Hoe zouden jullie dit verder aanpakken?

Zoals sommige wel al weten zitten wij met een probleem tussen Orga en de poezen. We vertrouwen hem er niet bij omdat het lijkt alsof hij er wil achteraan. Daarom hebben we een tijd geleden een grote bench aangeschaft en sindsdien oefenen we regelmatig. Orga de bench in, poesjes de woonkamer in en veel snoepjes of een lekkere kluif om Orga te belonen of bezig te houden. 

In het begin was dat pure stress bij Orga; snoepjes, kong of kluif konden hem niet boeien. Hij hield de katten constant in het oog... Na een lange tijd zaten we zover dat hij de snoepjes graag aannam of gewoon 20 min. begon te kluiven terwijl de poezen rondliepen in de woonkamer. 

Uit Orga zijn gedrag leidt ik eigenlijk vooral angst af? En als de poezen dan bijvoorbeeld te dicht komen wil hij ze precies wegjagen. Maar ook dat gaat nu goed. De poes kan nu op 20 cm van de bench op schoot zitten bij mij en het interesseert Orga amper. Het is vooral als hij ze niet ziet of ze beginnen wild te spelen dat hij nerveus wordt. 

Maar nu wil ik graag een stap verder gaan en Orga uit de bench laten. Ik denk dat we hier wel klaar voor zijn. Maar hoe pakken we dat aan?

Sowieso wil ik hem aan de lijn hebben zodat hij er zeker niet achter kan gaan, maar onze poezen zijn nogal zelfzeker en zouden dus niet aarzelen om héél dichtbij dag te komen zeggen. En ik vrees dat hij dan zou durven uitvallen, hierdoor denk ik aan muilkorf? Zo ben ik ook op mijn gemak en als ik het hem rustig en positief aanleer is het toch een goed hulpmiddel? Ik verwacht trouwens niet dat de katten hem zomaar zullen aanvallen. Iemand tips hoe we dit kunnen aanleren? Zodat hij de muilkorf gewoon als iets positiefs ziet? En wat denken jullie van de muilkorf als hulpmiddel? We zouden er dan ééntje gebruiken met voldoende mogelijkheden om te kunnen hijgen enz...

Nog één vraag; Zonet glipte Orga de gang in en de poes zat daar ook. Ik beeldde me al meteen het ergste in maar blijkbaar liep hij de gang in stond oog in oog met de kat en rende snel terug naar binnen? Dan lijkt het me toch dat hij echt bang is of niet? Wat denken jullie?

Helaas kan ik het vanaf hier niet zien dus zeggen hoe of wat durf ik dan ook niet te doen.

Maar het is juist goed dat je zelfverzekerde katten heb! Dan geven ze hem ook eerder een pets wanneer het voor hun genoeg is (en dat is perfect).

Moet wel eerlijk zeggen dat ik denk dat je niets moet doen zolang jij je niet zelfverzekerd genoeg voelt. Naar mijn idee is er namelijk maar 1 manier om dit soort dingen te laten slagen en dat is begeleiding. Geen bench, al helemaal geen snoepjes maar correcties van ongewenst gedrag of neiging tot ongewenst gedrag (het beste is corrigeren voor het daadwerkelijk zover is, secondewerk dus) en daarna het bieden van een alternatief.

En dat werkt alleen als jij ook daadwerkelijk het gevoel hebt dat jij de baas bent. Als jij nu al vreest voor bepaalde zaken dan is het nog niet de juiste tijd. Want op dat moment moet je wel echt het vertrouwen in je regie hebben, het belangrijkste eigenlijk.

Ik zou dat even aan Gerdine vragen,of zelfs Margje,die heeft ook al de nodige ervaring met honden die 'reageren'op katten en muilkorven enz.

Hoe je het tot nu toe hebt aangepakt is goed geweest voor Orga,je ziet zelf dat hij steeds meer is gaan ontspannen met de katten in de buurt.
Of hij al toe is(en jij) aan los 'kennis maken' met de katten,dat zou ik liever even aan Gerdine vragen,film hem,dan kun je dat laten zien,zij weet hoe hij is en zal je het beste antwoord kunnen geven op je vraag.

