Verlatingsangst? Blaffen, blaffen en nog meer blaffen...

Toen Perdie net bij ons was duurde het zeker enkele maanden voor ze voor het eerst blafte, nadat ze haar 'stem' terug had ontdekt blafte ze alleen bij het bellen aan de voordeur!

Maar sinds Orga hier is lijkt het van kwaad naar erger te gaan... Bij het minsten geluid schieten ze aan het blaffen. Soms gaat het een nacht goed, maar tegen de ochtend beginnen ze eraan. Het heeft niets te maken met eten of plassen want zelfs als dat allemaal geregeld is blaffen ze nog. Een geluid kan hen triggeren maar soms lijkt het gewoon alsof ze eisen dat we beneden bij hen zijn.

We zijn nu zover dat ze nu rond 8u in de ochtend begint te blaffen en dat zelfs na wandelen en eten geven moet er steeds iemand beneden zijn. Als ik ze film met het alleen zijn durven ze ook af en toe aan te slaan voor niets. Als we boven met iets bezig zijn blaffen ze en zelfs als we boodschappen zijn gaan doen en de fietsen voor de deur zetten wordt er geblaft. Dit is echt geen doen meer en ik weet gewoon niet meer wat te doen! Ik beloon ze als ze stil zijn, maar als ik boven ben kan dat natuurlijk niet. Als ze blaffen kan ik echt wel heel boos worden en loop ik naar beneden en roep 'stil' maar ook dan is het maar even rustig.

Hoe komt dit toch? Ze krijgen genoeg beweging, ik doe regelmatig een speur- of denkspelletje en ze krijgen ook regelmatig iets te kluiven. Het is wel zo dat als er iemand beneden is ze gewoon allebei gaan slapen, dus ze hebben volgens mij geen energie over?

Het enige wat ik kan bedenken is dat ze het niet meer gewoon zijn om alleen te zijn. De laatste maanden zijn ze eigenlijk bijna nooit meer alleen. Ofwel ben ik thuis (ik werk niet en studeer veel thuis) ofwel zijn mijn mama of broer thuis. Zou het hierdoor komen?

Ik hoop echt dat iemand tips of ideeën heeft want ik wordt stilletjes aan radeloos...

De buren lijken er voorlopig geen last van te hebben want we hebben het ze eens gevraagd, maar toch wil ik hier aan werken...

Vandaag wéér een stille nacht en ochtend!! Ik ben een trots baasje!! Ik negeer nu elke blaf in de dag, ik doe gewoon alsof ik ze niet zie en dat doet de rest van het gezin ook. Als ze dan stil zijn zeg ik meteen heel rustig 'flinke stil'. Als ze in de ochtend blaffen zet ik de gangdeur open en ga ik terug slapen zodat ze leren dat ik niet beneden blijf door het geblaf. Ook krijgen ze voor het slapen gaan nog een kort snuffelspelletje of een Kong. Hopelijk blijft het de goede kant uitgaan!!

@ Sandra: Wat erg van je kat Melodie. Ik weet hoe het voelt en dan ben je toch altijd zo ongerust hé! Ik hoop dat ze snel weer terugkomt!!

Klinkt goed yasmine! Ik hoop dat het werkt.

Ik denk dat ze elkaar aansteken... Onze hond blaft zelden. Als de hond van mijn ouders er is, die blaft al als er een blaadje van de bomen valt bij wijze van spreken, begint onze hond ook te blaffen.

Ik denk dus dat je naar het gedrag van Orga moet kijken, zij zal de aanstichter zijn. Heeft ze verlatingsangst? Omdat je zegt dat er structureel iemand beneden moet zijn.  Ik zou trainen om toch weer een paar minuutjes weg te gaan, en dan weer in huis naar de honden te gaan en dit langzaam uitbreiden.

Waar verblijven ze als ze alleen zijn? Gewoon samen in de huiskamer of een kennel/ bench?

Hoe zijn jullie als je thuiskomt? Geef je ze meteen heel veel aandacht? Of laat je ze eerst rustig worden en haal je dan pas de honden aan?

