Baknijd, in waarde laten of niet?

Je moet doen waar je gevoel ook achter staat anders werkt het vrijwel altijd averechts is mijn idee.

Zelf zie ik liever geen gestress rondom het eten omdat ik er ook rond loop. Mijn honden mogen gerust grommen maar ik werk er zelf wel graag naar toe dat dat niet nodig is naar mij. Hier werden ze als pup heel veel uit de hand gevoerd icm oefeningetjes waar we veel plezier aan beleefden. Bakken werden nooit met de hele portie gevuld er werd altijd beetje bij beetje bij gegooid terwijl ik de bak in mijn handen hield. Ook werden ze tussen de drukte met vreemden gevoerd en noem maar op.

Ze zien me liever komen als gaan met etenstijd want er is een grote kans dat het meer wordt.

Hier hetzelfde. Wij hebben er bewust voor gekozen het toe te laten bij het eten van zn brokken. Dan wordt hij gewoon met rust gelaten maar met botten en dergelijke accepteren we het niet van hem. Ik moet zeggen sindsdien wordt het ook al veel minder. Bij de botten ed gebruiken we het commando los en dit gaat goed.

Onze allereerste hond, Terry, had het ook heel erg. Niet alleen met zijn brokken, maar ook als hij een kluif had.
Je most hem dan niet binnen een straal van een meter passeren want dan werd ie pisnijdig.
Daarom kreeg ie altijd kleine kluifjes, die binnen een kwartier op waren

Max had het absoluut niet. Daar kon je volgens mij gewoon gezellig bij gaan zitten, boeide hem niks.

Mellow heeft het ook nooit gehad, ondanks dat ze van straat komt. Ik heb haar wel gelijk de allereerste keer al laten zitten toen ik met haar eten bezig was. En pas als ik zei "voor Mellow" mocht ze eten. Puur omdat ik niet wil dat ze al in die bak duikt nog voor ik 'm überhaupt heb neergezet.
Nog steeds wacht ze netjes, soms staand, soms zittend.

Ik kon en kan ook altijd gewoon in de buurt komen als ze eet. In het begin gooide ik er wel eens wat bij of ze kreeg een aaitje.
Een keer heb ik haar weg gehaald bij haar bak, omdat de pakjesman zijn bus voor de deur parkeerde, met een pakje voor mij. En om te voorkomen dat ik 400 gram kvv én 300 ml water (ze heeft zo'n standaard) van het keukenraam moest vegen heb ik haar eten even weg gehaald

Ik kan haar kluifjes afnemen, haar eten kan ik weghalen. Het kán, maar ik doe het niet. Als ik haar een kluifje geef mag ze dat gewoon lekker opeten, maar ik vind het fijn dat ik bij haar in de buurt kan komen, dat ik de radio aan of uit kan doen als zij in haar mand ligt. Het interesseert haar niks.
Voorheen kreeg ze van die runderkluiven (die ronde dingen), toen deed ze er nog lang mee en vond ik het na een half uurtje wel genoeg. Dan ruilden we gewoon, ik het kluif, zij een lekker snoepje en dan ging ze daarna lekker slapen.

En ja, een hond eet misschien 5 of 10 minuten, dus die tijd gun ik haar ook, maar ik vind dat het niet zo kan zijn dat ik mezelf niet kan bewegen omdat ze dan misschien wel boos wordt

Ach ja..., de mening van een ander..., soms kan je er wat mee.., maar vaak hoor ik het aan en zeg dan dat ik het toch liever op mijn manier probeer.

Juist omdat jij jou hond kent en veel beter kan inschatten wat voor hem veilig, vertrouwd en toelaatbaar is, is de mening van een ander niet altijd de juiste.

Hier kan ik in de voerbak gaan zitten en het interesseert ze geen bal..., hooguit verontwaardiging omdat ik in de weg zit 

Bij Aysa was het in het begin met botjes en kluiven wel 'een probleem'..., die werden echt niet zomaar afgegeven, zelfs niet voor iets anders wat super lekker was.
Gelukkig is ze gek op spelletjes, dus even dollen met een pieper loste dat probleem op..., en nu kan ik op commando 'los' gewoon het bot afnemen en is het verder geen probleem meer.