Erg bange hond voor alles. Tips?

Hallo, wij zijn ten einde raad.. iemand tips?   Wij hebben een amerikaanse bulldog teef van net 2 jaar we hebben der al vanaf 12 weken  en ze is echt overal bang voor en dit uit zich in vlucht gedrag ze is aardig sterk dus het is iedere keer een hele opgave om om der uit te laten, als ze iemand op 10 meter afstand ziet gaan alle remmen erop en wilt ze met geen mogelijkheid mee lopen koekjes/kippestukjes/balletjes alles wat ze leuk/lekker vind werkt totaal niet meer. ze wilt alleen maar vluchten.   Ik dacht dat er misschien wat bij de fokker gebeurd was omdat al haar broers/zussen wel angstig zijn ( niet zo erg als onze ) maar daar is ze juist een stuk relaxer ( wel bang maar geen vlucht gedrag)  als de moeder hond erbij loopt ? Het zijn ook kleine dingen waar ze soms niet bang voor is, bijv een bal die ergens licht of een grotere tak. Ook kinderen vind ze dood en dood eng ( toen ze pup was speelde ze er mee ) van mensen wil ze al helemaal niks weten, fietsen/auto's/kinderwagen idemdito    Iemand een tip die ons helpt om stressloze wandelingen te maken ? bvd          

Wauw dat is wel heel heftig.

Komt ze bij een goede fokker vandaan?

Vind het namelijk erg vreemd dat een heel nest angstig is.

Het kan zijn dat ze bij het nest minder angstig is omdat ze dan niet alleen is.

Dat betekend niet dat jullie er een tweede hond bij moeten nemen overigens 

Wat hebben jullie in de tijd dat ze bij jullie is allemaal al gedaan?

Is er al eens een gedragstherapeut bij geweest? Zo ja, wat zei hij/zij?

Ik denk toch dat er ergens eens iets mis gegaan is.

Is ze misschien weggelopen een keer?

Ja heel helftig...

ze is gebeten door een hond toen ze 14 weken was maar dit lijkt me niet de oorzaak? ze speelt juist met elke hond en is erg onderdanig..

Zover wij weten is ze nooit weggelopen wel bijna een ongeluk omdat ze ineens keihard trok en de leiband los schoot en ze bleef maar rennen kwam niet meer terug ( stond ze uiteindelijk trillend en bevend bij ons voordeur) 

wij hebben toen ze klein was altijd op drukke plaatsen gelopen ( winkelcentrum's etc) maar ze werd ouder en groter en dat was dus op ten duur niet meer te doen helaas.

ze is altijd al erg bang geweest 

een goede fokker tja.. de vader en moeder waren er die zijn ook lief de pups zagen er gewoon goed uit ze hebben een stamboom ( maar ab is geen erkend ras dus de namen kunnen zo maar nep zijn )

wij zaten er ook aan te denken om iemand in te schakelen iemand enig idee wie we wonen in beekbergen

Lijkt me wel verstandig ja om er iemand bij te halen.

Het is door het beeldscherm heel erg moeilijk te bepalen op welk moment het mis gaat.

Ik kan je geen gedragstherapeut aanbevelen die in de buurt woont.

Misschien dat iemand anders jullie wel kan helpen.

Waarom hadden jullie de pup pas vanaf 12 weken?

Tussen de 8 en 12 weken is net de belangrijke socialisatie fase.

Daarom gaan pups normaal gesproken ook met 8 weken naar de nieuwe eigenaar.

Dat de pup in aanraking komt met de wereld en alles wat daarbij komt.

Hij staat daar dan nog open voor en leert dan alles normaal te vinden wat hij dan meemaakt.

(mensen, auto's, fietsen, vreemde mensen, gras, bos, water etc etc).

Als de fokker tijdens deze socialisatiefase niks met de pups heeft gedaan, hebben ze daarom een grote achterstand hierin.

Als je pech hebt, krijg je een hond die zijn hele leven angstig is voor iets wat hij niet kent.

Sommige honden zijn hierin nog te corrigeren en leren alsnog zich te gedragen als een vrolijke huishond waar je alles mee kan doen.

Zijn jullie in contact geweest met de fokkers en pups tussen de 8 en 12 weken?

Dan heb je misschien een idee of het inderdaad dat kan zijn.

Ik heb hier op het moment een loge hond, van 7.5 jaar. Deze is ook van de fokker, goed gesocialiseerd, maar al haar HELE leven lang bang voor harde knallen en geluiden ed.

Wat een dilemma is aangezien ik 4x per week met de metro ga, wat redelijk gaat, maar ze zijn daar aan het verbouwen, drama dus!! Ook zij gaaat trekken en vluchten en dan is ze opeens verschrikkelijk sterk!!

Maar wat ik vandaag voor het eerst deed, en redelijlk hielp. (moet wel zeggen dat ik er nog 2 honden bij had die totaal niet bang waren en nergens op reageerde..) is

Wel beetje afstand van het enge geluid, maar zeker nog hoorbaar, haar gewoon laten zitten. Staart ging automatisch onder haar kont... Deze heb ik er onderuit gehaald en ben naast haar gaan zitten, zodat ze nog wel tegen me aan kon zitten voor steun zeg maar, zelf gewoon rustig zijn, en zodra ze rustiger werd, ben ik doorgelopen, ze trok nog wel een beetje maar niet zo erg. Ook heb ik haar heel erg met mijn stem beloond, ik zou snoepjes kunnen geven, maar omdat ze inderdaad in zo een stress situatie zit, als ging het al beter, is er nog altijd de kans dat ze die niet aanneemt, en dat hoeft dus niet...

