Wat voor een gedenkteken hebben jullie voor je overleden hond?

Zijn er mensen die hun hond in de tuin (of hondenbegraafplaats?) hebben begraven en hebben jullie dan met de plek nog iets gedaan (boom, steen of zoiets)?

Ik heb de as van mijn vorige hond verstrooid op een plek waar ik vaak kwam. De koker waar de as in zat bewaar ik wel..

Had ik niet in een huurwoning gezeten dan zou ik m in mijn tuin begraven hebben.

Vroeger thuis begroeven we de honden in de tuin. Daar kwam geen steen op. Maar t was wel een speciale plek.

Ik heb het met Vera exact zo gedaan, ze ligt uitgestrooid in haar duinen, waar we altijd liepen. En die koker, die kan ik niet wegdoen, terwijl er niks meer inzit. Maar haar naam staat erop, die blijft hier.

Ik heb wel bij de stichting waarvan ik haar geadopteerd heb een hangertje besteld en dat draag ik altijd, een hartje met een hondenpootje erop

Mijn vorige honden heb ik begraven op de dierenbegraafplaats, die hebben we ook hier vlakbij. Op dezelfde begraafplaats waar nu mijn omi en mijn papa liggen. Dat vond ik ook mooi toen

Ik heb niks in de tuin staan voor mijn overleden meiden maar wel meerdere eerbetoon spullen voor hen door het huis... Ik heb een deel van het as van twee van mijn drie overleden dames uitgestrooid bij hun favoriete wandelplek. De rest bewaar ik in mini-urnen hier thuis. (zie een voorbeeld van de urn die ik afgelopen week heb ontvangen voor ons meest recent overleden meisje hieronder)

Verder heb ik dan ook nog gedenkborden laten maken. Helaas is de vrouw waarbij ik deze altijd bestelde hier inmiddels mee gestopt maar ik heb begrepen dat er ook andere bedrijven zijn die soortgelijke ontwerpen verkopen. Deze bordjes hangen hier in de huiskamer als eerbetoon aan hen die niet meer onder ons zijn. (zie hier de muur met bordjes)

Last but not least heb ik dan ook nog assieraden met hun as er in. Ik ben ooit begonnen met een hanger aan mijn ketting maar inmiddels heb ik twee kleine bedeltjes aan mijn armband laten maken omdat ik deze 24/7 draag en ze zo dus altijd dicht bij me heb. (het as van twee van mijn meiden is met mijn oma vermengt in de hartvormige hanger en het as van mijn meest recent overleden baby zit in de vlinder hanger)

Oh ja, ik heb ook nog een bordje bij de voordeur hangen met een foto, en de tekst, hier waakt onze Kees.

Ik geloof er ook in dat mijn vorige hond nog bij ons is. Dst besef vind ik het mooiste, en dat bordje staat daar symbool voor.

Beetje vaag misschien. 

wij waren van plan om Roxy in het Herdenkingsbos uit te strooien , maar daar ben ik eigenlijk nooit mét de honden geweest ,
toen wij haar brachten bij het dierencrematorium in Beverwijk vonden wij dat een hele mooie plek , we hebben haar daar laten uitstrooien ,
het belangrijkste zit in ons hart .

Ik had voor mijn eerste hond, die in onze tuin begraven lag een mooi, vredig  plekje gecreeerd, een afgesloten kruidentuintje met veel stenen en gietijzeren hekjes ed.

Van Lola staat een urn hier op het rode kastje met daarbij een handgeschilderd schilderijtje van haar. Ook heb ik wat van haar as in een bedeltje aan een ketting.

Deze foto hangt in de gang

Precies wat ik had gehoopt, jullie hebben me op een idee gebracht . Het was zaterdag een jaar geleden dat Vito is ingeslapen maar er lag over graf nog steeds een dekzeil met een schot. Het werd ondertussen tijd om het in orde te gaan maken, ook omdat Sun er begon te graven. Nu ligt Vito behoorlijk diep maar Sunny graaft flinke diepe kuilen en het leek me geen feest om haar met Vito voorbij te zien komen. Het is nu dit geworden

Ik dacht er aan om met de dremel haar naam etc in de tegels te gaan graveren maar dat is natuurlijk een heidens karwei. Ik wil nu een metalen plaatje laten maken waar al haar gegevens in gegraveerd staan, wat ik op die tegels nadat ik die ook wit gemaakt heb wil schroeven.

Mijn vorige hond had een hele sterke klik met mijn vader en toen Tico overleed wilde ik hem het liefste bij mijn vader begraven, dit is niet toegestaan. Thuis in de achtertuin begraven was helaas door ruimtegebrek ook niet mogelijk. Dus heb ik hem toch laten cremeren. 

