Geschrokken! Opsturen voor onderzoek? *Update*

Om bij het begin te beginnen: we zijn eergisteren nogal geschrokken; Noa is met spoed geopereerd!
Ze was wel wat aangekomen, maar we dachten dat dat enigszins te verklaren was met de komst van een tweede kindje en de zorg en lage energielevel die daarbij komen kijken.
Dinsdag was ze echter zo suf en haar buik was opgezet, ze had bleke slijmvliezen. Toen hebben we de dierenarts gebeld, want dit was echt niet goed!
In eerste instantie konden we niet terecht, want het was allemaal vol en al dubbel geboekt. Na enig aandringen dat ik dan een andere dierenarts zou bellen, omdat ik met haar de nacht zo in niet in zou gaan, kon ik wel langs komen.
Daar gelijk een buikscan gemaakt, waarop duidelijk een tumor te zien was, een milt-tumor. Ze zouden haar open maken en als het er verder goed uit zag (geen uitzaaiingen), dan gingen ze de tumor verwijderen en kon ze verder herstellen. Waren er echter uitzaaiingen, dan zouden ze haar niet meer wakker laten worden, want dan had dat geen meerwaarde meer… Dat was dus wel even schrikken en slikken.. Dus ter plekke maar afscheid genomen en naar huis gereden… wachten op telefoon…
Na1-1,5 uur telefoon gekregen; ze hadden de tumor kunnen verwijderen (2,5 kg!!) en verder zag het er schoon uit. Ze moesten haar nog dicht maken en dan had ze de nacht om wakker te worden. Later heeft de dierenarts zelf nog gebeld met wat meer uitleg en Noa was toen aan het wakker worden, het bleek een tumor van 2,5 kg!!
Gisteren eind van de middag heb ik haar opgehaald. Ze zag er zo goed en vrolijk uit. Natuurlijk nog herstellen van de grote buikwond, maar al fitter dan toen ik haar weg bracht!! Wat ben ik blij dat ze weer thuis is zeg!

Nu mijn vraag (die ik dus gisteren ook voorgeschoteld kreeg); moet de tumor opgestuurd worden om het te laten onderzoeken?
Mijn eerste gedachte zou zijn: wat heeft het voor meerwaarde? De dierenarts die me gisteren te woord stond heeft me niet echt kunnen overtuigen (ik heb niet zo’n klik met hem).
Ik heb nog twee afspraken staan, dan zal ik het nog een keer bespreken, maar wellicht heeft iemand van jullie een duidelijke uitleg of motivatie waarom ik het wel of niet zou moeten doen.
Alvast bedankt voor het lezen en de hulp

Wat een schrik en een zorg ineens... Naar hoor.

Sterkte gewenst en beterschap voor Noa.

Wat betreft het opsturen : dan kom je zeker te weten of het een kwaadaardige tumor was of misschien iets anders.

Voor de behandeling maakt het verder geen verschil.

(Bij mensen wordt er dan nog een vervolgbehandeling voorgesteld, maar bij honden uiteraard niet).

zo he wat fijn dat de tumor eruit is!

Beterschap.

Als ze het opsturen weten ze wat voor tumor het is .

Of het kwaadaardig is ect

en dat kan helpen met inzicht in wat je kan verwachten in de toekomst

en evt behandeling of controle op afstemmen.

Jeetje, dat is even flink schrikken! Wat fijn dat de operatie goed is gegaan en ze er alles uit hebben kunnen halen. Twee en een halve kilo, dat is toch bijna niet voor te stellen?

Het is maar goed dat jullie wel even voet bij stuk hebben gehouden wat betreft het bezoek aan de DA.

De meerwaarde van het opsturen en laten onderzoeken is in mijn ogen dat je dan te weten krijgt wat voor 'n soort cellen het precies waren. Was het kwaadaardig, goedaardig? Een soort cellen die heel snel weer terug kunnen komen of juist niet, op welke plekken kunnen deze cellen weer terugkomen, overal of juist heel specifiek, etc. Ook kunnen ze zien of ze de gehele tumor eruit hebben kunnen halen (al is dat met 2,5 kilo misschien wat lastiger met de snijvlakken) of dat er misschien nog cellen kunnen zitten.

Wanneer je dat weet kan je toch wat specifieker naar dingen kijken (wanneer je wat merkt aan je hond), sneller dingen ontdekken en makkelijker een eventueel behandelplan opstellen.

