Greyhound of galgo adopteren? Ervaring gevraagd!

Hallo allemaal,

Na het overlijden van mijn Dobermann, enkele maanden geleden, zou ik nu misschien toch de stap naar een nieuwe hond willen zetten. Liefst een volwassen hond, want voor een pup en zijn of haar 'wangedrag' soms, heb ik nu geen zin. Niet dat het me te veel is, maar een arme sukkel helpen is misschien een betere optie op dit moment.

Wij hebben geen kids meer in huis, we hebben 2 Jack Russelteefjes van 4 jaar en een Deen (duitse dog) van 8 jaar, die ondanks zijn leeftijd nog heel speels en actief is.

Waarom een greyhound of galgo?

Ik vind het hele mooie honden, ze zijn erg rustig in huis naar het schijnt, ze moeten vrij kunnen rennen (wij hebben een heeeeeeele grote tuin en een paardenpiste aan huis), ze zijn heel aanhankelijk (wij zitten steeds allemaal samen op de bank, lees: hangen, liggen), ze gaan goed samen met andere honden, ...

Hoe meer ik erover lees, hoe meer ik betrokken raak bij de verhalen. Ik jank me een ongeluk bij foto's van honden die gered zijn en bij een goed baasje terecht komen! (Ben nogal een emotioneel type en heel snel ontroerd)

De honden die ik tot nu toe heb gehad zijn zeer evenwichtig. De ene is heel lui en rustig, de ander heel fel en hevig, de ander dan weer lomp maar superlief, mijn dobermannmeisje was een hele aanhankelijke, superrustige hond.

Ik vind eigenlijk alleen voordelen bij greyhounds en galgo's (van wat ik lees), maar wat zijn jullie ervaringen?

Hoe ging het allemaal in zijn werk? Zijn de honden erg getraumatiseerd of kan je ze gewoon mee op stap nemen (bv naar de jumping) (wij hebben ook paarden).

Zijn ze lief voor het hele gezin? Kan ik er van op aan dat het lukt met mijn honden? Mijn honden zijn erg sociaal en bij bezoek van andere honden spelen ze leuk, of ze bekijken ze niet, maar ruzie is er nog nooit geweest.

Ik ga oma worden in juni. Kan ik zo'n hond met een baby vertrouwen, voor zover dat je een hond bij een baby kan vertrouwen, natuurlijk. Ik ga nooit de baby bij de hond laten zonder toezicht, maar er is een verschil tussen een hond die bang is van een wenende baby of een hond die wil troosten!

De baby zal uiteraard niet constant bij ons zijn, meer niet dan wel, want wij zijn niet de baby-opvang door de week.

Wat met alleen blijven? Alleen betekent uiteraard met zijn vieren, maar ik bedoel zonder baasjes. Mijn honden zijn elke dag van half 9 tot 4 alleen thuis. Dan ben ik de hele avond met hun bezig en beschikbaar voor knuffels, wandelingen, spelletjes, ...

De honden die ik nu heb, die maken daar niks uit en slapen de hele tijd als ik weg ben. (weet ik van de buurman)

In de winter brandt de verwarming overdag ook voor hen, ze hebben een 'hondenliving met bank' en de hele keuken voor hen dan. Eens mooi weer kunnen ze ook de tuin in want dan staat de achterdeur de hele dag open.

Zo, dit was een hele boterham, maar dan hoeven jullie mij niet te veel extra info te vragen, denk ik zo.

O ja, en via welke organisatie hebben jullie geadopteerd? Greyhounds in nood lijkt me wel wat?

Ik weet zelf weinig van greyhounds af maar wel het een en ander over het adopteren van honden. Dus ik ga je daar nu ook wat advies in geven mocht je er zelf nog niet aan gedacht hebben, of ingelezen hebben.
Ten eerste, top dat je een hond wil adopteren en hem zo een tweede kans geeft. Er zijn meer dan genoeg honden die op mensen zoals jullie zitten te wachten.

