3 kilo en 4 jaar. laten castreren of niet?

Er zijn de laatste tijd veel castratie topics,  valt me op

Even het verhaal. Bailey is een intact chihuahua reutje en word in April 4 jaar. In de 3 jaar dat ik hem nu heb heb ik aardig wat met hem te stellen gehad. Hij is een combinatie van onzeker en dominant tegelijk. Je moet hem kennen om dit te snappen. Hij heeft een slechte basis gehad waardoor hij is gaan angstbijten en uitvallen. 

Ik heb heel veel met hem getraind, en hij is ook 3000 % verbeterd. Hij valt tegen mensen niet meer uit. Tegen vreemde honden nog wel. Ik heb 3 honden en Bailey is de baas van de roedel. Hij bepaalt zo'n beetje alles. 

Zijn onzekerheid en angst zijn er aardig af maar hij blijft wat gedragsproblemen houden. Als ik visite heb gaat hij die claimen. Hij móet erbij. Uit eindelijk kan ik hem wel wegsturen,  maar je ziet hem dan helemaal opgewonden worden,  hij wil de situatie onder controle hebben.

Het grootste probleem is eigenlijk het plassen. Hij blijft in huis plassen.  Of ik hem nou 4 of 8 keer uitlaat. Een nieuw kleed? Plas. Een nieuwe bank? Plas. Alles moet gemarkeerd worden. 

Ik ben ermee naar de DA geweest en toen bleek dat hij suikerziekte had. Dit is met dieetvoer helemaal onder controle maar hij blijft het doen. Hij moet gewoon dwangmatig tegen alles wat nieuw is aan piesen.

Vanuit mijn omgeving word (ook Door hondenmensen) aangeraden om hem te laten castreren. Ik heb er zelf nooit zo over na gedacht. Waarom snijden in een gezond lijf. Maar als je naar hem kijkt lijkt hij toch echt wel last van (hitsige) hormoontjes te hebben. Dit is geen onzekerheid meer maar gewoon reutjes gedrag. Hij heeft ook periodes last van puspiemel. Hele dag likker aan dat ding.

Toch twijfel ik heel erg. Hij is 3 kilo, en bijna 4 jaar oud. Gaat dat wel goed met een narcose? Zou het wel helpen? Ik gun hem echt een beetje meer rust in zn koppie maar is een castratie op dit moment een helpende oplossing of juist niet?

Als jij denkt dat een deel van zijn gedrag word veroorzaakt door hormonen zou ik het proberen, eventueel met een chip. Dan heb je het narcose probleem ook niet

Ik ken je hond niet dus ik ga niet zeggen wat je moet doen

maar hormonen zitten naar mijn idee vaker in de weg dan dat ze helpen

Castratie met een chip? Daar heb ik wel eens wat over gehoord maar me nog nooit in verdiept. Ik vind de narcose het engst. Ik ga er eens meer informatie over zoeken! 

Bentley heeft het suprelorin implantaat (de chip die hierboven genoemd word), dit is een goed middel om te kijken hoe de hond reageert op castratie. Er zijn 2 varianten, de ene werkt ong een half jaar en de ander een jaar (bij de ene hond wat langer dan bij de ander), het werkt vanzelf weer uit. Het enige nadeel is dat het kan dat het gedrag in de eerste 2 weken wat erger word, maar meestal zie je dit pas wanneer de hond de suprelorin voor de 2e keer krijgt (vertelde mijn dierenarts). Bij Bentley is het niet erger geworden. Ik ben nu heel erg blij met het resultaat en ik laat hem dan ook zeker operatief castreren.

Wat betreft de narcose, als je een gezond hondje hebt hoef je in principe niet bang te zijn voor de narcose. De narcose word helemaal afgestemd op het gewicht van de hond. Er is altijd een narcose risico. Als je het bij een goede dierenarts laat doen word de hond goed in de gaten gehouden en aan de bewakingsapparatuur gelegd, mocht het dan misgaan kunnen ze snel handelen. 

Onzekerheid en dominantie ( dominantie komt voort uit zelfzekerheid) kunnen niet te samen voorkomen. Wel kan je hond ambivalent gedrag vertonen. Of in de ene situatie zelfzeker zijn en in de andere situatie "dominant". 

Castratie kan onzekerheid versterken tot angstagressie

Mocht je er voor kiezen zou ik aanraden naar een da of kliniek die gebruik kan maken van gasnarcose.

Edit: ik kan je niet echt adviseren alles heeft voors en tegens die zul je zelf moeten afwegen.

Robyn jouw Bailey is volwassen dus volledig uitgegroeid.

Op die leeftijd kan narcose nog geen kwaad hoor. 

Het  is misschien medisch verantwoord van nu op die leeftijd castratie te laten doen voor zijn piemel probleem, misschien kan het helpen. 

Lance heeft ook nu en dan serieus  testosteron probleem , maar zolang het geen puspiemel is mag hij zijn balletjes houden.

Of het ook iets zou  helpen bij Bailey tegen  het plassen in huis ? Ik vrees van niet....

Ik heb geen ervaring met reuen, maar de Friese stabij van mijn buurvrouw deed dit ook, ze heeft er 2, en de jongste moest ook tegen alles aan plassen. Ze heeft hem vorig jaar laten castreren, op 6 jarige leeftijd. Het heeft bij hem enorm geholpen. Hij plast niet meer in huis, en ook tijdens het uitlaten is hij een stuk minder aan het snuffelen, doet 1 lange plas en dat was het. Zij merkt echt dat het deze hond een stuk meer rust in zijn kop heeft gegeven. 

Mijn Marameisje (erg onzeker de eerste jaren, nu minder) deed dat ook, op ieder kleedje, bedje, dekentje moest een plasje. Een vlaggetje noemde ik het.

Zij wilde in een roedel met 2 grotere honden en 1 klein draakje laten zien: en das lekker van mij.

Ze doet het niet meer nu.

Overmatig plassen kan ook een stresssingaal zijn. 

Ik zou eerst chemisch castreren

Ik hoor hier veel mensen doe eerst die chip maar die chip kan ook anders uitpakken wees je daarop bewust. 

Bij Denzel hebben we dit gehad namelijk. Hij kreeg de chip en na een aantal weken had hij moeite met plassen en liet ook plas lopen in huis. Niet bewust maar tijdens dat ie sliep of liep door het huis. Ook was hij helemaal niet zich zelf en echt een beetje down. Na vele onderzoeken kwam het erop neer dat hij niet tegen de hormonen kon die de chip uitstraalt door het lichaam. Nu de chip is uitgewerkt heb ik mijn hond terug. 

Dus ik zeg niet dat je het niet moet doen want bij veel honden is dit de uitkomst en pakt het goed uit alleen ik wil hiermee zeggen dat die chip ook een keer zijde kan hebben.