zijn jou hond(en) ook kleinzerig?

Prisca kan veel hebben,Jazz is een piepert.

Zodra bij hem de kam maar ienieminie vast zit in zn vacht piept hij al.

Toen hij een pup was piepte hij wel.

Hij maakt gewoon veel geluidjes hoe dan ook.

Van de pret,van schrik, van de spanning, voor de leuk.

De enige keer dat Black echt pijn liet merken, was toen hij eind van de zomer in een wesp had gestaan en in een kussentje van z'n voorpoot was gestoken.

Hij wou geen stap verzetten, stond op 3 poten heel zielig te kijken.

Ik heb hem naar huis moeten dragen (20 kilo), gelukkig was het niet meer zo heel ver.

Maar toen wist ik nog niet wat er aan de hand was.

Meteen naar de dierenarts en die ontdekte de angel in het kussentje.

 Lastig. Voor iedereen. Sommige honden laten de meest vervelende onderzoeken gelaten gebeuren en zijn daarna nog betse vriendjes met de "dader". En ander honden is het 1 keer een fout, voorgoed wantrouwend. Arme snuitjes. 

Ik had het ook over alleen het lampje erin (de toeter dan). Doet bij mij ook altijd zeer in mijn ene oor. En er is niets aan te zien. 

Loesje, ik zie het vaak zelfs niet aan hun lichaamshouding. Nala had een keer een ingescheurde duimnagel en dat zag ik pas toen de duim opgezwollen was. ze had ook een keer een halve duimnagel eraf en ook dat gaf ze niet aan.

Lila die had een keer een oorontsteking en dat kwamen we pas bij de da te weten toen we voor de jaarlijkse spuitjes gingen. niks schudden of meer krabben ofzo.

op een gegeven moment begon Kira na een lange wandeling wat anders te lopen (zelfs niet manken). ik ging naar de da met haar, die wrong haar poot en schouder 2 keer in alle mogelijke manieren. er was niets te zien dus moest ik buiten met haar wandelen, nog niks dus weer wringen en terug wandelen en dan constateerde de da dat ze een lichte ontsteking had op haar schouder. wat bleek? ze had een zware ontsteking... na 2 kuren hebben we foto's laten nemen en toen had ze nog een lichte ontsteking en kwam de artrose aan het licht. ze heeft toen nog 1 kuur gekregen en dan zijn we begonnen met zwemmen en voedingssupplementen.

Ja, bij de dierenarts is ook weer een verhaal apart soms. Onze spaniel die kon thuis alleen nog schuifelen met de voorpootjes. Maar de dierenarts kon haar poten er bijna afdraaien, gaf ze nog geen krimp. Ook ontsteking in de schoudergewrichten. 

hier vinden de honden het snuitje niet zo erg. ze gaan er wat zielig van kijken maar verder vinden ze het helemaal ok.

Lila heeft voor het wegsnijden van een bolletje geen snuitje om gehad, kalmeermiddel en lichte verdoving omdat de da haar heel goed kent en Lila van het kalmeermiddel al lekker zelf gaat slapen. ze deed niet eens der ogen open en kon snel weer naar huis. 1 keer heeft een stagiaire een keer per ongeluk een wattenstaafje te diep in Lila's ontstoken oor gestoken. Lila piepte 1 keertje, stagiaire deed een sprongetje achteruit en Lila likte aan de stagiaire der arm