Van greyhound stichtingen weet ik weinig van af. Ik neem aan dat die stichtingen ook wel foster gezinnen in Nederland heeft zitten. Een gezin die de hond opvangt totdat er een gouden mand gevonden is.
Ga daar eens bij kijken, die mensen kunnen je een heel eerlijk verhaal geven over hoe de hond werkelijk is. Dan kun je de hond ook in het echt zien en zo hopelijk niet voor verrassingen komen te staan als je de hond eenmaal in huis hebt.
Houd er ook rekening mee dat je vaak een hond met een rugzakje hebt. Ze zijn vaak wat banger dan de gemiddelde hond. (of de kans is aanwezig dat ze dat zijn, sommige honden hebben daar weer helemaal geen last van maar het kan nooit kwaad om daar op voorhand rekening mee te houden)
Vaak kunnen ze wel goed met honden overweg, dat is vaak erg fijn. Dat je een stabiele roedel hebt is ook erg fijn want dan kan de nieuwe hond zich daar mooi aan optrekken.
Wat het alleen zijn betreft verschilt per hond. De foster die ik nu thuis heb zitten kan prima alleen thuis blijven met mijn honden. Ik heb sterk het vermoeden dat als hij echt alleen zou zijn, dat hij dan verlatingsangst zal krijgen. Dit is op voorhand heel moeilijk te voorspellen.
De hond zal de eerste zoveel tijd (vanaf het moment dat je zijn vertrouwen gewonnen hebt) ook veel achter je aan lopen. Dit doet hij om steun te krijgen en hij voelt zich veilig bij je.
Ook kan het zijn dat de hond in het gastgezin zindelijk is maar bij jou niet meer.
Veel gedragingen van de hond kunnen net wat anders zijn op het begin dan het gastgezin verteld. Puur omdat de hond zijn plekje opnieuw moet vinden en onzeker is op zijn nieuwe plek. Dat komt uiteindelijk wel goed hoor met genoeg geduld en liefde. Maar ik dacht ik laat het toch even weten. Zodat je voor zo min mogelijk verassingen komt te staan en je zo goed mogelijk voorbereid hebt op een nieuwe hond.
Mocht je nog vragen in het algemeen hebben dan beantwoord ik ze graag zo ver ik kan. Ik hoop dat er ook iemand reageert die ervaring heeft met de greyhound zodat je nog beter geïnformeerd bent.

 Dank je voor de reactie. Blijkbaar weinig mensen met windhonden hier?

Wat betreft het achter me aan lopen: dat doet de Deen sowieso ook bijna de hele tijd, dat ben ik dus al gewoon en ik vind het ook helemaal niet erg. Hij was bijna 4 maanden toen ik hem uit het asiel haalde en had ook een rugzakje mee; veel te weinig gesocialiseerd, bang van mannen in het algemeen, ...

We hebben toen hij 6 maanden was dan een gedragstherapeut thuis laten komen en zo zijn rugzakje wat lichter gemaakt. Ondanks al onze moeite blijft Blue soms nog 'raar' reageren, vooral wanneer er een mannelijke bezoeker luid praat of luid lacht. Dit gaat nooit meer weg. Hij is nu 8 en al op respectabele leeftijd en de liefste hond ter wereld voor ons!

De uitdaging om een hond met een rugzak toch van die last af te helpen of deze te verlichten, spreekt me wel aan.

En voor zover ik kan lezen hebben die honden een gouden karakter, dus ... waarom niet?

Zo te lezen doen jullie het super goed!

Ik heb zelf ook een buitenlandertje, 1 uit spanje van mezelf en momenteel zit er 1 uit roemenie bij ons als foster. En een Manchester terrier die we van pup af aan hebben.

In mijn ervaring kun je de "afdankertjes" veel makkelijker dingen leren, ze luisteren vaak beter en sneller, zijn sneller zindelijk. Maar hebben wel vaker dat angst rugzakje met zich mee.

Onze spanjaard klinkt wel een beetje als jullie deen. Hij is ook terughoudend naar bezoek en hij kan ook zichzelf laten zien als bepaalde personen te hard lachen, of zelfs niezen.

