Wanneer is het lijden?

Willemijn.. ik weet dat je het goed bedoeld, maar ik vind dat je nu echt subtiel aan het pushen bent.

Alsof je Marita, ondanks al haar duidelijke beargumenteren, probeert over te halen.

Ik denk dat je op een gegeven moment ook iemands overwegingen en de daarop volgende keuzes, mag accepteren en respecteren.

" misschien een domper ? maar een kruisband die zo afgescheurt is heelt niet meer vanzelf... daar kan akupunctuur niets aan veranderen. "

willemijn, baasje van bamse .

Nee, de kruisband zal er niet door helen. Net zomin als dat Remy nu geen HD meer zou hebben door die acupunctuur. De kwaal gaat er niet mee over, maar de pijn wel. Althans bij HD. Ik weet niet precies of het ook zou werken bij een gescheurde kruisband, maar dat zou Marita eventueel kunnen informeren.

De accupunctuur is tegen de ontstekingen die ontstaan als gevolg van...

Bedankt voor jullie reacties allemaal.

Het enige verschil tussen mijn situatie en veel reacties die ik lees van mensen die hun hond ook hebben laten opereren is toch de leeftijd.
Was Joy 5 geweest zoals de hond van iemand die net reageerde, dan had ik geen seconde getwijfeld, maar hem zsm laten opereren.
Maar nu gaat het over een hoogbejaarde hond van 12, bijna 13, en dat veranderd de zaak voor mij wel wat.

Zo vind ik het leuk om te zien dat een hond van 5 de dag erna alweer loopt alsof er niks gebeurd is, maar ben bang dat dat herstel bij een oude hond veel langer gaat duren, en veel moeizamer zal gaan. 

Ik heb een afspraak gemaakt voor maandag bij een andere DA, vragen hoe ze er daar tegenaan kijken.

Mochten die hetzelfde zeggen, dan wil ik eerst voor een foto gaan, kijken hoe ernstig de schade is, en wat de DA zegt nav de foto.
Pas dan ga ik beslissen om wel of niet voor een operatie te gaan...

Ik laat weten hoe het afloopt :) 

Dat doe je goed zo, Marita. Zo kun je een weloverwogen beslissing nemen. Sterkte en laat het weten he, x Manon

Op een hele andere fiets, zou je de poot niet kunnen ontlasten met een honden rolstoel? Kost ook geld, maar minder dan een operatie, minder risico, en misschien werkt het wel? In zo'n rolstoel kunnen ze de boel zo afstellen dat de poot de grond net wel raakt, maar niet nodig is voor de voortbeweging.

Marita...snap je dilemma.

En nee, in essentie heeft dat niks met geld te maken, als je hond jonger was en de prognose goed, dan had je zeker ook 'kunnen toveren'.

Je hond is al op een leeftijd dat we kunnen zeggen; wat is de toegevoegde levenskwaliteit, als je weet dat zo'n hond in goeden doen een jaar of twaalf, max 14? wordt. (Qaly's)

Ik zou gaan voor de brace, zoals Wendy al opperde, de poot goed inpakken en medicatie geven, géén overbelasting geven. Misschien zijn de banden nog niet helemaal kapot en is er nog een beetje hechting. (ik denk altijd positief)

Je da wil je idd laten wennen als alle opties 'op' zijn en de pijn constant en ondraaglijk is.

Voor nu, zou ik afgaan op wat je hond je laat zien, hoe hij eet en drinkt.....en of hij nog kwispelt en attent rondkijkt (dat zijn voor mij belangrijke indicaties)(al weet ik ook dat honden bikkels zijn, toch zie je het als het pretlichtje in de blik dooft)

Wat ik dan 'medisch weet', hou ik in gedachten, ik let dan enkele op de hond en leef van dag tot dag. (ik heb een Dober gehad die 13 is geworden met zware artrose....op het einde was het echt op, ook al kon ik nog zoveel 'toveren' als ik zou willen, geen geld maakte hem beter.....jonger)

hoop dat je nog een goede tijd hebt met je hond. zonder pijn.

Ja, konden we maar toveren Kiki, wat heb ik dat vaak gewenst

Maar dat kunnen we niet. En dus doen we het beste voor onze dieren

Dat doen we, iedere wil schept mogelijkheden....maar geen jeugd of mirakels.

helaas

.....op een gegeven moment die verschrikkelijke muur waar we tegenaan lopen.

maar tot die tijd, een fijn leven geven, geen pijn, eten, drinken, een warme mand en zorgen.