Een deel van zijn as heb ik bij mijn vader begraven met een eigen, groenblijvend boompje er boven op. 

Voor mezelf heb ik een hanger laten maken, handgesneden uit hout waar een beetje van Tico zijn as in zit. 

Ook heb ik een beetje uitgestrooid over de zee waar ik het liefste kom. De rest van zijn as zit in de papieren maar mooie kartonnen koker van het crematorium. 

En ik heb een kistje, met o.a. een plukje haar maar ook de kaartjes die ik kreeg na zijn overlijden en mooie herinneringen.

 Mooi zo met het beeld er op! 

Ik heb zelf de grafsteen van mijn vader gegraveerd. Een énorm werk maar ik vond het vooral heel mooi en bijzonder om te doen. Dus mocht je zo gek willen zijn, kan ik het je zeker aanraden! 

Ik heb Vera's as uitgestrooid in haar duinen, waar we al die jaren liepen met z'n allen. En ik heb een heel mooi hangertje besteld bij de stichting in Spanje waar zij vandaan komt, een hartje met een hondenpootje, dat heb ik altijd om mijn hals. En elke dag een kaarsje bij haar foto, naast het grote berenbed waar de andere meiden liggen

Ik heb een speciaal hoekje voor Bobby en een assieraad .De ketting doe ik altijd om,wanneer ik weg ga.

Onze lieve oude jack russel ligt achterthuis. Met een mooie lavendel in een pot en een grote steen die mijn jongens geschilderd hebben voor hem, zijn naam erbij opgezet en afgelakt. 

Ik praat nooit veel over hem, dat wil ik ook niet. Want veel mensen kunnen niet begrijpen dat die hond zo intens veel voor mij betekent heeft. Nu nog voel ik een brok in mn keel. Daarom vind ik het nog erg fijn dat er wel een plekje voor hem is... 

Overigens erg bijzonder vind ik zelf; Morris gaat altijd precies pal tegen de schutting bij onze jack's graf liggen. Soms dan denk ik dat hij voelt dat dat iets voor me betekent. Maar waarschijnlijk is het toeval hihi; laat mij maar in mn waan. Ik mis mn jack nog steeds elke dag, ook al heb ik Morris nu. 

 Ik wil haar stamboomnummer en chipnummer erop hebben, wat voor ras ze was en natuurlijk haar naam. Ik denk dat het dan zo'n beetje 2025 is voor dat, dat af is als ik dat in die tegel moet gaan dremelen maar ik zou ééns één letter kunnen proberen.

Nog bedankt dat je dit topic bent gestart. Ik ging ineens twijfelen gisterenavond laat. Hangt t bordje nog wel bij de voordeur??? Midden in de nacht mijn bed uit en naar buiten... En shit, bordje was weggewaaid. In mijn pyjama lopen zoeken, gevonden en teruggehangen. 

Mooi heb je t gedaan zo! 

Ik heb voor Evita en Ylena een urne, ik wilde ze uitstrooien, maar ik kan nog geen afscheid van ze nemen. Hieronder Ylena.

En dit is Evita.

Athena is bij ons in de tuin begraven en daar wil ik nog iets laten maken : twee handen die een traan vasthouden.

Wij hebben voor Max een urne die op de kast staat, ik draag een ketting met zijn as in en ik heb iets besteld waar zijn haar in verwerkt is. Maar daar ben ik al 2,5 maand op aan het wachten 

Ik heb mijn beide Jack Russells (11 en 15 jaar) in de tuin begraven.

Tussen hen in ligt poes Wies (19 jaar geworden) begraven hun vriendinnetje.

Ik heb er gebroken hartje op geplant en veel voorjaarsbolletjes.

Nu hebben we Lotje en Moos maar ik mis mijn Russelltjes natuurlijk altijd nog.

Voor Bambi heb ik als aandenken een canvas doek met deze foto erop. 

Dit is haar urn en deze staat tussen de kaarsen op het dressoir. En 's avonds neem ik deze nog steeds altijd mee naar boven...

Ook heb ik een beetje as apart om er een tatoeage van te maken. Bambi is nu bijna een jaar overleden en wil dit deze zomer laten zetten. 

Ook heb ik een klein foto boekje met de mooiste foto's van haar.

En ik heb een filmpje gemaakt van mijn mooie Bambi, mijn schaduw 

Muziek is van Moh Denebi (in tune  heet het nummer) en daarom heet Moh dus Moh.

 Wat een mooie hond was Bambi.

Ik wilde het net zeggen!