En ook Gruul is voor ons de liefste hond van de wereld. Wij kunnen alles doen met hem, maar bezoek moet zich echt aan bepaalde regels houden.

Ik vind het top dat jullie die uitdaging aan willen gaan, dan kunnen de wat moeilijkere hondjes ook nog een gouden mand vinden.

En ze hebben inderdaad een gouden karakter naar het eigen gezin.
Romeo en Gruul zijn allebei top honden in huis, ze hebben alleen wel ook hun eigen dingetjes. Zoals inderdaad het bezoek wantrouwen. Romeo heeft wel meer last van angst dan Gruul heeft, maar Romeo accepteert dingen weer veel sneller dan Gruul. Ach ja, in hun eigen manier zijn het top honden.

Ik hoop dat je die herplaatser vind en dat hij een gouden mand vind bij jullie.
En anders zijn er nog genoeg leuke kruisingen die ook een plekje zoeken.

Ga er vanuit dat je waarschijnlijk een jager krijgt(zeker de galgo..de greyhound is misschien wel uit geraasd indien herplaatst)

en dat je deze zonder omheining niet kan loslaten

terwijl de hond wel een hoge behgoefte heeft tot echt de benen strekken hier en daar

Ina heeft de beeldschone Aysa uit spanje (en ook misty maar maar daar gaat het nu niet over ;-) )

even haar een pb sturen?

Het windhondenwereldje heeft in de afgelopen jaren een mooie site online gezet met opvanghonden: http://www.voordewindhond.nl/

Verdiep je aub in het karakter van windhonden algemeen en rasspecifiek want je krijgt niet een standaard hond in huis. Het zijn zichtjagers en het is zo gaaf om te zien hoe zij een jacht inzetten. Van hun focus, vervolgens houding tot hun explosieve gangwerk. Ik vind het geweldig :) Het is wel een keuze want ik kom vaak met schouderpijn of pijn in mijn polsen thuis omdat ze echt vanuit het niets keihard kunnen rennen en dan is een lijn kort... De fokker van mijn Afghanen had ook Galgo Esplanols (moeder en dochter). Ze zei vaak over de Galgo's: 'Geef ze 2 minuten de vrijheid waarin ze keihard kunnen rennen. Daar hebben ze meer aan dan 45 minuten meerennen naast de fiets.'

Ina kan je inderdaad meer vertellen. Aysa is echt een leukerd. Heel vocaal, vrij zware blaf om de ander uit te nodigen tot spelen.

Je zou ook eens op het Windhondenforum kunnen kijken, daar zitten alleen maar Windhond-mensen (en ik, met mijn nepperd )

Ik heb dus geen Windhond, Mellow is een kruising Pharaohond, al is dit niet bewezen. We weten het voor 90% zeker, puur gebaseerd op de vele overeenkomsten qua gedrag en uiterlijk, behalve de oren.

Hoewel ik dus zelf geen ervaring met een Windhond heb, heb ik dat wel met een buitenlandse hond.

Bij ons in de wijk wonen een aantal Windhonden. Ik ben elke keer weer onder de indruk als ik ze zie. Zo sierlijk en netjes als ze meelopen.

Als ze genoeg beweging krijgen zijn ze in huis inderdaad heel rustig.

Van Mellow merk je soms ook niet eens dat ze er is (tot ze een van die lange stelten in je been drukt )

Heb me al ingelogd bij windhondenforum. Tnx voor de info.

Enne ... Gerard, wat een prachtige honden heb jij!!!

Wij zijn ook niet van plan dit halsoverkop te gaan doen hoor. Ik doe er liever een jaar over dan dat ik een dier bij me krijg waar ik niets over weet en niks mee kan aanvangen (hoewel het me bij alle rassen die ik tot nu toe had toch wel aardig gelukt is, al zeg ik het zelf).

Vandaar de vraag ook uiteraard. Er zijn al genoeg stumperds op deze wereld die in foute gezinnen terechtkwamen door onbezonnen 'oh, hoe lief'-toestanden!

