geen band met pup ?

Elma:
Penny komt niet uit een asiel.
We hebben ze bij andere mensen weggekocht.

Maar wat bedoel ie eigenlijk met 'bespreekbaar' maken?
Ze zou al zou ze uit een asiel komen zeker niet meer weggaan hier.
Dat ik iets mis , wil niet zeggen dat ik niet helemaal gek ben van haar

Suzanne :
Dank je

Natuurlijk mis ik Beauty ook mijn band met haar was zo uniek. We voelden elkaar zo goed aan en hebben elkaar met zo vreselijk veel dingen op weg kunnen helpen.

Maar weet je die band is van Beauty en mij en op een bepaalde manier blijft dat. Die band en de herinnering aan beauty neem ik mee, ik weet zeker dat ze af en toe langs komt.

Toen we haar los lieten vroeg ik haar of ze over Sadi wou waken en geregeld zien we Sadi ineens vanuit het niets naar het plafond schuin omhoog kijken, (waar niks is althans voor onze ogen) dan kijkt ze soms even naar ons, of even weg en dan weer terug omhoog. Hoe duidelijk kan het zijn. 

Beauty was zeer uniek.

Maar Sadi is dat op een andere manier ook, alleen Sadi is eigenwijs, met name slim in eigen belang, met Sadi is op je hoede zijn ook belangrijk, weet je dat je iets laat liggen dat eetbaar is en je bent alert gebeurt niet zoveel behalve rondsnuffelen heel dichtbij gaan en nog even kijken of ze niet in de gaten wordt gehouden "sjit ben gepot dus verder snuffelen" (kijk je niet is het weg).  

Beauty haalde dergelijke dingen niet in haar hoofd. Die had maar 1 doel en dat was alles goed doen. Die deed zo haar stinkende best zo alles goed te doen en Sadi die zoekt regelmatig grenzen op, kijkend hoe ver ze kan kan gaan. Ze voelt precies perfect aan waar ik even wat minder sterk ben en grijp haar kans opnieuw op uitproberen, waar Beauty juist op die momenten gas terug nam bijvoorbeeld zo van even wat voorzichtiger met vrouwtje.

Beide heeft zijn charmes en ja Ik mis Beauty echt wel zeker als ik emo dag heb of even wat minder sterk in mijn schoenen sta. Andere kant Sadi is sterker stabieler evenwichtiger en maakt misbruik van situaties en van haar slimheid in eigen voordeel, maar ze is gek met mensen kinderen en andere dieren waar Beauty bangig was met mensen en later wat onzeker bleef, niet uit zichzelf contact zocht met andere dieren of met mensen (hooguit bij mensen die ze al kende).  

Ik weet niet of Luna een stabiele hond was en Hus is, of beiden een rugzak start gehad hebben. Ik weet wel dat een rugzak hond soms lastiger is in de start om samen die band te krijgen elkaar aan te voelen etc. maar mijn ervaring met een rugzak hond is dat je er uiteindelijk een intensere band mee krijgt (beauty had ook een rugzak) alleen het duurt langer maar als die band uiteindelijk ontstaat is het misschien wel een intensere band dan die je, je kon voorstellen. 

Maar het enige dat telt is wat ik al zei geduld, tijd, vertrouwen, van elkaar genieten leuke dingen doen, observeren, proberen open te staan voor wat Penny aangeeft, dieren kunnen zo ontzettend veel duidelijk maken als je, je ervoor open stelt om het te zien ook middels kalmerende signalen. 

Ik zou heel graag jullie blijven volgen (doe ik ook), maar ook zou ik heel graag op dit topic bijvoorbeeld van jou over een jaar een terug blik willen lezen, hoe je dan terug kijkt naar jullie groei, jou band met penny 

Ik nam bewust 1x per jaar de tijd voor een serieuze terugblik en stond dan zelf vaak verbaast van de groei die we dat jaar weer samen doorgemaakt hadden. En voelde me dan ook trots op wat we samen bereikt hadden en nog, nog steeds ben ik trots op wat we samen bereikten waar we elkaar in konden helpen en dankbaar voor elke dag die we samen hebben mogen delen.