Ze zullen elkaar zeker aansteken met het blaffen.

Hier is het ook als de één blaft, de ander meteen mee doet.

Vaak gaan ze dan samen naar buiten rennen, dan denken ze van elkaar dat er iemand over het dijkje loopt wat naast het weiland loopt, en daar blaffen ze dan tegen.

Gelukkig zijn het beiden geen doorblaffers, Black al helemaal niet.

Maar het lijkt me een lastig probleem om af te leren.

Het lijkt dan wel of je nu 2 honden met verlatingsangst hebt, die elkaar erin versterken.

Misschien moet je dat weer van voren af aan opbouwen?

Onze hond probeert ook onze aandacht te trekken met blaffen. In haar geval is het een vorm van claimgedrag. Ze doet het bij ons eigenlijk zelden, alleen als ze bijv. Buiten is en wij binnen en we vergeten haar naar binnen te laten oid. Gelukkig niet als ze beneden moet zijn en wij boven.

Maar toen ze hier net was, deed ze het even ook als ze alleen moest zijn - dat was echt blafjanken, begon als roep en ging over in blaffen. Heb daar toen een topic over gemaakt in de koffiehoek met een flink aantal goeie tips, vooral over het claimen. We hebben alles geprobeerd, dus wat er precies allemaal gewerkt heeft, weet ik niet. Maar het is wel belangrijk dat ze niet altijd haar zin hoeft te krijgen, oftewel ze hoeft niet continu bij ons te zijn. Ze kan ook best in de kamer zijn als ik in de keuken ben, of beneden als wij boven zijn. Als we haar continu haar zin geven daarin, vindt ze dat ze recht heeft op steeds bij ons zijn en gaat ze blaffen claimen als ze dat een keertje niet is of kan zijn.

Ze zullen elkaar aansteken... 

We hebben het hier gehad met Jack & Bailey... drama!

Ik was aan het werk, mijn man in het buitenland, krijg ik ineens telefoon. De honden ging al te keer vanaf 6.00 uur volgens de buren... 6.00 uur is wat overdreven, omdat ik pas om 6.30 uur de deur uitga... 

Maar natuurlijk de buren serieus genomen en laten we weten dat we het gaan oplossen.

Als ik nu wegga, zijn de honden apart... ze krijgen beide een gevulde kong, ze kunnen beide de radio horen, maar elkaar niet zien.

De eerste 2 weken steeds contact gehad met de buren hierover... geen geblaf.

Ik wil ze uiteindelijk weer samen in 1 ruimte hebben en hoop dat dit ook ooit weer kan.

Ik weet niet of je de honden eens apart kan zetten als je weg wilt gaan?

Hier steken ze elkaar ook aan. 

Dus apart houden. De startende blaffer in de bench met een kleed eroverheen wil goed helpen. Wel eerst starten met een kluif oid erbij in.

en we zorgen ervoor dat ze niets zien. Langs raam komt vanalles langs waardoor ze willen blaffen. 

Het klinkt ook een beetje als verlatingsangst. Dus langzaam het alleen zijn gaan opbouwen.

succes!

Het is inderdaad zo dat ze elkaar aansteken want toen ik een weekje met Perdie op reis was heeft Orga gewoon niet geblaft volgens mijn mama en als ik met Orga alleen weg ben blaft zij ook amper. Het is dus wel sinds Orga erbij is, maar volgens ons is Perdie wel de aansteker aangezien zij de enige is die echt blaft. Hij doet dan soms mee maar soms ook niet.

Ik heb er deze nacht eens goed over nagedacht en ik denk ook aan een soort verlatingsangst. Kunnen ze dat opnieuw ontwikkelen na een tijd? Want hiervoor hebben ze daar nooit last van gehad! Zelfs als Orga hier in het begin was filmde ik ze regelmatig en was alles oké. Ik vermoed dat het iets te maken heeft met het feit dat ze nu bijna nooit alleen zijn? En dat ze zo dus opnieuw een soort verlatingsangst hebben ontwikkeld? En is het mogelijk dat ze die verlatingsangst vooral samen hebben?

