ED en artrose; hoe verder??

Een jaar geleden kwam May bij ons. Een aussie van toen bijna 3 jaar. May heeft ED en is in december 2012 hieraan geopereerd; er zijn toen losse fragmenten uit haar gewricht gehaald.

De prognose toen was: aanpassen, geen hondensport, rustig aan, dan kan ze hier gewoon oud mee worden.

Wij hebben May dus pas na haar operatie en de revalidatieperiode overgenomen.

Vanaf dat May bij ons kwam, kon er opgebouwd worden en dat hebben we gedaan. Van een kwartier aan de lijn, kwamen we uit op 2x een half uur en 2x drie kwartier per dag. Eerste stuk aan de lijn, daarna los.

May is een aussie, dus heel energiek en heeft ook echt behoefte aan beweging. Dus gaan we in het weekend best regelmatig naar strand of bos.

Nu kwam ze vorige week ineens niet meer overeind, duidelijk was dat ze veel pijn had.

Een afspraak bij de orthopeed gemaakt voor de dag daarna. Die dag daarna was May overigens weer gewoon May: energiek, vrolijk en klaar voor aktie; geen moeite meer met opstaan en lopen ging als vanouds.

Uit de foto's blijkt echter dat er weer losse fragmenten in haar gewrichten zitten en dat de artrose fors is.

Ik weet natuurlijk niet hoe het met de artrose vorig jaar was, maar als het goed is gaan de dierenartsen daarover nog uitwisselen, dus komt daar duidelijkheid in/over.

May heeft aangepast voer gekregen, flexadin, rimadyl en het advies om korte stukken te lopen, niet met andere honden te spelen en niet achter balletjes aan.

En nu weet ik het even niet meer: blijft dit voor altijd zo? Ik denk het wel aangezien ze in dit jaar weer op het oude niveau is beland.

Is dit het dan voor haar? Deze energieke, vrolijke, prettig gestoorde hond voor altijd aan de riem, korte stukjes lopen. Wordt ze daar gelukkiger van? 

Er is ook gesproken over ACP therapie, iets met bloed. Maar heeft zoiets wel zin als die losse stukjes er nog inzitten, die gaan er natuurlijk niet vanzelf uit. Moet ze weer geopereerd worden en hoe vaak kan dat? 

Wat het heel ingewikkeld maakt, is dat May natuurlijk nog gewoon May is. Afgezien van die moeizame dag geeft zij geen pijn aan en heeft zin, zin, zin om lekker gek te doen en héél hard te rennen.

Het schuldgevoel dat wij hebben is enorm: hebben wij haar dit aan gedaan? Zijn we te hard gegaan? Hebben we te weinig oog gehad voor wat goed is voor haar? Hebben we met onze onervarenheid deze pijn veroorzaakt?

Ze heeft last van ons, dat merken we. Ze weet niet wat ze met onze verwarring aan moet en houdt ons voortdurend in de gaten; is daar waar wij ook zijn.

Nou ja, al heel lekker om dit even kwijt te zijn....... Even alles op een rijtje, al word ik er niet blij van.

Als jullie tips, adviezen, ideeën of wat dan ook hebben: kom maar op! 

Alle invalshoeken zijn welkom!

Ik heb geen tips of zoiets. Maar ik snap wel hoe je je voelt.

Onze hond Balou heeft pas geleden zijn kruisbanden plotseling gescheurd. En nu denk ik had ik hem maar niet los gelaten op het weiland met kuilen. Had ik maar gewoon een vlak hondenveldje gezocht... Misschien was er dan niks aan de hand nu.

Maar daar heb je niks aan. Je kunt de tijd niet terug draaien.

Het lijkt me echt verschrikkelijk als je hond nog zo geniet en zoveel energie heeft en hij mag niks. Ik zou niet weten wat ik zou doen. Ik hoop voor jullie dat er nog wat aan gedaan kan worden!

Heel veel sterkte en ik hoop dat er een oplossing komt voor jullie.