Ik heb van Benji een urn en ashanger. Daarnaast een mooie fotocollage en een doosje met plukje haar en een tand. Hij heeft een gedenkplekje in de kast naast gaia en Bodhi. Die beide op hun favoriete plek verstrooid worden de bus bewaar ik. Van hen heb ik beide mooie foto en een foto laten graveren in waxinelicht houder. Van Bodhi heb ik nog een kistje met tandjes en plukje haar.

 Mooi en uniek. Soms echt een blok aan mijn been met haar angsten maar uiteindelijk zijn we er samen uitkomen. Ze was mijn schaduw en zo trouw als een hond. Ik mis haar nog elke dag.

FRISO was een Cavalier. Ik kwam (en kom) veel op www.cavalierpage.com.

Daar is iemand die mooie composities maakt op verzoek.

Na zijn overlijden maakte zij dit :

Dat staat nu ingelijst in de kamer.

Daarnaast staat deze :

  Gehaakt door een creatieve vriendin van mij.

En hij zit natuurlijk in mijn      , voor altijd. Net zoals mijn eerste hondje, Tuf-Tuf en twee katten, Floortje en Berber.

Erg mooi en boeiend om te lezen hoe ieder het op eigen wijze invulling, vorm geeft en troost en verbondenheid vindt.

Ik heb van binnenuit bewust alle tastbare aan Lily Jane losgelaten. Daarom heb ik ook vrij snel na haar overlijden de as verstrooid in mooi natuurgebied waar ze vele voetstappen heeft gezet, vrij en overal. Inmiddels staat er wel weer 1 kleine foto in de kamer. Een van de latere waar ze vanachter een boom recht in mijn ziel kijkt.

Omdat ze zo'n natuurfreak was en gek was op appels en deze ook regelmatig zelf plukte had ik een eigen appelboom voor haar gekocht. Ze genoot van de bloesem tot de vrucht en ik genoot van haar. Erg lang heeft ze er niet van kunnen genieten. Het tweede vruchtdragende jaar heeft ze nog net de bloesem meegemaakt en zelfs haar laatste rondje ging nog net even langs de appelboom voor een check naar de stand van de prille vruchten. 

De winter na haar overlijden ben ik verhuisd. Het was een strenge winter, maar linksom of rechtsom ... die boom zou mee. Uit de bevroren grond, maand lang bevroren in een pot gestaan ... bij het ontdooien van de grond in de tuin gezet vol spanning wat ze zou doen .... en ze deed het!

Hier geen monument, geen gedenktafel, geen as, geen steen, geen urn ... enkel een verbonden leven wat jaar na jaar voortbloeit in de appelboom, de bloesem en in de vruchten die ze voortbrengt. Met liefde gekocht voor m'n meisie, met haar liefde en zorg opgegroeid tot een dierbare boom ... mijn Lily-blossom  en ik weet zeker dat ze nog steeds regelmatig om een hoekje meegluurt en Jip een seintje (duwtje) geeft als de vruchten rijp genoeg zijn. 

Dit jaar is een heel rijk jaar. Heel veel Lily Blossom afgelopen voorjaar en nu een overdaad aan (nu nog kleine) appels dit jaar... bijna teveel om straks te kunnen dragen, maar die kleine krachtige appelboom kan het. Mjum, dit najaar genieten van Lily blossom appels en Lily Blossom appeltaart  En zo is leven, zo is liefde ... een oneindig verweven 'zijn'. Niets gaat ooit verloren. 

Lily blossom 

Luna die vorig jaar overleed heb ik uitgestrooid in de bossen. 

Ik wilde ze vrijheid geven maar heb daar enorme spijt van gehad. 

haar urntje ( houten  kistje bewerkt ) heb ik boven in een brandveilige kluisje gelegd. 

Penny die ik pas geleden verloor ( al lijkt dat nog de dag van gister )

ligt in de tuin begraven. 

Ik kan ze als ik ooit verhuis toch mee nemen. 

Ik heb expres niks in het zicht staan want ik word er dan erg depresief van , ik mis mijn puppys nog elke dag

Het is vreselijk als je binnen een jaar 2 jonge honden , 2 hartendiefjes moet verliezen....... 

Is ook teveel Jaimie

Wat heb je dat mooi gedaan Petra

Heel mooi topic dit...

Toen Fedor afgelopen december is overleden, hebben we een speciaal plekje voor hem gecreëerd:



Hier staat de urn, zijn foto, zijn pootafdruk in brons en een gepersonaliseerde kaart. Het kaarsje brandt nog iedere dag.

Ook hebben we deze lijst in de kamer hangen:



Zo voelt het toch alsof hij nog altijd een beetje bij ons is...