diabtes insipidus bij pup, wie weet wat het inhoudt en wat best te doen?

Hallo allemaal,

Ons hondje Ilya heeft een nestje puppies van 6 weken oud. Een van de kleintjes komt niet zo goed mee met de rest, dus hebben we de DA naar hem laten kijken. Ook omdat de pup heel veel drinkt en plast, was de conclusie van de DA dat hij waarschijnlijk aangeboren diabetes insipidus heeft. Het eerdere vermoeden van de DA, dat deze pup helemaal blind was, klopte niet, maar goed ziet hij niet.

We moeten een beslissing nemen over het leven van deze jongen, hoe moeilijk ik dat ook vind. Ik wil de keuze zo goed mogelijk afwegen: laten gaan of een baasje vinden die hem zijn leven lang verzorgen wil.

{modjes dit is geen oproep voor een baasje, ik zoek expertise over deze ziekte!}

Heeft iemand van jullie ervaring met deze ziekte diabetes insipidus?
Wat ik het meest belangrijk vind, hoe hondswaardig is het bestaan van deze jongen? Heeft het zin voor hem? Want ik wil hem niet laten leven in lijden omdat ik hem niet kan laten gaan...

En als hij wel een goed leven kan hebben, wat zijn de kosten van de behandeling ongeveer?

Alvast bedankt, groetjes Wietske

http://www.whgdierenartsen.nl/html/docdb.asp?id=465

hier staat wel wat info op...ik heb er zelf geen ervaring mee en kan ook niet voldoende vertellen hoe het is....

hetgene wat steeds terug komt is dat het dier zijn leven lang aan de medicijnen zou komen en dat het dan goed te doen is, of het moet een defect in de hersenen zijn.

maar dat wordt goed uitgelegd in de link vind ik..

o wacht....

ik ken wel een hond die dit heeft (gehad)....die kreeg minrin oogdruppels....zijn eigenlijk neusdruppels voor mensen maar bij honden worden ze gebruikt in de ogen om het hormoon toe te voegen die ze missen...

ik weet wel dat het prijzig is ik geloof dat zij 100 euro kwijt waren in de maand....

deze hond (hovawart) is 15 jaar geworden....ik weet alleen niet op welke leeftijd zij het gekregen heeft..

wel had deze hond heel veel moeite om plas op te houden....moest echt zeer regelmatig naar buiten (om de 3uur) en dronk heel erg veel

verder had ze er niet veel last van

maar als pup zijnde denk ik dat het zindelijk maken lastiger zal gaan worden...

Hoi Tamara,

Dat artikel is wel info waar ik wat aan heb, bedankt! De meeste artikelen geven wel een definitie en ziektebeeld, maar vertellen niet, of de hond een leven heeft...

Weet je of het centraal of nefrogeen is?
Want dan weet je ook wat je moet doen. De een heeft een zeer goede prognose, de andere stukken slechter.

Waarschijnlijk centraal, maar er zijn nog helemaal geen testen uitgevoerd. De DA wilde eerst weten, of wij dat traject van testen willen ingaan.
Helaas kan het hondje niet bij ons blijven, omdat wij met ons zeilschip van maart tot oktober rondzeilen. We zijn elke avond in een haven, en op langere zeildagen is er altijd wel een sluis waar we door moeten en waar het hondje plassen kan. Prima voor een "normale" hond, maar met zijn handicap kan dit ventje beter niet aan boord blijven...
Als het hondje een goed leven kan leiden, zal ik alles op alles zetten om het juiste thuis voor hem te vinden!

Het is de vraag of er een baasje voor is te vinden die dan bereid is om 100 euro per maand uit te geven... Ik hoop van wel...

ik vind het heel dubbel.....

het beestje is nu nog jong, je weet niet hoe oud hij zal worden, maar er zal veel van zijn toekomstige baasjes verwacht gaan worden...

je moet er goed op letten dat zijn toekomstige baasjes bereid zijn om;

* regelmatig urine na te laten kijken ivm verergering/verbetering
* specifieke en strakke richtlijnen met eten en drinken
* dure medicatie waar ze echt niet zonder kunnen (1 dag vergeten en je merkt het al)
* heel veel tijd en energie steken in zindelijk krijgen (mits dat al lukt)
* de hele dag thuis zijn aangezien de hond zeker om het uur a 2 uur naar buiten moet om te plassen
* heel veel moeite moet steken in de opvoeding aangezien ze meestal ook concentratie problemen hebben

heel veel mensen hebben al moeite om een "normale" pup op te voeden en dit vergt nog veel meer van de baasjes...

een verzekering voor de hond afsluiten heeft geen zin want alles wat maar met de ziekte te maken kan hebben wordt uitgesloten.....

en als je hem zelf ook niet kan houden...het zijn ook geen kleine hondjes als ik het goed heb...

Ja ik vind dit ook zo dubbel...
De moeder van het baasje van de vaderhond krijgt Fleur, een van de vrouwtjes. Zij denkt er hard aan, om ook het gehandicapte ventje in huis te nemen samen met zijn zusje. Ik weet alleen echt niet, of ze dat wel moet doen. Haar zoon Peter zegt van niet en hij kent zijn moeder al 34 jaar...
Alles wat Tamara hierboven opsomt is relevant en het is allemaal lastig...

Soms vraag ik me ook af, hoe gelukkig dit puppie is. Hij heeft wel zijn puppie gekdoe momenten hoor, dan rent en ravot hij rond en bespringt zelfs grote broer Beer {die 1,2 kilo zwaarder is!}. Dan denk ik: prima pup, hij drinkt alleen een beetje erg veel... Maar meestal is hij een beetje bang als de rest heel druk is, zeker als ze met moeders aan het ravotten zijn. Dan probeert hij bij mij of mijn vriend weg te kruipen...