(sorry voor nog weer zo'n lang stuk)

Ik denk sowieso dat je band met een willekeurige hond niet altijd hetzelfde is als met een vorige hond. De band die ik met Freya had was heel anders dan met Chico, en heel anders als met Dobby.

Freya was meer een afstandelijk type die vooral van bankhangen hield. Chico was gewoon gezellig en speels. Dobby is... tja... opdringerig, hyper en hangt enorm aan mij. Maar omdat we al zo ver zijn gekomen en ik nu hele dagen thuis ben, is het heel anders als met onze vorige honden.

Overigens had de band met Dobby een trage start, had ik wel eens het gevoel dat ik er tot over mijn hoofd in zat en heb wel eens getwijfeld hem terug te brengen naar het asiel. Alleen de gedachte dat hij met al zijn nukken het in een normaal gezin het slechter zou hebben als bij mij heeft me tegen gehouden. Pas toen hij qua karakter ook wat normaler werd en niet zo extreem hyper kon ik echt spreken van een band.

Het kan dus sowieso anders zijn als bij je vorige hond, en het kan even duren. Dus eigenlijk ben je denk ik heel normaal.

Zowel Luna als hus en penny zijn honden met een rugzakje.
Luna had dan wel de grootste rugtas.

Natuurlijk was de band die tussen Luna en hus had/heb ook verschillend.
Maar bij penny voelde het anders.

Ik heb idd te kampen met een schuldgevoel.
Als ik penny nog niet had gehad voor ik Luna moest laten gaan had ze waarschijnlijk ook niet gekomen.
Dan had ik er geen hond bij genomen.
Althans "nog niet".

Wil niet zeggen dat ik niet blij ben dat ze er wél is.
Was echt alleen in het even duidelijk te maken.

Dan erbij heb ik ook zoals al meer gier gezegd , het gevoel dat ik penny te veel heb losgelaten omdat ze toch maar weer weg zou gaan.
Ik heb haar 'nog' geen vast plaatsje gegeven.
( niet letterlijk )


Ik heb het feit dat ik weer een beetje fatsoenlijk kan lopen gevierd door de hele rit speuren mee te doen.
Dus niet na 10 minuten afhaken.
Penny deed het supergoed.
En ik vind jet super.

Ik ga idd ( ligt eraan hoe het topic verder verloopt )
Wel de updates hier blijven geven.

Wat fijn dat je weer wat mobieler bent!

Ja het gips is eraf ( mn enkel lijkt nu wel 10 keer zo klein als de andere ?!?! )
Maar het was nog niet helemaal genezen dus ze hebben het ingetaped.
Ook prima hoef ik geen rare streken uit te halen om die jeuk weg te krijgen want wat een drama zeg.....

Haha ja als het gips er af gaat lijkt er niets te zijn overgebleven van je ledemaat... bespiering zwakt natuurlijk zwaar af met gips om je pootje Trekt snel genoeg weer bij hoor! Fijn dat je weer wat mobieler bent, en zo'n plezier hebt gehad met Penny

Hannah.
Ja dat zij de arts ook.
Maar schrok er wel even van.
Ik merk wel dat ik niet kan springen ofzo ( ja ik ben zo leip om dat soort kleine dingetjes uit te proberen )
Ben graag weer terug naar het normale

 Ja, je spieren verslappen heel gauw, rustig aan doen hoor. Langzaam opbouwen anders knal je er zo doorheen.

Nee ik doe ook geen gekke dingen meer.
Ik ben veels te blij dat ik ervanaf ben
En kan nu langzaam weer opbouwen met hus wat langer te lopen.
Die zijn conditie is er sterk op achteruit gegaan.