Het enige wat misschien voor problemen kan gaan zorgen is dat een windhond je Jack Russelltjes als prooi kan gaan zien als er gerend gaat worden. Zeker in het begin. Misschien later zal het roedelgevoel echt gevaarlijke situaties voorkomen. Maar ik zou wel even vragen hoe het bij anderen gaat met windhonden en kleine hondjes erbij.

Met mijn whippet vroeger was het geen probleem, of een klein hondje nou ging rennen of niet, ze jaagde er niet op.

Mijn honden zijn DOL op puppies en kleine hondjes, zolang ze niet van zich afbijten of grommen want dan deinzen de mijne terug (goed karakter). Ze zien echt het verschil tussen een hond/ kat/ konijn/ etc ;) 

Ik heb geen ervaring met Greyhounds/Galgo's zelf, maar kom ze wel vaak tegen. Ik heb drie Spaanse Podenco's, en veel stichtingen doen Galgo's en Podenco's. Ik zie ze dus regelmatig terug op evenementen en zo.

Mijn ervaring is dat ze inderdaad rustig zijn in huis, sociaal naar andere honden. Alles wat bij de familie hoort (katten, kinderen, etc.) worden geaccepteerd, buitenshuis hebben ze vaak een jachtinstinct (hou er rekening mee dat je hond mogelijk niet los kan lopen).

GINN vind ik een fijne stichting, er zijn ook stichtingen waar ik wat mindere ervaringen heb. Ik vind het niet netjes om zulke dingen openbaar op een forum te zetten, maar mocht je er het fijne van willen weten, stuur je me maar even een berichtje

Of je hondje getraumatiseerd gaat zijn.. tja, dat weet je nooit. Ik ken care-free buitenlanders maar ook typetjes die toch écht wel een trauma over gehouden hebben aan hun verleden.

Onze windhond komt uit Spanje; is een kruising Galgo/Podenco. Een teefje van nu bijna 12 jaar oud. In Nederland gekomen toen ze een half jaar oud was. Haar vorige baasjes hadden haar gelijktijdig met een herdershond geadopteerd en toen die herdershond overleden was, hebben ze Aaran op MP gezet. Ze was toen nog geen 4jaar oud.

Ze heeft de eigenschappen van beide rassen in zich; in huis is ze zeer rustig, blaft zelden of nooit, is super gehoorzaam en verschrikkelijk aanhankelijk. Waar ik ben, is zij ook, ik kan niet eens alleen naar het toilet gaan, dan zit ze achter de deur; maar altijd op "gepaste" afstand, nooit dringt zij zich op. Ettelijke keren per dag komt ze haar knuffels halen (en brengen). Dan legt ze haar poten om je hals, kopje in je nek en na wat aaitjes gaat ze weer op haar plekje liggen.

Ze kan goed alleen thuis zijn en wat nog fijner is: bijna alle windhonden zijn gek op autorijden! Je kan haar overal mee naar toe nemen, in een restaurant (waar het nog mag) gaat ze onder tafel liggen en hoor je haar niet; ze gaat mee in auto, tram, trein en bus, alles is goed als ze maar mee mag.

Maar buiten is ze een echte windhond, snel, met een enorm springvermogen en sociaal naar andere honden toe.

Ze jaagt graag op katten en konijnen, maar ze laat zich ook gemakkelijk verbieden of terugroepen. Is een makkelijke eetster.

We weten natuurlijk niets van haar eerste halfjaar in Spanje af.

Thans heeft ze erge staar op haar oogjes, ziet weinig dichtbij maar veraf nog wel goed, dus ze kan nog loslopen.

In huis de salontafel weggedaan, zodat ze daar niet meer tegenaan loopt en alle ruimte heeft.

Ik kan me geen gemakkelijker, gehoorzamer, aanhankelijker hond voorstellen als onze windhond en al deze eigenschappen bezitten de meeste windhonden.

Wel moet de tuin een hoge omheining hebben als ze veilig op eigen terren moeten blijven, als ze podencobloed in zich hebben; springen of klimmen over een hek van 2 meter lukt ze wel. Galgo's/Greyhounds kunnen heel ver springen.