Succes meis.

Er nog wel even aan toegevoegd dat Orga dan ook duidelijk 'nee' moet verstaan of een ander woord dat hem laat stoppen. Anders corrigeer je wel maar snapt hij het niet. Ook niet handig

@ Sammy; corrigeren doen we niet. Ik ben van mening dat het gewoon enorm moeilijk is om correct te corrigeren. Ik wil dat hij de katten juist met iets positief associeert en niet dat hij denk katten = correctie. Wij hebben in onze omgang met Orga ook gemerkt dat het voor hem heel fijn werkt om op een positieve manier te werken. Belonen dus bij correct gedrag. Ik weet niet wat jij exact bedoelt met een correctie? Het woordje 'neen' gebruiken we wel eens en dat begrijpt hij nu al wel goed

ik ken jou hond en je katten niet, dus het is moeilijk advies te geven... ik kan alleen mijn eigen ervaring vertellen.

ik heb 18 jaar katten gehad, en in die tijd zijn er er hier ook de nodige honden geweest die niet aan katten gewend waren. Wat ik altijd heb gedaan is er niet teveel duidelijke aandacht aan besteden maar er wel voor zorgen dat de katten altijd konden ontsnappen, en als ik van huis was waren de honden en katten gescheiden....

toen tess hier kwam wonen en ze echt 24/7 in hetzelfde huis moesten wonen heb ik het ook zo gedaan... het zijn nooit super vrienden geworden qua gezellig bij elkaar in de mand (daar waren de katten te oud voor) maar er was een gewapende vrede waarbij trouwens de katten echt de baas waren... en samen op de bank... geen probleem toen de oudste kat (muis) overleed was Tess ook echt van slag. En toen de tweede (max) overleed ook.

wel grappig om te vermelden is dat Tess en mijn eigen katten eigenlijk in huis en in de tuin helemaal prima gingen.... maar dat Tess in die tijd alle andere katten in de buurt echt verafschuwde... daar wilde ze echt altijd structureel achteraan.... 

inmidels is Tess 4 en aan de wandel in de buurt boeien katten haar helemaal niet meer (tenzij de kat lijkt op een van onze twee... dan is ze helemaal wiebel de wiebel leuk... en dan de teleurstelling als ze merkt dat het niet muis of max is :-( ) Bonny daarentegen is nog een puber en alles wat beweegt is spannend... dus de buurtkatten zijn weer onveilig.... nog anderhalf jaar te gaan schat ik en dan is dat ook over

Het kwam meer over als ik heb eigenlijk al een GT waar ik me goed bij voel. En meestal volg je dan automatisch die adviezen (wat helemaal logisch is maar dan is vaak alles wat anderen zeggen overbodig.)

Ik kan alleen maar uitleggen hoe ik het hier doe natuurlijk dus ik ga het zo goed mogelijk proberen.

Het meeste gaat namelijk op gevoel. En hoe wazig dat ook klinkt daar moet je op gaan vertrouwen. Je hond gaat niet dood van een keer nee teveel. Als je een keer een nee te weinig hebt gezegd en je moet daardoor wat grover ingrijpen (met een luide stem 'ben je nou helemaal besodemieterd' is hier genoeg) schaad ook helemaal niets.

Ik zelf zag altijd Faya's houding veranderen. Spieren wat meer aanspannen, focussen, een trillende lip, een boogje in haar nek. Niet allemaal tegelijk hoor het zijn echt iniminie signalen. Ik kan zelfs met mijn rug naar haar toe zitten en het niet zien maar nog weten. Je hoort het aan de manier van lopen als er wat veranderd in die koppen. Ook dit wordt een gevoel. En negeer het niet, als je denkt het te zien of te merken zeg dan gerust nee. Meestal zit je goed.

Iedereen hier leeft met zijn beesten, je kent ze en je kent ook de veranderingen. Dan zei ik nee en bijvoorbeeld hier of plaats of zoek je bal of weet ik het. Als ze maar vergat wat ze aan het doen was.