Als er losse fragmenten in het gewricht zitten, dan is dat bijzonder pijnlijk. De rust in acht nemen, is zeker verstandig, ook al is het een Aussie. Dan zal je haar bezigheden kunnen verleggen met bijv. speuractiviteiten, die haar geestelijke voldoening kunnen geven.

Wat de ACP betreft: Het wordt ingezet bij pees- en spieraandoeningen en osteoarthritis. Voordat ik een beslissing nam, zou ik verder informeren bij goede specialisten die gedegen ervaring hebben juist met die losse fragmenten in een gewricht, want bij honden is het nog redelijk experimenteel. Of contact leggen met Arthrex Nederland, want vaak wordt Arthrex ACP ingezet. Arthrex brochure

Verder zou ik kijken naar een natuurlijke voeding, visolie (ontstekingsremmend) er bij geven en ondersteunen met bepaalde kruidensupplementen die de gewrichten en het bindweefsel voeden.

Sterkte er mee.

Ik heb niet echt tips voor je, weet alleen uit ervaring dat losse fragmenten in een gewricht erg pijnlijk zijn ( ik word zelf morgen aan mijn enkel geopereerd omdat hier ook een los fragment in mijn enkel gewricht zit, heb hier al ruim 2 jaar last van ).

Ben niet bekend met ED, maar wel met artrose, hier heeft mijn flatcoated retriever van bijna 11 al een jaar of 6 last van, ik geef haar een natuurlijk middel op basis van glucosamine en groenlipmossel extract, dit werkt bij haar zeer goed, misschien het proberen waard. ( http://www.zooplus.nl/shop/honden/voersupplement/gewrichten_botten/luposan/65455 )

Het is inderdaad lastig om een aussie rustig te houden, een half jaar geleden had mijn aussie een ontsteking in haar poot, maar ondanks dat ze een zere poot had wilde ze toch gewoon mee wandelen, en het liefst ook nog met de bal spelen

Dank jullie wel voor jullie reacties, ben ik echt heel blij mee!

Ja, dat het veel pijn doet kan ik me goed voorstellen. Dat willen we natuurlijk echt niet, maar hierin weer het evenwicht vinden is wel echt heel ingewikkeld.

Speuren waren we al over aan het nadenken, om haar toch een bezigheid te geven die verder niet belastend is voor haar poten.

May heeft nu van de dierenarts Hills j/d en hier zit al van alles in, begreep ik.

Maar goed om andere mogelijkheden te bekijken en te onderzoeken. Ik vind het lastig om in het enorme woud van aanbod en adviezen, waaronder die van de dierenarts die het e.e.a. wel heel stellig brengt, je eigen weg te vinden.

Ervaringen zijn dus zeer, zeer welkom, bedankt daarvoor!

@Stanley & Whooper, de link doet het jammer genoeg niet, maar met de naam kom ik vast wel een eind bij mijn goede vriend google.

Dank je wel hiervoor!

Hou het dan gewoon even bij het voer van Hills en de rimadyl.

Mijn vorige hond heeft vanaf zijn 3e speciaal voer van Royal canin gehad samen met rimadyl. 

Hij had ook een ernstige vorm van artrose. In het voer zitten al extra glucosamine en andere dingen die "goed" zijn voor de gewrichten. 

Het vervelende vond ik inderdaad ook dat hij nooit los mocht/kon. Rennen kan wel, maar afremmen kan funest zijn.

Spelen met andere honden was geen optie. Als ze hem een keer pijn deden kon mijn hond niet meer overeind komen en moest ik de dierenarts bellen om te vragen of hij even langs kon komen met een injectie corticosteroïden. Dat deed hij gelukkig altijd direct. Hij kwam daar naartoe waar we op dat moment waren met een wandeling. 

Hij is 9 geworden en ik heb hem niet eens laten inslapen voor het artrose/ gewrichtsprobleem, maar omdat hij een hele ernstige bloeding had gekregen. Waarschijnlijk een tumor in zijn darmen die geknapt is.....