Ik heb ook veel opgezocht op internet en wat ik zowat concludeer uit alles is dat we het best zo aanpakken volgens mij:

* Nooit roepen bij het blaffen want dat versterkt het alleen omdat ze denken dat de baasjes 'mee blaffen'
* Pas binnenkomen als ze stil zijn en ze dan negeren tot ze rustig zijn
* Ik ga ook oefenen met zelf opgestelde situaties dus ik ga met een heupzakje met snoepjes rondlopen en dan zelf eens aanbellen, op de ruiten kloppen aan de fietsen voor de deur rammelen en boven lawaai maken. Of ik vraag een huisgenoot even al die geluiden overdreven te maken en dan beloon ik ze telkens als ze niet blaffen. Blaffen is dan negeren en stil direct belonen.
* Ik denk dat het verder ook belangrijk is om ze regelmatig apart uit te laten (doe ik nu al maar niet zo vaak) en om regelmatig even naar boven te gaan of 'weg' te gaan (dan blijf ik buiten wel even staan) zodat ze het echt terug gewoon worden om alleen te zijn

Wat denken jullie van deze aanpak?

Apart zetten hebben we trouwens ook al geprobeerd (Perdie in de gang, Orga in de woonkamer) maar dan kunnen ze elkaar nog horen/zien door de spleet onder de deur en dan wordt Orga erg pieperig en nerveus. Ze verder scheiden is niet echt mogelijk of ik moet Perdie mee naar boven nemen, maar of ik daar aan wil beginnen... We hebben wel een hekje tussen de woonkamer en de keuken maar ook dan kunnen ze elkaar gewoon nog zien. Verder zorg ik er ook voor dat ze zijn uitgelaten en hebben gegeten voor ik vertrek of boven iets ga doen. Ze hebben dan ook wel altijd een Kong of kluifje, maar die eten ze vaak pas weer op als er iemand beneden is...

Ik denk zeker dat verlatingsangst kan opspelen als je veel thuis bent. Kiara (die al slecht alleen kan zijn) kan normaal best 30 minuutjes/ 1 uur alleen zijn, maar als het vakantie is geweest zijn we weer helemaal terug bij af en kunnen we nog niet eens de deur uit.

Ik heb momenteel ook vakantie maar zorg dat ik iedere dag minimaal een uurtje de hort op ben zodat de honden gewend blijven aan het per dag even alleen zijn.

één ligt hier op uitkijk aan de poort en is de "aansteker", terwijl de anderen rustig binnen in hun mand liggen. Ze heeft er haar hobby van gemaakt om uren achter de poort naar de straat te kijken (voorbijgangers vinden het zelfs zielig: dat hondje dat daar altijd alleen achter die poort ligt!), één keer waf van haar en de anderen vliegen naar buiten. Het is een spelletje geworden, ieder heeft een taak 

Heb een tweede poort gemaakt op enkele meters en dan is het niet, maar ja, iemand moet die tweede poort dan ook dicht doen he.

Denk toch dat het meer met "gewoontes" te maken heeft.

Ik neig ook naar claimgedrag ipv verlatingsangst, wel doordat ze gewend raken aan dat ze altijd bij jullie zijn. Maar het is lastig. Hoe is hun lichaamstaal? Ogen ze bang, of zijn ze meteen tevreden als jullie er weer zijn?

Kijk anders ook eens hier of je iets herkent

https://www.hondenpage.com/hondenforum/164276/verlatingsangst.php

Ze zijn meteen tevreden. Je komt binnen en binnen de 30 seconde (na een uitbundige begroeting) liggen ze weer te slapen alsof ze doodmoe zijn... Echt heel frustrerend, vooral omdat ze het voorheen zo goed deden! Ik kon gemakkelijk 6u-8u weg zijn en dan sliepen ze gewoon...