Ik zou het zelf in ieder geval wel laten doen.

Wij hebben de milt wel laten onderzoeken. Het heeft ons veel rust gegeven nadat bekend werd dat het geen tumor betrof maar trauma. 

Bij een tumor op de milt wordt de hele milt verwijderd, Marlies. Dus de hele tumor is eruit. 

Arme Noa, maar ze is nu verlost van het grote gezwel.

2 1/2 kg. is immens zwaar en groot.

Goed dat je hebt doorgezet dat de DA dit met spoed moest zien. Je kon echt niet zo de nacht in.

Ze moet er flink last van gehad hebben, maar honden tonen ongemak en pijn helaas pas in een laat stadium. Gaven ze het maar eerder aan. Honden zijn bikkeltjes. Ongelooflijk dat ze zo snel al opgeknapt is.

Destijds had een hond van mij een gezwel in zijn prostaat en daardoor problemen met plassen. De dierenarts  zou hem castreren zodat er meer ruimte in dat gebied kwam. De DA had met mij afgesproken, dat hij de incisie zou doen, daarna het weefsel van het gezwel onderzoeken of dit goed- of kwaadaardig was. Als het kwaadaardig was, zou hij de operatie niet uitvoeren en mijn hond weer bij laten komen. Gelukkig kreeg ik al vrij snel een telefoontje dat het goedaardig was en de medisch noodzakelijke castratie kon plaatsvinden. Mijn dierenarts kon dus kennelijk zelf vaststellen of het goed- of kwaadaardig was.

Beterschap voor Noa.

 Ah ja, dat is ook zo idd. Ik had niet goed gelezen 

Bedankt allemaal
Met Noa gaat het goed, wel wat moeite met gaan liggen, maar wat wil je met zo'n grote buikwond. Het moet echt groot zijn geweest! Tot zover doet ze het hartstikke goed! Even een paar dagen verplichte bench-rust en dan weer lekker samen leuke dingen doen!!

Ben in december ook al met haar geweest dat ze niet lekker was, toen niks gezien/gevonden (zelfde DA als die me gisteren niet kon overtuigen, ga ook niet weer naar hem toe). Blijkbaar heeft het er toen ook al gezeten. Heb toen zelf op de verschijnselen gegoogled en kwam toen ook op de mild, maar ja, de DA zal het wel weten, niet dan...

wb het opsturen; als je weet dat het kwaadaardig is, hoe kan/moet je daar dan verder mee omgaan? Vaker een echo laten maken oid?

Je zou idd echo's kunnen laten maken. Het is meer, denk ik, dat je weet waar je aan moet denken als je hond bleek en slap wordt. 

Overigens schijnt de prognose gunstiger te zijn dan altijd gedacht is qua uitzaaiingen en overlevingstijd. 

Wat zal je geschrokken zijn,beterschap voor Noa.

Dit liet ik absoluut opsturen. Het lab geeft dan een rapport terug, waar je je verdere handelen op kunt baseren.

http://www.mcvoordieren.nl/milttumor-hond

Veel sterkte.

Bewaren ze de tumor dan zo lang? Heb je dat afgesproken dat ze de tumor nog even bewaren anders heb je grote kans dat de tumor al weggegooid is.

Wel fijn dat Noa zich al duidelijk beter voelt. Lekker van elkaar genieten! 

Wat erg voor Noa!  Ik hoop dat ze goed herstelt.

Als je de milt laat onderzoeken weet je wat je nog te wachten staat.

In het geval van kanker, zal je heel alert moeten zijn, er kunnen uitzaaiïngen komen op bv. longen, lever, nieren.

De overlevingstermijn bij kanker is ook niet zo grandioos...

Hier zijn er drie honden overleden na zo'n operatie...

De eerste hebben we op de operatietafel laten inslapen wegens uitzaaiïngen op lever en nier.

Ylena is overleden aan een inwendige bloeding 's nachts na de operatie, was ook kanker trouwens.

Athena is drie weken later overleden, was in haar geval (gelukkig) geen kanker maar haar hart was vergroot, ontdekt na de operatie omdat ze nog zo hijgde, ze heeft dus iets aan haar hart gekregen en viel dood neer...

Na zo'n operatie hebben ze ook bloedarmoede, Athena kreeg ijzerpillen en veel rood vlees om haar bloed zo snel mogelijk terug op peil te krijgen.