Heel af en toe liet ik hem wel los lopen. Maar dan keek ik eerst of er echt geen andere hond in de buurt was. Ook moest ik dan goed in de gaten houden of er geen poezen of konijnen liepen.

Ik wens je veel sterkte! Voor May natuurlijk ook veel sterkte. Arme hond..... Rimadyl werkt overigens wel heel goed tegen de pijn. Wat daar weer vervelend aan is is dat je dan denkt dat het veel beter gaat. Overigens denkt je hond dat dan ook en dan kan zij te ver gaan/te veel doen omdat de pijn onderdrukt wordt. Dus vandaar is het ook beter om haar aan de riem te houden.

Een aussie dat rust moet houden en zich niet uit mag leven wordt een emmertje buskruit, daar kan je de klok op gelijk zetten.

Het voer dat de DA heeft voorgeschreven heb ik zo mijn twijfels over, ik kan een lang pleidooi gaan houden waarom en al, maar ga ik niet doen.

Degene die je erg goed kan helpen heeft al gereageerd, zij heeft echt de kennis en kunde daarvoor.

(moet nog steeds wennen aan de vernieuwde forumnaam, het is dat ik de honden herken haha!)

Zowieso even spieken op het profiel, dan kom je al op de naam van de site en kom je al een hele hoop te weten.

Voornamlijk voedingsgerelateerd.

Contact Stanley en Whooper even privé, zij kan je heel veel informatie en hulp geven.

(We hebben hier een duitse dog gehad als herplaatster met 6 maanden die zodanig vergroeid was, extreem koehakkig, doorgezakte achterhand en hazentenen die amper normaal kon lopen. Draven kon ze niet en rennen waren letterlijk konijnenhupjes.

Binnen een half jaar was het uiterlijk al voor ruim de helft minder, maar kon ze zelfs weer draven en normaal rennen en spelen. Ze haalde zelfs whippets bij in het losloopgebied. Puur door een goede voeding en een uitgedachte, verantwoorde training)

Ik weet niet hoe dit werkt in combinatie met ED. Maar voor atrose is er een stamcel behandeling... Je kunt even googlen hoe dat verder zit.

Lees het volgende eens door, misschien hebben jullie er iets aan!

https://www.hondenpage.com/hondenforum/177533/stamcelbehandeling-voor-honden.-.php?t=t&utm_expid=1508167-8.m8hCHUkuSO2Q4o4kNhUNdw.1&utm_referrer=https%3A%2F%2Fwww.hondenpage.com%2Fhondenforum%2Fcategorie%2F11%2Fdiagnose-en-behandeling.php%3Ft%3Dt

Ik heb jullie bericht gelezen. Ik herken het schuldgevoel die jullie beschrijven. Zit nu in het zelfde schuitje namelijk een aussie van 2 jaar met HD en artrose. Ik ben me af aan het vragen waar het mis is gegaan. Ik heb een pup gekocht van HD vrije ouders. Toch vraagje je af: heb ik te veel me hem gedaan, heb ik haar het goede voer gegeven, had ik eerder dingen moeten zien? Achteraf vallen dingen op zijn plek, namelijk het waggelen van zijn kont en het stijf worden na topprestaties. Ik voel me rot dat ik door zijn vele haren niet heb gezien dat in 1 been zijn spieren minder zijn geworden. Hij is een power-hond, die voor me staat en niet snapt waarom ik niet met het balletje gooi. Hij is op dit moment nog redelijk actief maar staat moeilijk op en heeft last startkreupelheid. 

Ben benieuwd hoe het met jullie hond nu gaat en welke activiteiten jullie hem aanbieden?

Ik zie dat dit al een oud topic is, maar ben erg benieuwd naar Hoe het nu gaat. 

Onze hond heeft ook lpc en artrose. Op aanraden van de orthopeed van het MCD hebben wij haar nog niet laten opereren. Hij geeft namelijk aan dat yara geen pijn heeft van de lpc maar (startstijfheid) van de artrose. 

