ziek en kan niet meer beter worden.

Hij trekt zich terug?

De prednison werkte eerst zo'n 6 maanden, daarna 3 maanden, de dierenarts geeft duidelijk aan dat er niets meer aan te doen is, of een nog hogere dosering prednison, maar nu komt haar buikje na een maand al opzetten, dit zegt toch alles?

Het klinkt misschien hard, maar ik probeer voor jou de feiten even op een rijtje te zetten.

Ik denk dat Pip, natuurlijk alleen maar vanaf jou verhaal af te lezen is, helaas alleen maar zieker gaat worden.

En wat hiervoor al een keer geschreven werd, liefde is ook los laten.

Groetjes Didy

" Wanneer je,jezelf de vraag stelt zal ik mijn hondje laten inslapen dan ben je eigenlijk al te laat."

Monique

Inderdaad, als mensen hier posten over twijfel bij inslapen bij een oudere hond, dan is het vaak wel tijd.

" Inderdaad, als mensen hier posten over twijfel bij inslapen bij een oudere hond, dan is het vaak wel tijd. "

Wilma en Dobby

 Of mensen zoeken bevestiging of ervaringen van andere honden bezitters om deze moeilijke beslissing te nemen.

Honden zijn bikkels, geven pijn pas heel laat aan.

Zo ook de drie honden die ik in de loop der jaren kwijt ben geraakt.

En dus geloven wij (of willen graag geloven, natuurlijk) dat het nog wel gaat.

Mijn Vera, de laatste die ik heb moeten laten gaan, wilde ook nog graag knuffelen.

Verder was ze er slecht aan toe.

Hoe verschrikkelijk ook, toen ze me aankeek, vrouwtje wat is er toch allemaal met me, doe iets, toen wist ik het.

Kijk Pip op een moment dat het niet goed gaat in haar ogen en kijk goed wat je ziet.

En het gedicht van Didy.

Heel veel sterkte!

Bedankt kt allemaal voor de eerlijke reacties. Ik stel deze vraag inderdaad een beetje om bevestiging te krijgen. Ik weet dat ik uitstelgedrag vertoon. Ze kan niet beter worden en dat doet erg pijn. Je gaat zo vreselijk veel van je beestje houden en dan wil je de beste keuze maken. Ik wil gewoon niet overkomen als iemand die zn hond maar laat inslapen omdat ie in huis zijn behoefte doet.. Ik denk dat Pip nu lang genoeg gestreden heeft. 

Ik zal deze week de knoop doorhakken en een afspraak met de dierenarts maken. Nogmaals bedankt voor de reacties 

Klopt, je wil je hondje nooit kwijt maar er komt een tijd dat het wel moet,ooit, wij worden veel ouder. Knuffel nog even met haar, maak wat fotos ofzo en doe wat goed is voor haar. Veel sterkte...

 Natuurlijk wil je je hond nooit kwijt, maar je hebt echt alles gedaan wat je kon, je liefde voor haar, is duidelijk te lezen hoor!

Maar soms staan we machteloos en met lege handen en moeten we deze vreselijke waarheid onder ogen zien.

Pip zal je dankbaar zijn, heel erg veel sterkte de komende week en vooral ook daarna.

Groetjes Didy

 Ik heb anderhalf jaar geleden in mijn eentje met deze worsteling gezeten over Vera, toen was ik nog niet op HP.

Als ik dat wel was geweest, had ik net als jij deze vraag hier gesteld, ter bevestiging.

Het is zo'n zware beslissing, je wilt het zeker weten.

Goed dat je het hier hebt gevraagd.

Ik zie dat je doet wat je moet gaan doen en wens je heel erg veel sterkte.

En als je steun of troost nodig hebt, kom hier, die krijg je.

Een knuffel voor jou en voor Pip xxx

Wens je nogmaals heel veel sterkte. Ik hoop voor Pip dat je dit moeilijke besluit kan nemen.

 Een moedige en zo zware beslissing maar die wordt uit liefde genomen, onze honden verdienen het niet om te moeten lijden omdat wij ze niet kunnen loslaten.

Weet je,met je verstand weet je het wel maar het is je hart die breekt als je die beslissing moet nemen.

Heel veel sterkte!

"Weet je,met je verstand weet je het wel maar het is je hart die breekt als je die beslissing moet nemen.
Heel veel sterkte! "

Monique

 Precies.

Vanmiddag hebben we Pip in laten slapen. Een ontzettend moeilijk besluit waar we tot het laatst erg over getwijfeld hebben. Maar het is beter zo.. het verdriet is erg groot

Tuurlijk is je verdriet groot,geef het de tijd..het is ook vreselijk. Pip heeft nu rust,en jullie wil ik veel sterkte wensen..

 Och lieverd, wat zwaar. Maar het beste besluit voor Pip, uit liefde.

Ik brand een kaarsje voor Pip en jou, heel veel sterkte!

Jullie hebben het beste gedaan voor pip.

Ik wens jullie heel veel sterkte!

Heel veel sterkte voor jullie !

Een moedig besluit uit liefde voor Pip genomen.

Het is goed zo; Pip is van zijn pijnen verlost. 

Heel veel sterkte met het verlies en gemis van Pip.

Als hondeneigenaar / liefhebber is dit zowat de zwaarste beslissing om te nemen.

Wetende hoe het voelt, is er helaas niets wat we kunnen doen om jouw pijn te verlichten.
Een doffe ellende en alleen jouw pijn die je nu voelt.

Op een onbepaald tijdstip zal er een moment aanbreken dat je met veel liefde aan Pip zal denken en dat je ipv pijn voelen aan hem kan terug denken met een glimlach op je lippen. En te kunnen genieten van die jaren gevuld met een geweldige vriendschap.

Voor nu wens ik je veel sterkte om deze periode door te geraken.

Wat dapper. Ik wens jullie enorm veel sterkte. Wat een een rot besluit om te nemen, maar vergeet niet, Pip heeft rust en jullie ook. Nogmaals veel sterkte......