Ik heb geprobeerd een fotootje van hem als profielfoto neer te zetten, want ik kreeg in de tekst geen foto. Hier kijkt hij zo sneu, maar zo kijkt hij vaak

Ik vind dit zo verrekte moeilijk. Hoe kan je nou eraan denken een diertje in te laten slapen dat altijd je bescherming zoekt... Ik zit alweer te huilen... Maar het gaat nu niet om mij maar om hem!

Met de profielfoto lukte het blijbaar ook niet, maar zijn foto staat wel in mijn profiel {tot nog toe de enige geuploade foto}

1 Pup is al lastig opvoeden, laat staan 2 pups... Dan heb je werk voor 3 volgens mij. Maar ja, als die persoon het wil, misschien kunnen ze het proberen...

Het is echt geen goed idee als Peter zijn moeder het gahandicapte pupje erbij neemt. Want de kans dat het toch mis gaat, is vrij groot, en deze vrouw is best emotioneel. Met een beetje pech zou de ellende dan alleen maar vergroot worden... Daarbij heeft Angela gelijk over meer dan één pup tegelijkertijd opvoeden!
En het worden idd geen kleine hondjes, mama is 22 kilo en papa 27 kilo. Volgens de DA betekent dat, dat hij wel 10 liter water {en dus plas} op een dag om kan zetten! Jeetje da's wel meer dan een beetje...

Waarom is er niet gewoon een plek voor gehandicapte hondjes, net als voor gehandicapte mensen? {Dat is een grapje hoor, al zou het wel de oplossing zijn!}

je kan ook vragen aan een asiel of ze kunnen bemiddelen...wie weet zijn er mensen die juist zo een pup willen/zoeken....

ik vind het ook wat om hem in te laten slapen want hij is verder gezond, hij zal niet beter weten...

maar het is wel heel moeilijk om een geschikte baas te vinden denk ik....

Volgens mij,,, las ik gisteren bij de dierenarts is er weldegelijk een opvang voor dat soort hondjes...
Stichting dierenthuis is er eentje, die vangt zieke en gehandicapte honden en katten op.

Misschien is kijken op www.dierenthuis.nl
Zou de ideale uitkomst zijn!

Heb nog eventjes gelezen.
Ze vangen kansarme dieren uit asielen op.
Maar wie niet waagt wie niet wint!..

Ik had ook al aan Stichting Dierenthuis gedacht. Ik heb ze laatst ook aangeschreven voor 2 niet-plaatsbare oude huskies en ik kreeg keurig antwoord terug. (Helaas konden ze die niet plaatsen omdat ze met katten samen moeten kunnen leven.)
Pups hebben ze volgens mij nooit, maar wie niet waagt wie niet wint...

Bedankt voor de tips nog! Ik ga deze organisaties zeker bellen/ mailen! Zelf had ik al contact opgenomen met de stichting Happy Home, die vangen vooral pups en jonge honden op. Deze mevrouw is dit weekeind alle mensen aan het bellen waarvan ze weet, dat een gehandicapt diertje geen probleem is. Maarja, zo'n €100,- per maand extra, plus onderzoeken, het is zo veel geld... {althans voor mij wel!} Als ik het geld en de huisvesting had gehad, zou ik ons sneutje zo graag zelf verzorgen, maar dat gaat echt niet...

Ondertussen moet ik best wel tegen de mannen {vriend en beste vriend, baas vader pups} opboksen. De DA heeft gezegd dat we het ventje best laten inslapen en zij kunnen dat blijkbaar wat gemakkelijker accepteren dan ik... Ze hebben wel gelijk dat het sneue pupje niet meer lang moet blijven. Het broers- en zussenspul wordt steeds wilder en hij is vaak bang. Hij is ook bang voor moeders, als ze met haar andere pups speelt gaat dat met best wat geblaf van zowel moeder als pups! En altijd bang, da's pas echt zielig...

Hallo lieve mensen,

We hebben besloten om het gehandicapte pupje te laten inslapen. Dit weekeind heb ik hem nog extra goed in de gaten gehouden, en mijn conclusie is, dat dit ventje niet gelukkig is. 3x per dag een kwartiertje blij spelen en voor de rest stilletjes en bangig, tenzij hij op schoot mag, dit ventje staat geen tof leven te wachten. Ik bedoel, hij is nu 7 weken, de broers en zussen staan of aan- rennen springen spelen gekdoen- of uit en dat is slapen. Dat is echt wel wat anders dan het sneue puppie!

Ik moest wel 26 x slikken voor ik de DA kon bellen, maar ik ben ervan overtuigd ondertussen dat dit de meest diervriendelijke manier is...

Ik wil jullie wel heel erg bedanken voor alle tips en het mee- denken en de steun die ik kreeg!!!!HP forum rules, zonder jullie zou dit nog moeilijker zijn.

@ Tamara {verder boven, late reactie} er is meer met het puppie loos dan alleen diabetes insipidus. Hij is bijna helemaal blind en de DA zegt dat hij waarschijnlijk ook verstandelijk gehandicapt is. Dat verklaart wel, waarom hij zich alleen in zijn nest en bij ons veilig voelt {hoewel blind volgens mij ook gevoelens van onveiligheid oproept}
Alles bij elkaar, is het gewoon te veel voor die kleine jongen...
Hoe erg ik het ook vind. Maar jullie zullen het volgende met me eens zijn: het is geen dierenliefde jezelf leed te besparen en het dier te laten lijden.

Liefs van een verdrietige Wietske

Dapper besluit, en ik denk ook zeker het beste besluit.
Een diertje laten lijden uit eigen verdriet is nooit goed.

Veel sterkte!