Nu schrik ik toch een beetje dat ik hier het tegenovergestelde lees. 

Hebben jullie voor de 2e keer de losse stukjes laten verwijderen? En had je daarna het gevoel dat ze voor de operatie toch meer pijn had dan je in eerste instantie dacht? 

Ook hier een hond met HD en artrose. Ze is "al" 6 en we hebben het een paar maanden geleden ontdekt toen ze bij behendigheid sprongen begon te weigeren. Ik had net de trainingen en hoogte opgevoerd, toen kwam het aan het licht, maar ze zal het al langer gehad hebben. Ook een paar pasjes manken gezien, puzzelstukjes vielen op hun plek na sportfotos...ik zag het gelijk..het was niet best. HD-D volgens DA nooit verwacht bij een spaanse vuilnisbak.

We geven nu glucosamine van Animal best en krillolie op advies van een holistisch DA. Merk eigenlijk niets van verbetering dus ben niet erg tevreden maar aan de andere kant heeft ze eigenlijk gewoon nauwelijks klachten behalve dat ze af en toe een stap lijkt te manken...maar ik zie misschien ook spoken?

We doen nog behendigheid op veteranenniveau 1x per week, als ze last heeft weet ik dat ze weigerd en dat is prettig. Verder veel lopen en fietsen...frisbee zijn we mee gestopt.

Kijk uit met te lang rymadyl...dat is niet goed.

Mocht pijnstilling nodig zijn dan zou ik goudaccupunctuur een serieuze optie vinden.

Hallo!

Hierbij een update van/over May.

In die moeilijke maanden vorig jaar heb ik vooral heel veel gelezen en opgezocht. En naar aanleiding hiervan hebben we een plan-de-campagne gemaakt, wat op dit moment wel goed lijkt aan te slaan.

We zijn overgestapt over vers vlees. Zo nu en dan doen we een barf-hapje, maar helemaal barf zie ik niet zitten. Met 2 volledige banen en nog 2 thuis wonende kinderen is me dat net teveel gedoe.

In eerste instantie kreeg May nog gewoon de flexadin die indertijd door de DA aangeraden werd. Hier deed ze het overigens prima op, maar na hier op het forum enthousiaste verhalen over gelatinaat gelezen te hebben, zijn we hierop overgestapt. Hier lijkt ze het erg goed op te doen.

Na een maand was de rimadyl op en hebben we dit ook niet meer nodig gehad. May lijkt geen pijn te hebben. 

Bij elke DA-bezoek vraag ik altijd even te voelen en te proberen: ze heeft duidelijke weerstand bij het naar binnen buigen van haar poten, maar geeft geen pijn aan.

Balletje en frisbee hebben we op geborgen, dit doen we niet meer. In de herfst/winter fietsen we bijna dagelijks en nu en in de zomer zwemmen we veel. May houdt er erg van om als een paard door het water te galopperen, dus die neemt ze ook mooi even mee 

Spelen met andere honden houden we kort, we lopen al weer snel door. Heel af en toe is er een bijzondere klik en wordt er zo leuk gespeeld, dat ik even mijn hand voor mijn ogen doe.

We doen veel hersenwerk. May vindt het geweldig en heeft echt al veel geleerd (vooral in het beheersen), maar het neemt haar behoefte aan bewegen niet weg. We merken dit aan rusteloos gedrag thuis, overal bovenop zitten, bemoeien. Vooral het "hoeden" van de katten neemt dan vervelende vormen aan en is vrijwel niet meer in goede banen te leiden.

In overleg met de orthopeed hebben we besloten niet meer te opereren. Kennelijk is de kwaliteit van May haar ellebogen zodanig dat de splinters niet te vermijden zijn. Het weer open leggen van haar gewrichten zou ook niet goed zijn.

Ook ACP of stamcel behandeling is op dit moment niet in beeld, want niet nodig. Het is echter wel een geruststelling dat áls het nodig zou zijn, we nog opties hebben om te onderzoeken of uit te proberen.