Ja dat zal wel. Komt wel weer!

Jawelhoor.
Ik wilde het toch al iets afbouwen van 7a8 uur per dag naar een uur of 6 per dag.
Buiten het spelen en trainingen dan he.
Dit was alleen niet mijn manier van afbouwen

Je enkel zal ook wel stijf zijn. Voorzichtig hoor met opbouwen! 

Misschien vind je het ook wel een beetje eng om je aan Penny te hechten, je hebt net je grootste vriend verloren. Ik vind dat heel menselijk. 

Je hebt soweisso veel meegemaakt de laatste tijd. Geef je zelf de tijd. Hopelijk hoef je voorlopig nog niet te werken, gaat denk ik nog nielukken met je been. Neem je tijd. Doe leuke dingen en neem je rust. Lekker buiten genieten van de mooie bladeren, het lekkere weer en je hoofd leeg maken. Ik zelf vind het zo lekker buiten nu, samen met Luca.

Ik weet niet of je de mogelijkheid hebt om ergens te zwemmen? (binnen dan, wordt een beetje koud buiten ) Dat doet echt wonderen voor je slappe spieren en je belast je nog zwakke been er niet mee. Ik vond dat altijd een heel fijne manier om weer een beetje bij te trainen nadat ik uit het gips kwam (heb nogal vaak wat gebroken )

In de verste verte is hier geen zwembad te herkennen
Ik zal het met lopen moeten doen hahaha.
Maat ik doe het wel rustig aan hoor.

Ik heb alleen eens 2 polsen tegelijk gebroken.
Door een auto ongeluk.
Ik zag de botsing aankomen en deet mijn handen naar voren.
Maar dat is anders als je enkel breken.

" In de verste verte is hier geen zwembad te herkennen
Ik zal het met lopen moeten doen hahaha.
Maat ik doe het wel rustig aan hoor.

Ik heb alleen eens 2 polsen tegelijk gebroken.
Door een auto ongeluk.
Ik zag de botsing aankomen en deet mijn handen naar voren.
Maar dat is anders als je enkel breken. "

Jaimie jansen

Oh dat was vast erg fijn bij het veters strikken

2 polsen gebroken, dat is lastig, kan je echt niets. Jemig. Auto ongeluk is naar. 

Je bent wel een pecht vogel zeg. Hopelijk is je nu meer geluk gegunt! Ik gun je heel veel geluk

Hannah:
Ik kon met 2 gebroken polsen meer uit de voeten ( letterlijk deze keer ) dan met een gebroken enkel.

Suzanne:
Is wel al meer dan 10 jaar geleden hoor.
Maar zoiets vergeet je niet.
En ja een aoto ongeluk kan iedereen overkomen.

Zeker met het beroep wat ik nu heb als je constant op de baan zit zit het in een klein hoekje.

Fijn dat je been uit het gips is.

Toch als ik zou moeten kiezen tussen 2 armen in t gips of een been... lijkt me 2 armen erger. 

Des al niet te min is het fijner als je helemaal niet in t gips hoeft natuurlijk. Niet te snel willen met je been de tijd gunnen op kracht te komen en wat zal t fijn zijn weer wat mobieler te zijn.

Geheel off topic, maar een vriendin van mij heeft eens twee armen tegelijk gebroken.. Probeer dan maar eens om niet te lachen als je dat ziet. Ze kon niets!

Das normaal en dat komt nog wel.

Ik had in het begin met Sooki hetzelfde. Jolie is mijn eerste hond (en zal dat altijd blijven), de band die ik met haar heb ga ik met geen enkele andere hond meer hebben. De dingen die we samen hebben mee gemaakt (hopelijk soms ) ook niet meer.

Ze is niet perfect, luistert zelfs slechter dan Sooki met momenten, maar wij hebben die band, wij zijn een team

Nadat Sooki erbij kwam is zij enkele maanden "de nieuwe hond" gebleven, ik zag haar wel graag, maar op een andere manier.