Nu heb ik ook nog het "probleem" dat ik een hond heb die die confrontatie niet uit de weg gaat. Is het ook het ras naar, is er uit of er in gefokt net hoe je het wilt zien. Wanneer de katten dus zelf aangeven wanneer het genoeg is (als haar intenties niet verkeerd zijn en ze ontspannen is corrigeer ik niet maar dan nog kan het voor een kat teveel zijn of gewoon geen zin) loopt Faya dus niet weg. Ze krijgt de klappen (en dat is niet zielig doe daar vooral niets aan) maar blijft vaak gewoon doorgaan. Ook dan weer moet ze van mij stoppen en wat anders gaan doen.

Misschien een beetje onoverzichtelijk dit (ook nog getypt via mijn telefoon haha) maar kortom vertrouw op je gevoel en geloof in jezelf. Automatisch gaan zij op jouw vertrouwen doordat jij het regelt. Mijn katten weten dat ze nergens bang voor hoeven te zijn en Faya weet dat zij dat ook niet hoeft omdat het nooit uit de hand loopt. Ze hoeft zichzelf niet genoodzaakt te voelen zichzelf te verdedigen tegenover de katten, tegen die tijd is die hele situatie er al niet meer.

ja, ik liet idd de honden gewoon los. Het laatste  anderhalf jaar van muis was ze zelfs helemaal blind... maar wist als het nodig was exact haar nagel in de neus van Tess te zetten (is geloof ik 2 keer gebeurd).. en max ging gewoon blazen (maar hij was dan ook een hele grote kater)... dat was voor Tess al genoeg om af te druipen... 

maar nogmaals... ik ken jou hond niet, en weet niet hoe heftig hij op katten reageert.... ik weet alleen wel dat hoe meer jij als baas probeert geforceerd afstand tussen de dieren te bewaren... hoe meer spanning het oplevert... soms is het beter om ze het zelf te laten oplossen (mits je er ook voor zorgt dat schuilen of wegrennen mogelijk is) ... 

verbaal corrigeren heb ik trouwens niets op tegen... mits je je hond (en kat) hebt aangeleerd wat "nee" betekent... en in staat bent om snel daarna de emotie uit te schakelen en over te gaan op de orde van de dag...

@ Sammy: Het is natuurlijk zo dat ik de adviezen van Gerdine graag opvolg. Ik vind dat ze een goede aanpak heeft en die aanpak werkt voor ons. Maar dat wil niet zeggen dat ik geen andere ideeën en meningen wil horen. Het kan altijd hulpvol zijn om iemand anders zijn visie te bekijken en misschien zijn we er dan wel iets mee hé  

Toen Perdie nog alleen was met de katten gebeurde er ook wel eens dat er ruzie kwam en dan was een duidelijke 'nee' of 'genoeg' voldoende om het te doen stoppen. Maar bij Orga ligt het wel anders. Hij kent het woordje 'nee' wel, we gebruiken het bv. als hij iets van voedsel wil stelen of Perdie haar botje wil afpakken of we zeggen wel eens 'genoeg' als hij Perdie blijft uitdagen. En dan druipt hij meestal af dus dat werkt. Maar in combinatie met de katten werkt dat niet, hij is dan al té ver gefocust om hem met een 'nee' te doen kalmeren. Dan werkt het meestal wel om hem met iets lekkers af te leiden of om hem even op een andere manier af te leiden. 

Ik zit nu echt nog in een tussenfase. Ik ben al niet meer panisch dat hij de katten iets zal aandoen, maar ik heb ook nog niet voldoende vertrouwen om hem er zomaar bij los te laten. Daarom ook dat ik aan een muilkorf denk omdat ik dan zelf veel geruster ben en dat dan ook op Orga zou uitstralen

@ Claire: Orga lijkt heel nerveus te worden van de katten. Het lijkt alsof hij niet goed weet wat hij ermee moet aanvangen en dat hij niet begrijpt wat het juist zijn. Ik denk dat hij er vooral bang van is, zoals gisteren in de gang. Toen rende hij snel weer naar binnen toen hij oog in oog met de kat stond. Terwijl ik dacht dat hij ze zou aanvallen? Maar ik wil niet te overmoedig zijn en ze zomaar bij elkaar loslaten. Een vluchtroute hebben ze hier wel. Ze kunnen via het kattenluik naar buiten of kunnen naar boven of ergens opspringen

Maar je bent er toch zelf bij. Gaat hij focussen roep je nee, of je gaat er voor staan. Zet hij de aanval in, duik je er boven op.
Feit dat hij wegliep, toen hij met de kat geconfronteerd werd, zegt dat hij echt niet zo snel de aanval inzet, lijkt me.


