Castreren reu, standaard of niet?

Tijdens de wandelingen met Jack krijg ik vaak de vraag of hij gecastreerd is of niet. Hij is nu 14 maanden oud, maar ik krijg die vraag al maanden. Telkens van mensen die weten hoe oud hij is. Ik reageer er zelf op door te zeggen dat hij niet gecastreerd is en dat dat sowieso voorlopig nog niet gaat gebeuren aangezien hij nog zo jong is. Daarnaast ben ik van mening dat het helemaal niet gaat gebeuren als wij er geen gegronde reden voor hebben.

Nu vraag ik mij af hoe daar door de gemiddelde hondeneigenaar over gedacht wordt. Is het normaal om een reu te castreren? En waarom dan? En welke leeftijd wordt meestal aangehouden?

Ik heb altijd gedacht dat een hond ook zijn hormonen nodig heeft om uit te groeien tot een stabiele volwassen hond, maar misschien zit ik helemaal mis hoor. Ik vind het gewoon verrassend om te merken dat mensen verbaasd zijn als ik zeg dat Jack nog 100% man is...

Die van mij is nu 3,5 maar krijg nog steeds de vraag.
Als het niet nodig is, niet doen.
Levi is een erg rustig reu, weinig problemen met andere reuen.

Hier de reu die gecastreerd is destijds op advertentie van de hondenschool.
Met wat ik nu weet zou ik het nooit meer zo snel laten doen.
Vraag je weleens terug waarom dat zij ervan uitgaan dat een reu gecastreerd moet worden?
Daar ben ik dan wel benieuwd naar.

Over het algemeen wordt het in Nederland door het grootste deel van de mensen en dierenartsen niet als standaard beschouwt  Maar er zijn natuurlijk altijd mensen die er anders tegenaan kijken!

Er zitten nogal wat nadelen aan het castreren. Je hond kan een slechtere vacht krijgen en kan ook onzekerder worden, dikker worden, rustiger worden etc.

Onze hond heeft op sommige momenten ook echt wel een onzekere karaktereigenschap. Die is nu niet vaak aanwezig alleen met echt nieuwe dingen of als hij iets spannend vindt. Hij vraagt ook relatief vaak erkenning etc. We zijn bang dat deze eigenschap verder naar boven komt bij een castratie.

Daarnaast vinden we dat wanneer er geen medische aanwijsbare reden is, of wanneer er geen problemen zijn in het gedrag die sterk met de hormonen te maken hebben, dat wij onze hond niet castreren.

Simba is 2 en ook niet geholpen.
Zal ook niet gebeuren tenzij het medisch nodig zou zijn.

Hier een absolute neen.
Er word niet in een gezonde hond gesneden als het niet medisch noodzakelijk is.

Jazz is anderhalf. Ik zie geen reden om het te laten doen.

 De d.a vroeg het bij het inenten toen hij nog jonger was.

Nou.nee dus.

Nou, ik vind het nu al prettig om te lezen dat ik toch niet de enige ben die er zo in staat!

Ik heb inderdaad wel eens gevraagd waarom anderen dat dan wel doen. Vaak kreeg ik dan toch reacties als: Mijn hond reed vaak op andere honden, ik wil me niet steeds druk hoeven maken als er loopse teefjes in de buurt zijn, ik wil dat mijn hond wel met alle andere honden kan.

En ik merk dat vooral het laatste een overheersende gedachte is. Een intacte reu zou schijnbaar niet met een andere intacte reu kunnen. Zo krijg ik hier in het losloopgebied wel eens van mensen te horen als er een andere hond aankomt: "Oh die reu is niet gecastreerd, ik zou Jack maar even aanlijnen als ik jou was". Okeee.... Tot nu toe is een van de grootste speelmaatjes van Jack ook gewoon een intacte reu en dat gaat echt prima samen!

Black is niet gecastreerd en is anderhalf jaar.

Freggle is wel  gecastreerd toen hij 7 jaar was (medisch).

Het valt mij wel op dat bijna alle reuen hier in de omgeving die ik ken, allemaal gecastreerd zijn.

Vaak al voordat ze een jaar zijn, zodat ze nog geen reuen gedrag ontwikkeld hebben, want daar zitten mensen niet op te wachten.

De hond van onze  dochter moest wel hij is een spanjaard.

Maar hij springt biijna op iedere hond die hij tegen komt.

Van mijn honden pluk ik hem af dat heeft hij te laten.

Nee, dat beschouw ik zelf zeker niet als standaard. Net zoals jij, M & J ben ik van mening dat een hond zijn hormonen nodig heeft om goed uit te groeien.