Maar nu dus, tijdens de zomer, is er toch iets veranderd... ik weet niet hoe of wanneer, maar volgens mij heb ik eerst het gevoel gehad dat jij nu hebt... en door dat gevoel te aanvaarden (denk ik) heb ik het achter mij kunnen laten, waardoor ik alsnog een band met Sooki heb gekregen

Nu heb ik geen "favorietje" meer en hangt het gewoon van de moment zelf af. Dus nu gewoon accepteren dat je dat gevoel hebt en af en toe enkel aandacht geven aan Penny (ik las dat je nog dieren had). Leer haar goed kennen en voor je het weet zie je haar specifieke eigenschappen en daar komt die band dan toch uit :p

Bij mij is dat bijvoorbeeld als ik met een hoog stemmetje zeg "sooki-wooki", dan staat ze hier... of als ik klap in mijn handen dan komt ze aangelopen en springt ze vrolijk in het rond.

Geen enkele hond is zoals een andere

ps: ik heb Sooki sinds 1 april

Ik snap wat je bedoeld. ik heb dit zelf ook een tijdje gehad.. zeker rond die leeftijd.

Toen Mellow in de puberteit zat dacht ik ook ik heb geen band.

Maar nu is Mellow 2,5 jaar en hij is mijn beste vriend!!! Ik hou zo veel van hem.

Eerlijk waar ik had nooit kunnen dromen om zo een sterke band met mijn hond te krijgen.

We kunnen nu lezen en schrijven met elkaar! hahahaha

Nou ja je snapt wat ik bedoel. Mellow en ik zijn nu een team..

Ik geef je het advies om geduld te hebben, ga lekker samen aan de slag, zoek iets wat jullie allebei leuk vinden. Ik heb alle gehoorzaamheidstrainingen gedaan maar vond er niks aan,

treiball geprobeerd maar vond ik ook niet leuk. Nu doen we dogfrisbee en dat vinden we allebei fantastisch. Moet ook zeggen dat door samen sporten onze band ook veel sterker is geworden. 

succes!

Angie, Jolie en Sooki:
Nou ja de band die ik met hus heb is natuurlijk met geen enkele hond te vergelijken.
Ik had idd ook een andere band met Luna als met hus maar wel een band.

Mellow BFJ Miracle of my Life:
We dien nu speuren.
En penny ( beagle ) vind het helemaal geweldig.
En ik vind het ook echt superleuk.
Als je dan ziet hoe blij ze is als ze de dummy heeft gevonden en bij je komt brengen voor de beloning.
( of ervandoor gaat met de dummy )

Ikzelf ga er wel van uit dat zoiets een band ook kan versterken.

Ik zou zeggen doe maar een band om je enkel en geniet lekker van de mooie momenten met Penny. ;)

Jaimie, ik kom laat invallen, maar snap je probleem.

geef het tijd, en geniet op een andere manier.dwz

Niet iedere hond is hetzelfde, toch worden ze altijd onderdeel van je leven op de een of andere manier.

en die gebroken armen......beterschap!

Nee, weet ik, was maar 'figure of speech'

Kiki !  Whahahaha

misschien toch je theorie nog eens doornemen? 

beauty before intellect ? 

Je wilt niet weten hoeveel puppen ik hier heb denken te moeten herplaatsen tussen de vijfde en de twaalfde maand wegens "geen band". Ik was er van overtuigd dat die arme drommels hier doodongelukkig waren met mij, ondanks hondenscholen en eindeloos veel aandacht. En dan ineens komt die klik, begrijp je dat de band die je hebt hoe dan ook een band is en je vraagt je af hoe je in hemelsnaam ooit hebt durven twijfelen aan je hond en aan jezelf. 

Echt Jaimie, je weet niet hoeveel vriendjes ik heb moeten verplaatsen alvorens de KLIK te voelen met die ene.....