Er komt dus, spijtig genoeg, heel wat meer bij kijken dan alleen een operatie.  Inwendige bloedingen kunnen tot zes weken erna nog optreden, dus zeker voorzichtig zijn en goed in het oog houden.

Ik zou zeker de milt laten onderzoeken, zo ben je voorbereid op wat je nog kan verwachten...

Bij ons duurde het tien dagen voor we de uitslag wisten, ik kan je verzekeren dat dat lange dagen zijn.  Maar daarna, in het geval van geen kanker, ben je gerust.

Sterkte.

 Zeker haar tandvlees, dat moet binnen de drie seconden herstellen als je erop duwt, het mag niet grijs zien natuurlijk.  Haar buik zal ook opzetten als ze een bloeding heeft.  Mijn DA raadde aan haar buik elke dag te meten (op dezelfde plaats), dan zie je het sneller.  Eer ze zo dik zijn dat je het ziet, is het al te laat .

Ook kijken of er bloed bij de ontlasting zit, kan ook een teken zijn.

Slapheid kan ook gewoon een teken van bloedarmoede zijn, dus dat is niet zo veelzeggend.

Bij Athena was het ook hijgen, ze voelen zich ongemakkelijk, maar hijgen doen ze ook zo wel eens... dus moeilijk te zeggen.  Jij kent je hond het best, dus jij weet in welke omstandigheden hij hijgt.

Houd je ons op de hoogte?

Laat ook de milt onderzoeken (ik zou het willen weten...), de overlevingskans bij kanker is niet groot, maar dan ben je voorbereid.

Ik wil je niet bang maken, maar er is niks zo verschrikkelijk als gerust zijn (zoals wij bij Athena) en ze dan toch nog moeten afgeven...

Dankjewel, we gaan haar zeker goed in de gaten houden!!
Zal hier laten weten wat de ontwikkelingen zijn.

Doet mij denken aan onze 16,5 jarige kat. Die had botkanker en ze gingen haar controleren op uitzaaiingen via röntgen, dat deden ze onder een roesje. Mochten er uitzaaiingen zijn dan zou ze dieper in slaap gebracht worden...

Hetzelfde bij jullie. Afscheid genomen en ineens zonder kat naar huis, terwijl je voor een controle ging. Werden we door de dierenarts gebeld dat er uitzaaiingen zaten in het ruggenmerg en de longen. Iedereen dus spontaan in huilen uitgebarsten.

Bleek dat de kat zo ongelofelijk lief was en aan het kroelen met alles en iedereen, dat een roesje helemaal niet nodig was. We kregen dus de vraag of we haar alsnog in wilden laten slapen of dat we haar nog even naar huis wilden nemen. Ivm de uitzaaiingen in de ruggenmerg was het advies wel snel inslapen, want haar rug kon breken.

Uiteindelijk hebben we haar nog een weekje thuis gehad om afscheid te nemen. Samen foto's gemaakt en dergelijke. Ik weet nog dat ik midden in de sneeuw met haar in mijn jas op het muurtje buiten zat, want ze was zo gek op sneeuw... alleen het ging niet meer met haar poot. En wat heeft die een hoop chocola op zeg.

Afijn, dit hele verhaal heeft natuurlijk niets te maken met jouw vraag, sorry.  Persoonlijk zou ik het wel opsturen. Zoals hier boven al genoemd, als het goedaardig blijkt bijvoorbeeld kun je denk ik wat geruster slapen.

Daarnaast (volgens mij moet je daar wel eerst toestemming voor geven) kan het gebruikt worden voor medische studenten. Ik ben zelf met mijn opleiding op de uni van Utrecht geweest en daar hadden ze van alles en nog wat liggen om te bekijken, zodat je weet hoe iets er uit ziet. Ontzettend leerzaam! Er wordt heel netjes en voorzichtig om gegaan met alles.

Neen ik zou het niet verder laten onderzoeken die tumor. Al ga ik daarmee blijkbaar in tegen al de vorige reacties. 

Misschien verkeerd maar ik zou het zeer zeer moeilijk vinden moest ik slecht nieuws krijgen.

Ik zou het nemen zoals het is nu. En verder hopen dat alles ok blijft. 

Ik duim voor jouw hond dat alles goed verwijderd is en dat ze nu gezond zal blijven. 

Mijn hond wilde niet eten, was te rustig en bleke slijmvliezen. En op een gegeven moment viel ie om en kwam ie niet meer overeind. 