@ Aurelia: ik heb heel je topic doorgelezen en ik heb begrepen dat jullie dus aan het claimen gewerkt hebben? Bij ons is het vooral Orga die claimt, maar daar ga ik dus wel extra hard opletten (hopelijk doet de rest van het gezin dat ook )

Verder maakte jullie haar moe, gaven haar eten vlak voor vertrek en gingen weg zonder iets te zeggen? Want die 3 dingen doe ik ook al. Misschien kan ik wat brokjes verstoppen in huis en terwijl ze bezig zijn vertrekken. Ik ga het zeker eens proberen

En wat denken jullie van routine? Een tijdlang stond ik telkens op rond 5u30, dan gingen we wandelen tot 6u-6u30 kwamen we thuis en kregen ze eten. Maar na een tijdje begon ze dan om 5u25, dan 5u20, dan 5u15,... te blaffen. Voor mij was het dan duidelijk dat ze op haar manier 'eiste' dat ik opstond, ging wandelen en eten gaf. Toen ik daar mee ben gestopt minderde het een beetje en bleef ze wat langer slapen. Nu heb ik het idee dat routine bij Perdie dus heel slecht werkt omdat ze zich dan teveel gaat focussen op haar biologische klok en eist dat alles dan ook gebeurd. Dus denken jullie dat routine goed is of net niet? Nu probeer ik zo onvoorspelbaar mogelijk te zijn. Als ze blaffen sta ik momenteel wel op (en ja dan krijgen ze eigenlijk al wat ze willen) maar ik ga niet meteen wandelen (ze kunnen buiten hun behoefte al doen indien nodig) en ik geef ook niet meteen eten. Dat is oké voor hen dan slapen ze gewoon verder, maar als ik dan terug naar boven zou gaan begint het blaffen opnieuw...

Ja, ik heb het idee dat dat het grootste verschil maakt bij kim. Ze claimt eigenlijk heel subtiel, want ze komt geen knuffels halen of zo, trekt geen aandacht, maar ze wil continu gewoon bij je liggen. Als je haar haar gang laat gaan, springt ze vaak ook op om mee naar boven te lopen als ik wat ga pakken, etc. Dat kappen we gewoon vaker af, en dan wel op een "veilige" manier, als we gewoon in huis zijn, zodat ze ons kan horen.

Buiten oefenen we haar geduld trouwens ook wel, dan moet ze bijv. Ergens blijven liggen terwijl wij verder lopen. Of blijven liggen als wij de stok oppakken. Ik weet eigenlijk niet in hoeverre dat ook telt?

Bij ons blaft ze nu echt niet als ze alleen thuis moet blijven, dus dat is super. We deden ook nog de radio aan, maar nu vaak niet meer. Maar laatst pasten we op het huis van mijn schoonouders, waar ze niet binnen mag komen. De deur stond dan wel open en wat ze dan gaat doen is eerst kwispelend voor de deur staan (terwijl ik binnen bezig ben). Vervolgens van dat kreunpiepen, jeweetwel. En uiteindelijk blaffen om de aandacht te trekken.

Ik denk eigenlijk dat dat het beste ook genegeerd kan worden, want hoe je ook reageert, ze krijgt haar zin, want ze krijgt aandacht. Maar mijn schoonfamilie brult dan altijd dat ze haar mond moet houden, dus ik denk dat dat gedrag wel (negatief) beloond is en ze het daarom blijft vertonen.
Maar het is wel verrekte moeilijk om te negeren, helemaal als je buren hebt...

Hmm ik kan me voorstellen dat die routine dan inderdaad lastig is. Bij ons werkt het volgens mij juist wel goed, omdat ze weet dat als wij vroeg weggaan, ze dan verder slaapt.

Moet trouwens wel zeggen dat kim bij ons op de kamer slaapt s nachts... (Eerst uit nood, want we hadden nog geen deuren. Nu durf ik haar er niet meer uit te schoppen ) maar dat voorkomt natuurlijk ook blafgedrag...

(Ze heeft ook wel eens dat ze dan om zes uur naast ons bed gaat staan van, kom, we gaan wandelen. Maar dan draaien wij ons demonstratief om en gaat zij met een zucht weer slapen ).