Ons windekind sprong toen ze jong was rustig over een hek van 1.80 mtr. en sprong op het strand eens over een 6-tal jongelui die op hun handdoek naast elkaar lagen. 

Vroeger hadden we een iets kleinere X podenco (uit Italie) en voor haar geldt hetzelfde verhaal.

Ze zullen niet gauw bijten want als er hun iets niet bevalt, zullen ze soicijns weglopen. 

Honden die uit een vervelende situatie komen lijken haast extra trouw en dankbaar.

En als ze bij de dierenarts is, dan staat ze wel te trillen, maar gooit haar hele lijfje tegen de dierenarts aan en laat zich makkelijk behandelen, zelfs als het pijnlijk is. Daarom is ze bij onze dierenarts zelfs hond van de maand geweest.

Als ze haar brokjes krijgt, dan neemt ze een hap en komt die eerste brokjes aan ons brengen en legt ze voor onze voeten; hetzelfde doet ze als ze een kauwbot krijgt; ze geeft die eerst aan ons terug, om hem dan heel snel weer terug te nemen en in haar mand te gaan liggen knagen. Dit doet ze uit haarzelf; niet door ons geleerd.

Ik zou zeggen: niet twijfelen, er is geen leukere, vrolijker, gehoorzamer, trouwere hond als een windhond en als je er een uit Spanje neemt, dan red je ook een hond uit de ellende, waar ze je hun leventje lang dankbaar voor zijn. 

Ik hoop dat je aan dit verhaal iets hebt.

 Dankjewel! We gaan nog even wachten tot de grote vakantie eraan komt, want dan ben ik 2 maanden thuis om haar of hem goed te laten wennen. En dan kan ik het 'alleen' zijn stilaan mooi opbouwen en moet mijn nieuw gezinslid niet meteen zijn of haar plan trekken overdag.

Overigens, ik ben maar weg van half 9 tot 4 en de honden kunnen eens mooi weer zowel binnen als buiten.

In de winter zijn ze binnen met de verwarming op.

" Het windhondenwereldje heeft in de afgelopen jaren een mooie site online gezet met opvanghonden: http://www.voordewindhond.nl/
 
Verdiep je aub in het karakter van windhonden algemeen en rasspecifiek want je krijgt niet een standaard hond in huis. Het zijn zichtjagers en het is zo gaaf om te zien hoe zij een jacht inzetten. Van hun focus, vervolgens houding tot hun explosieve gangwerk. Ik vind het geweldig Het is wel een keuze want ik kom vaak met schouderpijn of pijn in mijn polsen thuis omdat ze echt vanuit het niets keihard kunnen rennen en dan is een lijn kort... De fokker van mijn Afghanen had ook Galgo Esplanols (moeder en dochter). Ze zei vaak over de Galgo's: 'Geef ze 2 minuten de vrijheid waarin ze keihard kunnen rennen. Daar hebben ze meer aan dan 45 minuten meerennen naast de fiets.' "

Gerard

 Net gekeken op de site die je aangaf. Miljaar!!!! De eerste adopiehond die ik bekijk is een chique Afghaan 'met gebruiksaanwijzing' wat zijn karakter betreft. Ikke al meteen verliefd! Maar ... zo'n 'varkentje' had ik nou ook weer niet in gedachte! Dus zal maar even niet op die site verder kijken en de hond uit mijn hoofd zetten. Hoewel wij nog 'varkentjes' hebben gehad en die zijn allemaal goed gekomen.

Denk trouwens niet dat mijn man daarvoor zal te vinden zijn en een hond adopteren, dat doe je samen, daar moet iedereen in huis achter staan.

Doen! Ik ken er een paar, geadopteerd en het zijn geweldige honden. Je hebt een groot eigen terrein waar hij los kan, beter kan hij zich niet wensen! Top!

In de vrije natuur zijn en blijven het jagers. Dus daar aanlijnen. Aangezien ze op jou terrein wel los kunnen is dat dan ook geen probleem buiten aan de lijn.