Mijn 2 mannen worden nooit gecastreerd, tenzij het medisch echt noodzakelijk is.

Vaak wordt door een wat ouderwetsere dierenarts geopperd dat er gecastreerd moet worden bij reuen om de kans op prostaatkanker te verminderen. Niet geheel onwaar, maar de nadelen wegen veel zwaarder door dan dat ene, beperkte voordeel. Vooral bij vroegtijdig castreren (voor 12 maanden), heb ik een artikel gelezen specifiek voor de golden retriever dat er significante toenames werden vastgesteld in verschillende aandoeningen. De ontwikkeling van HD was hier vb. bij.

Ook wordt er imho te snel gedragsproblemen bij honden meteen toegewezen aan de hormonen met snelle castratie tot gevolg. Het gewenste resultaat blijft dan ook vaak uit als men het doet om de verkeerde redenen. Al zijn er natuurlijk wel gevallen die wel juist geïnterpreteerd zijn en waar de hond wel gebaat is bij een castratie, maar dan vind ik nog steeds dat men moet wachten tot de hond uitgegroeid is en zeker niet vroeger dan 12 maanden.

We zijn hier allemaal zo hard bezig om onze honden zo goed mogelijk te verzorgen. De beste vleesrijke voeding, niet overenten en ontwormen, zo veel mogelijk natuurlijke middelen tegen teken en vlooien, ... Dan mag de lijn toch gerust door getrokken worden en zover het kan een hond zoveel mogelijk intact laten, want dat is ook het meest natuurlijke.

Terwijl, mijn zusje heeft haar hond gecastreerd (medisch) en die kan totaal niet met andere honden. Hij moet ze eerst kennen zoals mijn hond en die van mijn ouders, maar verder niet.

Onze hond, kan met veel honden, de honden die hij niet mag, dat zie ik al aan de houding van de andere honden. Honden die zich al groot maken, fixeren etc. Er bestaan flink wat minder sociale honden op deze wereld. Ik zie van mijn hond ook dat hij bij sommige honden al borstelt, dan wordt er dus geen kennis gemaakt. Dat heeft niet meteen wat te maken met zijn ballen, dat is een situatie inschatten..

En hoezo moet een hond met alle honden kunnen? Ik kan ook niet met alle mensen.....

Ik heb hier in huis een reu en een teefje.

Als Nala loops is kunnen ze de eerste week nog redelijk bij elkaar, in de 2de week gaan ze apart.

Wanneer Nala op haar hoogtepunt zit gaat Simba naar boven in de nylon bench.

Zou hij daar wel uit ontsnappen komt hij niet beneden want hij loopt de trap niet af.

Verder is Simba erg rustig en is Nala vaak degene die op hem rijdt.

Natuurlijk straf ik het af zodra ze dat doen en luisteren ze daar ook naar.

Hier ook altijd Reu en Teef in huis gehad. 

Beide niet gecastreerd of gesterriliseert.

Gaat prima met gescheiden houden tijdens de loopse perioden.

Onze eerste reu hebben wij laten helpen toen Lizzie erbij kwam. Hij was een herplaatser die behoorlijk agressief op andere reuen kon reageren, dus behalve dat we het in huis praktischer/veiliger vonden, hoopten we dat hij wat rustiger zou worden (dat heeft nauwelijks geholpen trouwens).

Dan mag sowieso niet geholpen worden omdat hij voor de fok kan worden ingezet, maar hij heeft ook werkelijk waar NOOIT problemen met andere reuen. Alle honden hier in de buurt die nog wel eens ruzie zoeken hebben geen problemen met Dan. Daarnaast is Lizzie geholpen toen Dan in huis kwam, en laten we Sterre ook helpen als ze oud genoeg is. Daar hebben we meer goede redenen voor dan dat ik Dan zou laten helpen.

Natuurlijk is het vervelend als we in het losloopgebied hier om de hoek loopse teven tegenkomen, nu reageert hij er nog niet heel erg op, ik moet hem alleen een stuk aanlijnen. Maar als hij in de toekomst een keer gedekt heeft kan dit wel gaan veranderen. Dat is dan niet anders, als je met een loopse teef in een losloopgebied gaat lopen is dat in mijn ogen nog altijd op eigen risico, en we komen ze gelukkig niet vaak tegen.

Het lijkt normaal, maar het is het eigenlijk niet.
Doordat dierenartsen er lekker aan kunnen verdienen, adviseren ze snel de hond te laten castreren, en misschien dat mensen het daarom normaal vinden.
Ik castreer mijn hond ook niet, vind het niet nodig

Vind dat er naar de hond zelf gekeken moet worden.

Diesel (aussie, 4.5 jaar) is wel gecastreerd nadat hij eerst een chip had gehad.