(goud)acupunctuur hoort daar ook zeker bij.

Voor ons staat als een paal boven water dat May haar beweging een essentieel onderdeel is van haar levensgeluk, daarom hebben we besloten voor de kwaliteit van leven te gaan en haar verder niet te beperken door b.v. altijd aangelijnd te wandelen.

Ik ben me bewust, dat we misschien later, spijt krijgen van deze beslissing. We zijn er echter van overtuigd dat als May zou mogen kiezen zij ook hiervoor zou gaan: it's better to burn out than to fade away, zou absoluut haar motto zijn.

We zullen alles wat in onze macht ligt, inzetten om haar leven zo mooi en zo waardevol mogelijk te laten zijn. Pijn is geen optie.

Dat is een grote verantwoording, want ze kan niet praten en is een enorme bikkel. Wat zij van binnen voelt, zal voor ons niet altijd duidelijk zijn aan de buitenkant.

Maar we zijn alert op de signalen van pijn of ongemak. 

Ik hoop dat ik zo de vragen die er waren, beantwoord heb. Zo niet: vraag maar!

@aussie: ik ben ervan overtuigd dat het niet aan het voer heeft gelegen of iets anders wat jullie wel of niet gedaan zouden hebben. Jullie hond heeft in aanleg iets wat niet goed is en daar kunnen jullie niks aan doen!!

Een aussie heeft nou eenmaal een waggelkontje, daar zou ik ook geen aanwijzing in zien. Verder zijn ausen zo energiek en zo enthousiast: ze hebben altijd zin. Heel knap als je daar doorheen kan kijken. 

Oh en ik heb ook iedereen nu nog doggies gegeven.... . Was niet zo op de hoogte van dit gebruik. Sorry hiervoor en fijn dat dit topic weer boven kwam drijven, want zo kon ik mijn "fout" herstellen 

fijn dat je een update geeft en helemaal super dat het goed gaat met may.

De orthopeed zei bij ons ook: wil je een hond die 12 wordt maar als een kasplant geleefd heeft, of een hond die minder oud wordt maar wel als een hond heeft kunnen leven?

Dan is de keus uiteraard snel gemaakt. 

Dus nu doen we alles met mate. 

Alleen blijf ik af en toe twijfelen of ze niet toch pijn heeft. Het zou zo fijn zijn als ze het gewoon konden zeggen. 

Ik ga me ook even verdiepen in gelinaat.

@may en len: dank je voor je reactie. Ben blij dat het na een jaar zo goed met jullie Aussie gaat. Ik vind het ook belangrijk dat ze een rijk hondenleven hebben. Liever een goed redelijk actief leven dan nu al een het leven als een bejaarde hond. Ik ben nu begonnen met zoek spelletjes maar hij is alleen nog aan het zoeken met zijn ogen. We moeten nu lichamelijk rustig aan doen omdat hij over 3 weken geopereerd wordt. Hierna revalideren en dan langzaam het bewegen weer opvoeren. Zijn levensverwachting hebben we bijgesteld. Hij is nu 2 jaar en als hij redelijk gezond zijn 6 jaar haalt dan krijgt hij een groot feest en zou hij 8 jaar worden dan krijgt hij een knalfuif :) Ik verwacht niet dat hij door de artrose ouder wordt maar we gaan genieten van de tijd die hij nog heeft. Het allerbelangrijkste is dat hij voor een aussie een redelijk actief en pijnvrij leven heeft!

Helemaal eens met jullie reacties!! 

Ja, dat praten zou fantastisch zijn, want dit is gewoon echt ingewikkeld en moeilijk bij vlagen. Je zou zo graag écht willen weten hoe het gaat en hoe ze zich voelen.

Over (primeval)gelatinaat zijn hier op het forum meerdere topics te vinden en het is heel makkelijk op internet te kopen.

Hoop voor jullie honden een mooi en (zo actief mogelijk) leven en een goed en voorspoedig herstel voor je aussie.