Dat laatste was nogal dramatisch, maar je kan er dus al eerder wat aan zien. 

Och jé Ellun.., ik heb geen ervaring en geen advies, maar wil jullie wel heel veel sterkte wensen.., en hopelijk gaat alles heel snel weer goed met Noa.

Ik zou overigens wel willen weten hoe of wat en zou dus wel laten opsturen voor onderzoek

" Neen ik zou het niet verder laten onderzoeken die tumor. Al ga ik daarmee blijkbaar in tegen al de vorige reacties. 
Misschien verkeerd maar ik zou het zeer zeer moeilijk vinden moest ik slecht nieuws krijgen.
Ik zou het nemen zoals het is nu. En verder hopen dat alles ok blijft. 
Ik duim voor jouw hond dat alles goed verwijderd is en dat ze nu gezond zal blijven. 
 
  "

Anny en Lance

 Dat onderzoek doe je niet alleen voor jezelf, om geruster te kunnen genieten van je hond, je doet het ook voor de hond.

Zo weet je dat je alert moet zijn, dat er nog gezwellen kunnen komen.

Zoals hierboven al opgemerkt, een hond kan zo hard zijn voor zichzelf.  Ik zou niet willen dat mijn hond pijn heeft en dat ik het mis.  Als je weet dat het kanker was, kan je hem beter in de gaten houden omdat er hoogstwaarschijnlijk nog problemen zullen komen.

Het heeft geen zin je ogen te sluiten voor de waarheid, hoe erg ook, je kan beter voorbereid zijn en je hond leed besparen.

Ja Martine je hebt groot gelijk ik weet het. 

Maar ook zo voor mezelf ik weet liever niks van testenen wat eventueel in de toekomst komt.

ik zie wel wat er komt.....

Nou, daar was ik weer eventjes. Zou jullie op de hoogte houden, dus bij deze..
Noa doet het heel goed! Ze heeft weer heel veel energie en is weer het slanke hondje als voorheen!
Ze heeft er echt wel heel veel last van gehad! Vind het zo stom van me dat ik het niet eerder heb gemerkt..
Maar daar is nu niks meer aan te doen. In vervolg toch beter in de gaten houden!

Vrijdag nog voor controle geweest en bloed nog een keer gecontroleerd.
Zag er allemaal prima uit! Toen ook in overleg met de dierenarts besloten het niet op te sturen.
Ik zie zelf de meerwaarde niet. Ga ervan uit dat het kwaadaardig is/was, dus gewoon blijven opletten!
Dat wil voor mij niet zeggen dat ik constant in ‘angst’ leef, want enige zorgen om Noa heb ik toch altijd, want het is met alles een zorgenkindje.

Volgende week maandag nog een keer naar de dierenarts voor het verwijderen van de hechting en controle van de wond
En dan hopen dat we er voorlopig weer vanaf zijn!!

Kreeg trouwens nog wel een foto van de dierenarts doorgestuurd van de tumor.. Wat een ding zeg… bah!

Fijn dat het tot nu steeds beter gaat met Noa..., en zomaar haar slanke lijn terug 

Heel logisch dat je achteraf denkt 'waarom hebben we dat niet eerder door gehad'...., het is natuurlijk niet van de één op de andere dag aan komen waaien.

Nu weet je waar je op moet letten en bedacht op moet zijn dus gewoon goed in de gaten houden.

Succes met de hechtingen.., nog even rustig aan dus.., en daarna weer vrolijk alles doen als voorheen

Fijn dat het zo'n stuk beter gaat nu!

En inderdaad, best logisch dat je die gedachte had; 'waarom hebben we niet eerder gezien?', maar we zien onze hond elke dag. Dat soort dingen gaan heel geleidelijk en merk je eigenlijk helemaal niet op als je je hond elke dag ziet. Pas als het na een tijdje toch echt een flinke verandering is merk je ineens op en dan is het meestal al vrij ver.

Niks jezelf verwijten dus  

Succes maandag met de controle 

Nog even een update.. Helaas geen mooi bericht..
Gisteren weer bij de dierenarts geweest vanwege een dikke, opgezette buik. Helaas zit de kanker nu in en om haar lever en is er niets meer aan te doen. We gaan kijken hoelang ze nog plezier heeft.. Dan gaan we het onvermijdelijke moeilijke moment moeten kiezen..