Zijn gedrag veranderen steeds meer van een leuke lieve vrolijke pup naar een puber die duidelijk met z'n eigen heel erg in de knoei zat.

Niet meer bereikbaar met trainen maar ook neerslachtig niet echt meer de vrolijk Frans die hij altijd was.

Na de chip veranderde hij weer in een vrolijke jongen die meer rust in zijn koppie kreeg die weer open stond om te trainen en alle negatieve gedragingen verdwenen zo.

Na ongeveer 5 maanden verviel hij weer in zijn oude gedrag en heb ik besloten te castreren nooit geen dag spijt van gehad.

Sky (collie 3.5 jaar)  niet geholpen en gaat ook niet gebeuren.

Makkelijke reu die nergens voor problemen zorgt. Rustig en duidelijk in zijn lichaamstaal.

Natuurlijk wel eens stout als hij een lekkere dame ruikt en soms wat onrustig in zijn koppie maar geen gedrag wat rede geeft tot.

Iedereen moet het voor zich zelf uitmaken, wanneer wel of niet.

Het is nog altijd jou beslissing of je het wel of niet doet, zoveel mensen zoveel oordelen.

Ik ben het helemaal met je eens :) soms kijken mensen je aan alsof je een barbaar bent als je zegt dat je in principe niet van plan bent om je hond te laten castreren.... 

Ik weet niet hoe de toekomst gaat, maar voor nu zeg ik nee, niet nodig

Ja als ze ballen zien hangen begint hier ook vaak het verbaasde vragenvuur. Helemaal omdat het er 2 zijn met weinig verschil in leeftijd. Hier in de UK is het toch wel een beetje standaard voor de meeste hondenbezitters, niet fokken is castreren. Gezondheid of gedrag als reden wordt niet eens zo over nagedacht.

Af en toe een 'dreiging' dat ze eraf gaan tijdens voor mij frustrerend straatsletten gedrag en dan gaan we weer even vrolijk verder.

Ik vind dat reutjes veel te vaak, te pas en te onpas, gecastreerd worden. Standaard, omdat ze reu zijn.

Romeo is 7 jaar en ongecastreerd en Luca is 10 geworden en is ook

nooit gecastreerd.

Ik laat Romeo niet castreren, alleen als het medisch noodzakelijk zou zijn, anders niet. Bv niet als de hond een ontstoken geslachtsdeel heeft, wat zo vaak wordt gedaan, of omdat ze dominant zouden zijn, achter de teven aan willen of omdat de buurvrouw haar reutje ook heeft gecastreerd. Waarom snijden in een gezond lichaam?

Ik vind het niet normaal om te castreren tenzij daar medische redenen voor zijn. 

Bij ons was er het vermoeden van een tumor op de testikels, dus werd hij gecastreerd. Anders had het ook niet gehoeven. 

Kijk aub goed naar je eigen hond. Wij hebben enorme spijt van de castratie van onze hond. 

Doordat hij buiten nogal druk gedrag liet zien, kregen wij van alle kanten te horen, inclusief dierenarts dat hij dominant was en castratie was daarvoor de oplossing.

Zelf had ik mijn twijfels omdat Rik binnen erg rustig en gezeglijk was. Als ik hem eens te ferm toesprak liet hij als pup soms zijn plas zelfs lopen. 

Maar door de druk van buitenaf hebben we hem dus laten helpen met 1 jarige leeftijd en daarna verergerde zijn hyperactieve gedrag. Na inschakeling van een gedragsdeskundige bleek hij juist erg onzeker te zijn en daardoor druk te reageren in het contact met andere honden omdat hij het zo spannend vind. Nu lijkt het heel langzaam te verbeteren maar hij is veel minder relaxt dan voorheen. 

Dus kijk goed naar je hond en als er totaal geen aanleiding is voor een castratie gewoon niet doen en zeker niet als hij nog niet volwassen is. Wat andere mensen denken is gewoon niet van toepassing, jij kent je hond het beste.

Succes!

p.s. prachtige hond heb je!

oh ja, bij Rik was er wel sprake van een chronische ontsteking aan zijn voorhuid waardoor een castratie ook aangeraden werd, maar die had ik er op de koop toe bij genomen als ik van te voren wist wat een negatief effect de castratie op hem zou hebben. 

Dierenartsen raden niet zomaar castreren aan... Er zitten veel gezondheidsrisico's aan castreren (zoals hierboven genoemd, plus toename kans op tumoren).

Als een reu te zelfverzekerd is en daardoor dominante handelingen laat zien, raadt een dierenarts chemische castratie aan. Net als bij een reu die te hitsig wordt, die krijgt ook het advies chemische castratie. 

