Verkeerde ras gekozen ??

Jeetje Baloe, ik ben het met je eens, maar durfde het niet goed te zeggen. Ik ben altijd zo bang om iemand aan te raden een ander huisje te zoeken (om wat voor reden dan ook), omdat ik dan bang ben dat een diertje helemaal verkeerd terecht komt.

Maar dit hondje verdient een huisje waar ie gewaardeerd en geliefd is (als het dan maar alsjeblieft een goed huisje is).

ik vind het wel erg snel om te zeggen herplaats de hond dan maar.

enig idee wat voor indrukken de hond daar van krijgt?

ts ik zou zelf proberen achterhalen waar je irritatie precies vandaan komt.

en daar zou ik aan gaan werken.

ik denk niet dat het met een stafford ineens anders is hoor.

ik hoop dat je toch gaat proberen om iets anders als ( het verplichte ) uitlaten spelen eten geven gaat doen.

volg samen een cursus of doe en sport met je hondje. 

wellicht is die band er dan wel.

Ik zie dat toch wat anders, Manon.

T.s., je hebt gekozen voor dit cavaliertje en blijkbaar doet hij het goed bij jullie. Is gehoorzaam en rustig; wel wat bang soms.

Het kan inderdaad zo zijn dat jij meer van een stoere grote hond houdt die zijn plek in de wereld wel afdwingt.

Maar dat wil niet zeggen dat je dit vriendelijk hondje niet ook kunt leren waarderen.....

Probeer je te focussen op dat wat goed gaat; schrijft het desnoods zo uitgebreid mogelijk op voor jezelf. En probeer te bedenken wat jullie samen kunnen gaan doen wat plezier voor 2 is: een nieuwe wandelroute, een cursus van e. Of a. Honden sport, een bezoekje aan de dierentuin enz enz...

Accepteer dat liefde moet groeien.....

 liefde kan groeien!! maar naar een jaar!! geen band voelen met een hond ,, word het moeilijk om die nog te krijgen vrees ik... ik denk dat iedere honden eigenaar last heeft van irritaties,, dan zijn er 2 dingen die je kunt doen

- de liefde overwint de irritaties (maar daar moet je een band voor hebben met de hond en van hem/haar houden

- er iets aan doen zodat ze niet meer doet waar je je aan irriteert

ik denk dat het erger is voor de hond zo door te gaan dan een paar weekjes wennen en de rest van de leven wel een gouden mandje te krijgen

als je er niks mee gedaan hebt ja dan kan dat meer dan een jaar gaan duren.

Oke en dan cavalier eruit stafford erin en dan blijkt een stafford ook niet ideaal te zijn.

Of je werkt ervoor en gaat voor de hond. Of je geeft op. In mijn ogen is opgeven in dit geval een reden om te beseffen dat het met een stafford echt niet zo maar anders is.

Mijn advies zou zijn ga met jezelf aan de slag en besef wat voor geweldig hondje je hebt.

En misschien jezelf de vraag stellen of dat je geen band voelt met je hondje uberhaupt met hondje te maken heeft. Of zijn er bij jezelf dingen die eigenlijk eerst een plek moeten krijgen voor je in staat bent je open te stellen voor een band met je hondje.

Jou hondje doet duidelijk zijn stinkende best om een band met jou te hebben.

Ik begrijp je wel hoor. In mijn hoofd zat een boxer, totdat ik mijn herder zag (op slag verliefd, kan niet meer zonder haar). Ik heb daar later nog best eens moeite mee gehad, waarom deze keus? Terwijl het de liefste hond is die ik ooit hebt gehad. Je moet gewoon de knop omzetten, dat heb ik ook gedaan en nu zijn we echt de beste maatjes, waren we al hoor, en ik heb nooit 1 sec getwijfeld om toch een andere hond te nemen, maar ergens snap ik je wel. Maar je hondje loopt nu eenmaal bij je rond in huis, jij bent zijn baasje, zet inderdaad gewoon die knop om en doe je best voor hem. Die staffort komt er heus nog wel, maar nu heb je je caveliertje. 

Een band kan heel erg groeien, wat Martine hier zei.Heb een paard, en alles wat ik wou, is zei niet!het heeft zelf een aantal jaar geduurd, was niet echt opgewassen zelf tegen zo'n karakter...en plots was daar na een paar jaar die innige band, en het feit dat je dat beestje niet meer kan missen...