He, je kunt niet editen hier. Wil nog even zeggen dat ik alles behalve een expert ben, dit is wat ik bij kim zie en wat bij ons gewerkt heeft. Maar voor andere honden... Tja. Wij zeiden laatst nog tegen elkaar, dat ze zo enorm verbeterd is in gedrag heeft eigenlijk niet zo heel veel met onze training te maken, maar hooguit met dat we voldoen aan haar behoefte van genoeg fysieke en mentale uitdaging en genoeg menselijk gezelschap. Maar jullie doen dat al bij perdie en orga, dus de rest is voor mij echt giswerk.

Als je dan terug naar boven gaat, kan je ze wel meepakken, een gezellige mand op je kamer of zo. Dan zou je dat probleem al opgelost hebben.

Mijn honden slapen altijd bij mij en maken me alleen wakker om te plassen, daarna gaan we terug 

Orga claimt vooral als Perdie bij ons wil komen dan kan hij echt brommen naar haar zodat ze weg gaat. Maar nu doet hij dat niet meer, hij durft nog wel te kijken maar ik beloon hem dan als hij haar verder gerust laat. Toch ga ik er extra opletten dan ik niet telkens aandacht geef als ze het vragen, ze negeren bij het binnenkomen,... 

Ik heb nu ook een heuptasje aan waarmee ik heel de tijd rondloop zodat ik goed gedrag meteen kan belonen en stil zijn direct kan belonen zonder eerst de snoepjes te gaan zoeken :-) Zonet voor het eerst aan mijn broer gevraag om een aantal keer te bellen en te kloppen op het raam en na een paar minuutjes werd er met het belgeluid zelf 2-3 keer geblaft en dan stil. Wel soms moeilijk om goed te timen wanneer te belonen. Maar dit wil ik elke dag oefenen en dan ook het boven lawaai maken en het alleen zijn gaan we oefenen. Ik probeer nu ook pas terug binnen te komen als ze echt stil zijn. Ik heb ook tegen iedereen in huis gezegd dat ze de honden vanaf nu 100% negeren bij geblaf, belonen bij stil zijn en niet roepen.

Verder eens kijken of ik ze mentaal nog wat extra kan uitdagen met een wandeling met wat gehoorzaamheidsoefeningen tussendoor. Of een extra denkspelletje   Al heb ik niet echt het gevoel dat ze energie over hebben... 

Oh ja ze mee naar boven nemen kan ten eerste niet omdat dat de poezen hun terrein is en Orga en de poezen dat klikt nog niet. Plus dat ik eigenlijk vind dat ze moeten leren alleen te zijn, ze krijgen genoeg aandacht dus af en toe een paar uurtjes alleen moet kunnen 

Deze ochtend was het weer zo ver om 5u30!!! Ik ben snel naar beneden gegaan, heb niet gezegd, heb even een paar dingen gedaan en heb ze dan allebei een kauwstaaf gegeven en dan zonder iets te zeggen terug naar boven. Nadien nog af en toe één blaf maar niets echt storend. 

In de dag lijkt het wel te werken dat ik altijd snoepjes bij me heb. Ze hebben al goed door dat ze bij stil zijn een beloning krijgen. Vanaf maandag ga ik terug oefenen op het alleen zijn want dan ben ik terug de enige die thuis is! Hopelijk helpt dat ook :-)

wij hadden dit probleem met blaffen ook en nu krijgt onze dame stressles poeder. Ze zit nu op onderhoudsdosis en echt ze is nu beter te bereiken en ook te stoppen met blaffen.
1x dgs wat poeder en wij merkten met 2 wkn al een verschil

 Wat is dat precies voor poeder en wat doet het dan? De stress verlagen enz? 

GOED NIEUWS!!! Deze nacht en ochtend géén enkele blaf!! Ik ben nu net wakker en dacht al dat er iets aan de hand was omdat er niet was geblaft, maar nee hoor. Alles in orde! Ik ben super blij! Al weet ik niet hoe of waarom? Zijn het toch de extra denkspelletjes en kongs die haar rustiger maken? Of is het het belonen voor stil zijn in de dag? Geen idee maar ik ben wel erg blij en trots 

Het claimende gedrag herken ik bij Bailey... ik ben er bewust mee bezig om haar te leren dat ze niet constant bij me hoeft te zijn...oké, nu ligt ze ook achter me... 