Pas als er écht niets anders op zit, raadt een dierenarts een definitieve castratie aan... 

Odi is wel gecastreerd, dit is bij de stichting al gebeurd. Aiden wordt uiteraard niet gecastreerd als het medisch niet noodzakelijk is.

Heel erg fijn om te lezen dat jullie er allemaal net zo in staan! Dit is mijn eerste eigen hond (wel opgegroeid met honden, maar dat is anders) en de opvoeding en verzorging gaat dan ook helemaal op de manier waarvan ik denk dat het goed is. Maar als ik dan zo vaak dat soort reacties krijg, ga ik me toch afvragen of ik hele vreemde ideeën heb over honden. Nu blijkt dat er zoveel mensen zijn die hetzelfde erover denken, vind ik dat toch wel geruststellend!

Ik peins er niet eens over om Jack te laten castreren, want het is een heerlijke hond in de omgang. En inderdaad wat eerder ook al werd genoemd, soms gaan twee honden gewoon niet zo goed samen en dat is vaak al te zien aan de lichaamstaal. Wanneer ik dat zie, roep ik Jack ook meteen bij me en mag hij braaf naast me meelopen. 

Ik blijf het toch bijzonder dat ik hier vooral reacties krijg waarin gezegd wordt dat het inderdaad niet normaal is om een reu te castreren gewoon om het feit dat hij een reu is en dat zoveel mensen op straat er dus heel anders in staan. Ik kom dan ook bijna alleen maar gecastreerde reuen tegen, zelfs als ze nog onder een jaar zijn. 

Gisteren sprak ik ook een vrouw in het losloopgebied en we hadden het dus ook over castreren. En zij vertelde dat ze zelfs van een fokster had gehoord dat zij de de pups uit een nest standaard castreren voordat ze het nest verlaten zodat er niet mee gefokt kan worden! Nou ik stond echt met mijn mond vol tanden... 

Binky is wel gecastreerd om medische redenen. Hij had chronische voorhuidsontsteking en daar erg last van. Sinds hij gecastreerd is, heeft hij het nooit meer.

Er is geen nadeel gezien; hij heeft een mooie vacht, is nog steeds het vrolijke, open hondje als altijd en wordt niet dikker.

 Misschien jouw dierenarts, maar lang niet alle dierenartsen zijn zo. Veel dierenartsen hebben totaal geen problemen met castreren van gezonde honden waar ook qua gedrag niks mis mee is. Veel dierenartsen raden castratie zelfs standaard aan. 

Dierenartsen kunnen inderdaad allemaal iets heel anders verkondigen. Het duurde bij Jack erg lang voor zijn ballen waren ingedaald en de dierenarts kon ze ook nergens voelen dus vermoedde dat ze niet zouden komen. Zij vertelde dat ze dan gewoon zouden kunnen blijven zitten. Terwijl andere dierenartsen juist zeggen dat ze dan verwijderd moeten worden. 

Gelukkig zijn ze inmiddels erg duidelijk aanwezig en hoef ik me daar niet druk om te maken. Maar het is dus wel duidelijk dat alle dierenartsen weer anders naar dingen kijken... 

Hier wel een gecasteerde reu. Ik vind dat je niet alleen naar medische noodzaak moet kijken maar naar de hond zelf. Ik was ook altijd er op tegen om in een gezonde hond te snijden. Onze vorige reu was gewoon intact en

Kon gewoon langs een loopse teef lopen. Maar toen kwam Maylo, kon met alles en bijna iedereen maar zodra er een loopse teef in de buurt was (en we hebben er veel en die zijn allemaal achter elkaar loops) was het een hel. Met name voor hem.

Hij at niks meer of te weinig dus met een beetje pech waren er 6 weken lang loopse teven in de buurt. Hij piepte none-stop. Buiten was het alleen maar 'loopse teef loopse teef'. Hij was ook vaak ziek, diarree en overgeven. Dan heb ik zoiets van al is dit geen medische noodzaak mijn hond is gewoon niet gelukkig. Dan vind ik castreren wel een overweging. Wij hebben het gedaan en eerlijk? Beste keuze voor Maylo ooit. Mensen van HP die Maylo gezien hebben voor de castratie geven me ook gelijk. 

Hij was doodongelukkig en nu meest happy hond ooit. Castratie is voor iedereen persoonlijk en ik vind dat je naar je hond moet kijken. Wat is beter voor hem

Edit: Maylo heeft ook geen nadelen er aan over gehouden. Vacht is prima en hij is niet onzeker geworden. Hij had al grootheidswaanzin en nu nog steeds hahaha