Dat besef komt er...maar sta er ook voor open...

Ach, dit voelt je cavaliertje waarschijnlijk toch aan... Ik vind het moedig van je om dit zomaar open en bloot voor te leggen...Het kan nu eenmaal zijn dat de 'klik' ontbreekt, daar kan je over discussieren tot je haar uitvalt maar het kan...Mijn huidige cavaliertje is ook zo'n herplaatsertje, heb er heel wat werk ingestoken om haar zelfzeker en sterker te maken... Het zijn zo'n lieve hondjes en gemakkelijk in de omgang. Neem een wijs besluit, denk goed na of je het nog ziet zitten om de komende jaren met dit hondje door te brengen...Succes.

Ik begrijp dat echt totaal niet.

Dan zou ik misschien beter niet reageren ook (wat ik eerst van plan was) want wat heb je daar aan maar toch heb ik een onbedwingbare drang om dat te zeggen blijkbaar.

Aan elke hond is wel iets, perfecte honden bestaan niet. Het ideaalbeeld van een ander ras, tja... moet je eerst nog zien of dat zo fantastisch zal voelen als je het hebt. Ik vind het zo jammer voor de hond dat die niet is wat je wil.

"Mijn advies zou zijn ga met jezelf aan de slag en besef wat voor geweldig hondje je hebt. En misschien jezelf de vraag stellen of dat je geen band voelt met je hondje uberhaupt met hondje te maken heeft. Of zijn er bij jezelf dingen die eigenlijk eerst een plek moeten krijgen voor je in staat bent je open te stellen voor een band met je hondje.

Jou hondje doet duidelijk zijn stinkende best om een band met jou te hebben."  van  Renate & Sadi de Berner - R.I.P.Beauty 28-12-2004/19-08-2013 †

Mee eens. Wens je veel wijsheid

Sorry, maar dit hondje doet het zo goed, die verdient gewoon dat ie liefde en erkenning krijgt, daar snakt ie naar.

Ik kan me doorgaans vrij goed in een situatie verplaatsen, maar misschien in deze wel niet. Ik verpand onmiddellijk vanaf dag 1 mijn hart aan een dier.

Misschien vandaar mijn reactie. Het hondje is hier al een jaar

 jij bent iemand met een dieren hart.. en hij zonder!! ik snap dat ieder zijn voorkeur heeft voor een bepaald ras (die bepaalde eigenschappen mee brengen) maar als je iets in huis haalt. ben je om toch.. ik hou ook niet van bijv een chiwawa maar als hij er eenmaal zou zijn ga je er voor... en ONZIN mensen die zeggen dat heeft tijd nodig.. naar een JAAR..??? dat word nooit geen echte liefde vanuit baas naar hond

Ik had vroeger boxers, van huis uit.

Maar nu alleen nog maar totaal ondefinieerbare rasloze Spaanse zwervers. En dat laatste blijft het voor mij.

En ik ben altijd heel voorzichtig met mensen aanraden een hond te herplaatsen, ik heb zelfs herplaatsers, dus in de rondte gezeul met een hond vind ik vreselijk.

Echter, in dit geval, denk ik dat de lieverd ergens anders, en dan natuurlijk op een heel goeie plek, beter af is.

wat goed van je.. ooit wil ik dat ook nog eens doen, het lijkt me zo,n voldaan gevoel te geven als je zo,n hondje een gouden mandje kan geven en hem/haar helemaal gelukkig ziet

Ik begrijp het inderdaad toch niet helemaal.. Ik zeg wel: ik wilde eerst ook een boxer, maar zodra ik mijn pupje met 5 weken zag kon ik al niet meer zonder, we zijn zo aan elkaar gehecht. Ik kan niet zonder haar, zij niet zonder mij.. En die boxer? Ik denk dat die er niet snel meer gaat komen, heb een geweldige band en ervaring met mijn herder, dus er zal altijd iets van een herder in zitten. 

Vera, ik snap jou goed hoor! De moeder van mijn hond was een gevonden straathondje uit Curaçao, fokker wil ook alleen nog maar rasloze hondjes, en mijn hond is dus ook een kruising met van alles wat, and i love it haha.

Ik hoop voor de TS dat de band met haar hondje wel komt, gewoon hard aan werken. Denk er aan dat jij alles voor hem bent.  