Bruce rende vaak achter de kat aan en maakte dan ook een hapbeweging, maar beet nooit. 
Andersom heb ik wel eens een kattennagel uit zijn neus kuneen trekken. Als de kat in Bruce zijn looproute zit, loopt hij graag een blokje om. 40 kilo jonge kracht tegen 4 kilo ouwe sok. 
De ouwe sok wint 


Tuurlijk vind je hond het spannend, hij ziet katten maar hij mag er niet bij komen. 
Komt vast goed, ff op scherp, kijk hoe het gaat en dan rustig laten wennen.

I

Is de deur van de bench open of dicht als Orga ligt te kluiven en de poezen zijn erbij?
Mocht de deur dicht zijn zou je hem open kunnen zetten, zo doe je niets anders dan normaal maar met net wat meer vrijheid voor Orga en kun je toch rustig observeren.

Gaat wel al heel goed hoor!! En dat hij erachter aan ging, stopte en terug kwam is ook 'n goed teken. Katten zijn hier ook 1 met de honden maar dat wil echt niet zeggen dat 't niet heel leuk is om er af en toe even achteraan te rennen andersom gebeurt 't ook trouwens, mijn oudste kater rent ook achter de teckels aan, vind ie leuk. Hij haakt ze ook wel 's pootje, als ze langs 'm lopen of in de weg staan. Katten zijn kattekoppen af en toe en als de honden te wild doen krijgen ze hier ook wel 's tik hoor (van de katten dan hè!). Ik corrigeer eigenlijk zelden en als ik 't doe is 'n ferme "hee" al voldoende.

Ondanks dat ze elkaars taal niet spreken lijkt 't toch altijd heel duidelijk te zijn wat ze elkaar zeggen. Wel kunnen de katten altijd weg, hogere plekken opzoeken, de tafels, krabpaal, stoelleuningen zodat 't nooit een gedwongen situatie word en dat is wel belangrijk.

Aan de riem zou ik zelf dan ook niet doen, je staat direct in verbinding met Orga en hij voelt dan misschien ook gelijk al dat er "iets staat te gebeuren" waardoor hij scherper is dan anders.

Misschien na 'n heerlijk lange wandeling z'n kluif in z'n mand geven en dan de poezen gewoon rond laten lopen en vooral niet vergeten zelf ook adem te blijven halen hè meis, komt vast helemaal goed!!

Dan zou ik er geloof ik nog even mee wachten meis, Orga is 'n gevoelig ventje en ook als je hem dus muilkorft voelt hij aan jou dat er iets staat te gebeuren waardoor hij al scherper is als anders en daardoor ook anders zal reageren.

Misschien gewoon nog even wachten tot jij je er net iets beter bij voelt, zodra al jouw twijfels wegvallen zul je zien dat de puzzelstukjes in elkaar vallen.

Wat je ook nog zou kunnen proberen als je de stap gaat wagen is je favoriete CD aan zetten, gewoon lekker mee zingen, onderwijl de afwas doen (of iets anders, zo leuk is afwassen nu ook weer niet ) geeft heerlijk minder spanning en meer ontspanning en dat maakt dat de honden ook ontspannen blijven.

Ik dit een idee:
Mijn jonge hond doe ik met een belly belt kort aangelijnd aan me vast wanneer ik bezoek heb. Ze kan dan alleen maar met mij meelopen. Met koffie halen, mensen binnen/buiten laten e.d. kan ze geen andere kant op dan alleen de mijne. Zo moet ze de visite wel negeren en kan niet constant bij iedreen op schoot springen en blaffen. Misschien werkt dit ook met jou hond met de poezen?