Ik hoop dat je hier iets aan hebt, en verder ga ik dit topic blijven volgen, en kijken of er toevallig voor mij nog wat tips tussen zit die ik kan gebruiken.

Heel veel succes!

Wat is met jullie hond gedaan tijdens de eerste 12 weken?

Als er geen socialisatie in die tijd heeft plaatsgevonden; dan zijn de hond en jullie de klos.

Hopelijk is dit door veel en positieve training weer behoorlijk goed te krijgen.

Bedoel je Beekbergen bij Apeldoorn? Daar zit een zeer kundige gedragstherapeute Nickey Gootjes, die haar eigen Gedragscentrum heeft. De tarieven liggen behoorlijk hoog; maar dan heb je ook één van de beste van NL.

http://gedragscentrum-samenspel.nl/

Ik heb zelf ook een hele onzekere/angstige hond. Soms gaat het best goed (vooral als het regent), maar soms is het ook dikke ellende.

Wij hebben er ook een gedragstherapeut bij gehaald, maar eigenlijk waren dat gewoon hele dure tips waar ik eigenlijk niet veel mee op schoot.

Toen ben ik gewoon gaan doen wat zij aan kon. Dat betekende dus dat ik na 1 plas al weer naar huis ging. Ik ben heel goed naar haar gaan kijken en voordat het mis ging nam ík het besluit dat we terug gingen.

We gaan 1 stapje vooruit en 2 terug, maar soms ook 3 stapjes vooruit en maar een héél klein stapje terug. Momenteel gaat het best weer redelijk, maar dat kan maar zo weer omslaan. Daarom doe ik nog steeds wat zij aan kan, ik dwing haar nergens toe, stel geen eisen, heb geen verwachtingen.

Ze heeft lang niet hier durven lopen, zeker in de zomer niet. Nu durft ze soms zelfs het bruggetje over en raakt niet meer in paniek van fietsers. We spelen wat op het veldje op de hoek en na een minuut of 10 gaan we dan weer terug. Het gaat dan goed en zo wil ik het buiten-zijn ook eindigen. En daardoor gaan we dus toch 3 stapjes vooruit en maar een halfje terug. 

Wordt niet boos, irriteer je niet, want ze voelen alles héél goed aan, waardoor het alleen maar nóg slechter gaat.

Verder heb ik eigenlijk geen tips. Maar ik weet wel hoe moeilijk het kan zijn, hoe radeloos je je kan voelen. En ja, gedeelde smart is halve smart zullen we maar zeggen 

Dat klinkt bekend.... Madammeke is ook een angsthaasje - die vliegt al de boom in als er een blaadje valt.

Van iemand die veel met gedragstherapeuten gewerkt heeft, heb ik geleerd dat als de hondjes angstig uit het nest komen, dat heel vaak te maken heeft met een minder goede moeder. De angst krijg je er in principe niet echt meer uit (wat mij verteld werd).

Ik heb het gedeeltelijk opgelost door met haar op andere, rustigere tijdstippen te gaan wandelen. Verder neem ik haar regelmatig uit met hondjes waarbij ze zich heel erg mee op haar gemak voelt.

Heb overigens gemerkt dat ze, nu ze de puberteit ontgroeid is, rustiger begint te worden en heeft geleerd mij meteen op te zoeken in angstsituaties (waar ze voorheen de benen nam).

Persoonlijk heb ik geen problemen met haar angsten, vind het eerder zielig voor haar dat ze niet altijd volop kan genieten.

Die van mij is geboren op straat, dus zij heeft sowieso van alles gemist die eerste, zo belangrijke, periode.

Ook Mellow vertoonde eerst veel meer vluchtgedrag, voor elk dingetje wat (in haar ogen) Heel Eng was. Nu blijft ze 5 minuten schuin achter of naast me lopen en dan hersteld ze zich weer. Alleen bij hele heftige angst wil ze nog vluchten.

Ik ga dagelijks een uur naar het bos. Dit deed ik eerst niet, want anderhalf jaar geleden konden we nog een grote ronde in de wijk / over de dijk maken. Aangezien dat niet meer lukt gaan we dus elke middag naar het bos.

Ik heb inmiddels wel geleerd ermee om te gaan, al vind ik het soms ook nog wel moeilijk. Vind het voor haar ook zo jammer, het zou zo leuk kunnen zijn allemaal, terwijl zij het voornamelijk spannend of eng vindt.

Maar als zij genoegen neemt met 's morgens 1 of 2 plasjes, 's middags een uur bos en 's avonds 1 plasje (of gewoon helemaal niet, zoals gisteravond), dan maak ik me er ook maar niet druk om 

Dank allen voor jullie reacties

ik ga straks contact opnemen met een GT we proberen der zo min mogelijk stress te bezorgen. 

Als jullie zelf tijdens de wandeling gestrest zijn versterken jullie zelf ook het gedrag van de hond. 

Ik denk dat je in dit geval het meest hebt aan een honden gedragstherapeute (wel goed rondkijken om een goede te vinden) Ik denk dat jullie meer hebben aan iemand die in de praktijk meekijkt kijkt naar de hond en naar jullie en wellicht daardoor handvatten kan geven voor de hond en voor jullie zelf.

De hond moet echt begeleid worden en in geen geval gevoed door mee gaan in angst, stress  of frustratie.

Hebben jullie al eens gekeken of jullie hond goed reageert of ondersteuning voor angst/stress via bijvoorbeeld bach bloesem remedie? Het geneest niet, het neemt niet alles weg maar kan als goede ondersteuning dienen om vervolgens met kleine stapjes wat verder te komen.