Ik zie dat er veel reacties zijn bijgekomen. 

Ten eerste komt mijn hond niets te kort. Het is niet zo dat ik hem afstoot of zoiets. Hij krijgt natuurlijk de aandacht die hij verdient. Het is alleen hét gevoel dat mist. En ja misschien merkt hij dat maar ik kan er toch niets aan doen dat ik dat gevoel heb. 

Ten tweede heb ik voor hem gekozen en ben dan ook niet van plan om hem te herplaatsen of in te ruilen voor een Stafford. 

Hij heeft wel een eigen plek in huis en natuurlijk stuur ik hem op zijn plaats als hij mij continu naloopt. 

Misschien moet ik inderdaad iets met hem gaan doen. Als ik er voor zou kiezen om hem te laten herplaatsen dan had ik hier ook geen topic geopend natuurlijk. 

Iemand zei dat we misschien geen hond moesten nemen. Ik vind het leuk om een hond op te voeden en er voor te zorgen. Dus het is echt niet te veel. Het is nu ook weer niet zo dat ik mijn hond haat. 

Bedankt voor alle bruikbare tips en ik zal er iets mee doen

Een hond geeft je onvoorwaardelijke liefde. Als je dat niet terug kunt geven heeft dat niets met het ras waar hij toebehoort te maken.

Wie weet neem je ooit een Stafford en deze ziet er dan wellicht stoer uit maar blijkt een schijtlijster te zijn. Is deze dan ook gelijk uit de gratie?

Dat je misschien ooit nog ééns een stoere hond wil, prima maar om deze hond op deze wijze af te schrijven kan je echt niet maken

Je houdt toch ook van je kinderen ongeacht hoe ze er uit zien en zijn?

(wel heel moedig om dit hier te bespreken)

ik hoop dat je wat hebt aan de tips.

je neemt de kritiek die gegeven is ook sportief op 

ik hoop idd dat je wat gaat doen mét je hond.

Dat hondje is er al een jaar! Hoe is het in godsnaam mogelijk dat je daar dan geen band mee hebt (opgebouwd)??

Als je toch dagelijks met dat arme hondje bezig bent,....... en dan geen band hebben???

Voor mij totaal onmogelijk. Ik snap daar echt helemaal niets van........

Die band is er niet en zal er ook niet komen. Niet met dit hondje, maar zeker ook niet met de staff. 

Dus het moet niet zo zijn dat dit hondje herplaatst wordt om vervolgens een staff te nemen. Want als je je nu al irriteerd aan dingen die jij niet goed hebt aangeleerd, dan zal dat bij een andere hond precies hetzelde zijn. En vergeet niet, een staff is een heel ander type hond dan dit hondje.

Het ligt aan jou, niet aan de hond.

Jij hebt voor hem gekozen, hij heeft niet gevraagd om bij jou te mogen.

Om deze redenen ben ik ook voor herplaatsen. Het hondje heeft recht op een liefdevolle baas die echt wat voor hem voelt en hem met echte liefde verzorgd. 

Is het niet zo dat je hét gevoel gewoon wat overschat hebt?

Veel mensen hebben een beeld in hun hoofd: Samen wandelen, samen naar de zonsondergang kijken, een hond die altijd maar blij is je te zien, een hond die nooit uitvalt maar je toch beschermt, samen knuffelen, een hond die braaf op je wacht als hij losloopt...

En dan krijgen ze een hond die totaal anders is dan dat prachtige beeld... Namelijk een échte hond. 

Het is maar een ideetje hoor, maar hier liep ik met Odi heel erg tegenaan toen hij ander gedrag ging vertonen.

Misschien samen werken aan de (kleine) irritaties, het achternalopen, bang voor veranderingen.
Het klinkt mij als een super hondje dat graag wil plezieren.
Misschien waren de verwachtingen te hoog er zijn denk ik bij iedere honden bezitter wel dingen die je liever anders zou zien. Kleine irritaties kunnen snel de overhand krijgen, probeer je te concentreren op de dingen die je leuk vind aan je hond.

Ik ben zielsgelukkig met ze. En volgens mij voelen ze het, ik had ook ooit honden van pup af aan. En die waren ook lief en heerlijk en dankbaar. Maar deze lijken het te beseffen, lijken dubbel zo dankbaar. Maar vergis je niet hoor, ik heb ook heel wat tranen gelaten om wat ze hebben meegemaakt en waar je in alle opzichten de littekens van ziet. En dan krijgen ze nog een extra knuffel!