Eens Kiki

Mooi gesproken :)

Ik denk dat hij, uit het asiel, al 4 hele mooie jaren bij me heeft gehad,

en ook dit laatste stukje hoop ik zo fijn mogelijk voor hem te kunnen maken. Het is echt mijn allerbeste maatje, heeft me er echt doorheen gesleept in moeilijke tijden, dus ik wil er alles aan doen om het hem zo comfortabel mogelijk te maken.
Aan liefde,knuffels,aandacht,warme mand geen tekort dus hier:)

Precies Marita

Ik vind dat je het goed doet hoor en alles wel overwogen.

Dat kan lang niet iedereen zeggen.

Wens je sterkte en duim voor een goede afloop bij de andere DA

Een bekent probleem ook mijn vorige hond een Labrador van 12 jaar had de zelfde klachten en stond ook voor de zelfde keus. k heb mijn gevoel laten spreken en een beslissing genomen dat ik niet wilde dat zij geen plezier meer had in de dingen die zij deed en alleen nog maar een klein stukje kan lopen. Ik kan alleen zeggen je weet emaneer het genoeg is als je kijkt naar je hond en daarbij je eigen gevoel laat meespelen. Het was een goede keus en een mooi afscheid en mijn hond wist het en is rustig en liefdevol ingeslapen.

Succes er mee met deze moeilijke keus.

Zo waar!

Marita, als je wilt kun je hier een profiel aanmaken.

Hoe bont je het maakt of hoe leeg je het laat, daar ben je geheel vrij in.

Het is erg leuk hier een profiel te hebben... en het is toch niet zo afstandelijk als wanneer je steeds 'te gast' bent.

Allereerst heel veel sterkte.

Ik kan me voorstellen hoe moeilijk dit moet zijn voor je, het is toch je maatje.

Zoals mensen boven mij al aangeven, kan niemand anders dan jij die rot beslissing maken.

Wat ik wél kan doen is mijn ervaring vertellen om je daarbij te helpen een keuze voor jezelf te maken.

Op 26 september 2014 hebben wij onze Mechelse Herder Yena moeten laten inslapen.

Zij was net 8 geworden op dat moment.

Zij had een niet operabele tumor.

Yena was geestelijk helemaal fit en had er nog zoveel zin in.
Ze was graag bezig in fysiek opzicht..

Rennen, zwemmen, apporteren, spelen, wandelen...

Helaas was dat ook het gemene eraan, ze kón het lichamelijk allemaal niet meer.

Haar gehele leven lang was zij energiek en nu zat ze vast.

Dat was voor ons de reden dat we haar los hebben gelaten.

Voor haar was er namelijk niks meer aan.

Ze kon niet meer doen wat ze het liefste deed; werken en bezig zijn.

Daarbij had ze lichte pijn, die naarmate de tijd verstreek erger zou worden.

Uiteindelijk zou het haar dood worden aangezien de tumor bleef groeien en niet te behandelen was.`

Ik mis haar nog iedere dag en er is een stukje van mij doodgegaan met haar.

Toch had ik het niet anders gedaan.

Ik heb maandags de dierenarts gebeld en de afspraak gemaakt voor vrijdag.

De hele week heeft in het teken van het naderende afscheid gestaan.

Ze sliep in bed bij ons, we deden met haar zoveel we konden en zelfs nog even op de laatste dag "ruw"met het balletje gespeeld zoals ze dat het liefste deed.

(het maakte toen toch allemaal niet meer uit).

Ze heeft gegeten en is behandeld als een koningin en is in onze armen, omringt door het gezin ingeslapen.

Het was en is verdrietig en de moeilijkste beslissing ooit.

Maar voor onze Yena was het de juiste.

Ik heb er vrede mee omdat ik weet dat we alles voor haar hebben gedaan.

Waaronder haar loslaten.

Waarbij ons hart brak, maar waarbij we haar waardig en zonder pijn hebben kunnen "helpen".

Nogmaals heel veel sterkte en ik hoop dat je een keuze kunt maken waar jij vrede bij zal hebben.

 Wat mooi verteld en wat leuk wat je wilt gaan doen 

Marita, ik weet dat je uitstekend voor je hond zorgt en deze alle zorg wilt geven hoor, en nee ik pusch niets, vertel alleen maar.

dank je wel.

Ik heb pas mijn hond laten inslapen.

Knie volledig kapot van artrose en kruisbanden volledig afgescheurd door erop te vallen;
Daardoor moest hij zijn heel gewicht op de andere, ook ernstig aangetast door artrose, heup dragen.
De heup kon het na een maand niet meer aan en de spieren van de billen aan de kant van de slechte knie, waren na een maand helemaal weg.
Hij kon daardoor zelfs niet meer zitten...
Heb toen ondervonden dat je die felle pijn toch niet helemaal weg krijgt met de zwaarste pijnstillers.
ik heb het één maand aangezien en toen heb ik hem laten inslapen...