Greyhounds in nood is super wat ik er van weet.

" Doen! Ik ken er een paar, geadopteerd en het zijn geweldige honden. Je hebt een groot eigen terrein waar hij los kan, beter kan hij zich niet wensen! Top!
 
In de vrije natuur zijn en blijven het jagers. Dus daar aanlijnen. Aangezien ze op jou terrein wel los kunnen is dat dan ook geen probleem buiten aan de lijn.
 
Greyhounds in nood is super wat ik er van weet. "

Suzanne en Luca

 Dank je voor de reactie! Maar we gaan nog eventjes wachten! In juli en augustus ben ik 2 maanden thuis (sta in het onderwijs), dus als er een grey of galgo komt, dan zal het begin juli zijn: lekker veel tijd om te laten wennen enz.

Mijn dochter verwacht ook haar eerste kindje en ze heeft 2 honden, waarvan er 1 misschien niet zal mogen blijven bij haar. Dan komt die gewoon naar ons en dan wordt de grey een ...-jarenplan.

Een klein kind, wat mooi! 

Ja dat gaat voor. Een hond adopteren kan altijd nog. 

Ik vind greyhounds en galgo's zilke mooie honden. Afganen trouwens ook. De barsoi, hier in het park loopt er een, waanzinnig gaaf. Die kan gewoon overal los! 

Vind het hele vriendelijke honden.

Ik hoor het wel als het zo ver is!

Er zit bij Animal Aid Foundation een Galgo dame van 8 die heel dringend een al dan niet tijdelijke mand zoekt.
Ze komt 8 maart al in Nederland aan vanwege sluiting van het asiel daar en haar opvanggezin heeft helaas geannuleerd.

Opvang alleen al zou ook heel fijn zijn. Dan kun je gelijk wat van de Galgo zien!

 Fijn dat je aan me denkt, maar de situatie is enigszins veranderd.

Misschien komt de hond van mijn stiefdochter bij ons. Dan is er geen plaats voor een galgo of grey. 4 is echt wel het maximum.

Daarboven komt ook nog dat ik pas een hond erbij wil nemen tegen de grote vakantie aan, zodat ik de 2 maanden die ik thuis ben (sta in het onderwijs) kan gebruiken om de hond te laten wennen, alleen zijn oefenen met korte momenten enz.

Als ik het doe, wil ik het zo goed mogelijk doen. Het heeft weinig zin om een hond zomaar in de roedel te gooien, zonder begeleiding, het is wel degelijk de bedoeling dat ik er eentje gelukkig maak en niet ongelukkig.

Ik vind dat ik thuis moet zijn dan. Ik kan ook niet mijn moeder gaan belasten met de hele heisa, eens komen babysitten op de honden is wel ok, maar een nieuwe hond? Dat wil ik haar niet op de nek schuiven.

Ik zal eens vragen of mijn mama niet tijdelijk voor de hond kan zorgen. Zij is met pensioen en dus wel hele dagen thuis.

En, ga je adopteren? Hier twee reuen via greyhoundsinnood.nl

gewoon eens contact zoeken met adoptieconsulent in jouw regio, lijkt me. 

Wij zijn ZO blij met onze mannen!!! Doen!! ????

Ja hoor! Nala komt aan op 20 juni! En als het transport bij gebrek aan genoeg adoptanten niet doorgaat, gaan we ze zelf halen in Spanje!

Hoi. Heb je inmiddels al een Galgo geadopteerd ??? Ik heb er een en het is echt een aanrader!!! 

 Naaltje is op 20 juni aangekomen uit Spanje. En ze voelt zich al helemaal thuis hmmm. Ze voelde zich al na enkele uren helemaal thuis eigenlijk.

Ze is het beste wat ons al is overkomen! En ze gaat heel goed samen met de andere 3 honden.

Ik heb wel beetje pech daar ze Leishmania heeft. Maar met medicatie en wat meer zorgen is dat niet onoverkomelijk.