Zoals ik eerder ook al zei ik kies er niet voor om het zo te voelen. Ik schrijf mijn hond helemaal niet af. Ik zeg toch dat het eigenlijk een perfect hondje is dus ik snap van mezelf niet dat ik het gevoel heb dat er iets mist. Dat kan toch ? Ik vind dit ook niet leuk. 

Kinderen en honden ga ik niet met elkaar vergelijken. Mijn kinderen zullen áltijd boven een hond staan. Een hond is een hond voor mij. 

Ik vind t knap dat je t hier durft te schrijven.

Vertel eens, wat mis je in je gevoel? Wat had je willen voelen voor je hond dat je nu niet doet? 

Wat als je hond morgen wordt overreden door een auto? Zou je je schouders ophalen?

(ik bedoel mijn reactie niet verkeerd hoor, je kunt ook te veel verwachten van een band met je hond. En zoals eerder gezegd, een band moet ook groeien. Geef t de tijd.)

Natuurlijk heeft iedere hond zijn goede kanten, maar er zullen inderdaad ook dingen zijn die minder leuk zijn.

iedereen heeft een beeld in zijn hoofd hoe het allemaal zal gaan. Maar de minder leuke dingen zie je pas als je de hond in huis hebt.

Kinderen zijn hartstikke leuk en lief, toch hebben ze ook minder leuke kanten. Hetzelfde met je partner, je werk enz enz. 

Maar dan begrijp ik nog steeds niet hoe het kan dat je geen band hebt.....

Jij snapt het niet want jij hebt het nooit meegemaakt. En dan zeggen dat het een arm beestje is. Hij heeft hier een liefdevol thuis , ik knuffel met hem , haal hem aan , wandel met hem , speel met hem , verzorg hem. Hij komt hier niets tekort. En ik heb ook duidelijk gezegd dat ik hem niet weg doe. Ik haat hem niet hoor. 

Ik heb hem goed opgevoed , hij kan los lopen en komt terug als ik roep , als ik de voordeur open heb gaat hij niet naar buiten , hij mag namelijk niet over de drempel. Hij loopt netjes naast mij aan de lijn en natuurlijk kent hij de basiscommando's. 

Ik vind je berichtjes een beetje aanvallend. Net alsof ik hem mishandel...

Ik snap het heel goed hoor; met de ene hond heb je gewoon een klik en met de andere hond niet. Daar is niks mis mee, dat heb je ook bij mensen; de één mag je wel, een ander totaal niet.

Ook al heb je dan dus geen klik met je hondje, ik denk wel dat het veel leuker kan zijn, voor zowel jou als de hond, als je je echt gaat focusen op de positieve en leuke dingen. Geniet daar van en probeer de dingen die je minder vindt toch wat minder aandacht te geven.

Ik weet zelf dat dat best lastig kan zijn; ik heb hier twee honden rondlopen waarvan ik al aangaf dat de één een hond is waarvan we hebben léren houden, en met de andere hond had ik een klik vanaf de eerste seconde dat ik haar zag. Als ik heel eerlijk ben, dan kan ik van de ene hond (met klik) veel meer hebben dan van de ander. Ik kan meer (irritante) dingen door de vingers zien en ervaar ze als veel minder irritant dan bij de andere hond.

Is dit eerlijk? Nee, eigenlijk niet. Maar dit is nu eenmaal hoe het is, dat is je gevoel, daar doe je niet zoveel aan. Ik probeer er wel altijd op te letten en kijk, zoals al eerder gezegd, juist naar de leuke dingen. Ik zou beide honden voor geen goud willen missen! Ze zijn me allebei evenveel waard, maar allebei op hun eigen manier.

Ik veroordeel niemand. Maar je hebt nu al 2x gezegd: ik haat hem niet. Ik bedoel, jeetje, moet ie daar blij mee zijn?

 je dringt een beetje door dat je niet kan begrijpen dat je na een jaar geen band kan hebben met je hond.

het kan ..... om allerlei verschillende redenen dus kalmeer een beetje en draaf niet door door steeds hetzelfde te zeggen.

ts weet het nu wel