Maar wat super van Orga & Perdie...    

We houden hoop!

Ja op het claimen let ik ook extra maar het valt allemaal goed mee. Ik probeer gewoon niet altijd aandacht te geven als ze erom vragen en ook te stoppen vooraleer ze zelf weggaan. Ik verwacht wel geen mirakels en er zal nog wel geblaft worden want op 2 dagen is zoiets niet opgelost, maar toch ben ik heel blij en trots vandaag! We hebben een goeie dag

idd deze zorgt voor meer rust in der koppie, lisa was heel erg met dwang bezig dus je kwam in de cirkel van bv:

ik wil nu spelen -blaffen- baasje reageert niet- nog harder blaffen- baasjes hebben buren dus om de vrede te bewaren maar even een spelletje doen- blaf over hond te vreden en baasjes ook.

dat hebben we nu doorbroken en dat was niet makkelijk.
er wordt 1x id week met bak gespeeld rest vd week niet.
elke dag 1 leuk spel bv hersenwerk of zo en de gewone dingen.

dankzij de poeder is nu stuk beter ( we zijn nu even gestopt om te kijken hoe ze nu doet zonder de ondersteuning. mocht dit niet gaan dan blijft ze op de poeder in onderhoud dosis. mocht dit goed gaan dan laten we der even zonder gaan kijken wanneer de stress level meer omhoog schiet en hoog blijft

Is het iets homeopathisch? Lijkt qua werking een beetje op bach bloesem :-) 

Iets te vroeg gejuicht. Deze ochtend om 5u30 (!!) weer geblaf. Dus ben ik naar beneden gegaan, Perdie in de gang gezet en terug verder gaan slapen. Dan heeft ze nog 2 x kort een blaf laten horen, maar vooral Orga was het niet eens met het alleen zijn. Hij piepte vanuit de woonkamer. Maar ja liever dat dan geblaf. Uiteindelijk is mijn mama toch vroeg opgestaan omdat ze van het gepiep niet kon slapen. 

Daarnet naar de winkel gegaan. Ongeveer een uurtje weggeweest en ik had overal snuffelspelletjes gelegd (handdoeken met snoepjes, doosjes en kongs) en de radio aan. Ze waren de eerste 25 min. druk bezig. Op minuut 25 even geblaf omdat Perdie dacht iets te horen en dan af en toe dacht ze weer iets te horen, maar verder druk bezig met snuffelen, kong en af en toe slapen. Maar dus niet helemaal goed, dat blaffen moet er echt uit. Vroeger gingen ze gewoon slapen en kon je zien op de filmpjes dat ze gewoon urenlang doorsliepen en niet reageerde op geluiden van buiten. Vreemd genoeg reageert ze in de nacht dus amper op geluiden buiten... Ik ben aan het denken om haar in de badkamer te laten slapen en Orga in de woonkamer. Dan zit zij achteraan in het huis, de keuken zit ertussen dus Orga zal dan misschien ook kalmer zijn? Pff ik weet het niet...

Vanaf maandag dus het alleen zijn terug rustig opbouwen. Ik dacht dit zelf zo aan te pakken:

- Ik ga de gang in en dan begint er meestal wel één van beiden te blaffen of piepen

- Als het een seconde stil is ga ik terug in de woonkamer zonder iets te zeggen

- Dan nog eens in de gang en 2 sec. stil en dan pas naar binnen

- enz...

Is dat een goede manier om het op te bouwen? 

Jammer dat ze vanmorgen weer vroeg wakker waren.

Het lijkt mij inderdaad goed om pas de kamer in te komen als ze stil zijn... en bij het binnenkomen even negeren.

Ik heb hier in huis mijn man en zoon opgedragen op Bailey en Jack te negeren als we binnenkomen, omdat met name Bailey overenthousiast is.

Dit begint vruchten af te werpen.