Wat erg Dirk, soms hebben we geen andere keuze, sterkte!

Bedankt, Manon, het was echt hartverscheurend omdat zijn hele voorkant nog heel goed was.
Het is ook mijn laatste grote hond (ben al een beetje op leeftijd en kan moeilijker wandelen door rugproblemen) en ik wou hem helemaal niet nog afgeven.
Dat maakte het nog moeilijker voor me om hem te laten gaan....

Dirk, verdrietig... altijd zo erg om dit te moeten meemaken en op deze manier van je hond afscheid te moeten nemen, Sterkte Dirk.

" Ik ben erg aan het twijfelen en wil graag jullie mening of advies.
 
Sinds 4 jaar ben ik de trots eigenaar van een lieve golden retriever reu van 12 jaar oud. Toen ter tijd uit het asiel gehaald en vanaf dat moment mijn allerbeste vriend
 
Vorig jaar liep hij opeens mank, bij de dierenarts bleek dat de kruisbanden van zijn rechter achterpoot waren ingescheurd. Opereren was mogelijk, maar vanwege zijn leeftijd en hoge kosten van de operatie was de keuze om met pijnstilling aan de slag te gaan snel gemaakt.
Sindsdien krijgt hij elke dag 100mg norocarp. Dit vind hij lekker en hij rent weer, zwemt weer en wandelt met gemak wandelingen van 8km. Helemaal goed dus.
 
Tot vorige week - Op het strand zag hij, in zijn enthousiasme, een kuiltje over het hoofd en verstapte zich. Foute boel... Ik heb het even aangekeken en ben meteen de volgende dag naar de dierenarts geweest. Hier bleek dat diezelfde kruisbanden nu waarschijnlijk helemaal zijn afgescheurd. De knie voelde erg warm en dik. 
De dierenarts raadde een rontgenfoto af, ook omdat hij dan onder narcose moet, en ivm zijn hoge leeftijd. En aangezien opereren toch geen optie meer is.
 
We hebben toen afgesproken om de norocarp op te hogen naar 130mg per dag, om te kijken hoe hij het daar op doet. Mocht het na 2 weken nog niet goed zijn, dan raad de dierenarts aan om hem in te laten slapen...
 
Nu ben ik een week verder, en ik weet het gewoon niet. Hij loopt iets beter, wil ook wel mee naar buiten, ligt lekker op het gras te rollen, maar een klein rondje is wel meer dan genoeg.
Hij loopt nog steeds erg mank, maar ik vind het erg moeilijk in te schatten hoeveel pijn hij nou daadwerkelijk heeft. 
 
Zo nu en dan hijgt hij erg, maar dat deed hij eigenlijk altijd wel al.eetlust en drinken is hetzelfde gebleven.
 
Ik vind het moeilijk....hoelang moet ik dit aankijken? en wanneer is het lijden? 
Hebben jullie meningen,tips of adviezen??
 
Alvast bedankt! "

Ik heb een golden van ruim 13 en 1 van bijna 12 over 2 maanden. Die van 13 wil ik niet meer onder narcose hebben, maar is nog in een redelijke conditie. Als bij mijn golden van bijna 12 een knieband af zou scheuren, dan zou ik overwegen om hem toch te laten opereren. Als ik lees hoe actief jouw golden nog is, dan vraag ik me af waarom niet want hij lijkt me in goede conditie. Die goede conditie kan flink achteruit gaan door de bijwerkingen van medicatie, de verdere verwoesting van het kniegewricht en knieophang, wat hem veel pijn en oxidatieve stress zal geven en extra druk op belangrijke organen zoals nier en lever. Ik liet opereren en ging naar een specialistische praktijk die veel ervaring heeft met de meest recente technieken bij dit type hond. Vaak zijn het niet alleen afgescheurde banden, maar is het kniegewricht zelf, waaronder de meniscus, vaak ook beschadigd. Dan ben je blij dat een dier nog geopereerd kan worden. 

Ja snap ik Dirk. Heel erg veel sterkte.

En straks, als je over het ergste verdriet heen bent, komt er vast een hondje op je pad dat bij jouw situatie past. En jij bij die van dat hondje

Ik heb nog 2 klein honden Manon, maar de relatie met een grote hond is toch nog wat anders...de kleintjes zijn muisjes voor mij
En dat zijn gezelschapshondjes, heel wat anders dan een werkhond die alleen maar wil werken voor de baas en waar je dagen op ingesteld waren.
Een groot leeg gat is het.....